V ก่อเกิดหน่อเนื้อ [2/2]

“ถ้าข้าได้คงร่างกายที่องอาจเฉดเช่นท่านแบบนี้ไปตลอดกาลคงดีไม่น้อย”

“มนุษย์มีชีวิตแสนสั้น เจ้าเป็นเทพีอายุก็ยืนยาวกว่ามนุษย์หลายเท่าแล้ว เจ้ายังต้องการอะไรอีก”

“ความสาวสะพรั่งอย่างไรล่ะท่าน” ครุฑาเชนขยับดึงร่างทวิชาเข้ามาเบียดเรือนกายร้อนผ่าวของเขา ค่อยๆสอดแทรกแท่งเนื้อเข้าไปในร่องหลืบของทวิชาอย่างช้าๆ อื้มมมม

“หากการก่อเกิดใหม่ใช้กับสตรีได้ก็คงดี” อ้าร์รรรร เสียงครางกึกก้องของครุฑาเชน ความแตกต่างสตรีมนุษย์กับเทพีคือการขมิบตอดรัดในโพรงหลืบ ทวิชาไปเรียนรู้มาจากที่ใดกันยังเป็นที่สงสัยของเขามาจวบจนถึงตอนนี้

“เจ้ารัดรึงข้าดีมาก”

“ข้าเสียวเหลือเกิน...” ทวิชาร้องบอก ครุฑาเชนขยับเสียดสีโพรงสาวอย่างเมามันส์ พั่บ พั่บ พั่บ ทวิชารู้จังหวะเบียดเสียดรัดรึงสร้างความเสียกระสันให้กับพวกเขาอย่างถึงที่สุด

“ทวิชา เจ้าขมิบรัดข้าไว้ให้นานกว่านี้...” ถ้อยคำร้องขอที่คุ้นเคยดังออกมาจากครุฑาเชนไม่ขาดช่วง ทวิชาคุ้นเคยเป็นอย่างดีเมื่อก่อนเป็นอย่างไรตอนนี้เขาก็ยังคงความเป็นครุฑาเชนไม่เปลี่ยน ร่างใหม่แต่จิตวิญญาณเดิมช่างเป็นสิ่งที่น่าสนใจจริงๆ

“ท่านแข็งแรงมากจริง...อ้าร์” เสียงบอกกล่าวชื่นชมพร้อมความร่วมมือ เวลาในโลกมนุษย์ไม่อาจยับยั้งความต้องการของครุฑาให้หยุดลงได้ ตะวันเคลื่อนคล้อยเปลี่ยนท้องฟ้าครั้งแล้วครั้งเล่า ครุฑาเชนและทวิชายังคงเสพสมภายใต้ม่านอาคมไม่หยุด ไม่สนใจตะวันในโลกของมนุษย์เลยสักนิด

อ้า อ้า ทวิชาคร่อมร่างครุฑาเชนที่นอนทอดกายลอยอยู่บนอากาศ เธอขยับสะโพกโยกขยับอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย ความแนบแน่นจุดผสานหนักแน่นดุดันยิ่งกว่าการเสพสมกับมนุษย์ด้วยกันเองเสียอีก ท่วงท่าที่ฝ่ายสตรีเป็นผู้กระทำนอกจากสตรีในร่างมนุษย์แล้วก็ไม่มีสตรีชนชั้นใดกระทำกัน ยกเว้นเพียงทวิชา

ทวิชาพลิกกายหันหลังโน้มตัวส่งสะโพกให้ครุฑาเชนสอดใส่จากทางด้านหลังเข้าสู่โพรงหลืบอีกครั้ง ปั่บ ปั่บ แรงขยับกระแทกดำเนินต่อทันที เพี๊ยะเพี๊ยะ เสียงสะโพกถูกฟาดครั้งแล้วครั้งดังกังวาลตามแรงอารมณ์ของครุฑาเชน กว่าทุกอย่างจะสงบครุฑาเชนปลดปล่อยสายธารสวาทที่เสร็จสมเข้าสู่ร่างทวิชาก็เข้าสู่วันที่ห้าเวลาในโลกมนุษย์

“ข้ามีความสุขที่สุดในรอบสองพันปีที่ผ่านมา...เจ้าช่างมหัศจรรย์จริงๆ” เมื่อสองร่างนอนเปลือยเปล่าตระกองกอดกันบนเนินใบไม้ที่หนานุ่มเย็นสบาย

“แต่ข้าคงไม่อาจอยู่ให้ท่านได้มีความสุขแบบนี้ไปได้ตราบชั่วนิรันด์”

“ทวิชา ใช่ว่าข้าหวงหรือไม่อยากให้เจ้ามีชีวิตตลอดกาลร่วมไปกับข้า แต่เจ้าไม่มีทางเป็นอย่างข้าได้...สตรีไม่อาจก่อเกิดร่างใหม่จิตเดิมได้”

เอ๊ะ! “ท่านพูดแบบนี้ ก็หมายความว่าผู้ชายไม่ว่าจะเป็นเทพหรือปีศาจก็สามารถก่อเกิดร่างใหม่แต่ดวงจิตเดิมอย่างงั้นเหรอ” ครุฑาเชนพยักหน้า

“วิธีการมันไม่ง่ายเลย ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นใช่ว่าเทพหรือปีศาจขั้นสูงจะทนได้ทุกตน มีไม่น้อยที่วงวานหน่อเนื้อบริสุทธิ์ครุฑต้องดับสูญไประหว่างพิธี”

“ถ้ามันยากเพียงนั้น เหตุใดท่านจึงก่อเกิดได้หลายครั้งกันล่ะ ท่านต้องมีเคล็ดลับใช่หรือไม่”

“เจ้าจะอยากรู้ไปทำไม เพราะสตรีไม่อาจข้ามพ้นความเจ็บปวดนี้ไปได้”

“สตรีไม่ได้เลยเหรอ ไม่เคยมีเทพีองค์ใดทำได้เลยเหรอ”

“ถ้าให้ข้าตอบจริงๆ จากตำนานที่เล่าต่อกันในเผ่าพันธุ์ครุฑ มีสตรีนางหนึ่งทำได้ แต่สตรีผู้นั้นได้หายสาบสูญไปนานแล้ว ไม่เคยมีผู้ใดได้เห็นร่างก่อเกิดใหม่ของนางเลย นางคงเป็นสตรีเพียงคนเดียวที่ก่อเกิดร่างใหม่ได้”

“ทำกันยังไงเหรอ มันเจ็บปวดและยากมากเลยเหรอ”

“ขั้นตอนมีไม่มาก ชำระร่างกายให้สะอาดทั้งภายนอกและภายใน ภายนอกก็ทำความสะอาดร่างกายด้วยน้ำบริสุทธิ์จากบ่อน้ำอัมฤทธิ์เป็นเวลาเจ็ดวันติดต่อกันในขณะนั้นก็ชำระล้างภายในงดอาหารทุกอย่าง ดื่มได้เพียงน้ำที่บริสุทธิ์เช่นกัน

ตั้งจิตทำสมาธิหลอมรวมความทรงจำตั้งจุดศูนย์รวมไว้ที่หัวใจ เมื่อขั้นตอนนี้สำเร็จแล้ว ร่างกายจะเปล่งแสงออร่าสีส้มเป็นสัญญาณเตือน ขั้นตอนต่อจากนี้สำคัญมากคือการควักหัวใจและกินมันเข้าไป เจ้าต้องกลืนหัวใจของเจ้าลงไปในร่างกายเจ้าอีกครั้ง ความเจ็บปวดนี้แหละที่ข้าบอกที่ทำเหล่าเทพเผ่าพันธุ์สิ้นสูญสลายก่อนที่หัวใจจะกลับคืนสู่ที่เดิม ถ้าผ่านขั้นตอนนี้ไปได้ ร่างกายเจ้าจะค่อยๆสลายกลายเป็นเถ้าในเวลาที่ใช่ และรอเวลาอีกหนึ่งร้อยปีมนุษย์เถ้าเหล่านั้นจะหลอมรวมก่อเกิดร่างกายที่สมบูรณ์และแข็งแรงกว่าเดิมอีกหลายเท่าให้กับเจ้าพร้อมดวงจิตและความทรงจำอันเดิม”

ทวิชานิ่ง มันยากจริงๆอย่างที่ครุฑาเชนกล่าวไว้ แต่ถ้าสำเร็จพลังจะมากมายเพียงใด

ครุฑาไม่ได้เอ่ยถึงเคล็ดลับที่เขาเป็นผู้คิดได้เพียงผู้เดียวไปกับ ทวิชา เคล็ดลับการบรรเทาความเจ็บปวด