ตอนที่4

“แก ๆ นั่น ๆ พี่โลกันต์ที่ฉันเคยบอกไงแกร๊!!” เนเน่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นสุดฤทธิ์ และท่าทีกระดี้กระด้าทำให้ฉันที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยต้องเงยหน้ามามองตามือที่กำลังชี้ไปยังผู้ชายคนนึงที่อยู่บริเวณหน้าตึกคณะแพทย์

นั่นมัน………..!!!

ฉันจำเขาได้อย่างแม่นยำ หน้าตาแบบนี้ทรงผมแบบนี้แม้ว่าเมื่อคืนก่อนจะมืดมากแต่ฉันก็จำได้ติดตาถึงใบหน้าคมเข้มดวงตาเฉี่ยวๆ ร้าย ๆ แบบนี้ เขาคือคนที่ทำลายความมั่นใจฉันคนนั้นแน่ๆ….!!!

“คนนี้แหละ…..” ฉันยังคงมองจ้องไปที่เขา เวลาที่เห็นเขาสวมเสื้อกราวแบบนี้ก็ดูดีไม่น้อยเลย ดูดีมากกว่าคืนนั้นเสียอีก

“คนนี้อะไรยะ ฉันจองนะ!!!”

“คนนี้แหละที่ด่าฉันคืนนั้น!!!” เท่านั้นแหละทั้งเนเน่และมารีนมองฉันสลับกับหมอนั้นไปมาอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูด ก็แหงแหละหากดูจากภายนอกแล้ว ลุคขรึม ๆ มาดนิ่งแบบนี้คงไม่น่าปากร้าย

“พวกแกรอดูอะไรสนุก ๆ นะ” ฉันพูดอย่างมั่นใจพร้อมกับเดินตรงไปหาเขาอย่างไม่ลังเล คืนนั้นเขาอาจจะเห็นฉันไม่ชัดหรือไม่ก็เมาจนพูดอะไรบ้า ๆ ออกมาแต่วันนี้ฉันไม่พลาดแน่นอน!!

“สวัสดีค่ะ….คุณ..?”

ฉันเดินเข้าไปทักทายด้วยรอยยิ้มที่พิฆาตหนุ่มมานักต่อนัก ตอนนี้เขากำลังยืนพิงเสาพร้อมกับเปิดหนังสืออ่าน เมื่อได้ยินเสียงทักทายเขาจึงเงยหน้าหันมามองเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจหนังสือต่อ

“มีอะไรกับผมเหรอครับ?” เขาถามทั้ง ๆ ที่กำลังมองหนังสือ คุณพระ!! เขาเมินฉันค๊า เป็นครั้งที่สองที่ฉันถูกตานี่เมินมันจี๊ดลงตับจริง ๆ

แต่มีหรือคนอย่างแพรลีนจะยอมให้โดนเมิน ฉันทำใจกล้าปิดหนังสือเขาลงทำให้ตอนนี้ฉันยืนประจันหน้ากับเขาอย่างใกล้ชิด

“ไม่มีใครบอกคุณเหรอคะ เวลาคุยกับคนอื่น….ต้องมองหน้าด้วย” ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้อย่างไม่เกรงกลัว แววตาของเขาไม่มีวูบไหวเลยสักนิดมันช่างเย็นชาและดำสนิท

“มีอะไร”

“ก็แค่ทักทาย ฉันจำคุณได้เมื่อคืนก่อนคุณมาที่ ZULIA”

“อ๋อ คุณคือแม่สาวดาวยั่วคนนั้นเหรอ?” เขาใช้สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดต่อ “รักษาคอนเซปต์ดีหนิ” คำพูดของเขาราวกับเข็มพันเล็มที่ทิ่งแทงหัวใจสาวมั่นอย่างฉันให้สั่นคลอน ‘ดาวยั่ว’ อีกแล้ว เห็นหน้าหล่อ ๆ แบบนี้แต่ปากไม่หล่อเอาซะเลย มอมสุดๆ ทำให้ฉันต้องพ่นลมหายใจเพื่อระงับความโกรธเอาไว้

“แหม ว่าที่คุณหมอปากร้ายจังนะคะ ไม่คิดจะแนะนำตัวหน่อยเหรอ ฉัน…แพรลีนค่ะ”

คำว่าแพ้ไม่เคยอยู่พจนานุกรมของแพรลีน!

“ผมโลกันต์”

“แหม ชื่อเท่ห์จังนะคะ ดูท่าจะร้อนแรง….” ฉันพูดพร้อมกับใช้นิ้วเกี่ยวเสื้อกราวเขาเบา ๆ

เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ฉันมากขึ้น กลายเป็นว่าตอนนี้เราหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ ไงล่ะในที่สุดก็ต้องสยบฉันจนได้ ผู้ชายมันก็แค่นี้แหละ!!

“ร้อนแรงรึเปล่า….คุณคงไม่มีวันได้พิสูจน์หรอกนะ คุณดาวยั่ว” เขายิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับฉวยโอกาสตอนฉันยืนอึ้งคว้าหนังสือไปจากมือ

โลกันต์!! นายแน่มาก

เขาทำลายความมั่นใจของฉันลงอย่างสมบูรณ์แบบอย่างที่ฉันไม่เคยคิดมากก่อน ผู้ชายคนนี้ทำให้อารมณ์อยากจะเอาชนะพุ่งพล่านไปหมด

“โอ้ยย ฉันอยากจะปรบมือให้กับความร้ายของเขาจริง ๆ ชนะเลิศค๊า” ตอนนี้เนเน่กับมารีนเดินมาสมทบพร้อมกับออกปากแซวกันเลยตั้งแต่เดินมาถึง แน่ละโมเม้นท์นี้ไม่ได้มีบ่อย ๆ ได้ทีพวกนี้คงล้อฉันไปสามวันแปดวันไม่จบสิ้น

“นายคนนี้น่าสนใจนะ กล้าหักหน้าแพรลีนของเราด้วย” มารีนบอกพร้อมกับทำสายตาแพรวพราว

“คอยดูไปเหอะ ยังไงฉันจะทำให้ผู้ชายคนนี้มาสยบฉันให้ได้”

ฉันรู้แล้วว่าเขาเป็นใคร ไหน ๆ ก็ถูกตราหน้าว่า ‘ดาวยั่ว’ แล้วหนิ จะเป็นไรไปถ้าเล่นตามน้ำสักหน่อย ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้ชายอย่างเขาจะทนได้สักแค่ไหนกันเชียว

ฉันเดินหัวเสียไปตลอดทางจนถึงร้านคาเฟ่ เมื่อเปิดเข้าก็ต้องอึ้งเมื่อ ‘เขา’ ผู้ชายปากมอมที่ชื่อโลกันต์นั่งอยู่ในร้าน ฉันรีบยิ้มขึ้นมาในทันทีเพราะโอกาสมาถึงแล้ว ฉันไม่ปล่อยไปแน่ ๆ

“พวกแกหาที่นั่งกันเลยนะ ฉันจะไปยั่วตานั่นสักหน่อย”

ทั้งเนเน่และมารีนพยักหน้าอย่างรู้งาน ต่างเดินไปจับจองมุมที่มองเห็นโต๊ะของโลกันต์ได้อย่างชัดเจนเพื่อสังเกตการณ์

“แหม บังเอิญจังนะคะ หรือจะเป็นพรหมลิขิตก็ไม่รู้”

ฉันยืนโค้งตัวก้มหน้าลงมามองโลกันต์ที่ตอนนี้กำลังอ่านหนังสืออยู่ ซึ่งเขาก็หันขึ้นมามองพอรู้ว่าเป็นฉันถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ฉันจึงเดินไปนั่งลงตรงข้ามเขาอย่างถือวิสาสะไม่รอให้ชวน

“หนังสือมีอะไรน่าสนใจกว่าฉันเหรอคะ?” ฉันทำท่ายั่วยวนเขาเต็มที่

“อืมมั้ง เพราะหนังสือมีสาระ” เขาตอบแบบไม่สนใจ

เอ่อคือ…เขาจะบอกว่าฉันไร้สาระงั้นเหรอ!! หน๊อยตานี่จะมากไปแล้วนะ!!

“คุณยังไม่เคยดูฉันเลยนะ บางทีฉันอาจจะมี สาระ มากกว่าหนังสือของคุณก็ได้” ฉันยกมือขึ้นไปเอนหนังสือเขาลงเพื่อให้เขาหันมาให้ความสนใจฉัน จะเป็นไปได้ไงที่มีผู้ชายไม่หวั่นไหวกับความสวย เลิศของฉัน บางทีเขาอาจจะกำลังแอ็บอยู่ก็ได้ ประมาณว่าจริง ๆ สนใจจนตัวสั่นแต่ไว้ท่าทีอะไรแบบนี้

“ไหนว่าสิ” เขานั่งกอดอกเอนตัวติดผนังโซฟา ต้องยอมรับเลยว่าโลกันต์เป็นคนที่ดูดีทุกท่วงท่าจริง ๆ หน้าตาร้ายๆ ของเขามีเสน่ห์ดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก

“บางทีเรื่องมีสาระของฉัน ก็อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้นะ” ฉันพูดพร้อมกับใช้นิ้วมือลูบไล้ที่หลังมือของเขา ร้อยทั้งร้อยเจออิเหรอบนี้เข้าไปต้องใจสั่นกันบ้างแหละ แต่เปล่าเลยกับโลกันต์เขามีท่าทีเฉยมาก สายตาที่จ้องมองมีแต่ความว่างเปล่า หรือว่าเขาจะตายด้านเนี่ย!!

“ตอนนี้กำลังอ่านเรื่อง จิตบำบัดพอดี ” โลกันต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันแบบไม่ทันตั้งตัว