Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 5 เจอกันคืนนี้ที่คอนโดผม
“รีนจะกลับบ้านเลยมั้ย พี่ไปส่ง”
“เรา…ไม่ไปไหนกันต่อหรอคะ”
“วันนี้พี่ต้องเข้าไปดูงานที่บริษัทหน่อยน่ะ ไว้วันอื่นนะครับ”
“งั้นกลับบ้านก็ได้ค่ะ”
“ครับ”
บนรถหรูราคาแพงสีดำเงางาม ชายหนุ่มนั่งอยู่ฝั่งคนขับ กำลังจะออกรถแต่ดันมีเสียงแจ้งเตือนจากมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้นรัวต่อเนื่องเสียจนเค้าต้องหยิบขึ้นมาดู
ตื้อ ตื้อ ตื้อ ตื้อ ตื้อ
“หึ ยัยแสบ”
ฟินิกซ์พึมพำเบาๆ มองดูข้อความจากการแจ้งเตือนในโทรศัพท์ที่เด้งขึ้นไม่หยุด หมดไปหลายล้านเลยทีเดียว หญิงสาวนามวารีนที่นั่งอยู่เบื้องข้างมองดูชายหนุ่มที่เหมือนจะไห้ความสนใจกับมือถือเป็นพิเศษจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
“พี่นิกซ์…มีอะไรรึเปล่าคะ”
“เปล่าหรอกครับ แค่การแจ้งเตือนอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ”
“ค่ะ…”
เธอไม่เชื่อหรอก นักธุรกิจอย่างฟินิกซ์คงไม่ไห้ความสนใจกับการแจ้งเตือนไร้สาระเน่าๆอย่างแน่นอน แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเชื่อฟังคำพูดของเค้า เพื่อไม่เป็นการทำตัวน่ารำคาญ ภายไต้หน้าตาอันใสซื่อไร้พิษภัยนั้นแอบแฝงสิ่งที่คาดไม่ถึงไว้เยอะพอสมควร การได้เป็นภรรยาเพียงคนเดียวของฟินิกซ์คือสิ่งที่เธอใฝ่ฝัน แล้วมันก็ต้องเป็นไปตามที่เธอต้องการ แม้แต่คนที่เค้าลํ่าลือกันนักหนาว่าฟินิกซ์หลงจนหัวปักหัวปำอย่างนาวีก็ไม่มีสิทธินั้น
“รีน!”
“ค…คะ”
“รีนเหม่ออะไรอยู่น่ะ พี่เรียกตั้งหลายครั้ง”
“เปล่าหรอกค่ะ รีนแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ”
“อื้อ พี่จะบอกว่าถึงแล้วนะ”
“อุ่ย จริงด้วยค่ะ แฮะๆ งั้นรีนขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับ”
“ขอบคุณนะคะสำหรับวันนี้”
วารีนเผยยิ้มหวานไห้กับคนด้านข้างก่อนที่จะเดินลงรถคันหรูไป
ทันไดที่วารีนลงออกไปจากรถ ฟินิกซ์ไม่มีการรอไห้เธอเข้าบ้านก่อนไดๆทั้งสิ้น รถหรูรีบแล่นออกไปด้วยความเร็วแสง
_______
อีกด้านหนึ่งของในเมือง คอนโดหรูด้านในกว้างขวางของหญิงสาว เสียงคนพูดคุยกันดังลั่นอยู่ในห้อง
“มึงหึงเค้าป่าวเถอะ”
“หึงบ้าหึงบออะไร กูแค่ไม่ชอบขี้หน้าอีวารีน”
“ไห้มันจริงเถอะ”
“หึ กูกับมันต้องตายกันไปข้าง”
“ทำไมมึงกับยัยวารีนอะไรนั่นถึงได้เกลียดกันเข้าใส้ขนาดนั้นว่ะ พวกมึงไม่ใช่เพท่อนรักกันหรอกหรอ”
“เคยได้ยินป่ะ รักมากก็เกลียดมาก”
“โห่ พวกมึงเพื่อนกันจริงป่ะ หรือว่ามากกว่านั้น”
“เพื่อนนั่นแหละ!”
“เออช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะ สีหน้ามึงดูจะเริ่มของขึ้นนะ กูไม่อยากซวย”
“เหอะ”
“ว่าแต่มึงใช้เงินเค้าไปเยอะขนาดนี้ คุณฟินิกซ์เค้าไม่ว่าอะไรจริงดิ”
“แบล็คการ์ดวงเงินไม่จำกัดอยู่แล้ว”
“แต่มันก็เยอะไปจริงๆนะ มึงดูแค่วันนี้วันเดียวมึงใช้ไปตั้งเกือบสิบล้าน”
“แค่สิบล้านไม่ไปกระทบกระเทือนกับคนอย่างฟินิกซ์หรอก”
“จ้า แล้วแต่มึงเถอะ”
“เช็คของดีกว่า~”
สาวน้อยนาวีเดินลั๊ลลาตรงไปยันของที่เยอะมากเสียจนกองกันกระจัดกระจายเต็มไปหมดบนพื้น
“เออว่าแต่คืนนี้มึงไปผับป่ะ”
“ไ__”
ตริ้ง
ยังไม่ทันได้ตอบเพื่อนสาว เสียงจากมือถือที่ถูกวางไว้ด้านข้างเธอดันดังขึ้นก่อน มือเล็กหยิบขึ้นมาดูข้อความที่แจ้งเตือนอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ เธอเผยยิ้มขึ้นทันไดที่อ่านมันไปก่อนที่จะหันมาตอบคำถามเพื่อนรัก
“คงไปไม่ได้ล้ะ มึงอยากไปก็ไปได้เลยนะ ผับกูต้อนรับคนไม่มีคู่”
“ชิ พูดแบบนี้คงจะไปห้องคุณฟินิกซ์อีกล่ะสิ”
“หึ แน่นอนว่าใช่”
“เหี้ยมาก เค้าจะหมั้นพรุ่งนี้อยู่แล้วยังจะแอบไปเอากัน”
“ใครว่าแอบล่ะ ยัยนั่นรู้ดีอยู่แก่ใจ”
“ระวังจะเจ็บล่ะ”
“ไม่มีทาง กูจะไม่มีทางเอาใจลงไปเล่น”
“เหอะ ระวังเถอะ แล้วมึงจะพลาดท่าไห้กับเกมส์โง่ๆที่มึงตั้งขึ้นมาเอง”
“ไม่มีทาง”
“เออกูจะรอดู”
หญิงสาวรู้สึกถึงความหวั่นใจลึกๆลงไป ไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกอะไรกันแน่ กลัวอย่างนั้นหรอ เหอะ ไม่มีทางหรอก เธอก็แค่คิดมากไปตามคำพูดไร้สาระของคิตตี้เท่านั้นแหละ สายตามองดูข้อความที่ยังคงอยู่บนจอมือถือ
*ฟินิกซ์*
[คืนนี้เจอกันคอนโดผมนะครับ สาวน้อย~]
“กูไม่คุยกับมึงละอีตุ๊ด กูจะไปอาบนํ้าแต่งตัวมึงก็กลับบ้านมึงไปได้แล้ว”
“ไปก็ได้ ไปแต่งตัวสวยๆไปยั่วผู้ในผับมึงดีกว่า เอ๊ะแต่ว่าอีชะนี กูถามไรหน่อยสิ”
“อะไรของมึง”
“ทำไมผับมึงมีแต่ผู้หล่อๆว้ะ เอาจริงกูไปมาเกือบทุกผับก็ไม่เคยเห็นผับไหนหล้อสู้ผับมึงไม่ได้เลย”
“แน่นอนสิ เจ้าของผับสวยไงล่ะ”
“เอ้อ ไอกูก็ไม่น่าถาม ไปละ”
“น่าจะไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ”
“เหอะ”
คิตตี้เดินกระดุ๊กกระดิ๊กออกไปจากประตูห้อง
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
