EP 6 สอนให้ได้รู้

Tattoo of love

(สักรอยรัก ลงในใจเธอ)

EP 6

สอนให้ได้รู้

..................................

(CONDO P)

ตุ้บ!

คนตัวเล็กทิ้งตัวลงบนเตียงนอนด้วยท่าทางหมดแรง หัวใจเธอยังคงเต้นระรัวไม่หยุดเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่ถึงแม้จะแค่แตะริมฝีปากลงไปเบา ๆ แต่กลับทำให้วูบวาบไปทั้งตัว

“กรี๊ด!” คนตัวเล็กซบหน้าลงกับหมอนใบโต ก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“แบบนี้แสดงว่าพี่กันต์ก็มีใจให้เราเหมือนกันใช่มั้ยนะ”

พรึ่บ!

คนตัวเล็กดีดตัวลุกขึ้นนั่ง เมื่อคิดได้ว่าควรที่จะโทรไปเล่าให้เพื่อนสาวฟัง

“ตะ แต่ สามารถเล่าได้ถึงตรงไหนกันนะ โอ๊ย! ไม่รู้แล้ว” ด้วยไม่รู้ว่าควรเริ่มเล่าตั้งแต่ตรงไหน และสามารถเล่าอะไรได้บ้าง คนตัวเล็กจึงคิดว่าจะเก็บเรื่องที่ก่อไว้เป็นความลับไปก่อนชั่วคราว

วันต่อมา

(ห้องสมุด)

ฟึบ

มือบางพลิกหน้ากระดาษหนังสือที่ตั้งอยู่ตรงหน้าไปเรื่อย เนื้อหาของหนังสือไม่ได้เข้าหัวของเธอเลยสักนิด เพราะในหัวยังคงเอาแต่คิดถึงเรื่องเมื่อวานไม่หยุด และเพียงแค่คิดถึงใครบางคน ใบหน้าใสก็เห่อร้อนขึ้นมา และเพราะเอาแต่เหม่อลอย จึงไม่ทันสังเกตว่าใครบางคนได้ทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ เธอ

“อุ้ย!” คนตัวเล็กอุทานด้วยความตกใจเมื่อหันมาแล้วพบว่ามีใครบางคนกำลังเท้าคางมองเธออยู่

“.....................” กันต์ไม่ได้พูดอะไร เขาเอาแต่ใช้สายตาที่อ่านความรู้สึกไม่ออก มองไปยังคนตัวเล็ก

“เอ่อ พี่กันต์...มาได้ยังไงคะ (-/////-) ” คนตัวเล็กอ้อมแอ้มเอ่ย ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาคม

“มายืมหนังสือไปอ่าน” กันต์เอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะค่อย ๆ จับผมยาวสลวยของปอยขึ้นมาม้วนเล่นไปพลาง

“ชอบอ่านหนังสือที่ห้องสมุดหรอ”

“คะ? ค่ะ ๆ ปอยชอบที่เงียบ ๆ”

“งั้นหรอ.....” กันต์พึมพำ ก่อนจะค่อย ๆ โน้มตัวเข้าไปใกล้คนตัวเล็กมากขึ้นเรื่อย ๆ และเอ่ยกระซิบที่ข้างหู

“อยากไปอ่านหนังสือ แล้วก็นั่งเล่นที่ห้องพี่ไหม”

“อะ อ่านหนังสือหรอคะ” คนตัวเล็กเมื่อได้ฟังก็มีอาการติดอ่างเล็กน้อย ในใจเธอไม่ได้คิดอะไรไปไกล หรือมีจิตที่คิดอกุศลเลยสักนิด แต่ทว่าน้ำเสียงของกันต์มันทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ แล้วก็ถึงแม้เธอจะชอบเขามากแค่ไหน แต่ทว่าหากให้นับจริง ๆ พวกเขาก็เพิ่งทำความรู้จักกันไม่นาน ถึงแม้ว่าเธอจะจินตนาการด้านร้าย ๆ ของกันต์ไม่ออกแต่การไปห้องผู้ชายสองต่อสองมันก็ทำให้เธอคิดหนักจริง ๆ

“ชวนเพื่อนมาด้วยก็ได้นะ” เหมือนกันต์จะรู้ความคิดของหญิงสาว เขาจึงชิงพูดขึ้น

“งะ งั้นก็ได้ค่ะ” คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาคม ที่เอาแต่จ้องเธอไม่หยุดอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าระยะห่างที่รุ่นพี่หนุ่มเคยเว้นระหว่างกัน มันสั้นลงมาก ๆ ไหนจะสายตาที่เขาใช้มองเธอ ท่าทีที่เปลี่ยนไปเพียงชั่วข้ามคืนของเขาทำเอาเธอแทบทำตัวไม่ถูก

วันเสาร์

(CONDO G)

ตอนนี้ปอยได้มายืนอยู่ตรงหน้าคอนโดหรูของกันต์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอมีสีหน้าหนักใจเล็กน้อย เพราะเพื่อนสาวที่จะชวนมาด้วยกัน กลับติดธุระด่วนไม่สามารถมาได้ ซึ่งมาถึงตรงนี้แล้วเธอก็ไม่สามารถถอยกลับได้แล้ว เพราะใครบางคนกำลังลงมารับเธอที่ด้านล่างของคอนโดแล้วในตอนนี้

ห้านาทีต่อมา

“ขึ้นไปข้างบนกันเถอะ” กันต์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของคนตัวเล็กในตอนนี้เอ่ย ก่อนจะหยิบหนังสือในอ้อมแขนที่เธอเตรียมมาอ่านเอาไปถือเอาไว้

“ขะ ขอบคุณค่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะเดินตามร่างสูงเข้ามาในคอนโด

“เพื่อนไม่มาด้วยหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นราวกับสงสัย

“พอดีอ้อมติดธุระค่ะ”

“งั้นหรอ.....น่าเสียดายเนอะ”

“ (-_-) ?” คนตัวเล็กรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นว่ากันต์ยกยิ้มราวกับพอใจ แต่ทว่า ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะมัวแต่ตื่นเต้นที่ได้เห็นกันต์ในลุคอื่นนอกจากชุดนิสิตที่ใส่ประจำ ตอนนี้ร่างสูงอยู่ในชุดลำลองสบาย ๆ ท่อนล่างสวมใส่กางเกงวอร์มขายาว ท่อนบนสวมใส่เสื้อยืด และสวมทับด้วยเสื้อกันหนาวแขนยาวแบบมีฮูท

“พี่กันต์ปวดคอหรอคะ?” คนตัวเล็กอ้อมแอ้มถาม เพราะเห็นบางอย่างที่คล้ายกับปลาสเตอร์แก้ปวดแปะอยู่บริเวณต้นคอของเขา

“อืม”

“อ่อ...ค่ะ”

‘พูดน้อยจัง’ คนตัวเล็กพึมพำในใจ ถึงแม้จะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นแล้วก็จริง แต่ทว่าเธอก็ยังไม่เข้าใจความคิดของเขาสักเท่าไหร่เลย

(ห้องกันต์)

“นั่งได้ตามสบายเลยนะ” กันต์เอ่ย ก่อนจะวางหนังสือของคนตัวเล็กลงบนโต๊ะกลางห้อง

“ขอบคุณค่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้วยอาการเกร็ง ๆ

“น้ำเปล่า น้ำอัดลม น้ำส้มคั้น อยากกินอะไร?” กันต์ที่กำลังเปิดตู้เย็นอยู่หันมาถามคนตัวเล็ก

“น้ำส้มก็ได้ค่ะ (^_^) ” คนตัวเล็กตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะกวาดตามองรอบห้องของชายหนุ่ม

‘สะอาดดีจัง’

ฟึบ

แก้วน้ำส้มถูกวางลงบนโต๊ะตรงหน้าของหญิงสาว ก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ แบบแนบชิดไหล่ชนกัน และก็เหมือนเช่นเคยที่คนตัวเล็กจะเอาแต่หน้าแดงทำอะไรไม่ถูกเพราะความใกล้ชิดที่ถูกหยิบยื่นให้

“กินข้าวมาหรือยัง?” กันต์เอ่ย โดยใบหน้าของเขาตอนนี้แทบจะแนบไปกับแก้มใสอยู่แล้ว

“ยะ ยังเลยค่ะ (-////-) ” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงเบาหวิว ได้แต่นั่งตัวแข็งอยู่กับที่ไม่กล้าแม้แต่จะกระดุกกระดิก

“งั้นเดี๋ยวสั่งเดลิเวอรี่มา”

“ยังไงกินส้มตรงนั้นไปก่อนแล้วกัน” กันต์เอ่ยเสร็จสรรพ แต่ทว่าเขาก็ยังคงไม่ยอมถอยออกห่างไปจากร่างเล็กเลยแม้แต่น้อย

“ขอบคุณค่ะ” คนตัวเล็กรีบหยิบส้มที่วางอยู่ในจานขึ้นมาแกะกินแก้เขิน ในขณะที่รอร่างสูงกดสั่งอาหารไปพลาง

“หวานมั้ย?” กันต์ถามในขณะที่เห็นว่าปอยกำลังจะหยิบส้มชิ้นที่สองเข้าปาก

“หวานค่ะ”

“ขอชิมบ้างสิ” ดวงตาคมจ้องมองไปยังส้มในมือเล็ก เมื่อเห็นดังนั้น หญิงสาวจึงยื่นส้มมาตรงหน้าหล่อ แต่ทว่าแทนที่เขาจะหยิบมากินเอง แต่กันต์กลับอ้าปากกินส้มจากมือเล็กแทน

จุ๊บ!

ทว่าสิ่งที่เขาต้องการกินมันใช่ส้มจริง ๆ หรือเปล่า เขาอยากจะกินส้ม หรืออยากจะกินมือของใครบางคนกันแน่

“อุ๊ย!” คนตัวเล็กสะดุ้ง เมื่อจู่ ๆ กันต์ก็ดูดนิ้วมือของเธอ

“อืม.....หวานจริง ๆ ด้วย (^_^) ”

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

คนตัวเล็กหัวใจเต้นโครมคราม เธอรีบหยิบน้ำส้มขึ้นมาดื่มแก้เขิน แต่ทว่าดันสำลักจนน้ำส้มหกรดเสื้อที่กำลังสวม

“แค่ก! ๆ ๆ”

“ค่อย ๆ กินสิ” กันต์เอ่ย ก่อนจะหยิบทิชชูมาเช็ดริมฝีปากให้คนตัวเล็กที่กำลังไอไม่หยุด

ฟึบ ๆ

มือหนาบรรจงเช็ดริมฝีปากให้คนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา ทั้งสองคนสบตากันนิ่ง จนจู่ ๆ ก็เกิดบรรยากาศแปลก ๆ ขึ้น ก่อนที่ใบหน้าหล่อนจะเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าสวย และประทับริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากอมชมพูของคนตัวเล็กทันที

จุ๊บ ๆ ๆ

“อื้ออ” คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกจู่โจม เธอทั้งตกใจ และงุนงง และยิ่งร่างสูงเพิ่มความร้อนแรงที่ไม่ใช่แค่การแตะริมฝีปากเบา ๆ แบบที่เธอเคยทำ หัวใจของเธอก็เต้นไม่เป็นระส่ำ หัวสมองก็พลันขาวโพลนไปหมด

จุ๊บ ๆ ๆ จ๊วบ ๆ ๆ

ทั้งสองจูบกันอยู่เนิ่นนาน ก่อนที่ร่างสูงจะผละใบหน้าออก

“แฮ่ก ๆ ๆ ๆ” คนตัวเล็กหอบหายใจแรง และคิดว่าทุกอย่างจบแล้ว

‘รู้สึกเหมือนจะตายเลย’

“เปลี่ยนทีกันเถอะ.....ไปที่เตียงกัน” กันต์เอ่ย ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสวยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา นิ้วหนาค่อย ๆ ลูบไล้เกลี่ยแก้มใส

“ (⊙＿⊙) ”

หมับ!

ยังไม่ทันจะได้ตอบรับหรือปฏิเสธ จู่ ๆ คนตัวเล็กก็ถูกร่างสูงอุ้ม และพาเดินเข้าห้องนอนทันที

ตุ้บ

ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ร่างสูงจะตามมาคร่อมทับเธอเอาไว้

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก!

คนตัวเล็กที่ยังคงสติหลุดได้แต่นอนหัวใจเต้นแรงอย่างทำตัวไม่ถูก แต่ทว่า เมื่อหนาเริ่มลูบไล้ไล้ที่ต้นขา สติที่ล่องลอยไปก็เริ่มกลับคืนมา

พรึ่บ!

เมื่อได้สติคนตัวเล็กก็รีบพลิกตัวนอนคว่ำไปกำเตียง และพยายามคลานหนีทันที แต่ทว่าร่างสูงกลับตามมาคร่อมทับเธอเอาไว้ได้

“พะ พี่กันต์ ยะ หยุดเถอะค่ะ”

“เราจะมาอ่านหนังสือกันไม่ใช่หรอ! (≧﹏≦) ”

“.....โทษที พอดีสติหลุดไปหน่อย” กันต์เอ่ย ก่อนจะผละออกจากร่างเล็กทันที

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ” คนตัวเล็กรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง และจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย

“อาหารน่าจะใกล้มาแล้ว เดี๋ยวพี่ลงไปเอาก่อน”

“ระหว่างรอก็เปลี่ยนเสื้อไปก่อนแล้วกัน” กันเอ่ย ก่อนจะหยิบเสื้อในตู้เสื้อผ้าออกมายื่นให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้เสื้อสีขาวของเธอเลอะคราบน้ำส้มเป็นวงใหญ่

“ขอบคุณนะคะ” คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณ ก่อนที่กันต์จะเดินออกจากห้องไป

ปึง!

“เฮ้อ! เกือบไปแล้วมั้ย (T^T) ” คนตัวเล็กส่งเสียงครวญครางออกมา ก่อนที่จะถอดเสื้อที่สวมอยู่ออก และหยิบเสื้อของกันต์ขึ้นมาสวมแทน

‘เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะดูเหมือนไม่อันตรายแค่ไหน แต่ทว่า ผู้ชายก็ยังคงเป็นผู้ชายวันยังค่ำ’

..................................

เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์

= กำลังใจ(◕‿< ❀ )