Intermission

2 วันหลังจากเหตุการณ์ความสุ่นวาย ณ บ้านของชนาวิน

     หลังจากที่สอบเสร็จมหาวิทยาลัยของชนาวินก็หยุดให้นักเรียนได้พักเป็นเวลา 1 สัปดาห์ซึ่งในตอนแรกชนาวินตั้งใจว่าจะใช้ช่วงหยุดยาวนี้พาชิเอริและเมย์ไปเพิ่มเลเวลแต่เพราะตัวละครของเขาถูกย้ายไปที่เซิฟเวอร์สกอตแลนด์แถมยังติดแบล๊คลิสท์ของเมืองด้วยชนาวินจึงไม่สามารถเข้าเมืองหลวงของเซิฟเวอร์ไทยได้ทางขวัญเองก็ติดต่อไปทางสำนักงานที่เซิฟเวอร์ในประเทศไทยแล้วแต่การจะปรับให้ทุกอย่างเหมือนเดิมนั้นต้องใช้เวลากว่า 1 สัปดาห์ชนาวินจึงนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่กับบ้าน

" เซ็ง เซ็งสุดๆเรื่องแค่นี้กว่าจะแก้ไขได้ใช้เวลาตั้ง 1 สัปดาห์ทีมงานห่วยเป็นบ้าเลยแทนที่จะได้พาคนอื่นเวล "

ชนาวินนอนบ่นอยู่ในห้องนอน เขานอนมองเพดานอยู่พักหนึ่งแล้วจึงลุกขึ้นมา

" บ้านก็เงียบเหงาชะมัด "

ชนาวินออกจากห้องนอนแล้วลงมาที่ห้องครัวชั้นล่างและได้เห็นกระดาษข้อความที่แม่ของเขาทิ้งเอาไว้ให้ซึ่งแม่ของชนาวินออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว

" ตื่นนอนก็ไม่เจอกลับมาก็ไม่เห็น เป็นแบบนี้นานๆเข้าผมจะจำหน้าไม่ได้เอานะครับคุณพ่อคุณแม่ "

ชนาวินหยิบเอานมและขนมปังในตู้เย็นมาทานพร้อมนั่งดูโทรทัศน์ไปด้วย เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมงชนาวินก็เบื่อกับการนั่งดูโทรทัศน์

" เฮ้อ ออกไปเดินเล่นหน่อยดีกว่า "

ชนาวินออกจากบ้านแล้วไปยังสยามพารากอนโดยการนั่งรถไฟฟ้าไป เมื่อมาถึงที่สยามพารากอนเขาก็เดินดูของตามร้านค้าต่างๆ

" เฮ้อ ดูไปก็ไม่ได้สนใจอะไรจะนอนอยู่บ้านหรือออกมาข้างนอกก็น่าเบื่อพอกันเลย "

ชนาวินลองขึ้นไปที่ชั้นโรงภาพยนตร์เพื่อหาภาพยนต์ดูแก้เบื่อ เมื่อเขาขึ้นมาถึงเขาก็เห็นชาย 2 คนกำลังยืนชักชวนหญิงสาวคนหนึ่งเพื่อให้ไปดูภาพยนตร์ด้วยแต่หญิงสาวก็ไม่สนใจและเมื่อเธอเห็นชนาวินเธอก็วิ่งเข้าไปหา

" ดาร์ลิ้งมาแล้วเหรอ ปล่อยให้รอตั้งนาน " หญิงสาวเข้าไปเกาะแขนชนาวินทันที

" อ..หา? " ชนาวินตกใจที่อยู่ๆหญิงสาวก็วิ่งมาหาเขา ทันใดนั้นชาย 2 คนก็หันมามองหน้าของชนาวินแต่ชนาวินก็จ้องกลับไปชาย 2 คนนั้นเห็นสายตาดุดันของชนาวินก็ยอมถอยไปแต่โดยดี

" สุดยอดเลยพึ่งพาได้อย่างที่คิดจริงๆด้วย " หญิงสาวพูด

" นี่เธออย่ามาดึงคนอื่นที่ไม่รู้จักเข้าไปเกี่ยวข้องสิ "

" ไม่เกี่ยวข้องอะไรกัน พวกเรารู้จักกันมานานแล้วนะในอีกโลกนึง " หญิงสาวหันมามองหน้าของชนาวิน

เมื่อเห็นหน้าของหญิงสาวชนาวินก็เริ่มประมวลผลทันทีเพราะเขารู้สึกว่าเคยเห็นหน้าของหญิงสาวคนนี้

" เดี๋ยวนะนี่เธอคือรินงั้นเหรอ? "

" ปิ้งป่อง!! ถูกต้องนะค้า กว่าจะจำได้นะนายเนี่ยชั้นเห็นนายครั้งเดียวก็จำได้แล้ว "

" ชั้นจำง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? "

" ผมสีแบบนี้ในหมู่คนไทยมีไม่กี่คนหรอกน้า "

" เอ้อ ช่างเถอะแล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะถึงโดน 2 คนนั่นมาม่อได้ "

" คือว่าแบบนี้..." รินเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง รินเองก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับชนาวินที่ไม่สามารถเข้า

เมืองหลวงเซิฟเวอร์ประเทศไทยได้เธอจึงคิดที่จะมาดูภาพยนตร์แก้เบื่อเหมือนกันแต่เนื่องจากรอบที่เธอซื้อนั้นอีกตั้ง 2 ชั่วโมงเธอจึงไม่รู้จะทำอะไรจึงยืนรออยู่แถวๆนั้นทำให้ชาย 2 คนนั้นเข้ามาจีบ

" เป็นแบบนี้นี่เองทำไมไม่ชวนเพื่อนมาด้วยล่ะ? "

" เพื่อนชั้นพากันไปลงดันกันหมดน่ะสิชั้นก็อยากไปด้วยแต่มันเข้าไม่ได้อ่ะ!! "

" อ่าๆ ถ้างั้นชั้นไม่กวนแล้วดูหนังให้สนุกก็แล้วกัน " ชนาวินกำลังจะแยกตัวออกไปแต่ทันใดนั้นรินก็เกาะแขนเขาไว้เมื่อชนาวินหันไปมองหน้ารินก็เห็นว่าเธอกำลังแกล้งบีบน้ำตา

" จะให้ชั้นไปดูเป็นเพื่อนใช่มั้ย " รินพยักหน้าตอบรับ

ชนาวินยอมตกลงที่จะไปดูภาพยนตร์กับรินเพราะตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปไหน จากนั้นรินก็ไปซื้อตั๋วใหม่เพื่อเปลี่ยนที่นั่งและซื้อมา 2 ใบ

" ได้แล้ว " รินกลับมาหาชนาวิน

" เท่าไหร่ล่ะ "

" ไม่ต้องหรอกชั้นเลี้ยงเอง ถือซะว่าขอบคุณที่นายช่วยไว้เมื่อกี้ก็แล้วกัน "

" แบบนั้นไม่ดีมั้ง " ชนาวินไม่พอใจสักเท่าไหร่

" ถ้างั้นนายเลี้ยงอย่างอื่นก็แล้วกัน "

" จะให้เลี้ยงอะไร? "

" อืม...กว่าจะถึงเวลาก็อีกนานไปหาอะไรทานฆ่าเวลาก็แล้วกัน "

จากนั้นทั้งสองคนก็ลงมาที่ศูนย์อาหารแล้วเดินหาร้านที่จะนั่งซึ่งในตอนนั้นเองรินก็เห็นอะไรบางอย่างทันใดนั้นเธอก็จับมือชนาวินแล้ววิ่งเข้าร้าน Swensen ไปทันที

" 2 ที่ค่ะ " รินพูดกับพนักงาน จากนั้นพนักงานก็พาทั้งสองคนไปยังที่นั่ง

" อยู่ๆก็ดึงเข้ามาแบบนี้ไม่ถามอะไรสักคำ "

" ไม่ต้องถามหรอกน่าไม่ว่าอะไรนายก็ต้องเป็นคนจ่ายอยู่แล้วนี่ " สักครู่หนึ่งพนักงานก็เดินเข้ามารับออเดอร์

" ขอเป็นเลิฟลี่ซันเดย์ค่ะ "

" ทั้งสองคนเป็นคู่รักกันใช่มั้ยคะ? "

" ม..ไม่ ชะ!! " ชนาวินโดนรินเหยียบเท้าอย่างแรงจนพูดไม่ออก

" ค่ะ พวกเราเป็นคู่รักค่ะ "

" ถ้างั้นขอถ่ายรูปได้มั้ยคะ? " จากนั้นรินก็ลุกมานั่งข้างชนาวินแล้วกอดแขนของเขาไว้แล้วพนักงานก็ถ่ายรูปทั้งคู่เอาไว้

" เรียบร้อยค่ะ ของที่สั่งรอสักครู่นะคะ " แล้วพนักงานก็เดินไป

" ทำไมถึงบอกเค้าไปแบบนั้นล่ะ!! " ชนาวินถามรินจึงชี้โปสเตอร์ที่ติดอยู่หน้าร้านให้ดู

" ถ้าเป็นคู่รักมาทานด้วยกันจะได้ส่วนลด 30% ชั้นอุตส่าห์ช่วยลดต้นทุนให้นะเนี่ย " เมื่อรินพูดแบบนั้นชนาวินจึงเถียงไม่ออก เมื่อนั่งไปสักพักชนาวินก็เริ่มหาเรื่องคุย

" เธออยู่กับใครเหรอทุกวันนี้? "

" คุณพ่อน่ะ คุณแม่ชั้นเสียไปนานแล้ว "

" ง..งั้นเหรอโทษทีนะที่ถาม "

" ไม่เป็นไรอย่าใส่ใจเลย แล้วนายล่ะ? "

" คุณพ่อชั้นทำงานอยู่ต่างประเทศนานๆจะกลับมาทีส่วนคุณแม่ก็ทำงานตลอดเลยออกจากบ้านตั้งแต่ชั้นยังไม่ตื่นกลับมาก็หลังชั้นหลับแล้วทุกที "

" แบบนั้นไม่โทรมแย่เหรอ? "

" ไม่รู้สิพวกเราไม่ค่อยได้เจอหน้ากันสักเท่าไหร่น่ะนะ " บทสนทนาจบลงเพียงแค่นั้น ไม่นานนักเมนูที่สั่งก็มาถึง

" เดี๋ยวพวกเราของถ่ายอีกรูปนะคะ รูปนี้ขอให้ทั้งคู่ป้อนไอศครีมให้กันนะคะ "

รินตักไอศครีมแล้วยื่นไปที่ปากของชนาวิน ส่วนชนาวินเองก็ทำเช่นกันเมื่อทั้งคู่ทานที่อีกฝ่ายป้อนให้พนักงานก็ถ่ายรูปทันที

" เรียบร้อยค่าเชิญทานให้อร่อยนะคะ " แล้วพนักงานก็เดินไป

หลังจากนั้นชนาวินและรินก็ทานไอศครีมไปเรื่อยๆจนหมดซึ่งมันก็ใกล้ที่จะได้เวลาที่ภาพยนตร์จะเริ่มฉาย เมื่อเดินมาจ่ายเงินที่แคชเชียร์พนักงานก็มอบรูปทั้งสองใบที่ถ่ายให้กับทั้งคู่

" ขอให้รักกันนานๆนะค้า " พนักงานกล่าวแล้วทั้งคู่ก็ออกจากร้านมา

" หนังจะฉายแล้วๆ " ทั้งคู่รีบขึ้นไปที่ชั้นโรงภาพยนตร์และเข้าไปในโรงได้ทันเวลา

หนังที่รินจะดูนั้นเป็นหนังแอคชั่นที่มีฉากบู๊สุดมันส์

" ยอดเลยเห็นเมื่อกี้มั้ยพระเอกเก่งสุดๆ!! " รินตื่นเต้นกับฉากบู๊ แต่เมื่อดูไปสักพักหนึ่งชนาวินก็รู้สึกว่ามีอะไรมาแตะที่ไหล่ของเขาเมื่อเขาหันไปดูก็พบว่ารินหลับไปเสียแล้วและเธอก็เอียงมาซบไหล่ของชนาวิน ชนาวินพยายามจะปลุกเธอแต่เขาไม่กล้าจึงปล่อยให้รินหลับอยู่แบบนั้นจนจบเรื่อง

" ริน ริน หนังจบแล้วนะ "

" อ๊ะ อ้าวจบแล้วเหรอ ยังดูไม่เห็นรู้เรื่องเลย "

" ตอนสุดท้ายพระเอกพานางเอกหนีไปได้ "

" อย่าสปอยสิ!! "

รินทำหน้าบูดบึ้งออกมาจากโรงภาพยนตร์

" เห็นคนเค้าหลับแทนที่จะปลุกก็ไม่ปลุก ใจร้ายที่สุด "

" ตัวเองเป็นคนหลับไปเองอย่ามาโทษคนอื่นสิ "

" ไม่รู้ล่ะ ยังไงนายก็ต้องไปดูกับชั้นอีกรอบนึง!! "

" อย่ามาล้อเล่นน่านี่มันก็เย็นแล้วนะถ้าดูอีกรอบมีหวังกลับบ้านดึกกันพอดี "

" งั้นก็แสดงว่าไม่เอาเจ้านี่คืนใช่มั้ย " รินหยิบของบางอย่างออกมาซึ่งสิ่งนั้นก็คือโทรศัพท์มือถือของชนาวินนั่นเอง

" ม..มือถือชั้น เอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่!? "

" ถ้าอยากได้มันคืนล่ะก็ต้องดูกับชั้นอีกรอบนึงรอบนี้นายเลี้ยงนะ " รินยื่นข้อต่อรองและในที่สุดชนาวินก็ยอมทำตามและในที่สุดทั้งคู่ก็ดูจนจบเรื่อง

" ฮ้า...สนุกจังเลย หนังบู๊เต็มที่จริงๆยิงกันนัวไปหมด "

" สมใจอยากแล้วสินะ ทีนี้คืนมือถือชั้นมาได้รึยัง? "

" ก็ได้ๆ เอาคืนไปชั้นหมดธุระกับนายแล้วจะไปไหนก็ไปไป๊ " รินพูดแล้วแยกตัวไปทันที

" อะไรของเค้านะยัยนี่ "

จากนั้นชนาวินก็เดินทางกลับบ้านซึ่งเขามาถึงที่บ้านก็เป็นเวลา 5 ทุ่มแล้ว

" เฮ้อ เหนื่อยเป็นบ้าเลยยัยรินนะยัยริน " ชนาวินเดินหัวเสียเข้ามาในบ้าน

เมื่อเดินผ่านห้องนั่งเล่นเขาก็พบว่าแม่ของเขานั้นนอนอยู่ที่โซฟา บนโต๊ะตรงหน้านั้นมีเอกสารจำนวนมากและคอมพิวเตอร์โน๊ตบุคตั้งอยู่ ชนาวินรู้ว่าแม่ของเขาทำงานหนักมากและหลับไปทั้งๆที่ยังสวมชุดทำงานอยู่ในตอนนั้นเองชนาวินก็อุ้มแม่ของเขาไปที่ห้องนอนแล้ววางลงบนเตียงก่อนที่จะห่มผ้าให้

" ราตรีสวัสดิ์ครับคุณแม่ " ชนาวินออกมาจากห้องนอนของแม่จากนั้นเขาก็ลงมาเก็บเอกสารและคอมพิวเตอร์ของแม่ให้เป็นระเบียบ ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น

" เบอร์ใครกันล่ะเนี่ย? สวัสดีครับ "

" ว่างายถึงบ้านรึยังคะดาร์ลิ้ง "

" ริน? ได้เบอร์ชั้นมายังไงเนี่ย? "

" เครื่องของนายอยู่กับชั้นตั้งชั่วโมงกว่าคิดว่าชั้นจะเก็บไว้เฉยๆงั้นเหรอ? "

" ย..ยัยตัวแสบ "

" แล้วว่าไงคุณแม่กลับมารึยัง? "

" กลับมาแล้วแถมยังหลับไปทั้งชุดทำงานอีก "

" เยี่ยมเป็นไปตามแผน "

" ตามแผน? อย่าบอกนะว่าที่เธอให้ชั้นดูหนังด้วยอีกรอบก็เพราะ.... "

" ถูก ต้อง นะ คะ "

" ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆเลยนะเธอเนี่ย นี่ก็ดึกแล้วรีบนอนซะ " ชนาวินพูดแล้ววางสายทันที

" ขอบคุณสักคำจะดีมาก " รินพูด แล้วเธอก็หยิบรูปทั้ง 2 ใบที่ถ่ายกับชนาวินขึ้นมาดู

" วันนี้สนุกมาก ขอบคุณนะ " รินจูบรูปของชนาวินก่อนวางลงบนโต๊ะ

To be continued