TRICK TO LOVE ตื๊อรัก

บทนำ

“ฮือ!”

“ใจเย็นๆ”

“ฮือ!”

“โอ๊ย! หูเจ๊จะแตกอยู่แล้วไอ้เด็กบ้า!”

“ฮือออออออออออออออ”

“…”

ถึงสถานการณ์ในตอนนี้จะไม่เหมาะสำหรับการแนะนำตัวเท่าที่ควร แต่เอาเป็นว่าฉันชื่อ ‘อ้าย’ ส่วนไอ้คนที่กำลังส่งเสียงดังร้องห่มร้องไห้ไม่หยุดตรงหน้านี้คือน้องสาวของฉันเองมันชื่อว่า ‘หลิน’ ร่างสูงอีกสองคนที่กำลังยืนพิงประตูทำหน้ารับไม่ได้ที่เห็นไอ้หมวยเล็กของบ้านกำลังร้องไห้ฟูมฟายหนักขนาดนี้ คือ ‘เฮียจิน’ กับ ‘เฮียชาง’

ถึงชื่อพวกเราจะไม่ใกล้เคียงกันแต่เราสี่คนก็เป็นพี่น้องแท้ๆ ที่คลานตามกันออกมาจากหม่าม้าคนเดียวกัน จินแปลว่าทอง ชางแปลว่ารุ่งเรือง อ้ายแปลว่ารัก หลินแปลว่าหยก

อาฮะ… บ้านฉันจีนจ๋าทั้งบ้านเลยแหละ…

“จะร้องทำไมวะไอ้หมวย? ผู้ชายดีๆ มีอีกตั้งแยะไม่เห็นจะต้องไปฟูมฟายเพราะไอ้เวรนั่นเลย”

เฮียจินพี่ชายคนโตสุดบ่นเสียงดัง และนั่นก็ทำให้ฉันแอบขัดใจไม่น้อย น้องสาวตัวเองเสียใจขนาดนี้ยังมีหน้ามาพูดจาแซะไม่ดูเวล่ำเวลา แถมยังไอ้ท่าทางยืนกอดอกอย่างสบายอารมณ์นั่นก็อีก...

“เฮีย… ถ้าไม่ช่วยน้องก็ออกไปเลยไป” ฉันร้องเสียงดังพร้อมทั้งชี้นิ้วไล่

คนตัวโตเบะปากใส่ ใบหน้าขาวจัดหล่อเหลาคมเฉียบแบบที่สาวๆ ชอบส่ายไปมาอย่างไม่คิดจะทำความเข้าใจ… เฮียมันคว้าหมวกมาสวมบนหัวโล้นๆ ของตัวเองก่อนขายาวๆ จะหมุนตัวเดินออกจากห้องไปตามคำไล่ไม่คิดจะต่อความยาวสาวความยืดให้เสียเวลา

จะไปไหนซะอีก... รายนี้วันๆ ก็เอาแต่ออกไปล่าหญิง กลับมาอีกทีก็ฟ้าสว่างนู่นแหละ

“เฮียก็อีกคน น้องสาวเราทั้งคนนะ! ไม่คิดจะช่วยทำอะไรหน่อยเหรอ?”

หลังจากเฮียจินเดินผละออกไปแล้ว ฉันก็สะบัดหน้าไปมองอีกคน เฮียชางไหวไหล่เล็กน้อยเมื่อถูกพาดพิง เจ้าตัวแทบไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่เราสามคนเดินเข้ามาดูอาการของไอ้หลินซ้ำยังยืนหาวหวอดๆ ราวกับว่าการที่ไอ้หมวยอกหักเป็นเพียงแค่เรื่องขี้ปะติ๋วไม่สลักสำคัญอะไร

“เฮียว่าไอ้หมวยมันยังเด็ก… เด็กเพิ่งเคยมีแฟนก็งี้แหละ”

“แล้วไง? เค้าจะมีความรักไม่ได้รึไง!”

“...”

ฉันสะดุ้งตกใจจนแทบผงะถอยหลังเมื่อจู่ๆ ตัวต้นเรื่องก็เงยหน้าขึ้นมาจากหมอนใบโตตวาดแว้ดใส่พี่ชายคนรองอย่างสุดจะทน… ใบหน้าเกรอะกรังไปด้วยน้ำตาตอนนี้กำลังบวมเป่งเพราะผ่านการร้องไห้มาตลอดทั้งคืน

“ไอ้หมวย แกยังต้องเจอผู้ชายอีกตั้งเยอะตั้งแยะ… จะมัวร้องไห้อยู่ทำไม? หาใหม่เสียก็สิ้นเรื่อง บ้านเราหน้าตาดียกบ้านขนาดนี้อย่าทำให้ขายขี้หน้าได้ไหม?”

“ไอ้เฮีย!!”

ฉันผุดตัวลุกขึ้นยืนรีบสาวเท้าเข้าไปหาเฮียชางก่อนจะออกแรงผลักร่างสูงชะลูดยังกับเสาไฟฟ้าให้เดินออกจากห้องไป เฮียมันชำเลืองมองกันด้วยหางตาก่อนจะพาร่างเปลือยท่อนบนของตัวเองกระแทกเท้าเดินออกไปอีกคน

ฟังไม่ผิดหรอกไอ้พี่ชายคนนี้ชองฉันมันชอบแก้ผ้าเวลาอยู่บ้าน ใส่แค่กางเกงบ็อกเซอร์บางๆ ยิ่งวันไหนพีคๆ หน่อยนี่เห็นเป็นท่อนๆ เลย

ไม่อยากจะพูด! กระดากปาก!!

“ฮือ...”

“...” ไอ้นี่ก็อีกคน…

ฉันหันกลับมามองไอ้หมวยเล็กของบ้านอย่างจนใจ ไหล่เล็กกำลังสั่นหนักยังกับเจ้าเข้า น้ำหูน้ำตาไหลอาบแก้มเป็นทางยาว ซ้ำยังน้ำมูกที่ไหลย้อยจนถึงปลายคางนั่นก็อีก... สภาพดูไม่ได้เลยจริงๆ

“ไอ้หมวย… หยุดร้องได้แล้ว” ฉันเดินกลับเข้าไปหามันอีกครั้ง เจ้าตัวสูดน้ำมูกเสียงดังก่อนจะเอามือที่มันเพิ่งปาดน้ำมูกมาจับแขนฉันเขย่าแรงๆ

“เจ๊อ้าย เจ๊ต้องช่วยเค้านะ ฮือ...”

“แกอยากให้เจ๊ไปอัดไอ้ผู้ชายคนนั้นงั้นเรอะ!” ฉันร้องถามอย่างฮึกเหิมพร้อมกันก็ถลกแขนเสื้อขึ้น พยายามเลียนแบบท่าทางนักเลงโตของเฮียจิน แต่ไอ้หมวยกลับทำหน้าตาเหยเกพร้อมส่ายหน้าหวือ

“เจ๊จะบ้ารึไง… ตัวเล็กแค่นี้จะไปอัดใครเขาได้?”

“...” เพราะคำพูดสบประมาทของคนเป็นน้อง ฉันถึงกับต้องก้มลงมองตัวเอง ถึงฉันจะตัวเล็กสุดในบ้านแต่ใจอีอ้ายคนนี้มันใหญ่ไม่แพ้พวกเฮียๆ หรอกเว้ย!

“เจ๊รักเค้าใช่รึเปล่า?”

“โอ้โห! มีน้องสาวคนเดียวไม่รักแกแล้วเจ๊จะไปรักใคร?”

“ถ้าอย่างนั้น…”

“ถ้าอย่างนั้น?” ฉันเลิกคิ้วมองหน้ามันเพื่อรอฟังอะไรก็ตามที่มันกำลังจะพูดอย่างตั้งอกตั้งใจ

“เจ๊ต้องไปเอาคืนให้เค้านะ! ผู้ชายคนนั้นมันมาหลอกเค้า!”

“...”

“เจ๊ต้องไปแก้แค้นให้เค้านะ ฮือ!”

“กะ… แก้แค้น?”

“เจ๊ต้องไปทำให้มันหลงรักหัวปักหัวปำเหมือนที่เค้าเป็นอยู่ตอนนี้ แล้วก็เฉดหัวมันทิ้งซะ!!!”

“...”

ฉันยกยิ้มแข็งทื่อมองไอ้หลินที่กำลังตะโกนโหวกเหวกโวยวายตีโพยตีพายไม่หยุด ในใจกำลังหัวเราะเสียงดัง สงสัยน้องสาวฉันมันจะดูละครมากเกินไปนะเนี่ย… อะไรคือการไปแก้แค้นโดยทำให้ผู้ชายรักแล้วถีบหัวส่ง…

ใครมันจะไปบ้าทำ... โคตรเพ้อเจ้อ...

“เจ๊เงียบทำไม?” คนตรงหน้ากลั้นก้อนสะอื้นลงคอแล้วช้อนสายตาขึ้นมองอย่างคาดหวังในคำตอบ

“ไม่เอาน่าไอ้หมวย หาผู้ชายใหม่เสียก็สิ้นเรื่อง”

ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แต่นั่นกลับทำให้น้องมันแหกปากร้องหนักกว่าเดิมจนรู้สึกได้ว่าผนังห้องกำลังสะเทือน ได้ยินเสียงหม่าม้าตะโกนถามขึ้นมาอย่างขบขันว่า ‘มีใครตายรึเปล่า’ ด้วยล่ะ

“จะ… เจ๊ไม่รักเค้าแล้วใช่ไหม? ใช่สิ! มันไม่มีใครรักเค้า พวกเฮียก็เอาแต่คั่วสาวไปวันๆ ไม่คิดจะดูดำดูดีน้องตัวเอง… ฮึก!” ไอ้หลินทำหน้าบูดเบี้ยวก่อนจะสะบัดตัวเองออกจากอ้อมแขนของฉัน

“…”

“...คนอื่นไม่รักเค้ายังทนได้ แต่เจ๊อ้ายจะปล่อยให้น้องสาวสุดที่รักต้องเจ็บช้ำอยู่แบบนี้เหรอ! โฮ...”

“จะ… ใจเย็นๆๆ” ฉันอึกอัก รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อเห็นอาการเฮิร์ตหนักของมัน

“ไม่รู้แหละ... ถ้าเจ๊รักเค้า เจ๊ก็ต้องแก้แค้นแทนน้องสาวสุดที่รักคนนี้ให้ได้!”

“ไอ้หมวย อะไรทำให้แกคิดว่าเจ๊จะไปมีปัญญาหลอกใครเขาวะ?” ฉันเอ่ยอย่างอ่อนอกอ่อนใจ

“ทำไมจะไม่มี เจ๊สวยกว่าเค้า! ขาวกว่าเค้า! ตัวเล็กกว่าเค้า! แถมยังนมใหญ่กว่าเค้า! ผู้ชายที่ไหนก็ต้องหลงทั้งนั้นแหละ!”

“แต่แกลืมไปข้อนึงนะไอ้หมวยแถมมันสำคัญมากด้วย… เจ๊เนี่ย… ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน”

“แล้วยังไง? สรุปว่าเจ๊จะไม่แก้แค้นให้เค้าใช่ไหม?”

“....”

“ฮึก... ไม่มีใครรักเค้าอีกแล้ว!”

“...”

“ขนาดเจ๊อ้ายยังไม่รักเค้าเลย… ชีวิตนี้คงไม่มีใครรักเค้าอีกแล้ว...”

ไอ้หลินหันหน้าหนีอีกครั้งน้ำตาร่วงกราวเป็นสาย ยิ่งมองก็ยิ่งน่าสงสาร ถึงความคิดมันออกจะเพ้อเจ้อเกินไปหน่อย แต่เพราะมันยังค่อนข้างเด็กอยู่ ซ้ำยังมีอารมณ์ดิ่งร่วมด้วยเลยคิดแผนการยังกับในละครออกมาได้เป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้

แต่สุดท้ายแล้วก็เป็นฉันเองที่ถอนหายใจยาวเหยียด ก่อนจะตัดสินใจยกมือยอมแพ้เสียงโหยหวนครวญครางของมัน

“เออ... โอเค!”

“!!!”

“เจ๊บอกว่าโอเค…” ฉันพยายามปั้นหน้าส่งยิ้มแห้งแล้งให้คนเป็นน้องที่ถึงกับเบิกตาโต

“…” ไอ้หมวยยังคงอยู่ในสภาวะตกอกตกใจที่สุดท้ายแล้ว อีเจ๊อ้ายของมันก็รับคำจนได้

“เจ๊รักแกจะตาย! ทำเพื่อน้องแค่นี้ไม่เห็นจะยากเย็นตรงไหน วะฮ่าๆๆๆ”

ฉันแสร้งหัวเราะอย่างฮึกเหิม แล้วดึงน้องสาวเข้ามากอดพร้อมทั้งตบหลังมันเบาๆ แต่ในใจกำลังตีอกชกหัวตัวเองอย่างหนัก รู้สึกเหมือนกำลังหาเหาใส่หัวไม่มีผิด

ฮือ!!!! ทำไมอีอ้ายคนนี้ต้องเกิดมาหน้าใหญ่ใจโตผิดกับรูปร่างตัวเองขนาดนี้ด้วยวะเนี่ย...

อยากจะบ้าตาย... TT^TT