5 – เพราะฉันเลือกเธอ...เด็กน้อย

“โอว์...เสียวมันดีเหลือเกินหนูเอของฉัน อ่า...”

“อือ” เอณิการ์ทำได้แค่ครางตอบ ตอนนี้หล่อนเพลียและง่วงนอนเหลือเกิน และก็รู้แล้วว่ามันไม่ใช่ความฝัน ความเจ็บปวดและความสุขมันยังตราตรึงในความทรงจำของเธอ

“อ่า...อีกนะเด็กน้อย ฉันยังต้องการหนูอีก”

“มะ...ไม่ไหวแล้ว หนูเจ็บ!”

“อ่า...ครั้งนี้จะไม่เจ็บแล้วเด็กดี ให้ฉันเถอะนะ แม่หนูน้อยของผัว”

โดมินิกเว้าวอนอ้อนเสียงหวาน แต่ก็ไม่ได้ต้องการคำตอบ เขาเริ่มขยับโยกเร่าเอวหนาอีกครั้ง และครั้งนี้ก็เปลี่ยนท่าใหม่ โดยนอนตะแคงหันหน้าเข้าหากันแล้วเขาก็กอดรัดร่างน้อยแนบแน่นพร้อมโหมจังหวะเอวถี่ระรัวเข้าหาเหมือนเดิม

“โอว์...เสียวดีเหลือเกิน อือ...”

“นะ...นายท่าน หนูเอ...”

“เสียว บอกฉันมาว่าเสียว”

“ค่ะ หนูเสียว”

ใช่...เมื่อผ่านครั้งแรกมาแล้ว ครั้งต่อมาและครั้งถัดๆ ไปจะไม่ยากสำหรับคนตัวเล็ก ตอนนี้สาวน้อยก็หัวไวเริ่มแอ่นเด้งตอบสนองเขาโต้ตอบกลับ มุมปากหนาหยักยิ้มในความมืดและอิ่มเอมเสียวซ่านไปกับกลิ่นสาบสาวของหล่อนในครั้งนี้

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องดังเรียกปลุกสองร่างที่นอนกอดทับเกยกันบนเตียงขนาดสามฟุตครึ่งให้งัวเงียตื่นขึ้นมา แต่คนที่ตื่นเป็นโดมินิก เขาใช้พลังงานเยอะเหลือเกินจนเกือบจะเช้า และเขาก็ไม่อยากกลับไปนอนคนเดียวที่บ้านหลังใหญ่ของตนเองจึงนอนกกกอดคนตัวเล็กที่เตียงขนาดเล็กแม้ว่าขาของเขาจะยาวเลยเตียงของเธอไปก็ตาม

“หนูเอตื่น มีคนมาเคาะห้อง” มือใหญ่เขย่าไหล่เปลือยของคนที่นอนทาบทับเหนือร่างตนเองให้ตื่น

อือ...

หญิงสาวปัดมือใหญ่และกระชับกอดเขาแน่นแล้วขยับหน้าซุกกับอกของเขาต่อ

“อ่า...ขี้เซาจริงๆ เด็กดีของฉัน แต่หนูต้องตื่น” เขาเขย่าเธอแรงและเสียงดังกว่าตอนแรกเมื่อเสียงเคาะห้องดังขึ้นรัวๆ อีกครั้งและแรงกว่าเดิม มีเสียงร้องเรียกเข้ามาด้วย

“หนูเอตื่นรึยังลูก” สง่าเคาะห้องลูกสาว ด้วยจะมาถามว่าวันนี้จะไปร้านขายไอศกรีมกับตนเองไหม

“ตื่นได้แล้วหนูเอ พ่อหนูมาปลุกที่หน้าห้อง” เขาเขย่าปลุกเธอแรงๆ และคนนอนขี้เซาก็ปรือตาขึ้นปรับระดับการมองเห็น ซึ่งพอเห็นคางสากที่มีเคราเขียวครึ้มก็อ้าปากจะกรี๊ด แต่มือใหญ่ปิดปากน้อยไว้ทันจึงได้เห็นแต่ดวงตากลมโตเบิกตากว้างมองเขา

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“หนูเอลุกตื่นรึยังลูก” สง่าร้องถามลูกสาวอีกครั้ง

“พ่อหนูมา เอาสิ...ร้องเลยถ้าไม่กลัวว่าพ่อจะรู้และเห็นเราสองคนแก้ผ้านอนด้วยกัน” โดมินิกเอ่ยเสียงพร่า

เอณิการ์พยักหน้าบอกให้เขาเอามือออกจากปากตัวเอง สาวน้อยจ้องมองดวงตาสีเขียวมรกตของเขาแล้วก็ชัดเจน ภาพทุกอย่างเมื่อคืนไหลย้อนเข้ามาในหัวอีกครั้ง ใบหน้าสวยนวลเนียนก็ซับสีเลือดฝาดขึ้นมาทันที

“โกรธหรือเขินถึงแก้มแดง” โดมินิกกระซิบถามแผ่วเบา

เอณิการ์มองจ้องเขาตาแข็งทันทีเมื่อโดนเขาถามแบบนั้น

“คนเลว...” เมื่อปากเป็นอิสระก็ด่าว่าคนแปลกหน้าที่ข่มเหงตัวเองทันที

“ชูว์...ตอนนี้ฉันเป็นผัวของหนูแล้วนะ เป็นเด็กเป็นเล็กควรพูดเพราะๆ แล้วตอบพ่อหนูสิ เดี๋ยวพ่อก็เข้ามาเห็นหรอก” เขาบอกหญิงสาวที่นอนทับตนเองอยู่ และเธอคงยังไม่รู้ว่าตัวเองกับเขานั้นนอนเปลือยด้วยกันทั้งคู่

“หนูเอลูก ตื่นรึยังฮึ”

“ตื่นแล้วค่ะ” หล่อนตะโกนตอบผู้เป็นพ่อ

“หนูจะไปร้านไอศกรีมกับพ่อไหมลูกวันนี้” สง่ามาถามเพราะรู้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดของลูกสาว

“คะ...คือ...” หล่อนหยุดนิ่งมองคนที่ตนเองนอนทับแล้วก็ตอบพ่อออกไป “วันนี้หนูเอขอเกเรไม่ไปนะคะพ่อหง่า”

“ได้ลูก งั้นอยู่บ้านนะลูก พ่อทำกับข้าวไว้ให้หนูแล้ว หิวก็ลงมากินนะลูก พ่อไปก่อนนะ ไม่รู้ป่านนี้พนักงานมาเปิดร้านกันรึยัง”

“ค่ะ พ่อหง่า”

แล้วเสียงฝีเท้าของพ่อเธอก็เดินย่ำออกไปจากหน้าห้องของเธอ เมื่อคิดว่าพ่อไปไกลมากพอที่จะไม่ได้ยินเสียงข้างในห้องของตนเองแล้วก็ไม่รอช้าที่จะต่อว่าผู้บุกรุก

“คนสารเลว...เผียะ!” ฝ่ามือน้อยฟาดแรงๆ ใส่หน้าหล่อของหนุ่มต่างชาติเต็มแรงทันทีเมื่อหันกลับมา

“อ่า...มือหนักเหมือนกันนี่เด็กน้อย”

โดมินิกไม่โกรธ ไม่รู้ทำไมถึงไม่โกรธเด็กสาวเหนือร่าง ทั้งๆ ที่ปกติแล้วเขาไม่เคยโดนใครตบหน้ามาก่อน ถ้าตบหน้าเขา เขาต้องตบกลับแน่นอน แต่กับเด็กน้อยเหนือร่างคนนี้ เขาทำไม่ได้ เขาอยากทำอย่างอื่นมากกว่า วงแขนใหญ่ตวัดกอดรัดเอวเล็กไว้แน่น

“ปะ...ปล่อยฉันนะไอ้เลว ไอ้โจรฝรั่ง”

“ชูว์...ดิ้นแรงๆ สิหนู ตอนนี้ฉันตื่นแล้วและฉันก็อยากได้หนูเออีก” มือใหญ่ลูบจากเอวเล็กขึ้นมายังแผ่นหลังนวลเนียน และนั่นแหละสัมผัสจากมือใหญ่ถึงทำให้เธอรู้ตัวว่าเธอนั้นนอนทับบนร่างเขาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า

กรี๊ดดดดดด

เอณิการ์กรีดร้องดิ้นรนขัดขืนทุบตีไหล่หนาแรงๆ เพื่อให้เขาปล่อย

“ปล่อยฉันนะไอ้โจรบ้า ปล่อยฉันนะไอ้ปีศาจ” หล่อนต่อว่าเขา เพราะจำได้เมื่อคืนดวงตาเขาประกายแสงราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยายก็มิปาน

“อ่า...ฉันไม่ใช่ปีศาจ แต่ฉันเป็นผัวของหนูเอ” เขาแก้ต่างให้ตัวเอง

“ไม่! แกไม่ใช่ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะแจ้งความ”

หึหึ...

“เด็กโง่ มีที่ไหนแจ้งความจับผัวตัวเอง ถึงแจ้งความไป ตำรวจพวกนั้นก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”

เขาพูดจริงๆ ตำรวจทำอะไรเขาไม่ได้หรอก เพราะเขาสามารถสะกดจิตทุกคนให้อยู่ใต้อำนาจของเขาได้อย่างง่ายดาย และนี่แหละคือสิ่งที่เขาภาคภูมิใจในเผ่าพันธุ์ของเขา

“คุณไม่ใช่คน คุณเป็นปีศาจ”

“ชูว์...ทำไมว่าผัวแบบนั้นล่ะหนูเอ เมื่อคืนยังเรียกนายท่านขา หนูเอเสียวอยู่เลย หึหึ...”

“นายกัดคอฉัน เมื่อคืนฉันมั่นใจว่านายกัดคอฉัน และตาของนายมันก็เหมือนตาปีศาจ นาย...นาย...นายเป็นปีศาจ”

หล่อนจ้องดวงตาสีมรกตของอีกฝ่ายแล้วก็เอามือมาจับต้นคอของตัวเองข้างที่โดนกัด พอจับก็รู้สึกเจ็บที่แผล ตอนนี้สาวน้อยไม่สนใจว่าตัวเองจะนอนเปลือยทับอยู่บนร่างเขา แต่สิ่งที่นึกได้ต่างหากทำให้ดวงตากลมโตดื้อรั้นของเธอนั้นสั่นกลัว แล้วน้ำตาของเธอก็ไหลอาบสองแก้มออกมาราวกับสั่งได้ ตามมาด้วยเสียงสะอื้นไห้

อึก! ฮือๆๆๆ

“ชูว์...ไม่ร้องนะทูนหัวของฉัน ร้องไห้ทำไมฮึ” ถามเสียงพร่าและลูบมือสากไปมากับไหล่มนของคนตัวเล็กเพื่อปลอบประโลม

“คุณกัดคอฉัน คุณจะทำให้ฉันเป็นแบบคุณใช่ไหม อึก! ฮือๆๆ”

“อ่า...ฉันแค่กัดเพื่อให้คนอื่นรู้ว่าเธอเป็นแบบฉัน ฉันมีศัตรูนะหนูเอ และกลิ่นของฉันจะติดตัวเธอ มันหรือใครหน้าไหนจะได้ไม่เข้ามาใกล้เธอ เพราะเธอเป็นคนที่ฉันเลือก”

เขาบอกเด็กสาวเหนือร่าง ตอนนี้เขาต้องการจะพูดคุยตกลงกับหญิงสาว เพราะตอนสายๆ เขามีประชุมกับคู่ค้า และป่านนี้ดอมคงรอเขากลับบ้านแล้ว เพราะเมื่อคืนเขาบอกจะกลับแต่ก็ไม่ได้กลับอย่างปากพูดไว้

“ฉันไม่ใช่ของปีศาจอย่างคุณ อึก! ฮือ...”

“ไม่ใช่ได้ยังไง ตอนนี้เธออาจจะมีลูกหมาป่าน้อยของฉันแล้วก็ได้ในท้องเธอ” เขาบอกและยิ้มกริ่ม

“ไม่มีทาง ฉันต้องไม่ท้อง ฉันยังเด็ก ฉันยังเรียนไม่จบ อึก! คนเลว ปีศาจเลว ตุ้บ! ตุ้บ!” เอณิการ์ปาดเช็ดน้ำตาแล้วทุบตีหน้าอกของเขาแรงๆ และพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกอดรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม