ตอนที่ 6 สำรวจตรวจตรา NC18+ /2

คนที่เข้าใจว่าหมายถึงจูบริมฝีปาก ไม่ได้รู้สึกว่ายากอะไร เพราะเคยมาบ้างแล้ว...แต่ก็ไม่ได้เนิ่นนาน ดูดดื่มเหมือนที่เคยได้ยินมา

ก็แค่ทำให้มันจบๆ ไป

อาจจะเป็นเพราะค็อกเทลแก้วนั้น ที่ทำให้เธอไม่รู้สึกเขินขัดหรือกระดากสักเท่าไหร่ เคลื่อนกายเข้าหาเขาแบบไร้ซึ่งลีลามารยาหญิง

ใบหน้ากลมรียื่นเข้าไปใกล้ๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้มขยับเข้าหา ทำเอาคนที่ตั้งใจว่าจะ ‘ไม่จูบ’ ใคร ตกใจเล็กน้อย แต่ก็ปล่อยให้สาวเจ้ากระทำอย่างที่ใจคิดนึก

ริมฝีปากหยาบกร้านของเขา ถูกประทับไปด้วยริมฝีปากแดงแจ๋ด้วยลิปรุ่นจูบไม่หลุด หล่อนบดคลึงริมฝีปากเขาช้าๆ เรียบเรื่อยเหมือนคนจูบไม่เป็นทั่วไป

จนเขาทนไม่ไหว

จำต้องสั่งสอนกันเสียหน่อย

“อื้อ” ฟางข้าวสะดุ้งถดหนี แต่ท้ายทอยกลับถูกฝ่ามือหยาบกร้านดันเอาไว้เสียก่อน

เรียวลิ้นดุดันควานล้ำลึก กวาดต้อนเจ้าเรียวลิ้นเล็กที่พยายามจะถดหนีให้เข้าอยู่ใต้อาณัติ ก่อนตวัดไล้ดูดดุนจนลมหายใจรวยรินแทบจะขาดห้วง

ความหยาบคายปนหวาน...ช่างเป็นรสชาติประหลาดรสชาติหนึ่งที่เธอเองก็ไม่ได้คาดคิด ว่าตัวเองจะได้มาพานพบ

“อื้อ...” เสียงครางแว่วหวานของเจ้าหล่อน ดังมาเป็นระยะ ปะปนกับลมหายใจหอบกระเส่าของเขาที่เริ่มจะทานทนไม่ไหว

“ไม่ใช่จูบแบบนี้” ผละออกเล็กน้อยเพื่อต่อว่า หากแต่แววตาปรือหวานกังวานใส กลับเหมือนไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว มองเขาตาปรอยด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ฉ่ำๆ

ซ้ำร้ายหล่อนเหมือนจะเมาในรสสวาทที่เขาเพิ่งจะมอบให้ไปหยกด้วยๆ

ริมฝีปากหยาบกร้านทนไม่ไหว บดคลึงริมฝีปากแดงปลั่งจิ้มลิ้มนั้นอีกครั้ง ราวกับหิวหนัก...

ความรู้สึกหวานปร่าในอุ้งปากที่เขากำลังพยายามควานคลึงอยู่นี่ว่าแปลกแล้ว ไอ้ความรู้สึกยุบยับจากไรหนวดกร้านของเขา หล่อนว่ามันแปลกกว่า...

ความรู้สึกมันเหมือนได้ปั่นหูเล่นตอนสมัยเด็กๆ คราที่แหย่ตื้นๆ ก็เหมือนจะเบาไป แหย่ลึกหน่อยก็คล้ายจะเจ็บปวด แต่คราที่เขาแนบใบหน้าลงมาจุมพิตหนักหน่วงแบบนี้

เหมือนแหย่ลงไปความลึกพอดี...ออกแรงปั่นได้จังหวะหฤหรรษ์ เพลิดเพลิน

ฟินจัง

“ฉันหมายถึงจูบอย่างอื่น”

ปิศาจร้ายปลดปล่อยริมฝีปากแดงเห่อนั้นให้เป็นอิสระ แก้มใสเห่อแดงเป็นจ้ำไปรอบๆ เคราสากระคายนั่นแหละที่เป็นสาเหตุ

ฝ่ามือเล็กถูกนำไปวางยังบริเวณหนึ่ง บริเวณที่ทำให้เธอต้องสะดุ้งโหยง ความรู้สึกแข็งผ่าวเร่าร้อนและดูจะดุดันเหมือนสัตว์ร้าย ทำให้เธอต้องผละมือออกมาอย่างทันที

“จูบมัน”

ใบหน้าแดงปลั่งรื้นขึ้น หลุบตามอง ‘มัน’ ที่เขาเอ่ยถึงแล้วก็ต้องกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่

“ฉันไม่เคยทำ”

“ที่ทำๆ ไป ก็ไม่มีอะไรที่เคยสักอย่างนี่”

จริงของเขา เลือดในกายที่ร้อนผ่าวบอกให้หล่อนลุกขึ้นสู้ เอาก็เอาวะ มาขนาดนี้แล้ว

พอเริ่มปลดปล่อยไอ้สัตว์ร้ายที่ประกาศตัวทันทีที่ได้รับอิสระ ทีแรกก็นึกกลัวอยู่หรอก แต่ความฮึกเหิมกรุ่นๆ จากค็อกเทลแก้วนั้นหรอกมั้ง ที่ทำให้เจ้าหล่อนรู้สึกมันเขี้ยวมัน

หัวหน้ามาเฟียผู้เคร่งขรึม คร่ำหวอดอยู่ในวงกามารมณ์ ผันเปลี่ยนคู่นอนที่มีคุณสมบัติตามที่ต้องการ หมุนเวียนตอบสนองความช่างเบื่อหน่าย ไม่จีรังต่อผู้ใด ก้มลงมองศีรษะทุยเล็ก ที่กำลังก้มลงกลืนกินเจ้าความใหญ่โตที่ผงาดล้ำอยู่

ความรู้สึกของการถูกครอบครอง ยิ่งทำให้รู้สึกยิ่งใหญ่ ราวกับว่าได้รับการบูชาจากสาวกผู้ซื่อสัตย์

“อา...” เสียงครางต่ำส่งมาเป็นระยะ ทั้งๆ ที่หล่อนทำไปด้วยความไม่ประสา แต่กลับรู้สึกดีขึ้นจริงๆ คราที่เขาร่ำร้องก้องเบาราวกับว่า ดังมาจากหุบเหวลึก

เรียวลิ้นเล็กปัดป่ายไปตามความปูนโปด ไร้ความเรียบเนียนรอบเรือนกายใหญ่ ส่วนนูนเรียบสุดปลายเริ่มปริ่มไปด้วยน้ำหวานฉ่ำร้อน

คราที่เธอกลืนกินไปจนสุดริมฝีปาก ความใจจะขาดปะปนมากับความรู้สึกมีชัย สาวเต็มวัยกำลังยิ้มย่องว่าตัวเองเหนือกว่า หล่อนรู้สึกชอบที่เขากำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ที่หล่อนปลุกปั่น

และนั่นคือเหตุผลที่ริมฝีปากเล็กจ้อยโอบรัดรอบลำ เคลื่อนไหวขึ้นลง เป็นจังหวะรัวเร็วหนักหน่วง

เร็วขึ้น ถี่ขึ้น เนิ่นนานจนรู้สึกเมื่อยปาก หากแต่ไม่อยากยอมแพ้

ดวงตากลมโตใสเหลือบเห็นเขาหลับตาพริ้ม ชอบใจและกำลังทรมานปนสุขสม อึดจังเลยนะ ถึงจะไม่เคยก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ประสา

อายุ 25 ไม่รู้เรื่องพวกนี้เลยก็บ้าแล้ว เพื่อนสาวติวมาพอสมควรว่าถ้ามีโอกาสต้องทำให้เขา ‘แตก’ ให้ได้ จากที่เถียงเพื่อนเอาไว้ ว่าคงจะไม่ได้ทำอะไรขนาดนั้น

ถ้าพนันกัน หล่อนเองนี่แหละที่จะต้องเป็นฝ่ายแพ้

“อา...” สุ้มเสียงทุ้มต่ำคำรามก้อง ริมฝีปากที่โอบกอดเขาเร่งรัด รัวเร็ว หนักหน่วงมากกว่าเดิม จนคนที่เริ่มจะทานทนไม่ไหว หยัดสะโพกสู้

“อู้ว!”

ปิศาจผู้อยู่ในห้วงอารมณ์หื่นกระหาย กดศีรษะทุยเล็กให้แนบเข้ากับกึ่งกลางกาย พร้อมเคลื่อนไหวสะโพกเข้าใส่หนักเน้น

“อุ๊...อู้ว!”

“อา...!”

คำรามก้อง พร้อมหยัดสะโพกเข้าหา กระตุกเร่ารัวเร็วจนน้ำอุ่นๆ พวยพุ่งเข้าสู่ริมฝีปากจนสุดคอหอย ฟางข้าวรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะจมน้ำ

“อ๊อก! อ๊อก...”

ในเวลาไม่ถึงชั่วโมงนี้ เขาทำหล่อนสำลักมาสามรอบแล้วได้ คนผี!

“กลืน” ออกคำสั่งเสียงต่ำ หอบพร่า

ถึงเขาไม่บอก เห็นว่าหล่อนก็คงต้องเลือกแบบนั้น กลืนกินของเหลวฝาดเฝื่อนให้เคลื่อนลงลำคอไปอย่างไม่มีทางเลือก

เออ ก็ไม่เคยจะมีทางเลือกอะไรอยู่ตลอดเวลานั่นแหละ

“เยี่ยม” ริมฝีปากหยักหนาประทับลงบนริมฝีปากจิ้มลิ้มที่เผยอค้าง ราวกับจะหุบไม่ลงจากเหตุการณ์ก่อนหน้า

“อื้อ” ส่งเสียงครางประท้วงเพราะอยากจะสูดอากาศเข้าปอดให้เต็มที่กว่านี้ก่อนสักหน่อย

ลีโอ ซาน ไม่ได้สุขสมในทำนองนี้มาหลายสัปดาห์ ความเครียดจากปัญหาภายในองค์กร ทำให้เขาหมดอารมณ์ที่จะเสพสม

สัมภาษณ์แรกในการมาเหยียบเมืองไทย ทำเอาเขาประทับใจไม่น้อยเลยแหละ