EP03 มีความสุขดีรึเปล่า

EP03

.

.

.

คอนโดมิเนียม DAGON.

ติ้ง~

เสียงลิฟต์ดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าเคลื่อนมาถึงชั้นบนสุดของคอนโดหรูแห่งหนึ่งแล้ว เจ้าของร่างสง่าที่ยืนอยู่ด้านในพร้อมกับเพื่อนสนิทก้าวออกมายังด้านนอกพร้อมกับการ์ดที่คอยติดตามมาด้วย คอนโดแห่งนี้เป็นหนึ่งในเครือธุรกิจของเพื่อนเขาอย่างแฟรงค์ที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายจนถึงช่วงมหาลัยเพราะมีเหตุจำเป็นซะก่อนจึงทำให้เจมต้องแยกกับกลุ่มเพื่อน

"กลับมาจากอเมริกาตั้งหนึ่งอาทิตย์ไม่คิดจะบอกเพื่อนฝูงเลยรึไง"

"ก็บอกแล้วนี่ไง"

"ถ้าไม่อยากได้คอนโดก็คงไม่บอก"

"อย่าน้อยใจไปหน่อยเลย"

"คืนนี้เลี้ยงเหล้ากูสิ เดี๋ยวชวนพวกเหี้ยนั้นมาด้วย ไม่ได้เจอกันนานคงคิดถึงมึงมาก"

"เอาสิ แต่ดื่มได้ไม่นานนะ มีธุระต้องรีบมาจัดการ"

"ธุระที่ว่านั้นเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อไอติม...รึเปล่านะ"

"....." เจมไม่ได้ตอบกลับไปชายหนุ่มเพียงยกยิ้มมุมปาก กับแฟรงค์คือเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่ม เขาเป็นเจ้าของกิจการอสังหาริมทรัพย์หลายอย่างทั้งคอนโด คาสิโน หรือแม้กระทั่งไนต์คลับซึ่งทั้งหมดก็มีเบื้องหลังเกี่ยวกับธุรกิจสีดำ

ครืด~

"คืนนี้้้เจอกันที่ผับกูตอนห้าทุ่มก็แล้วกันนะ"

"เดี๋ยวไป"

"ความจริงแล้วก็นึกว่ามึงจะกลับมาเพราะมีเรื่องสำคัญแต่ที่ไหนได้เพราะผู้หญิง"

"ผู้หญิงที่หักหลังกู สมควรมีความสุขแบบนั้นหรอ"

"แต่ที่ทำกับเขาก็ใช่ย่อยเลยนะ"

"หึ..." เจมเพียงเค้นหัวเราะในลำคอแล้วเดินเข้ามาในห้องหลังสอดคีย์การ์ดเสร็จตามมาด้วยแฟรงค์ เขาไม่อยู่สามปีไอติมคงมีความสุขกับคนใหม่มาก คงลืมเขาไปสนิท แต่สำหรับเจม เขาไม่เคยลืมเธอ ทุกสัมผัสยังคงตราตรึงอยากแนบแน่นอีกครั้งและมันก็ต้องเป็นแบบนั้น

ไอติมไม่มีวันได้มีความสุขกับคนอื่นหรอก...

"รอยยิ้มแบบนั้นคิดจะทำอะไร" แฟรงค์ถามเมื่อเห็นรอยยิ้มชวนขนลุกผุดขึ้นบนใบหน้าหล่ออีกครั้ง

"เปล่าสักหน่อย"

"อยากได้เมียเก่าคืนรึไง?"

"แล้วคิดว่าไง" เจมถามพร้อมกับเพ่งสายตามองแฟรงค์ ก่อนจะถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก

"แต่เขามีใหม่แล้วนะ"

"ใครบอก เรายังไม่เลิกกันสักหน่อย"

"แปลว่าตอนนี้ก็ยังเป็นเมียมึง?"

"แต่เสือกคบกับคนอื่น"

"....."

"บอกตอนไหนว่ายอมเลิกนะ"

"จัดการให้เข็ดเลยสิ" แฟรงค์เอ่ยบอกแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่ปลายเตียง สายตาเพ่งมองไปที่ตู้ตัวใหญ่ที่ตั้งติดอยู่กับผนังห้อง

"ดื้อซะจริง"

"เตียงก็นุ่มดีนะ ในตู้ของก็พร้อม"

"หื้ม?" เจมหรี่ตามองแล้วเดินไปหยุดที่หน้าตู้อย่างที่แฟรงค์บอก ก่อนที่เพื่อนสนิทจะโยนกุญแจมาให้เจมก็เปิดดูปรากฏอุปกรณ์ในการมีเซ็กส์มากมายอย่างที่เขาชอบใช้ อีกช่องข้างกันมีสารเสพติดหลายตัวรวมถึงอุปกรณ์ในการสูบ เจมมองมันแล้วก็อดจะคิดถึงไม่ได้

"นิโคติน มึงชอบเล่นไม่ใช่หรอ"

"อื้ม คิดถึงเป็นบ้า"

"แล้วไอติมกับนิโคตินคิดถึงอันไหนมากกว่ากัน" แฟรงค์ยิงคำถามยียวนกวนประสาทใส่เพื่อน

"ให้ทาย..."

"ทั้งสองใช่ไหม?"

"อืม....กูอยากทั้งสองเลยว่ะ" พูดแล้วก็เริ่มหยิบสารเสพติดมาสูบ รสนี้คือสูตรโปรดของเจมที่ใช้แค่นิโคตินเป็นสิ่งผสมส่วนมาก สูบแล้วมันทำให้เขามีความสุข ลืมเรื่องแย่ๆ อีกทั้งมันยังสามารถกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้ดี เจมเป็นคนคิดค้นสูตรขึ้นมาเขาใช้มันเพียงคนเดียว และตัวยาก็ถูกส่งมาไทยไว้ก่อนหน้าเพราะเเฟรงค์เป็นคนติดต่อหาเจคอปว่าเจมจะกลับมาอยู่ไทย ยาเลยถูกส่งมาตั้งแต่เมื่อคืนวานที่รู้ข่าว

.....

(ฮัลโหล ถึงห้องยังครับ)

"ถึงแล้วค่ะ ติมกำลังจะเข้าห้องแล้ว"

(วันนี้พี่ขอโทษนะครับ ที่บ้านเรียกพอดีเลยไม่ได้ไปรับ)

"ไม่เป็นไรค่ะพี่แมท แค่นี้ก่อนนะคะ"

(ครับ ไว้เจอกัน)

ไอติมกดตัดสายจากแฟนหนุ่มแล้วหันหน้ามองซ้ายขวาด้วยอาการหวาดระแวง เธอยังจำข้อความที่เขาส่งมาให้ได้เป็นอย่างดี คืนนี้จะมาทวงคำตอบ แล้วเจมจะมาทวงเอาคำตอบแบบไหน...เธอได้แต่คิดลำพังในใจแล้วขึ้นไปบนห้องของตนเอง วันนี้ต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านนั่งชิวเธอจะขอนอนที่ร้านก็แล้วกัน...

ผ่านมาหลายนาทีไอติมก็มาถึงร้านทำงานประจำของตนเอง ความจริงแล้วแมทไม่อยากให้ทำเอาสักเท่าไหร่แต่เธอต้องส่งเงินไปให้ครอบครัวด้วยเลยไม่อยากใช้เงินของเขามากลำพังที่แมทให้ก็มากเกินพอแล้ว ครอบครัวของไดติมเป็นแค่คนงานในไร่ได้ค่าแรงวันละไม่กี่่บาท พ่อกับแม่ก็อายุมากทำงานดูแลกันแค่สองคน

"มาแล้วหรอน้องติม แล้วกินอะไรมายัง" ทันใดที่ไอติมก้าวเข้ามาในร้านเสียงของรุ่นพี่พนักงานก็เอ่ยถามขึ้น ปกติไอติมไม่ค่อยสนิทกับใครพอมาถึงก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่แค่หลังร้าน พอเสร็จก็รีบกลับเพราะหน้าที่ของเธอเป็นแค่พนักงานล้างจานเท่านั้นเอง

"ยังเลยค่ะ"

"มากินอะไรก่อนมาแล้วค่อยไปทำต่อ"

"ติมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ ขอบคุณนะคะ" ว่าแล้วก็ก้มหัวให้ก่อนจะเดินเบี่ยงมาหลังร้านแล้ววางกระเป๋าเอาไว้พร้อมกับหยิบถุงมือขึ้นมาสวม ถึงจะเหนื่อยแต่มันก็คือเงินสิ่งที่จำเป็นที่สุดในชีวิต ให้กำลังใจตนเองเสร็จไอติมก็เดินไปหยุดที่เคาเตอร์ล้างจานพร้อมกับมีพนักงานเสิร์ฟมาวางไว้เรื่อยๆ

.....

SO HOT CLUB

"ไง...ไปเที่ยวห้องกงมาตั้งสามปีสนุกไหมว่ะ" ถ้อยคำยียวนกวนประสาทจากปากมอฟินเอ่ยขึ้นในตอนที่สี่หนุ่มนั่งอยู่ในห้อง VIP ซึ่งเป็นหนึ่งในเครือของธุรกิจแฟรงค์ พวกเขานัดเจอกันในรอบหลายปีหลังจากที่สามหนุ่มเรียนจบมหาลัยที่เดียวกันคณะเดียวกันยกเว้นเสียแต่ลิสท์เจมที่ต้องจำคุกอยู่ที่อเมริกาสักหน่อย

"สนุกดี"

"นักโทษวีไอพีอย่างมันจะไปลำบากอะไร" แฟรงค์ที่เป็นคนเดียวในกลุ่มซึ่งรู้เบื้องหลังเป็นคนเอ่ยขึ้น

"นักโทษวีไอพี" ฮาร์ทแวร์ที่นั่งกระดิกเท้าหรี่ตาถาม

"ถึงเวลาเดี๋ยวเล่า"

"ได้ยินเหี้ยแฟรงค์มันบอกว่ามึงกลับมาเพราะเมียเก่า?" มอฟินถามอีกครั้ง เขานั่งอยู่ตรงกันข้ามกับเจม

"ปากเร็วดีจังนะ"

"เรื่องร้อนต้องประสานด่วน" แฟรงค์ยักไหล่ตอบ

"แล้วเรื่องผับนี้แหละ มึงจะเข้ามาดูแลแทนผู้จัดการคนเก่ามั้ย" ฮาร์ทถามต่อ

"อืม เป็นเจ้าของผับบังหน้าไปก่อน"

"คิดจะทำอะไร?"

"ทวงของคืนไง" เจมตอบคำถามของฮาร์ท การกลับมาไทยครั้งนี้มีแค่สองอย่างชำระแค้นระหว่างเขาและไอติม สองหาพื้นที่ในการขยายธุรกิจจากอเมริกา โดยมีแฟรงค์คอยช่วยเหลืออีกแรง

…

หลังเลิกงาน

เกือบจะเที่ยงคืนแล้วกับการทำงานของเธอก็จบลง เสียเหงื่อไปหลายหยดและความเหนื่อยล้าไปทั่วร่างเพื่อแรกกับเงินสามร้อยที่อยู่รอดเป็นมื้อๆ เด็กสาวเดินลัดเลาะออกมานอกร้านเพื่อจะกลับไปยังหอพักโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าชะตากรรมของตนเองได้ใกล้เข้ามาถึง ในขณะที่กำลังจะข้ามถนนเสียงรถเบรกต่อหน้าก็ทำให้ร่างเล็กตกใจสุดลงบนพื้น ไม่ใช่เพราะเดินไม่ดูทางแต่รถคันนั้นจงใจขับมาปาดหน้า

มือบางจึงยกขึ้นบังแสงหน้ารถเอาไว้รู้ตัวอีกทีก็เหมือนสติจะดับวูบลงเพราะควันอะไรบางอย่าง จนกระทั่งตื่นจากความมืดอีกครั้งเมื่อร่างกายสัมผัสกับเครื่องปรับอากาศ ไอติมกวาดสายตามองบริเวณรอบก็สบตาเข้ากับร่างหนาที่ยืนอยู่ตรงหน้า ลิสท์เจมยืนหมุนโซ่ในมือเล่นในสภาพที่ท่อนล่างพันแค่ผ้าขนหนูเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่

"เจอกันอีกแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยทัก ไอติมหวังจะวิ่งหนีแต่ข้อเท้าข้างหนึ่งกลับถูกเชือกสีแดงมัดเอาไว้

"พะ…พี่เจม"

"ยังจำชื่อฉันได้นิ นึกว่าจะลืมกันไปแล้ว"

"พี่จะทรมานอะไรติมอีก…"

"เปล่าซะหน่อย"

"…" ไอติมไม่ได้เชื่อกับคำตอบของเขาเลยสักนิด เธอส่ายหน้าไปมาเบาๆอย่างคนหมดทางสู้

"แค่จะถาม…กับคนใหม่มีความสุขดีรึเปล่า?"

.

.

.

คำถามบอกรางฉิบหาย สงสารน้องติมรอแล้วนะ?

Next ep...

"เธอกับบุหรี่…เหมือนกันเลยนะ"

"อ๊ะ…"

"…ยังทำให้ฉันเสพติดมากขึ้นทุกวัน"