EP01 ลืมไม่ลง

EP01

.

.

.

หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นหายไปไอติมก็เดินเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวของตนเองจนเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มิวกำลังยกแก้วขึ้นดื่มใบหน้าเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ

"จะกลับยังมิว"

"ยัง อยากกลับแล้วหรอ"

"อื้อ"

"เดี๋ยวกลับเลยก็ได้"

"มิวดื่มต่อเถอะ เดี๋ยวติมกลับเอง"

"กลับได้แน่นะ"

"ติมโตแล้วนะ ติมเถอะ กลับเองไหวไหม"

"ไหวๆ แกกลับเลย"

"โอเคงั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ" ลํ่าลากันเสร็จไอติมก็เดินออกมาจากบริเวณผับ เธอยืนรอแท็กซี่อยู่ด้านหน้าพร้อมกับหลุบมองเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ในขณะที่ไอติมยืนรออยู่นั้นเธอก็รู้สึกเหมือนมีสายตาหนึ่งคู่จ้องมองอยู่ใบหน้าหวานจึงหันซ้ายขวาด้วยความหวาดระแวง ร่างกายขนลุกซู่จนต้องยกมือขึ้นลูบแขนตนเอง ผ่านไปราวห้านาทีก็ไม่มีรถแท็กซี่คันไหนจอดรับเธอเลยแม้แต่คันเดียว

"ไง..." ตอนนั้นเองก็มีเสียงของใครบางคนเอ่ยทักขึ้น ไอติมหันกลับไปมองยังข้างกายก็สบตาเข้ากับใครบางคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล ผู้ชายคนนั้นสวมฮู้ดชุดสีดำทั้งตัวมือหนาคีบมวลบุหรี่จุดสูบ ไอติมลอบกลืนนํ้าลายลงคออย่างยากลำบากเธอไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพียงแต่หมุนตัวกลับเพื่อรีบเดินหนีและเสียงฝีเท้าของผู้ชายคนนั้นก็เดินตามมา ทำให้มือบางบีบสายกระเป๋าเอาไว้แน่น

หมับ!

"อื้อ!" ร่างเล็กถูกคว้าข้อมืออย่างรุนแรงแล้วตวัดเธอเข้ากับมุมเสาขนาดใหญ่ภายในโรงรถ มือหนาปิดปากบางเอาไว้แล้วกดร่างกายเอาไว้แน่น สายตาจับจ้องใบหน้าหวานที่มีสีหน้าหวาดกลัว

"คะ...คุณเป็นใคร" เมื่อเป็นอิสระเสียงสั่นจึงถามออกไปเพราะคนตรงหน้ามีแมสปิดปากเอาไว้ ผมหน้ายาวลงมาปกถึงเปลือกตา

"ลืมกันง่ายจริงเลยนะ"

"หนูไม่รู้จักคุณ ปล่อยหนูไปเถอะ หนูไม่มีอะไรให้คุณจริงๆ"

"มีสิ"

"อะไรคะ...คุณต้องการอะไร"

"เธอไง...ไอติม" ว่าแล้วมือหนาก็ดึงแมวออกทำให้ไอติมเพ่งมองใบหน้าหล่อเหลาผ่านแสงสลัวในความมืด พลันความทรงจำเมื่อสามปีก่อนก็สอดแทรกเข้ามาในโซนประสาท จำได้แล้ว...เธอจำได้แล้วว่าคนตรงหน้าคือใคร...

"พะ...พี่เจม"

"หมดเวลามีความสุขแล้ว"

"พี่ออกจากคุกมาตั้งแต่เมื่อไหร่..."

"มันไม่สำคัญหรอก"

"พี่กลับมาทำไม.." ไอติมพึมพำออกมาเสียงแผ่วเบาขอบตาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่หยาดนํ้าสีใสจะผุดขึ้นมาคลอม่านตา เขากลับมาอีกแล้ว....ผู้ชายที่เคยทำให้เธอคิดจากโลกใบนี้ไป...

"บอกไปแล้ว"

"....."

"กลับมาเพราะเธอ.."

"ติมไม่มีอะไรให้พี่อีกแล้วนะ ติมให้พี่ไปหมดแล้ว ปล่อยติมไปเถอะ" ไอติมเอ่ยขอร้องเสียงสั่น เธอหวาดกลัวผู้ชายตรงหน้าจับใจ ไม่อยากให้เขากลับมาเลยสักนิด ไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากอยู่ร่วมโลก ไม่ได้เกลียดแต่กลับไปรักเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว

"ฉันจะปล่อยเธอไปได้ยังไงล่ะ"

"....."

"ในเมื่อเรายังไม่เลิกกัน"

"เราเลิกกันแล้ว"

"เกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ?"

"ติมไม่ได้เกลียด"

"......"

"แค่กลับไปรักพี่เหมือนเดิมไม่ได้แล้ว"

"กลับไปรักเหมือนเดิมไม่ได้ หรือความจริงแล้วเธอไม่เคยรักกันแน่?" เจมยื่นหน้าเข้าไปกระซิบถามที่ข้างใบหู ทำให้ไอติมหลับตาแน่น เริ่มต้นของเธอกับเจมไม่ค่อยดีนักตอนจบมันก็ไม่ดีเช่นกัน ไอติมไม่อยากรื้อฟื้นเธออยากอยู่กับปัจจุบันและลืมฝันร้ายที่เคยเกิดขึ้นกับเจมสักที... "จำใส่สมองไว้ให้ดีนะติม ต่อไปนี้ฝันร้ายของเธอกำลังจะกลับมาแล้ว..."

สิ้นเสียงกระซิบรอยยิ้มร้ายกาจก็ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ เจมผละใบหน้าถอยห่างออกมาไม่ถึงคืบ แล้วใช้มือบีบคางมนให้ปากบางเผยอออกลิ้นสากสอดเข้าไปในโพรงปากนุ่มกวาดเลียความหวานที่เคยลิ้มลองมาครั้งแล้วครั้งเล่าสลับกับกดจูบหนักๆแล้วฝากรอยแผลจากฟันคมเป็นของขวัญเล็กน้อยใหัคนตัวเล็ก การกระทำแสนป่าเถื่อนของคนตรงหน้าทำให้หยาดนํ้าตาเม็ดโตไหลทะลักออกมาจากดวงตากลมเป็นสายยาวลงมาตามพวงแก้มใส จนพอใจเจมก็ยอมถอนจูบออก

"จูบของเธอยังทำฉันชอบเหมือนเดิมเลยนะ"

"อึก.." ความหวาดกลัวที่มีภายในอกไม่สามารถเก็บซ่อนงำมันไว้ได้อีกแล้ว ตัวเล็กสั่นเทาอย่างน่าสงสาร เธอกอบโกยลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่

"อยากรู้จังผ่านมาสามปีจะมีอะไรเปลี่ยนไปบ้างรึเปล่า" ว่าแล้วสายตาก็ลดมองตํ่าลงที่จุดกลางกายสาว ปกติไอติมไม่เคยเข้าผับแต่ครั้งนี้กลับมา ตอนนี้เธอควรนอนอยู่ห้องสิ ทำไมทำตัวแบบนี้กันนะชายหนุ่มคิดลำพังภายในใจ

"ขอร้องได้ไหมคะ....พี่กลับไปได้มั้ย"

"ไล่ผัวตัวเองกลับไม่น่ารักเลยนะติม" ว่าแล้วก็แตะนิ้วลงที่ปากบางเป็นเชิงให้ไอติมหยุดพูด

"เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว..."

"จำไม่ได้แล้วหรอว่าตอนที่นอนอยู่ใต้ร่างฉันเธอครางดังขนาดไหน"

"พี่เจม..."

"ตอนฉันเปิดซิงเธอยังนอนถ่างขาให้เอาอยู่เลย"

"พอได้มั้ยคะ.." ไอติมไม่อยากฟังอะไร เธอส่ายหน้าปฏิเสธไปมา

"กล้าพูดได้ยังไงหื้มว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"มันเป็นอดีตไปแล้ว พี่เป็นอดีตไปแล้ว ติมไม่อยากรับรู้อะไรอีก"

"อยากลืมฉันมากเลยหรอ?"

"ติมไม่อยากจำ"

"แต่ฉันไม่เคยลืมเธอเลยนะ...ไอติม" ว่าแล้วก็กัดเข้าที่ใบหูขาวสะอาดเป็นเชิงหยอกล้อ ทวาคนถูกกระทำไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยไอติมรู้สึกเหมือนวังวนเดิมมันกำลังจะกลับมาอีกแล้ว ความโชคร้ายของเธอมันกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง...

.

.

.

พี่เจมคะ ลดความบ้าลงนิดนึงได้ไหมมมมม

Next ep..

'แฟนใหม่หรอ?'

'เดี๋ยวไปเอาคำตอบคืนนี้นะ…ไอติม :)'