บทที่ 2

เอี๊ยดดดดดดด!!!!!!

พี่เรย์เบรครถอย่างกะทันเมื่อถึงหน้าอาคารแห่งหนึ่งที่มีเสียงดังลั่นมาจากด้านใน ฉันได้เดินตามหลังพี่เรย์เข้าไป

"อ๊ายยยพี่เรย์หล่อมากค๊าาาาา"แล้วก็ตามมาด้วยเสียงคนอื่นอีกมากมาย

"ตอนนี้พี่เรย์ของเราก็มาถึงสักทีนะครับ ขอเสียงปรบมือหน่อยเร็ว"

"ฮู้!!!! แป๊ะๆๆๆๆๆๆอ๊ายยยยยยพี่เรย์"เสียงสนั่นหวั่นไหว

"แต่ว่าวันนี้ผมอยากจะทราบว่ามากับใครหรอครับ"พี่พิธีกรได้เอาไมค์มาจ่อปากพี่ชายฉัน

"เอ่อ น้องสาวครับ"พี่ฉันตอบแบบหน้าโหดๆ สไตล์คนเกเรหรือนักเลงหัวไม้เลยละ ฮ่าๆๆๆทรงโจรแต่โดนใจ

"น้องสาว ว้าวว น้องสาวจริงหรอพี่ พี่น้องท้องชนกันหรือเปล่าคร้าบบบ"เอ้านายนี่พูดมากจริง

"หนูเป็นน้องสาวพี่เรย์จริงๆค่ะไม่ใช่แฟน"

"ใครถามน้องอ่ะครับ ถึงจะเป็นน้องพีาเรย์ก็ต้องโดนลงโทษทั้งพี่ทั้งน้องนะครับ" โห แรงอ่ะ

"ฮู้วววววววววว!!! "

"งั้นก็เริ่มเลยดนตะ.. ตรี"

"อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยพี่ไคลน์" โอ้ยจะกรี๊ดอะไรกันนักหนาว่ะ พอฉันหันไปก็พบกับผู้ชายตัวสูงผิวขาวหน้าคมดั้งโด้งเป็นสัน มองไปทางไหนก็เพอร์เฟคโอ้วววพระเจ้าขอคนนี้ได้มั้ยอ่ะ

"เฮ้ยๆ รีนน้ำลายยืดแล้วเช็ดเร็วอายคนอื่น"

"อะ อ้าวหรอ "ฉันรีบเช็ดทันทีเพราะกลัวคนอื่นเห็นเดี๋ยวจะเสียฟอร์ม

" อ้าวพี่ไคลน์ทำไมวันนี้มาสายครับ นัดใครไว้หรือเปล่าเอ่ย" นัดฉันค่ะ

"เปล่าแค่ตื่นสาย "

"แต่ปกติพี่ไม่ตื่นสายนี่ครับหรือว่าเมื่อคืนเพลียมาก"

"ใช่เพลียมาก"

"อ๊ายยยยยยยยยยยยย!!!! " อ๊ายยยย กรี๊ดอยู่นั่นแหละ

"ผมขอถามหน่อยวันนี้ขี่มอเตอร์ไซค์มาใช่มั้ยอ่ะหัวยุ่งเชียว ฮ่าาาา"

"ใช่เรื่องของแกมั้ยละ"

"ไม่คร้าบบ เอาละยังไงวันนี้ผมก็คุมเพราะฉนั้นพี่ต้องโดนลงโทษนะครับ"

"อืม"

"งั้นพี่ไคลน์อยู่ซ้าย พี่เรย์อยู่ขวาส่วนน้องอยู่ตรงกลางละกันนะเวลาถ่ายรูปจะได้ออกมาสวยๆ "แล้วพี่ๆก็แหกปากร้องเพลงไก่ย่างพร้อมตีกลองไปเรื่อยๆอยากรู้จริงๆเล้ยทำไมต้องไก่ย่างด้วยว่ะเพลงอื่นไม่มีหรือไง

" โอเคงั้นน้องมาเอาป้ายชื่อแล้วก็ไปนั่งตรงนู่นๆๆๆท้ายแถวเลย"

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"ฉันจับเอาป้ายแล้วเขียนชื่อลงเรียบร้อย แล้วก็ไปนั่งท้ายแถวสุดอย่างที่พี่คนนั้นสั่ง

" เวลาต่อจากนี้คือการทำกิจกรรมเพื่อสานความสัมพันธ์รุ่นพี่และรุ่นน้องให้รักกันมากขึ้นพอเสร็จกิจกรรมตอนเช้าพี่ก็จะให้พวกเราพักเที่ยงแล้วตอนบ่ายก็จับฉลากเลือกพี่รหัส พี่แต่ละคนจะได้น้องรหัสอยู่สองคนนะครับพอเข้าร่วมกิจกรรมทั้งหมกเรียบร้อยก็กลับบ้านได้"

"เย้ๆๆๆๆๆๆ"จากนั้นรุ่นพี่ก็พาทำกิจกรรมไปตามที่วางแผนไว้เต้นบ้างร้องบ้างทาแป้งทาลิปบ้าง จนตอนนี้หน้าทุกคนมอมแมมไปหมดแต่คนที่รอดคือฉันคนเดียวไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน คงเป็นเพราะฉันสวยละมั้งอิๆ

"โอเค กิจกรรมช่วงเช้าก็มีแค่นี้งั้นปล่อยให้น้องๆทุกคนไปพักเที่ยงกันดีกว่าเชิญครับ"

"เย้ๆๆๆๆๆๆๆฮู้ววววววววววว"ฉันเดินออกมาคนเดียวและตอนนี้ไม่รู้ว่าจะไปไหนเพราะไอ้พี่เรย์ก็ไปกินข้าวกับเพื่อนๆแล้ว เฮ้ออ ชีวิต

"นี่เธอ"ยัยแต่งตัวเชยเฉิ่มคนนึงมาสกิดฉัน

"หื้ม มีอะไรหรอ"

"คือว่าฉันเห็นเธอนั่งตั้งนานแล้วไม่เห็นมีเพื่อนมาคุยด้วยก็เลยคิดว่าเธอคงกำลังจะหาเพื่อนอยู่ฉันก็เลย...... "

"คนอย่างฉันไม่ต้องหาเพื่อนหรอกเพราะยังไงทุกคนก็อยากเป็นเพื่อนกับฉันอยู่แล้ว"แล้วฉันก็เดินหนียัยนั้นแต่ว่า

"จะรีบไปไหนไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเราหรอกนะ"ฉันหยุดฉะงัก

"ทำไม "ฉันทำหน้างง

"ไม่รู้สิเพราะเป็นน้องสาวพวกนั้นมั้ง เธอเป็นน้องพี่เรย์ใช่มั้ยละ"

"ใช่ แล้วไง "

" ฉันเป็นน้องพี่ไคลน์เพราะเหตุนี้ไงเราถึงไม่มีเพื่อนแต่ว่าน้องพี่เฟิร์สเป็นผู้ชายอยู่ปี2แต่เพื่อนเต็มเลยสงสัยเขาคงชอบผู้ชายมากว่า"

"แล้วพี่เฟิร์สคือใครไม่เห็นรู้จักเลย "

"อ่อพี่เฟิร์สก็อยู่ในแก๊งค์พี่ๆเรานีแหละแต่พี่เขาคงติดงานก็เลยมาไม่ได้เพราะพี่เขาเป็นนายแบบ "

"อ่ออย่างนี้นี่เอง"

"แล้วตกลงเธอจะไปทานข้าวกับฉันมั้ย"

"เธอจะเลี้ยงหรอ"

"แหมหารครึ่งสิจ๊ะ ป่ะไปเร็ว"พูดเสร็จยัยนั้นก็ลากฉันมาที่ร้านอาหารหน้า

มหาลัยไม่หรูหรอกนะแต่ก็พอกินได้แล้วเราก็สั่งอาหารแล้วก็กินไปคุยไป

"แล้วทำไมเธอถึงอยากเป็นเพื่อนกับฉันละ"ฉันถามด้วยความสงสัย

" ก็เธอไม่มีเพื่อนไง"

" มั่วละเอาดีๆ เพราะอะไรกันแน่"

"ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากทำความรู้จักไว้ เราอาจจะเป็นเพื่อนกันได้ "

" จริงง่ะ"

" อืม"

" แล้วทำไมเธอถึงรู้จักแก๊งค์พี่ชายเยอะจัง"

"ก็พวกเขามาบ้านฉันบ่อยและก็เคยพูดคุยกันบ้าง"

" แล้วรู้จักพี่ชายฉันมั้ยละ"

"พี่เรย์อ่ะหรอรู้จักดีกว่าใครเลยละ "หื้มจริงหรอว่ะ

"งั้นวันเกิดพี่เรย์"

"19 กันยายน พ.ศ.2541"

"สิ่งที่รักที่สุด"

"รถ ครอบครัว แฟน เพื่อน "

"เบอร์โทรศัพท์"

"082-458-xxxx"

"รหัสผ่านมือถือ"

"0864"

"สถานะ"

"มีแฟนแล้ว"

"ฉันไง"

"ว่าไงนะ!!! "

"เอ่อ คือ"

"เธอคบกับพี่ชายฉันอยู่งั้นหรอ"

"ก็คงงั้นแหละ แฮ่ๆ"

"นี่ นี่มันเรื่องใหญ่มากเลยนะสำหรับฉันโอ้ไม่นะ พระเจ้านี่มันไม่ใช่ความจริงใช่มั้ยอ่ะ พี่เรย์โอ้ย ทำไมพี่เรย์ไม่เคยบอกฉันอะ ฉันจะฟ้องแม่"

"ขี้ฟ้อง"

"ใช่ฉันขี้ฟ้อง แล้วจะฟ้องตอนนี้เลย"

"เฮ้ย อย่าๆ เนรีนขอร้องละ"

"ไม่ แต่เดี๋ยวนะ"

"ห๊ะ"

"ฉันยังไม่ได้บอกชื่อเลยนะ"

"ก็พี่เรย์บอกอ่ะ เอาละโอเคขอโทษที่โกหกจริงๆแล้วพี่เรย์บอกให้ฉันมากินข้าวเป็นเพื่อนเธอ"

"ไม่เห็นต้องโกหกเลย บอกกันดีๆก็ได้นิ "พูดแล้วก็หยิบหลอดขึ้นมาดูดน้ำเพราะคอแห้ง

"ก็เขาไม่อยากให้เธอเดียวดายนี่นา แต่เอ๊ะแหวนเธอคุ้นๆนะ "

"หรอแม่ฉันเพิ่งให้มาเมื่อเช้าเองคงจะเคยเห็นที่ร้านละมั้ง "

"คงจะใช่เพราะฉันชอบไปดูเพชรกับแม่บ่อยๆ "

" แม่ฉันก็ชอบดูเพชรเหมือนกัน"

" แม่เราคงจะเป็นเนื้อคู่กระดูกคู่กันชาติที่แล้วอะนะฮ่าๆๆๆๆๆ"

"แล้วเธอคบกับพี่เรย์ตั้งแต่เมื่อไหรอ่ะ"

"เป็นปีแล้วละ"

"โหนานจัง"

"ใช่นานมากตั้งแต่ฉันอยู่ม.6นู่นแหละ"

"เฮ้ออ ถึงว่าละทำไมพี่เรย์มั่นใจมากเลยว่าจะได้แต่งงานก่อนฉัน"

"เหมือนพี่ฉันเลยแม่ฉันก็กลัวพี่ไคลน์ไม่มีเมีย"

"ทำไมอ่ะพี่เขาฮอตจะตาย "

" แม่คงกลัวพี่ไคลน์ชอบผู้ชายมั้ง"

" ไม่หรอกพี่เขาไม่เห็นเหมือนเกเลย"

"แล้วเธอสนใจพี่ชายฉันป่ะ "

"ก็หล่อดีนะ "

"จีบพี่ฉันสิ เธอเป็นน้องพี่เรย์ก็มีโอกาสกว่าคนอื่นไม่ใช่หรอ "

" ไม่อ่ะเคยจีบใครที่ไหนกันเล่า"

"ไม่ยากหรอกเดี๋ยวสอน"

"ไม่เอาอ่ะ รอให้แม่หาผัวให้อ่ะดีแล้ว"

"ถ้าแม่เธอหาให้จะโอเคใช่ป่ะ"

"คงงั้น"

"ฮ่าาาาา สวยซะเปล่านะเธอเนี้ย "

" ฉันสวยหรออ๊ายเธอก็ อย่าเอาความจริงมาพูดสิ อุ๊ยเขิล"

" จ้าแม่คนสวย"

"แล้วตกลงเธอชื่ออะไรอ่ะ "

" อ้อ ฉันชื่อ เคส"

" อืมฉันจะจำชื่อเธอให้ได้ละกันนะแต่คงจำไม่ได้อ่ะ เพราะมันไม่น่าจดจำ"

"หู้ยแรงอ่ะ" จากนั้นพวกเราสองคนก็กินอาหารเสร็จเรียบร้อยและไปมหาลัยต่อ

ก็ไม่เชยนะ น่ารั๊ก น้องเคส

เม้นมาให้กำลังใจกันด้วยน๊าา