บทที่15 ฟานเอ๋อ&จื่อฝาน2

.

..

...

"เชี้ยยยยย "

"ฉันทำอะไรลงไปว่ะเนี่ยยยย"

"นี่ฉันข่มขืนเด็กเหรอ"

"โธ่เว้ยยยยย"

"อยากจะบ้าตาย"

ขณะที่ผมกำลังสบถอยู่นั้น

แก๊ก

ก็ได้มีเสียงกลอนดังขึ้น

ฟานเอ๋อก้าวขาออกมาจากห้องน้ำอย่างอายๆ

จากนั้นก็มานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกับผม

"เอ่อ พี่ฝานฉัน ฉัน ฉันจำเรื่องเมื่อคืนได้แล้ว"

เธอพูดอย่างเขิน หน้าของเธอแดงฉ่าไปถึงใบหู

"เอ่อ ฟานเอ๋อ ถ้าเธอไม่ว่าอะไร ฉันจะรับผิดชอบเธอเอง"

เขาพูดอย่างรู้สึกผิด

ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิด

ตอนที่เธอไปอาบน้ำ ผมเห็นเลือดตรงที่นอนเยอะมาก

ทำให้ผมรู้ว่าเป็นครั้งแรกของเธอ แต่ผมกับทำรุนแรงกับเธอขนาดนั้น

ทำให้ยิ่งรู้สึกผิดขึ้นไปอีก

"พี่จะรับผิดชอบฉันยังไง"

เธอถาม

"แต่งงาน"

ผมตอบแบบจริงจัง

"ไม่ได้"

"ฉันยังเรียนไม่จบ"

เธอพูดอย่างเสียงดัง

"แล้ว แล้ว ถ้าเธอท้องขึ้นมาละ"

ผมพูดบาง

"คงไม่หรอก ฉันพึ่งเป็นประจำเดือนเอง"

เธอบอก

"งั้นเราเอาแบบนี้ดีมั้ย"

เธอถาม

"เอายังไง"

ผมถามแบบงงๆ

ยังไม่ทันทีผมจะถามเธอก็หยิบมือถือ ขึ้นมาแล้วพิมพ์อะไรสักอย่างลงไป

"เธอทำอะไร"

ผมถาม

"อ่อฉันทักบอกเฉินหยางนะ ให้เขามาแก้ปัญหาให้ "

"ฉันแน่ใจว่าฉันไงเขาก็จะเก็บเป็นความลับให้แน่นอน"

เธอบอก

แต่ในใจผมนั้นว้าวุ่ยเลยเกิน

'เธอบอกคุณชายน้อย

แล้วถ้าคุณชายน้อย รู้เข้าจะทำยังไง

คุณชายน้อยต้องด่าแน่นอน

ทำไงดี

ทำไงดี'

ก๊อก ก๊อก

เสียงประตูดังขึ้น

เมื่อผมไปเปิดประตู ก็ได้เห็นคุณชายน้อยยืนอยู่หน้าประตู

หัวใจของผมเต้นถี่รั่วๆ

ผมทำได้แค่เชิญเข้าข้างใน

เเละเชิญให้นั่งลงที่นั่งด้านข้างฟานเอ๋อ

"มีเรื่องอะไรถึงเรียกฉันมาที่นี่"

"แล้วทำไมพวกนายถึงมาอยู่ด้วยกันได้

เราสองคนอึกอักอยู่นาน

"มีเรื่องอะไรรีบบอกมาสิ"

คุณชายน้อยตะโกนออกมาเสียงดัง

"เอ่อ เอ่อ คือว่า"

ฟานเอ๋อพูดเสียงเบา

"อะไรรีบบอกมา"

คุณชายน้อยพูดอย่างหงุดหงิด

"คือ ว่าเรานอนด้วยกันเมื่อคืนนี้"

จู่ๆเธอก็ตะโกนออกไปอย่างเสียงดัง

"ว่าไงนะ"

"นอนด้วยกันเนี่ยนะ "

"พวกนายคิดอะไรกันอยู่"

"เล่ามาให้หมด"

คุณชายน้อยพูด

จากนั้นเราสองคนก็ผลัดกันเล่าเรื่องเมื่อคืนอย่างอายๆ

"แล้วพวกเธอจะทำยังไงต่อไป"

คุณชายน้อยถาม

"ไม่รู้สิ ฉันยังแต่งงานตอนนี้ไม่ได้"

เธอบอก

"งั้นก็เอาแบบนี้มั้ย พวกเธอก็ลองคบหาดูใจกันก่อน ถ้าเธอท้องก็ค่อยแต่งงานกัน"

คุณชายน้อยถาม

เธอมองหน้าของผมอย่างงง

"เอางั้นก็ได้ครับ"

ผมบอก

จากนั้นคุณชายน้อยกับเธอก็ออกตากบ้านไป

.

..

...