บทที่6 ขนมผสมยา

         ♤♡ ♧?︎?︎?︎?︎?︎♧♡♤

             บทที่6 ขนมผสมยา

18:05

สายน้ำแบกร่างกายอันเหนื่อยล้ามาถึงห้องพักในเวลาหกโมงกว่าเธอคิดถึงเตียงนุ่มที่เคยนอนอยู่คืน คอยดูนะถึงเตียงเมื่อไหร่จะนอนให้สบายใจเลยคอยดู

แกร็ก!

มือสวยปลดล็อคห้องด้วยคีย์การ์ดก่อนจะเดินดุ่ม ๆ ไปที่เตียงนอนของตัวเอง

" ไม่...ไหวแล้ววว "

ฟรุ่บ~ 

น้ำเสียงหวานพูดเนิบ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มพร้อมกับกระเป๋าสะพายที่ยังคงไม่เอาออกจากตัว 

" ฉันคิดถึงเตียงนี้ที่สุดเลย "

สายน้ำปิดเปลือกตาลงช้า ๆ  วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยเป็นพิเศษ ... เหนื่อยงานก็พอประปรายแต่เธอไม่สบายใจมากกว่า 

" คุณ คีย์ เป็นอะไรหรือเปล่านะ "

สายน้ำคิดแบบนี้มาตลอดทางที่เธอนั่งรถกลับบ้านใจของเธอมันคิดแต่เรื่องราวเมื่อช่วงเที่ยง ... หลังจากที่เธอไปซื้ออาหารกลับเข้ามาทำไมบรรยากาศมันถึงเปลี่ยนไป คุณคีย์ยังเครียดมากกว่าปกติ แถมผู้ชายคนนั้นก็ยังมองเธอเหมือนกำลังอยากพูดอะไรบางอย่าง 

โอ็ย...เครียด

ตื้ดด~~~

ทว่า เสียงโทรศัทพ์ก็ดังมาตัดความเครียดของเธอพอดีสายน้ำเอามือล้วงมือถือขึ้นมาดูปลายสายว่าใครโทรเข้ามาแต่ก็คงไม่มีใครหรอกนอกจากยัยเพื่อนสนิทตัวดี

{ ฮัลโหลสาวถึงบ้านยังเบบี้ ~ }

นั่นไง... เป็นยัยนี่จริง ๆ ด้วยมุมปากเล็กเกิดรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้าเมื่อได้ยิ้มเสียงของเพื่อนซี้ดังทะลุออกมานอกโทรศัทพ์ 

" ถึงแล้ว.... พึ่งถึงเมื่อกี้  "

{ ลงมาหน้าคอนโดแบบด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๋า เลยเร็ว ๆ }

" ทำไม ~ "

{ " หิวหมูกระทะ ... " }

" อีกแล้วหรอ ? "

น้ำถึงกับถอนหายใจออกมายาว ๆ เมื่อวันก่อนก็พึ่งกินไป..วันนี้ยัยนี่บ่นอยากกินอีกแล้ว

จะผอมตอนไหน... และก็มาบ่นให้ฟังอีกว่าน้ำหนักขึ้น 

{ " เบื่อข้าวว่ะ ไม่รู้จะกินอะไรเป็นเหนื่อย ๆ อ่ะวันนี้ " }

" เหนื่อยเหมือนกันวันนี้ "

{ " แล้วจะรอทำใย ... ลงม๊า!!! รออยู่ข้างล่างนะเว้ยไม่ขึ้นไปรับนะ " }

" อื้อ ... เข้าห้องน้ำก่อน "

บทสรุปของวันนี้ก็คงจะเป็นหมูกระทะอีกเช่นเคย ... สายน้ำรีบดีดตัวลุกขึ้นมาจากที่นอนและเปลี่ยนการแต่งตัวใหม่เป็นชุดลำลองใส่สบาย ... พร้อมกับแกละผมที่มัดรวบออก และเปลี่ยนเป็นทรงใหม่ ... วันนี้จะต้องผ่านมรสุมควันจากเตาถ่านเธอเลยเลือกมัดผมสไตล์ดังโงะเพราะวันนี้รู้ ชะตากรรมแล้วว่ากลิ่นต้องติดผมแน่ ๆ 

ร้านหมูกะทะตรงข้ามคอนโด

18:53

อาจจะเป็นเพราะว่ายังไม่ดึกมากนักคนเลยยังไม่ค่อยเต็มร้านบรรยากาศเลยถ่ายเทดีไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ ... โฟนจองโต๊ะริมสุดเพราะใกล้กับตรงที่กดน้ำจะได้ลุกกดได้สะดวก...แถมตักอาหารถนัดมืออีก 

" โฟนพอแล้ว..เดี๋ยวก็กินไม่หมดหรอก "

" จะถูกปรับเอานะ "

สายน้ำปรามเพื่อนตัวดีให้หยุดตักอาหารมาวางเรียงกันเป็นเสียที เพราะดูจากอาหารบนโต๊ะตอนนี้มันเยอะจะแทบจะวางแก้วน้ำไม่ได้ไม่รู้ไปหิวมาจากไหนนักหนาถึงได้โลภตักขนาดนี้ 

" ยังดิ เหลือเฟรนฟรายแกไม่กินหรอ "

" จะบ้าหรอ ... นี่ที่แกเอามายังไม่ได้กินเลยนะ "

" คนมันหิวนี่ ... "

ดูสิ ยังจะมีหน้ามาเล่นหน้าเล่นตาอีก เกิดกินไม่หมดขึ้นมาถูกปรับล่ะซวยแน่ ๆ 

" กินให้หมดแล้วค่อยตักใหม่เหอะ  "

" ถ้าเหลือมันเสียดายของ "

" หุ้ยย.... ค่ะเบ้บี้ ฉันพอแล้วก็ได้เลิกบ่นสักทีน่ารำคาญอ่ะ "

โฟนทำปาก ขมุกขมิบก่อนจะเอามือป้องหูเอาไว้พอสายน้ำเห็นท่าทางของเพื่อนก็นึกหมั่นไส้พูดคำที่ไม่ค่อยน่าฟังออกไป

" ถ้าวันนึงฉันไม่อยู่แกจะรู้สึก "

เพี๊ยะ!! 

" โอ็ยยยเจ็บนะ!! " 

" ใครให้พูดอะไรไม่ดีแบบนี้ล่ะ ผีเจาะปากมาพูดหรือยังไง! "

มันน่าจะฟาดอีกสักทีสองทีพูดอะไรไม่เป็นมงคลเอาสะเลยย... โฟนแยกเขี้ยวยิงฟันใส่เพื่อนไปพักใหญ่ก่อนจะนั่งคีบหมูเข้าปากอย่างสุขใจ... สองสาวใช้เวลาอยู่กับร้านหมูกะทะไปประมานชั่วโมงกว่าก่อนจะพากันเดินขึ้นมาถึงที่พักเพื่อนจัดการชำระร่างกายให้กลิ่นควันมันหายออกไป..เพราะตามทางที่เธอเดินมากันต่างคนก็ได้กลิ่นเบคอนย่างที่มาจากเสื้อไม่รู้ของใคร ... ก็เดินกันมาแค่สองคน

" น้ำไม่ไหวแล้วว่ะ..ขออาบก่อนได้ป้ะคันหัวชิป "

เป็นโฟนที่ออกปากขออาบน้ำก่อนพร้อมกับเกาฟัวยิก ๆ 

" เออ ... สกปรกล่ะสิไม่ว่า หัวไม่สระตอนเช้า "

" บ่น เป็นแม่เลยวุ้ย! "

ว่าแล้วโฟนต้องฮึดฮัดใส่ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว ของตัวเองและเดินเข้าห้องน้ำไป สายน้ำยิ้มอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าไปมาเอ็นดูความอ๋องของเพื่อนสาว ... ตั้งแต่สมัยเรียนแล้วยัยนี่นิสัยไม่เคยเปลี่ยน

" ยัยบ๊องเอ้ย~ "

กึ่ก! 

เพล้ง!!!

" อ๊ะๆๆๆ !!เจ็บ ๆ "

ยิ้มให้กับความบ๊องของเพื่อนจนลืมว่าตัวเองยืนใกล้กับมุมโต๊ะที่วางแจกันเอาไว้ ... แต่ทว่า สิ่งที่ตกแตกไม่ใช่แจกันแต่เป็นกรอบรูปที่เธอถ่ายคู่กับโฟนตอนรับ ปริญญานี่สิ... ตำแหน่งรอยร้าวมันไปหยุดอยู่ตรง

ใบหน้าของเธอ...

05:50

เป็นเช้าอีกวันที่เธอตื่นเร็วกว่าปกติเรียกว่าเช้ามืดเลยก็ว่าได้ ... ตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยตื่นเชาขนาดนี้เลย เป็นเพราะเจ้านายอย่างคุณคีย์นี่สิ.. ตามอารมณ์ท่านไม่ถูกจริง ๆ จู่ ๆ ก็โทรมาตั้งแต่เช้ามืดบอกเปลี่ยนแพลนไม่ได้ไปกลับแล้วอาจจะมีค้างที่นั่นตอนแรกที่รู้เธอเองก็งง เพราะไปสำรวจที่ไหนก็ไม่เคยได้ค้างแรมร่วมกับเจ้านายสักคืน ... แถมน้ำเสียงที่เจ้านายโทรมาบอกเธอยังคุยเย็น ๆ เนิบ ๆ อีกเหมือนคนเมายังไงไม่รู้ ถ้าไม่อ่านชื่อที่โชว์บนหน้าจอเธอคงคิดว่าคนโรคจิตโทรมาปั่น เช้ามืดที่แสนรีบของสายน้ำได้เริ่มขึ้นแล้ว ....

" อย่าเผลอลืมอะไรนะ ... ฉันขี้เกียจขึ้นมาเอาอีก "

สายน้ำบ่นกับตัวเองไปพร้อมกับเก็บของเข้าที่ให้เรียบร้อยไปด้วย .. ดวงตาสวยเหลือบขึ้นไปมองเพื่อนสาวที่ยังหลับบนเตียงอีกฝั่ง อุตุน้ำลายเฉิ่มที่มุมปาก ก็เผลอขำออกมาไม่รู้ตัว 

" ยัยบ้านี่จริง ๆ เลยฮ่า~~ "

ยิ้มตาขึ้นขีดยาวก่อนจะออกจากห้องไปโดยไม่ลืมล็อคประตูจากทางด้านในเธอไม่อยากปลุกให้โฟนตื่นขึ้นมาส่งเธอเพราะมันยังเช้าอยู่ กลัวตื่นมาแล้วจะตอนต่อไม่อิ่ม.. ในเมื่อยังนอนอยู่ก็ให้พักผ่อนให้เต็มที่น่ะดีแล้ว

06:30

" นั่น...มันรถคุณคีย์หนิ "

เธอแปลกใจที่รถของเจ้านายมาจอดรออยู่ที่หน้าคอนโดตั้งแต่เมื่อไหร่ 

กึ๊ก! กึ๊ก! 

ฟรื้นนน`

มือเล็กเคาะไปที่กระจกเป็นสัญญาณให้คนในรถรู้ว่าเธอมาแล้ว ... อัคคีเลื่อนมือไปปลดล็อคเพื่อให้หญิงสาววางของสัมภาระไว้ที่ด้านหลังรถ 

" ฮึ่บ! "

สายน้ำค่อย ๆ ถยอยเอาของไปไว้ที่หลังรถก่อนใช้เวลาเพียงไม่นานสายน้ำก็พาร่างกายตัวเองมานั่งแมะที่เบาะข้างคนขับ 

"  .... "

" คุณคีย์มารอน้ำนานไหมคะ "

เป็นเธอที่เอ่ยปากถามเจ้านายก่อน ... 

" ไม่นานหรอกพึ่งมา.. กำลังจะยกหูโทรศัทพ์โทรหาเธอก็ลงมาพอดี "

" เลยไม่ได้โทร "

อัคคีบอกไปแบบนั้นแต่จริง ๆ แล้วเขามารอสายน้ำตั้งแต่ตี5...ตอนที่โทรไปบอกสายน้ำนั่นแหละ... 

" อ่อ...หรอคะ "

สายน้ำ ตวัดสายตามองด้านหลังรถก็ไม่เห็นกระเป๋าของเจ้านายเลยสักใบมีแต่ของเธอคนเดียวโดด ๆ แถมข้างกายของอัคคีก็ยังมีขวดอะไรไม่รู้สีดำ เหน็บอยู่ข้างตัวเขาอีก ถ้าให้ทายของจะเป็นเหล้านอก ไม่ผิดแน่...

-----สุสาน----

อัคคีเลี้ยวรถมาที่สุสานแห่งนึงโดนที่ไม่ได้บอกกล่าวคนที่นั่งมาด้วยให้ได้รู้ 

" คะ...คุณคีย์พาฉันมาที่นี่ทำไมหรอคะ? "

" ..... "

ปึ่ก!

อัคคีไม่ได้ตอบอะไรเพียงลงรถไปโดยที่ไม่ได้พูดกับสายน้ำสักคำ

" เอ้า! อะไรของเขาวะ ? "

สายน้ำยกมือขึ้นเกาหัวด้วยความมึนงง ... เธอรีบเปิดประตูรถวิ่งตามหลังเจ้านายไป

" คุณคีย์รอน้ำด้วยสิคะ ? "

" ..... "

อัคคีเดินหน้าไปโดยไม่หันหลังมามองคนวิ่งตามเยาะ ๆ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าหลุมศพของใครบางคน ดูตรงรูปที่ติดหน้าหลุมศพแล้วน่าจะอยู่ในช่วงวัยราว ๆ กลางคน

" .... "

ถ้าจะให้เธอเดา...คงจะเป็นหลุมศพพ่อกับแม่คุณคีย์ใช่ไหมนะ? 

เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะพูดถามเจ้านายที่ยืนจ้องหลุมศพของชายแหละหญิงผู้นี้ด้วยใบหน้าเศร้าหมอง

" สะ...! สองท่านนี้เป็นคุณพ่อกับคุณแม่คุณคีย์ใช่ไหมคะ "

ในสถานนะการณ์แบบนี้เธอรู้ดีว่ามันคงยิ้มไม่ออก แต่นิสัยของเธอเป็นจำพวกพวกที่ไม่ชอบเห็นใครเศร้า เธอจึงเบี่ยงตัวไปข้างหน้าอัคคีและฉีกยิ้มให้เขาบาง ๆ ก่อนเธอจะหันหน้าไปทักทายกับผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน

" สวัสดีค่ะ ...หนูเป็นเลขาของคุณคีย์นะคะ "

" ...... "

" ทำงานกับคุณคีย์มาประมาน ...เดือนกว่าแล้วค่ะ "

" แล้วก็.... "

" เงียบเถอะ "

สายน้ำรีบเอามือปิดปากเดินถอยหลังกรูไปด้านหลังเพราะกลัวเจ้านายจะดุ

" พ่อครับ... แม่ครับ "

" ตอนนี้ผมรู้ตัวคนชั่วที่มันทำให้ครอบครัวเราเป็นแบบนี้แล้วนะครับ "

" ผมรู้ความจริงหมดแล้ว ...อึ่ก ! "

น้ำตาของผู้ชายยากที่จะไหล... ทว่า ตอนนี้มันอาบแก้มของอัคคีทั้งสองข้างสองมือหนากำเข้าหากันแน่นจ้องมองรูปของพ่อกับแม่ด้วยความเจ็บปวด

" วันนี้ผมตั้งใจจะมาบอกว่า ผมจะจัดการพวกมัน "

" ไอ้คนทรยศ! ....คนนั้น! ผมจะทำให้มันเจ็บปวดมากกว่าครอบครัวเรา ร้อยเท่า...พันเท่า....ล้านเท่า! ให้สมกับที่ผมได้รับ "

" ...เหอะ ! ถึงแม้มันจะตายห่าไปแล้วก็เถอะ ขอให้มันทุกข์ทรมานตายอยู่ในนรก ! ตายไปแล้วซ้ำให้มันตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า! เวลามองคนที่มันรักเจ็บปวดก็ขอให้มันเจ็บปวดมากกว่า!!! "

" ฮึก.. ! "

หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกอึกอั่กขึ้นมาเธอเคยเห็นแต่คุณคีย์โหดจริง แต่ก็ไม่เคยได้ยินคำพูดที่รุนแรงขนาดนี้ เธอฟังแล้วยังรู้สึกขนลุกซู่เลย... คำพูดของอัคคีมันเริ่มทำให้เธอกลัว..จนอยากเดินออกมาให้ห่างจากชายหนุ่ม ...สายน้ำปล่อยให้อัคคี ยืนคุยกับหลุมศพพ่อกับแม่อยู่นานสองนานเธอแอบลอบมองเจ้านายด้วยเป็นพัก ๆ น้ำตาของอัคคีไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย..ส่วนนึงที่เธอเลือกเดินออกมาเพราะอัคคีอาจจะไม่อยากให้ใครเห็นในมุมนี้ของเขาก็ได้

ตึก...ตึก...ตึก

เจ้าเวลาผ่านไปนานพอสมควรก็ได้ยินฝีเท้าของอัคคีย่างกายเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ 

" ขึ้นรถ "

เขาบอกเสียงเรียบ...

" ค่ะ ...คุณคีย์ "

ปึ่ก!

" เราจะเดินทางไปกันต่อแล้วใช่ไหมคะ ? "

" ใช่ "

" นั่งเงียบ ๆ ไปอย่ารบกวนตอนฉันขับรถ "

" ได้ค่ะ..."

หญิงสาว ปะหงึกหน้าเข้าใจก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง รถ... 

" เอาไปสิ "

อัคคียื่นกล่องขนมบางอย่างให้เธอ ..สายน้ำก็รับมาด้วยท่าทีดูสงสัย...จู่ ๆ ก็เอามายัดใส่มือเธอซะงั้น

" อะไรหรอคะ "

" ขนม... หิวก็ทานได้นะ "

" อ่อ...ขอบคุณค่ะ "

" ง่วงก็นอนไปได้เลย...ถ้าถึงแล้วฉันจะปลุก "

" หึ...หึ...ไม่เป็นไรค่ะคุณคีย์น้ำจะอยู่เป็นเพื่อนคุณขับรถแทน น้ำอัดกาแฟมาแล้วค่ะตาแข็งโปกเลย "

สายน้ำพูดอย่างอารมณ์ขันเพราะอยากเรียกรอยยิ้มจากเจ้านายแต่ก็ดูว่ามุขของเธอจะเป้กอีกแล้ว...

" ก็ดี.... ไม่ง่วงก็นั่งไป "

สายน้ำยิ้มร่าแกละกล่องขนมที่เจ้านายให้ กินอย่าง เอร็ดอร่อยพอกินไปได้สักครึ่งกล่อง ใส่น้ำที่มองออกไปข้างทางก็รู้สึกง่วงนอนขึ้นมา ก่อนหน้านี้เธอไม่มีทีท่าว่าจะง่วงเลยสักนิดหรือจะเป็นเพราะกาแฟมันไม่เข้มนะเลยทำให้เธอรู้สึกง่วง ๆ เพลีย ๆแบบนี้หญิงสาวค่อยๆหลับตาลงเพราะทนต่อความง่วงไม่ไหว ทว่า ไม่นานสายน้ำก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป....

" หึ ...... "

♤♡ ♧?︎?︎?︎?︎?︎♧♡♤

#เจอกันตอนหน้าเด้อค่ะ