บทที่ 5

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องนอนสุดน่ารักของฉันแล้วจากนั้นก็ไปอาบน้ำกินข้าวจนเสร็จทุกอย่าก็ทิ้งตัวลงเตียงเล่นโทรศัพท์ที่เป็นกิจวัตรประจำวันของฉัน แต่นอนเล่นไปเรื่อยๆก็อดที่จะคิดถึงคนที่เคยเจอแต่จูบกันถึงสองครั้ง

'นายจะทำอะไรฉันอ่ะ'

'หุบปากหน่อยเถอะน่า:

'ไม่ นายจะข่มขืนฉันใช่มั้ย เป็นพวกเดียวกับมันหรอห๊ะ อุ๊บส์'

' จ๊วบจ๊วบ~ อื้ม อ๊ะ'

"นี่ผู้ชายที่ฮอตที่สุดในมหาลัยจูบเราหรอเนี้ย"

"บอกรหัส "

"ไม่ "

จู๊บบบบบบ เขาจูบฉันอีกแล้ว

" อ๊ายยยย 8963"

" ก็แค่นั้น"

"โอ้ยคิดอีกแล้วนะยัยรีนแกนี่บ้าจริงๆเลย หึไอ้บ้าเห็นว่าฉันสวยฉันรวยละสิถึงจูบฉัน โธ่นึกว่าจะหยิ่งที่ไหนได้อยากจับคนรวยอย่าฉันสินะ พวกอยากจะรวยทางรัด นอนดีกว่าเดี๋ยวหน้าโทรมแล้วอายคนอื่น"แล้วเปลือกตาของฉันก็เริ่มปิดลงปิดลงจนสนิทแล้วไม่รู้สึกอะไร

3 ชั่วโมงที่แล้ว

ไคลน์ Talk

"รีนวันนี้แกกลับบ้านเองได้ป่ะ"

"พี่จะไปไหน ทำไมไม่ให้ฉันไปด้วยละ"

"แกยังเด็ก จะไปทำไม"

"ทีผู้หญิงคนนี้ยังไปได้เลย"

"รีนฟังกันบ้างดิว่ะ"

"ถ้าพี่ไปรีนฟ้องพ่อให้ยึดรถพี่แน่"

"นี่รีน พี่โตแล้วนะขอเวลาไปเที่ยวกับเพื่อนไม่ได้หรือไง"

"ไปได้ แต่ทำไมให้น้องกลับบ้านคนเดียวอ่ะไปส่งรีนแล้วค่อยไปเที่ยวต่อก็ได้นิ"

"งั้นแกไปส่งน้องแกที่บ้านก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันกับเคสจะไปรอที่ร้าน" ผมบอกไอ้เรย์

"ไม่เว้ย โตขนาดนี้ควรหาทางกลับบ้านเองได้แล้วเป็นภาระคนอื่นอยู่ได้"

"พี่ว่ารีนเป็นภาระหรอ "

"เออ "

"เออ กลับเองก็ได้วะรีนจะทำให้พี่เห็นว่ารีนไม่ใช่ภาระ "

"เออฉันจะคอยดู"

จากนั้นเธอก็เดินออกไปด้วยความโมโหที่พี่ชายตัวเองด่าเธอต่อหน้าผมเธอคงจะน้อยใจมาก

"ไอ้เรย์ทำไมแกพูดกับน้องแบบนั้นวะ"

"แล้วมึงจะให้กูทำไงละคร้าบเพื่อน"

"พี่ไปส่งเนรีนที่บ้านก็จบแล้วป่ะ"

"ก็พี่อยากให้รีนมันเข้มแข็งทำอะไรเองได้ไม่ใช่พึ่งพาคนอื่นแบบนี้" มันแก้ตัว

"แต่กูว่ามึงควรไปส่งน้องมึงตอนนี้ ตามไปเลย" ผมชี้ไปทางที่เธอพึ่งเดินผ่านเพื่อบอกให้ไอ้เรย์ทำตาม

"ไม่เว้ยถ้ายากนักมึงก็ไปส่งเองเลยดิวะ" มันท้า แต่มันก็น่าจะรู้ว่าผมชอบทำอะไรที่คนอื่นคิดไม่ถึงอยู่แล้ว

"เฮ้ยมึงจะไปไหนว่ะ"มันถามผมเพราะว่าตอนนี้ผมกำลังจะเดินไป

"ก็ไปส่งน้องมึงไง"

"เฮ้ยๆๆๆไม่ได้นะเว้ย "

"เคสขับรถกลับด้วยนะ "ผมโยนกุญแจรถให้น้องสาวผม

"อ้าวทำไมไม่เอารถไปว่ะเเล้วจะไปส่งยังไง แล้วน้องกูจะถึงบ้านมั้ยวะ

เฮ้ยไอ้ไคลน์ ไอ้ไคลน์ ไอ้บ้าเอ้ยถ้ารีนไม่ถึงบ้านละมึง"

" โทษตัวเองก่อนมั้ยคะพี่เรย์"

" พี่ไม่ผิด"

" ผิดเต็มๆเลยค่ะ"และนี่คือเหตุผลที่ผมตามเธอมาและขโมยจูบไปสองครั้งถึงจะไม่ได้ตั้งใจแต่ดูเหมือนเธอจะชอบมากเลยละเคลิ้มเชียว ที่ผมเล่ามาเนี้ยไม่ได้พิศวาสเธอจริงๆนะคนอะไรก็ไม่รู้หลงตัวเองได้ตลอดเวลาผมไม่มีวันชอบผู้หญิงกะโปโลอย่างนี้หรอกถ้าย้อนไปอีก4ปีที่แล้วละก็

วันเกิดของเรย์

งานที่จัดเป็นปาร์ตี้แสงสีเสียงแบบยิ่งใหญ่เพื่อนๆก็มากันเต็มบ้านแต่ตรีมในงานต้องใส่ชุดนอนมาเพราะถ้าใส่ชุดวันเกิดก็คงไม่ได้เดี๋ยวทุกคนจะตะลึงในเรือนร่างของผม (แหม หลงตัวเองไม่ต่างกับนางเอกเลยค่ะ)

" เฮ้ยพวกมึง"กลุ่มเพื่อนๆพูด

" อะไรว่ะ"

" ดูน้องไอ้เรย์ดิน่ารักชิ_หายเลยวะ"พวกมันมองน้องไอ้เรย์ทางหน้าระเบียงชั้นสองของบ้านเหมือนเธอกำลังมองลงมาด้วยความอิจฉาเธอใส่เสื้อยืดกางเกงยีนธรรดาผิดปกติที่เธอไม่ได้ใส่ชุดนอนลงมาร่วมงาน

"เฮ้ยไอ้เรย์น้องมึงน่ารักจังว่ะ ชื่อไรอะ"

"เนรีนมันเพิ่งขึ้น ม.3 อย่ายุ่งกับน้องกู"

"เออหวงน้องจังเลย แต่ชื่อเพราะนะ"

"ไม่ได้หวงแต่ไม่ไว้ใจพวกมึง ถ้าแบบไอ้ไคลน์ก็ว่าไปอย่าง"

"ไม่ต้องห่วงกูไม่ยุ่งกับน้องมึงหรอกแล้วมึงก็อย่ายุ่งกับน้องกูนะโอเค๊"ผมประชดมัน เพราะตอนนั้นมันพูดเอาใจผมทุกอย่างเพราะมันกำลังจีบยัยเคสจนตอนนี้ก็จีบสำเร็จ

"งั้นเอางี้มึงจีบน้องกู กูจีบน้องมึงโอเค๊"

"ไม่เว้ย"ผมปฏิเสธมันแล้วก็เดินออกจากตรงนี้ทันที

"โธ่เอ้ยให้โอกาสเพื่อนหน่อยก็ไม่ได้"

ตอนนี้ผมอยู่ที่สวนข้างบ้านไอ้เรย์ผมเบื่อและเซ็งที่จะต้องทำตัวไร้สาระแบบนี้ปาร์ตี้ชุดนอนอะไรก็ไม่รู้

"นี่ลูซี่แกกินเยอะๆเลยนะฉันอุดส่าซื้อเค้กฟักทองของโปรดแกมาแล้วอ่ะจะทำหน้าแบบนี้ทำไมกัน"เสียงเด็กผู้หญิงดังมาจากหลังบ้านผมเลยเดินไปดูด้วยความสงสัย

"ทำไมไม่กินละ อ่อ อยากจุดเทียนใช่ม้ะได้เดี๋ยวจุดให้แต่ว่าวันนี้วันเกิดฉันแกต้องให้ฉันเป่านะเข้าใจมั้ย"พอผมเดินไปดูก็เห็นเธอกับสุนัขตัวน้อยของเธอที่กำลังนั่งจ้องเค้กที่เจ้าของเป่า

"น้องทำไมไม่ไปร่วมงานวันเกิดไอ้เรย์ละ"

"พี่เป็นใครอ่ะ"เธอถามด้วยหน้าตาที่งง

งวย

"เป็นเพื่อนไอ้เรย์"

"แล้วยุ่งไรกับหนูละ"

" ก็แค่ไม่รู้ว่าทำไมไม่ไปร่วมงาน"

" อ่อนึกว่าไม่มีเพื่อน"ผมประชดเธอ

" นี่ไอ้บ้าคนอย่างฉันอ่ะไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนหรอกย่ะมีเงินสะอย่างจะทำอะไรก็ได้คนเดียวไม่ต้องแคร์ใครและที่สำคัญฉันสวยใครๆก็อยากเข้าใกล้ฉันไม่เหมือนคนอย่างนายหรอกคงยากลำบากหน้าดูเลยเนาะที่เป็นเพื่อนกับพี่ชายฉัน"

"นอกจากเธอจะไม่การศึกษาแล้วยังไม่มีมารยาทการเป็นผู้ดีเลยสักนิดคนอะไรว่ะหลงตัวเองที่สุด ถ้าในโลกนี้มีเธอคนเดียวใครๆเขาก็ไม่เอาเธอเป็นเมียหรอก "

" เฮอะฉันก็ไม่เอานายเหมือนกัน"

แล้วจากนั้นเราก็ต้องตากันด้วยความโกรธแค้น ผู้หญิงอะไรปากร้ายดื้อหลงตัวเอง แต่ตอนนี้เธอคงจำผมไม่ได้ต่างกับผมที่ไม่เคยลืมผู้หญิงปากร้ายเลยสักครั้ง

แล้วถ้าพรุ่งนี้เจอเธออีกจะโดนบีบคออีกมั้ยนะ

ปากร้ายอ่ะ

เม้นมาพูดคุยกันและกดติดตามเพื่อไม่พลาดนิยายสนุกๆด้วยน๊าาา