TOXIC LOVE สัมพันธ์พิษ

EP00

LAS VEGAS | สหรัฐอเมริกา

ลาสเวกัส…เป็นเมืองใหญ่ในรัฐเนวาดา มีประชากรมากที่สุดในสหรัฐอเมริกาเมืองนี้จึงเต็มไปด้วยผู้คนและแหล่งรวมหลายอย่างไว้ในตัว ทั้งที่มองเห็นและที่ถูกซ่อนให้ลับสายตา ในช่วงดึกมีแสงจากตึกสูงตระหง่านสาดส่องไปทั่วเมืองให้ดูสวยงาม แม้ช่วงเวลาจะเดินก้าวหน้าแต่ทุกอย่างยังขับเคลื่อนไม่หลับใหล ในสถานบันเทิงแห่งหนึ่งตั้งอยู่กลางใจเมืองมีเหล่าวัยรุ่นชายหญิงมาท่องราตรีกันถ้วนหน้า

ชายหนุ่มเจ้าของความสูงราวร้อยเก้าสิบเดินเข้ามาข้างในที่กำลังมีเสียงเพลงดังกระหึ่ม ลิสท์เจม…กวาดสายตามองไปทั่วบริเวณรอบ ก่อนจะย่างกรายขึ้นมายังโซนชั้นสองซึ่งเป็นกาสิโนที่รวมตัวของเหล่านักลงทุนทั้งหลาย ความครึกครื้นยังคงดังสอดแทรกในโซนประสาทแต่ไม่อาจกลบความคิดของเขาได้เลยแม้แต่น้อย

"ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ" เจคอป เอ่ยทักเป็นภาษาอังกฤษ ในตอนที่เจมเดินเข้ามาในห้องVIPเป็นโซนที่อยู่ติดกับกาสิโน

"ครับ" ว่าแล้วก็หย่อนตัวนั่งลงที่โซฟาตัวหรู

"สินค้าล็อตล่าสุดจากเอเชียถูกส่งมาแล้ว อยากดูหน่อยไหม"

"ก็ดีเหมือนกัน" สิ้นเสียงพูดจอใหญ่ก็ถูกฉายขึ้นตรงหน้า มีผู้หญิงหน้าตาสะสวยถูกมัดรวมตัวกันไว้ในกรงบนเรือสำราญขนาดใหญ่

"สินค้ากำลังจอดอยู่ท่าเรือชิคาโก พรุ่งนี้ต้องเช็คสินค้าก่อนคัดเลือกเข้างานประมูล"

"ผมจัดการเอง"

"พึ่งกลับมาจะลุยงานเลยหรอ?" เจคอปหรี่ตาถาม

"อยู่เฉยๆมันเบื่อ"

"ก่อนนายจะมาที่นี้แดเนียลส่งผลงานมาให้ดูแล้ว ยังทำงานดีเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ" เขาเอ่ยชมพร้อมกับยกคอกเทลในมือขึ้นจิบ ที่มุมห้องมีการ์ดคอยยืนควบคุมความปลอยภัยไว้อยู่ สถานที่แห่งนี้อยู่ในเครือของอำนาจเจคอป

"เรื่องกลับไทย หลังจบงานประมูลผมจะบินกลับทันทีช่วยเตรียมเจตให้ผมด้วยนะ"

"ที่ไทยมีอะไรดีนักหนา ทำไมนายอยากรีบกลับ?"

"มีเรื่องให้สะสางหน่อย"

"สำคัญมากรึไง"

"เปล่าหรอก"

"แล้วอะไร"

"อย่ารู้เลยครับ" ว่าแล้วท่อนขาแกร่งก็ตวัดพาดกันก่อนจะล้วงซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วจุดสูบอย่างสบายใจ

"ตอนนายไม่อยู่ แดเนียลคงต้องช่วยฉันทำเต็มที่"

"ก็ดีแล้วไม่ใช่รึไง ลูกชายคนเดียวของคุณจะได้ฉลาดบ้าง"

"เจ้านั้นได้ยินคงโมโห"

"พวกไม่ยอมรับความจริง"

"ถ้ามีงานสำคัญคงต้องพึ่งนายหน่อยแล้วกัน"

"ก็คงต้องบินมาหาผมที่ไทย"

"สบายมาก"

"ตามนั้นครับ* เจมเอ่ยตอบแล้วพ้นควันสีขาวขุ่นให้ลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ แดเนียลคือลูกชายของเจคอปที่อายุไล่เลี่ยกับเจมแต่สมองกลับอยู่กับคนละระดับ เจมไม่ค่อยถูกชะตากับแดเนียลเอาสักเท่าไหร่ ส่วนเรื่องกลับไทยที่อยากกลับเพราะมีบางเรื่องที่เขาต้องตามไปจัดการ ตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมาเขาอยากรู้เหมือนกันว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง...

.

.

.

1 สัปดาห์ต่อมา...

กรุงเทพมหานครฯ

ครืด... ครืด....

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขณะที่คนตัวเล็กกำลังยืนชะเง้อคออยู่หน้าสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง มือบางล้วงหยิบเครื่องมือสื่อสารออกมาจากกระเป๋าผ้าสะพายข้างแล้วกดรับเมื่อเห็นรายชื่อปรากฏบนหน้าจอ

"ว่าไงมิว"

(อยู่ไหนแล้วติม)

"หน้าทางเข้าอ่ะ"

(ทำไมไม่เข้ามาสักทีล่ะ)

"กำลังจะเข้าไปแล้ว"

(โซนหน้าแถวDนะ)

"โอเค"

(ให้เร็วเลย)

"อื้อ รู้แล้ว"

ตู้ด...

ไอติมกรอกเสียงผ่านปลายสายเป็นประโยคสุดท้ายแล้วกดตัด เธอเป่าลมออกจากปากแล้วหย่อนมันไว้ที่เดิมแล้วยื่นบัตรประชาชนให้การ์ดดูก่อนจะเดินเข้ามาข้างในตามโซนที่มิวบอก ซึ่งมิวก็คือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของไอติม

โต๊ะ...

"ทางนี้ติม" ไอติมที่กำลังมองหาร่างของเพื่อนสนิทมองไปตามเสียงเอ่ยเรียกแข่งกับเพลงดังกระหึ่มของเพื่อนภายในผับ ก่อนจะเดินเข้าไปหามิวในชุดหน้าผมจัดเต็มต่างจากเธอโดยสิ้นเชิง ใบหน้าจิ้มลิ้มที่โอบล้อมด้วยเริอนผมดำสลวยขลับให้ใบหน้าดูเด่น ดวงตากลมโตโอบล้อมด้วยขนตาแพงอน จมูกเชิดรั้น ปากบางกระจับได้รูปรับกับใบหน้ารูปไข่ไม่ได้สวยสะดุดตาแต่มีเสน่ห์ให้ชวนมองเหนือกว่าใครเป็นพิเศษ

"ชุดนักศึกษามาเที่ยวผับ?"

"ติมพึ่งทำงานพาร์ทไทม์เสร็จมันก็ห้าทุ่มพอดีเลยไม่มีเวลากลับไปเปลี่ยนเดี๋ยวผิดนัดกับมิวไง"

"เออๆ ไม่เป็นไรหรอก นั่งลงเถอะจะได้สั่งอะไรมาดื่ม"

"แล้วนี่มิวเป็นอะไรอ่ะ ทำไมถึงชวนมาเที่ยวล่ะ ปกติไม่ค่อยชอบมา"

"ปัญหาเรื่องครอบครัวนิดหน่อย"

"เล่าได้นะ"

"แค่แกมาดื่มเป็นเพื่อนก็ดีมากพอแล้ว ปกติเห็นกินแต่นมดื่มเหล้าเป็นซะที่ไหน"

"ใครว่า ติมไม่ได้มาดื่มเป็นเพื่อนซะหน่อย แค่มานั่งให้มิวได้ระบายออกมาเท่านั้นเอง ไม่อยากให้มิวอยู่คนเดียว"

"งั้นแบกฉันกลับห้องทีนะ"

"โอเค ติมจะดูแลมิวเองเพื่อนเเค่คนเดียว" ไอติมตอบพร้อมกับฉีกยิ้มตาหยีอย่างน่ารัก ทำให้มิวกลั้วขำออกมากับท่าทางเหมือนเด็กของไอติมที่ไม่ได้ตั้งใจ เธอเหมือนกับเด็กประถมทั้งลักษณะท่าทางและหน้าตาน่าเอ็นดู แต่กลับมีความคิดเหมือนผู้ใหญ่และรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงผู้คนภายในผับก็เริ่มถูกครอบงำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์สองสาวที่นั่งอยู่ด้วยกันคุยไปเรื่อยเปื่อยส่วนมิวก็เริ่มมีอาการมึนเมาเล็กน้อย

"มิว ติมเข้าห้องนํ้าแป๊บนะ"

"ให้ไปเป็นเพื่อนเปล่า"

"ไม่เป็นไร ไปแป๊บเดียวเดี๋ยวมา"

"โอเค" ว่าแล้วร่างเล็กก็หยัดกายลุกขึ้นจากโต๊ะ ไอติมหยิบกระเป๋าขึ้นมาคล้องบ่าแล้วเดินเบียดเสียดผู้คนเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำที่ไม่รู้ว่าอยู่โซนไหน เธอเดินลัดเลาะมาจนในที่สุดก็พบ คนตัวเล็กเดินมาหยุดระหว่างทางของหญิงและชายก่อนจะมีใครบางคนมายืนขวางทางเอาไว้ซะก่อน ใบหน้าหวานเงยหน้ามองแล้วชักสีหน้างุนงงตอบกลับไป

"มาคนเดียวหรอครับ?"

"มากับเพื่อนค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ"

"ผมอยากรู้จัก"

"อ่อค่ะ" ไอติมฉีกยิ้มแก้เก้อแล้วยกมือขึ้นเกาศีรษะ

"ไปดื่มที่โต๊ะไหมครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูจะกลับแล้ว"

"งั้นขอเบอร์ไว้ก็ได้"

"คะ…"

"เบอร์โทรไงครับ จะได้ทักไปจีบ" ว่าแล้วก็ยื่นโทรศัพท์เครื่องหรูมาตรงหน้าเธอ ไอติมจึงรับมาและกดเบอร์ตนเองลงไป ยอมให้จะได้จบหากไม่ให้ผู้ชายตรงหน้าอาจจะคุกคามมากกว่านี้

ครืด…

"ขอบคุณครับ ไว้เจอกันนะ" ผู้ชายคนนั้นรับคืนแล้วกดโทรออก ปรากฏว่าเป็นเบอร์ของไอติมจริงๆชายหนุ่มจึงก้มหน้ากระซิบที่ข้างใบหูแล้วเดินถอยห่างออกไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองผ่านห้อง VIP ชั้นสองลงมาตลอดทุกการกระทำพร้อมกับจิบเครื่องดื่มไปด้วย ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มชวนเสียวสันหลังขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา

.

.

.

หนีไปไอติมมมมมม มีวิญญาณร้ายคอยจ้องมองอยู่55555555555555555555555

พี่เจมเปิดบทนำแรกแล้วนะคะ กดถูกใจ คอมเมนท์ให้ไรท์ตัวน้อยๆคนนี้ด้วยน้าา???

Next...

"ติมไม่ได้เกลียด"

"......"

"แค่กลับไปรักพี่เหมือนเดิมไม่ได้แล้ว"