บทที่ 4

“อย่านะ!”

เพี๊ยะ!

ชนิดาผลักชายหนุ่มอย่างแรงจนสามารถหลุดจากอ้อมกอดมาได้ ก่อนจะตบใบหน้าหล่อเหลาไปหนึ่งครั้งแล้วรีบดันตัวลุกขึ้นวิ่งหนีกลับเข้าไปในโรงแรมด้วยความตกใจ ชนิดายกมือขึ้นทาบหน้าอกตัวเองรู้สึกได้ถึงหัวใจที่กำลังเต้นแรงด้วยอาการแปลกๆ ก่อนจะเลื่อนมาแตะริมฝีปากที่เผลอเคลิ้มไปกับจูบฉาบฉวยของเขา เธอไม่น่าเผลอตัวจนเลยเถิดไปถึงขั้นนั้นเลย ไม่ควรมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยให้ตายสิ!

ชนิดาหันกลับไปมองข้างหลังเป็นระยะด้วยความกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะตามมาทำอะไรเธออีก สองเท้ารีบวิ่งกลับไปยังจุดเตรียมเครื่องดื่มริมสระว่ายน้ำเพื่อไปขอวารุณีกลับบ้านเพราะไม่อยากเจอผู้ชายคนนั้นอีก

“พี่ส้ม มิ้ลค์ขอกลับก่อนได้ไหมคะ”

“เป็นอะไรหรือเปล่าหรือว่าไม่สบายหน้าแดงเชียว มิ้ลค์กลับก่อนได้นะ”

“มิ้ลค์ขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้พี่ส้มเดือดร้อน คนก็เยอะมิ้ลค์ยังขอกลับก่อนอีก”

“ไม่เป็นไรหรอกมิ้ลค์ งานห้องจัดเลี้ยงเสร็จพอดีหัวหน้าเขาส่งพนักงานเสิร์ฟมาช่วยแล้วละ กลับไปพักเถอะเห็นว่ามีงานวันอาทิตย์นี้ไม่ใช่เหรอจะเป็นหนักซะเปล่าๆ ส่วนค่าจ้างเดี๋ยวพี่เก็บไว้ให้ค่อยไปเอาที่บ้านนะ”

“ขอบคุณค่ะพี่ส้ม งั้นมิ้ลค์ขอตัวนะคะ”

“จ๊ะ กลับบ้านระวังด้วยนะ”

“ค่ะ”

เพราะความพลุ่งพล่านที่มากมายทำให้กว่าจะทำให้สงบลงได้ก็ใช้เวลาไปหลายนาที อีริคเดินกลับเข้าไปในงานมองหาหญิงสาวเพื่อรับตัวไปสำเร็จโทษคืนนี้ที่บังอาจปฏิเสธจูบอันร้อนแรงของเขาที่ใครๆ ต่างเรียกร้องและต้องการ แต่เมื่อมองไปยังหญิงสาวที่อยู่ในชุดเครื่องแบบบริกรที่เดินไปเดินมาในงานกลับไม่เจอคนที่ต้องการแม้แต่เงา ร่างใหญ่เดินกลับมาทิ้งตัวนั่งลงที่เบาะลมตามเดิมด้วยใบหน้าบึ้งตึงตามด้วยสาวๆ ที่ตามมาคลอเคลียเพราะอยากถูกเลือกให้ขึ้นเตียงกับเขาในคืนนี้

“เจ้านายสีหน้าไม่ดีเลย ใครทำอะไรให้ไม่พอใจหรือครับ”

“ฉันอยากให้นายไปตามหาพนักงานเสิร์ฟคนเมื่อกี้ แล้วพาตัวเธอมาให้ฉัน”

“คนไหนครับ”

“ที่ทำน้ำหกเมื่อกี้ไง”

“เธอทำอะไรให้เจ้านายไม่พอใจอีกเหรอครับ”

“ไปทำตามที่ฉันสั่งได้แล้วโทนี่ อย่าถามมาก”

“ครับ เจ้านาย”

โทนี่ อาร์เชโล มือขวาคนสนิทที่มีดีกรีความหล่อเหลาและมัดกล้ามไม่แพ้อีริคลุกจากเบาะที่นั่งไปทำตามคำสั่ง ชายหนุ่มรู้ดีว่าอีริค มาร์แชลโล เป็นคนที่เอาแต่ใจและอยากได้อะไรก็ต้องได้ ยิ่งตอนนี้มีอาการหงุดหงิดให้เห็นแสดงว่ากำลังถูกขัดใจและผู้หญิงคนนั้นต้องทำอะไรให้เจ้านายของเขาไม่พอใจเป็นอย่างมากถึงกับให้ตามตัวกลับมาแบบนี้ แต่คงไม่ใช่เรื่องที่ทำน้ำหกแน่เพราะหลังจากนั้นก็ไม่มีอาการผิดปกติหรือหงุดหงิดอะไร แต่เป็นหลังจากที่ลุกจากที่นั่งแล้วหายลับตามพนักงานเสิร์ฟคนนั้นออกไปมากกว่า อาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้นหลังจากนั้นที่เขาไม่รู้ก็เป็นได้

“ขอโทษครับ ผมมีเรื่องอยากจะสอบถามหน่อย”

โทนี่พอจะมองออกว่าหญิงสาวต้องเป็นหัวหน้าควบคุมงานแน่เพราะการแต่งกายที่แตกต่างจากคนอื่นและการทำงานที่คอยดูแลพนักงานทุกคนในงานจึงเลือกที่จะเข้าไปถามหล่อนแล้วก็เป็นจริงตามคาดเมื่อเห็นป้ายชื่อและตำแหน่งที่ติดอยู่บนหน้าอกทำให้เขามั่นใจว่าเลือกถามคนไม่ผิด

“มีอะไรให้ช่วยคะ”

วารุณีหันมาให้ความสนใจชายหนุ่มแล้วก็ต้องตกใจเมื่อผู้ชายคนนั้นคือลูกน้องคนสนิทของเจ้าของงานวันนี้ เธอจึงรีบวางของในมือแล้วตามให้ผู้ช่วยที่อยู่ใกล้ๆ เข้ามาทำงานแทน

“ผมอยากจะพบตัวพนักงานเสิร์ฟคนที่ทำน้ำหกใส่เจ้านายผมนะครับ พอจะตามตัวให้ได้ไหม”

“มีปัญหาอะไรอีกหรือเปล่าค่ะ มีอะไรที่ดิฉันพอจะช่วยได้ไหมคะ”

“เจ้านายผมแค่อยากจะพบเธอนะครับ ไม่มีอะไรมาก คุณพอจะเรียกเธอมาพบตอนนี้เลยได้ไหม”

“ต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ พอดีพนักงานคนนั้นเกิดไม่สบายกะทันหันจึงขอตัวกลับบ้านไปพักผ่อนแล้วค่ะ”

“งั้นเหรอครับ ผมจะกลับไปรายงานเจ้านายตามนี้ ขอบคุณครับ”