4 - มันคือฝันหรือความจริง

แล้วเสียงกรี๊ดแห่งความเจ็บปวดเมื่อถูกพรากพรหมจรรย์ในวัยสาวไปก็ถูกปากหนาบดจูบปิดปากน้อยไว้ หากเขาจูบหล่อนไม่ทันมีหวังพ่อของเด็กน้อยคงตื่นมาเคาะประตูห้องแน่ๆ และตอนนี้สาวเจ้าก็หลุดจากมนตร์สะกดของเขาไปเสียแล้ว เมื่อร่างน้อยที่กอดเขาแน่นทุบตีแผ่นหลังเขารัวๆ และดิ้นถอยหนี แข้งขาที่กอดเกี่ยวเอวหนาก็ปล่อยออกแล้ว

“อื้อ...อ่า”

ปากหนาบดจูบและกอดร่างเล็กที่ดิ้นในอ้อมกอดไว้แน่น เพื่อไม่ให้เธอดิ้นเอวถอยหนีจากความใหญ่โตของตนที่แช่ฝังอยู่ในร่างของหล่อน ตอนนี้เขารู้สึกทรมานเอ็นเนื้อร้อนเพราะความเล็กและคับแน่นของสาวน้อยกำลังตอดรัดให้เขาอยากขยับกาย แต่เขายังทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะคนตัวเล็กยังเจ็บและเขาก็รับรู้ได้ถึงรสเค็มของน้ำตาที่ไหลออกจากดวงตาสวยของหล่อน

“อ่า...หนูแน่นมากเบบี้ ถ้าดิ้นจะเจ็บกว่านี้อีก” เขาผละออกมาเอ่ยชื่นชมและพรมจูบสองแก้มนวลชื้นน้ำตาเพื่อปลอบประโลมคนตัวเล็ก

“อึก! อือ...คนสารเลว คุณข่มขืนฉัน” ถ้อยคำอ่อนหวานและเรียกนายท่านก่อนหน้าถูกเปลี่ยนทันทีเมื่อเธอหลุดพ้นจากมนตร์สะกดของเขา

หึหึ...

“เป็นตัวของตัวเองแล้วสินะ คงดื้อน่าดู แต่หนูทำอะไรไม่ได้แล้ว ตอนนี้หนูเป็นของฉันโดยสมบูรณ์แล้วเด็กน้อย ฉันเลือกเธอแล้วจำไว้สาวน้อย อ่า...หอมและแน่น อืม...” แม้จะอยากกระแทกโหมสะโพกรัวถี่มากแค่ไหน แต่เขาก็สงสารคนตัวเล็กจึงได้แต่แช่ตัวนิ่งทั้งๆ ที่เขานั้นจะตายอยู่แล้ว ปวดร้าวเอ็นเนื้อร้อนที่แช่ตัวในร่างเล็กจนแทบอยากระเบิดอารมณ์ดิบใส่คนตัวเล็ก

“คุณทำแบบนี้กับหนูทำไม อ่ะ...อูว์...เราไม่รู้จักกันสักหน่อย อ่ะ...เจ็บ”

เอณิการ์ทั้งเจ็บและรู้สึกเสียวร้อนในร่างกาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ มือเล็กที่ทุบตีแผ่นหลังกว้างก็เปลี่ยนเป็นจิกทึ้งเล็บสั้นของตนเองกับแผ่นหลังใหญ่เพื่อให้เขารู้สึกเจ็บปวด แต่กลับตรงกันข้าม มันยิ่งปลุกความเสียวซ่านและความดิบเถื่อนของสัญชาตญาณสัตว์ป่าในตัวเขาเสียมากกว่า

“โอว์...เด็กน้อย อย่าทำแบบนั้น ฉันจะไม่ไหวแล้ว ชูว์...ไม่ไหวแล้ว ฉันขอแรงๆ นะ เจ็บแค่ตอนนี้เท่านั้นแหละเบบี้”

สิ้นคำพูดของโดมินิก เขาก็เคลื่อนไหวเอวสอบกระแทกเร่าเสียดสีแรงเสียวซ่านเข้าออกในกายคับแน่นทันที

“อ่ะ...เจ็บ หนูเจ็บ ฮือๆ ออกไป...ออกไปนะ ปีศาจร้าย อ่า...อือ” หล่อนครางพร่าทั้งน้ำตา ทั้งเสียวและเจ็บแสบจากแรงเสียดสีที่เคลื่อนเร่าเข้าออกในร่างของตนเอง หล่อนซบหน้าซุกกับไหล่ของชายหนุ่มด้วยความอ่อนแรง

“อ่า...ไม่ได้หรอกหนูน้อยจ๋า เธอเป็นของฉันแล้วเด็กดี ชูว์...แน่นเป็นบ้า”

โดมินิกคลายอ้อมกอดของตัวเองแล้วกดร่างน้อยให้นอนราบไปกับเตียง แล้วสองมือใหญ่ก็กอบกุมสองเต้าที่เคลื่อนไหวโยกตามแรงกระแทกของบั้นเอวสอบของตนเองเป็นจังหวะเสียวซ่าน

“อ่า...คุณ... คุณมันปีศาจ อ่ะ...อือ” เอณิการ์ได้แต่ด่าทอและต้องเม้มปากแน่นเมื่อเผลอร้องครางไปกับแรงกระแทกของเขา

“อ่า...อย่าพูดแบบนั้นหนูน้อย ฉันพิเศษกว่าปีศาจพวกนั้นอีก อ่า...เสียว แน่นเป็นบ้า อืม...”

น้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับเอวหนากระแทกไหวโยกความเป็นบุรุษเสียดสีเข้าออกในความเป็นสาวของหญิงสาว สองมือใหญ่ก็ฟอนเฟ้นสองเต้า ปากหนาก็โน้มลงไปดูดเม้มยอดอกทั้งสองสลับกันไปมา แม้จะอยู่ในความมืด แต่เขาก็เห็นความงดงามของร่างเล็กได้ชัดเจนตา

“โอว์...ดีเป็นบ้าเบบี้ เสียว อ่า...ฉันเสียว”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

“ฮือๆ อ่ะ...อ๊าย...คนเลว อ่า...คุณมันไม่ใช่คน อ่า...”

“ซี้ดดด อูว์...อย่าพูดแบบนั้นเมียฉัน ต่อไปจะเป็นแม่ของหมาป่าน้อยแล้วนะ อย่าพูดแบบนั้น อ่า...แน่นเบบี้ ฉันขอแรงๆ นะจะแตกแล้ว อูว์...”

พูดเหมือนจะขออนุญาต แต่เปล่าเลย เขาแค่บอกเล่าให้คนตัวเล็กรับรู้เท่านั้น จังหวะนี้โดมินิกไม่สนอะไรแล้ว เขาเคลื่อนไหวนำพาความเป็นยอดบุรุษของตัวเองจ้วงลึกเข้าออกเป็นจังหวะเร็วถี่ในกายเล็กคับแน่นของหญิงสาว

“อือ...คุณมันเลว อ่า...อ๊าย หนู...”

“เสียวเบบี้ เสียวก็ครางดังๆ อ่า...ฉันเองก็เสียวเด็กน้อย เรียกฉันนายท่าน อูว์...แล้วเธอจะหายจากความทรมานนี้” พูดจบก็หยุดบั้นเอวหนาและสองมือที่เคล้นคลึงขยำบีบเต้าของหญิงสาวเพื่อทรมานให้เธอทำตามที่ตนเองต้องการ

“อือ...ยะ...หยุดทำไม ทะ...ทำไม...”

“เรียกฉันนายท่านสิ เรียกฉันหนูเอ นายท่านของเธอจะทำให้เธอมีความสุข” เขากัดฟันฝืนความปวดร้าวเอ็นเนื้อที่แช่นิ่งในกายสาว เพราะเขาอยากได้ยินหล่อนร้องต้องการตนเอง

“อือ...คนเลว อ่า...”

“จะเรียกหรือไม่เรียกเด็กดีของฉัน อ่า...เร็วๆ หน่อยสิ อูว์...” เขาโน้มลงไปซุกหน้ากับซอกคอระหงแล้วดูดเม้มประทับตราจองไว้ ก่อนจะเคลื่อนมาดูดเลียเนินอกอวบของเธอโดยที่ไม่บีบเคล้นสองเต้า

“อ่า...ทำไมต้องบังคับหนูด้วย คะ...คุณข่มขืนหนูนะ อ่ะ...อือ”

“ว่าไงนะ ข่มขืนเหรอ ไม่ใช่เลยหนูเอ เราต่างฝ่ายต่างต้องการกันมากกว่าตอนนี้ ชูว์...นายท่าน ไหนเรียกสิเด็กดี”

เขาไล้เรียวลิ้นสากเลียริมฝีปากเล็กที่เม้มแน่นแล้วขบเม้มเบาๆ ส่วนเอวสอบก็ขยับกระแทกดุดันจ้วงลึกไปในกายสาวแรงๆ เพื่อเร่งเร้าให้หล่อนทำตามความต้องการของตนเอง

“นะ...นายท่าน อือ...”

สาวน้อยพูดอย่างจำยอม เพราะตอนนี้เธอทรมานเสียวซ่านร้อนรุ่มในทรวงกายเหลือเกิน ปากน้อยที่เม้มแน่นก็เปิดปากครางเสียวซ่านไปกับการเคลื่อนไหวของคนเหนือร่างเมื่อเขาไม่หยุดนิ่ง มือใหญ่ก็บีบเคล้นขยุ้มขยำสองเต้าของเธอ ปากหนาของเขาก็บดจูบดูดลิ้นของเธอ ส่วนเอวของเขาก็กระแทกเข้าออกถี่ๆ อยู่ในตัวเธอ

“โอว์...เด็กน้อยของฉัน ฉันเสียวเหลือเกิน อ่า...กลิ่นก็หอมรัญจวน อืม...ไม่ไหวแล้ว ฉันจะแตกแล้วนะเด็กน้อย”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสียงกระทบกระทั่งของเนินเนื้อของเขาและหญิงสาวดังเป็นจังหวะหนักหน่วง เตียงเล็กไหวโยกไปตามแรงเคลื่อนไหวของเขา มือใหญ่เอื้อมไปคว้าหัวเตียงแล้วโหนเอวหนากระแทกเร็วถี่พร้อมหมุนควงเอวทรมานเสียวสาวน้อยไปด้วย

“อ่า...หนูไม่ไหวแล้ว ยะ...อย่าทรมานหนูแบบนี้นายท่าน อือ...” มือน้อยของเอณิการ์กอดเอวหนาของคนเหนือร่างไว้พร้อมกับเรียวขาของเธอที่แยกกว้างออกด้วยความเผลอตัวเคลื่อนไหวไปกับคนเหนือร่าง

“อ่า...น่ารักมากเบบี้ หัดเป็นเด็กดีเชื่อฟังฉันนะสาวน้อย อ่า...พร้อมกัน เธอจะสุข เชื่อฉัน”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

“โอว์...แตกแล้ว จะแตกแล้วเด็กน้อย อ่า...”

ตอนนี้โดมินิกรีบโหมจังหวะเพื่อนำพาตัวเองและสาวน้อยให้ไปถึงวิมานชั้นสวาทของตนเอง และแล้วความพยายามของชายหนุ่มก็สำเร็จผลเมื่อสาวน้อยสุดสวาทไร้เดียงสาใต้ร่างกระตุกเกร็งจิกเล็บกับเอวสอบของตนเองพร้อมส่งเสียงกรีดร้องแห่งความสุขออกมา

กรี๊ดดด!!! อือ...

“อ่า...ถึงตาฉันบ้างเด็กน้อยของฉัน อ่า...ตอดรัดฉันแรงเหลือเกินหนูเอ ซี้ดดด อือ...”

“อ่ะ...อื้อ นายท่าน หนูเอเสียว...” กระดากปากตัวเองเหลือเกิน แต่ก็พูดออกไปแล้ว ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าเธอพบกับความสุขเหมือนลอยอยู่บนท้องฟ้า แต่พอเขาเริ่มขยับเคลื่อนไหวเสียดสีเร่าร้อนเข้ามาในร่างของเธออีกครั้ง เธอก็เสียวซ่านเช่นกัน

“อ่า...เสียวก็ครางออกมาเลยทูนหัว อ่า...”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสียงเนินเนื้อที่สอดประสานหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันดังกระทบกระทั่งกันขึ้น เมื่อกายแข็งแรงไหวโยกเอวหนาอีกครั้ง ทั้งเด้งกระแทกและบิดเร่าเสียวทรมานคนตัวเล็กไปด้วย แล้วความพยายามของเขาก็ประสบผลสำเร็จ เมื่อตอนนี้เขาปริแตกน้ำเสียวซ่านไว้ในกายเล็กที่ตอดรัดคลึงเคล้าเขาหนักหน่วงจนหมดท่อน้ำหลาก