EPISODE8

ฉันไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องสงสัยนานคว้ามันผ้าขนหนูที่วางอยู่ด้านข้างมาพันตัวลวก ๆ แล้วหยัดตัวลุกขึ้นแอบมายืนฟังพอลที่กำลังคุยโทรศัทพ์อยู่

"ครับ ชา" เมื่อได้ยินว่าเขากำลังคุยกับใครฉันก็เผลอกำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว

(".........")

"พรุ่งนี้เหรอครับ"

("..........")

"อ่า ได้ครับตอนเช้าพอลจะไปรับที่บ้านแล้วกัน"

(".........")

"ไม่ต้องเกรงใจครับ พอลเต็มใจยังไงเราสองคนก็ต้องไปทำงานที่เดียวกันอยู่แล้ว"

("...........")

"ฝันดีเช่นกันครับ"

ฉันมองพอลที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์อยู่ก่อนที่เขาจะเดินเข้าห้องฉันรีบหนีขึ้นไปนอนยังที่เดิมทันที

พอลตามมาคร่อมร่างฉันที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่

"ต่อกันนะครับ" มองฉันด้วยตาหวานเยิ้ม แต่ทว่า

"ไว้วันหลังดีกว่าค่ะ มี้เพิ่งนึกออกว่าพรุ่งนี้มีงานเช้า" ว่าจบฉันก็เบนหน้าหนีเขาไปทางอื่น

"........." พอลนิ่งลงไปเล็กน้อยแต่ก็ยอมลุกออกจากตัวฉัน "งั้นพอลไปอาบน้ำก่อนนะ"

"อือ"

"........" พอลหันมามองหน้าฉันเล็กน้อยก่อนจะคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป พอลับสายตาของเขาฉันก็รีบหยัดตัวลุกขึ้นนั่งคว้ามือถือพอลที่วางอยู่หัวเตียงมาเปิดดู

"รหัสอะไรวะ" ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงแผ่ว เมื่อโทรศัพท์ของเขามันต้องใส่รหัสความปลอดภัยและฉันเองก็ไม่รู้ว่ารหัสที่ว่านั่นมันคืออะไร เพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยยุ่งของส่วนตัวของเขาเลย อีกทั้งฉันก็ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขาด้วย "แล้วแบบนี้ฉันจะรู้ได้ยังไงกันว่าลับหลังฉันเขาคุยอะไรกันบ้าง" ฉันกลอกตามองบนด้วยความเซ็งก่อนจะวางโทรศัพท์มือถือพอลไว้ตรงที่เดิม เอนตัวลงนอนอย่างคนคิดไม่ตก

แกร่ก

แต่ไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้เสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังขึ้นมาตามด้วยร่างของพอลที่เดินออกมาในสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวเขาไว้ ฉันเผลอมองหน้าท้องของเขาอย่างหลงใหลพลางลอบกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่