V ก่อเกิดหน่อเนื้อ [1/2]

“เจ้าเป็นอะไรไป” ครุฑาเชนเอ่ยถามเมื่อมองไปที่ทวิชาและนางเอาแต่หลบเลี่ยงหนีสายตาเขา

“ข้าคิดว่า...ตัวข้านี้ไม่คู่ควรกับท่าน”

“เหตุใดใยเจ้าถึงเอ่ยเช่นนั้น”

“เวลากว่าสองพันปี ท่านยังมีรูปโฉมที่งดงาม แต่ข้าสิ...”

“เวลากว่าสองพันปีไม่อาจทำอะไรเจ้าได้เลย ในทางกลับกันข้าว่าเจ้างดงามน่าหลงใหลกว่าเมื่อก่อนยิ่งนัก” ครุฑาเชนไม่พูดอย่างเดียว มือหนากำยำไล้ลูบไปตามเรือนกายเลื้อยวนไปมาอย่างจงใจที่เนินอิ่มอวบที่ล้นทะลักรอยแหวกของชุด “ข้าไม่เคยเสพสมกับเทพีตนได้แล้วมีความสุขได้เท่าเจ้า เจ้ามีลีลาเร่งเร้าอารมณ์และร่างกายของข้า ข้ามีความสุขตลอดเวลาข้าคิดถึงเจ้า”

“คิดถึงข้าหรือคิดถึงร่างกายข้า”

“จะต่างกันตรงไหน” ทวิชาเมินหน้าหนีอย่างอ่อนสร้อย ยั่วครุฑาเชน เทพีถูกเลี้ยงดูสั่งสอนมาแตกต่างกับเหล่ามนุษย์หญิงที่จะปล่อยให้สัญชาติญาณนำพาพวกเธอไปยามเสพสมหรือที่มนุษย์เรียกว่าเซ็กส์ ส่วนเธอแตกต่างจากเทพีเหล่านั้นหลังจากที่เธอได้เห็นการเสพสมของท่าน อาเธอร์และน้องสาวมนุษย์ของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า รวมถึงมนุษย์หญิงคนอื่นๆอีกมากมาย เธอทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้อาเธอร์หันมามองและครอบครองเธอ ท่าทางลีลาเหล่านั้นเธอเอามาใช้กับครุฑาเชนไม่มีกักเก็บ เขาเป็นเทพที่ครองความบริสุทธิ์ เมื่อได้มาเจอกับเธอที่เป็นเทพีลีลารักเหมือนสตรีมนุษย์ แน่นอนว่าเขาต้องหลงเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น

พรึ่บ! ครุฑาเชนอดทนต่อไปไม่ได้แล้ว เขาร่ายเวทย์สะบัดมือเพียงครั้งเดียวอาภรณ์ทุกชิ้นบนเรือนกายทวิชาก็หายไป เผยเนินอวบขาวน่ามองทั้งข้างบนและข้างล่าง

“เจ้างดงามไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ” ทวิชาเอียงอายเอนร่างเปลือยเข้าหาอ้อมแขนกำยำเพื่อบดบังจุดหวงแหนจากสายตาครุฑาเชน แต่ก็ไม่พ้นมือกำยำที่โอบรับและบีบเคล้นก้นงอนๆอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าลดต่ำลงมาซุกที่ซอกคอขาว

อื้มมม “ข้า...” ทวิชาครางออกมาเมื่อร่างกายตอบสนองกลับมือปลาหมึกของครุฑาเชน เขาตวัดแหย่ปลายนิ้วสัมผัสกับกลีบสาวของเธอจากทางด้านหลังที่เลื้อยมาตามร่องก้น ปลายจมูกโด่งตามรูปกายหยาบของครุฑาเชนโลมเล้าไปทั่วซอกคอใบหน้าของเธอ จนริมฝีปากเขาเคลื่อนย้ายมาสิ้นสุดที่ริมฝีปากเธอ เขาไม่ปล่อยให้เธอเอ่ยวาจาใดๆอีกแล้วตอนนี้ เขาช่วงชิงความหวานดุจดั่งน้ำทิพย์จากสวรรค์ในโพรงปากเธออย่างดุเดือด ทวิชาและเชนล้วนเป็นเทพสัตว์ปีกด้วยกันทั้งคู่การลิ้มรสชาติที่ต่างได้รับด้วยกฎของธรรมชาติที่สวรรค์สรรสร้างนั้น พวกเขาจะหอมหวานซึ่งกันและกันมากยิ่งกว่าต่างสายพันธุ์มาเสพสมกัน ธรรมชาติไม่ได้อยากให้ทุกอย่างผิดเพี้ยนหรือเปลี่ยนไป รวมถึงการข้ามสายพันธุ์ แต่ทุกสรรพสิ่งก็ล้วนแต่อยากออกนอกกรอบกันทั้งนั้น

อาร์รสสส เมื่อปากได้รับอิสระ เสียงครางไม่อาจเก็บไว้ได้ ยามยอดเกสรสีชมพูถูกครอบครองอยู่ในโพรงปากครุฑาเชน จ๊วบ จ๊วบ เสียงดังกังวาลคับพื้นที่ภายใต้ม่านอาคม

ร่างกำยำค่อยๆลดลงต่ำ ลากปลายลิ้นไล้เลียผิวขาว ฟอดดด กลิ่นกายหอมอ่อนๆประจำเทพีปักษาที่ไม่เหมือนกัน “ข้าคิดถึงรสชาติของเจ้ายิ่งนัก” เสียงแหบพร่าเมื่อลากไล้มาถึงหน้าท้องแบนราบ กลีบสาวไม่ว่าจะเป็นเทพีหรือมนุษย์สรรพสิ่งบางอย่างก็เหมือนกัน ปลายลิ้นแหวกเปิดทางกลีบหวาน ริมฝีปากหยักกดแนบดูดกลืนรสชาติที่คิดถึงมานานกว่าสองพันปี

ร่างทวิชาค่อยๆล่องลอยขึ้นทอดกายนอนบนอากาศขาทั้งสองแยกออกจากกัน ด้วยเวทย์มนต์ขั้นพื้นฐาน อู้ยยย ทวิชาครางปลดปล่อยความอึดอัด เธอแหงนหน้าดวงตามองดวงดาวลมหายใจจังหวะไม่สม่ำเสมอ ปลายลิ้นของครุฑาเชนชอนไชอย่างช่ำชองทำให้ทวิชาแทบลืมสามโลกไปเลย

กลิ่นถูกสูดดม สายธารความซ่านเสียวไหลเข้าสู่โพรงปากครุฑาเชนอย่างกับน้ำที่กำลังตกจากที่สูง เสียงร้องและกรีดร้องของทวิชาดังไม่หยุด หากเธอเป็นเพียงมนุษย์ร่างกายคงแหลกแตกสลายเพราะการจู่โจมอย่างร้ายกาจของครุฑาเชน

“เชนนนน...อาร์รรรรสสสสส” เหล่าเทพ หรือผู้ใช้เวทย์ไม่อาจเสร็จสมง่ายๆในเพศชาย ปลายลิ้นแทรกเข้าสู่โพรงลี้ลับของทวิชา เสียงกรีดร้องแสดงอารมณ์และความเสียวซ่านดังกึกก้อง ทวิชาถึงฝั่งปลดปล่อยความหอมหวานที่เขาต้องการออกมาอย่างล้นหลาม ครุฑาเชนมองยอดเกสรกลางกลีบงดงาม ตอนนี้มันแดงจัดอวบอิ่มด้วยปลาบลิ้นและริมฝีปากเขา

แท่งร้อนขนาดใหญ่ถูกเผยออกมา ทวิชามองตอบมันอย่างไม่วางตาเช่นกัน ความลับของก่อเกิดใหม่ของครุฑาเชนทำให้ครุฑาเชนคงร่างสมบูรณ์แข็งแรงยิ่งกว่าหินผาไว้ได้ตลอดไป อายุขัยที่แท้จริงของครุฑาเชนเท่าไหร่กันแน่

“ท่านช่างองอาจแข็งแรงเหลือเกิน...”

“ข้าจะมอบความเสียวและความสุขด้วยความองอาจนี้ให้แก่เจ้า” ครุฑาเชนจับแท่งร้อนอันใหญ่โตไปสัมผัสทวิชา ความร้อนแผ่เข้าสู่เรือนกายทวิชาเสียงครางไม่อาจกักเก็บไว้ได้