Pray for Love อธิษฐานรัก

เขาว่ากันว่า ปีใหม่ก็ต้องพบเจอกับอะไรใหม่ๆ แต่กับเธอแล้ว ในทุกๆปีกลับมีแต่เรื่องเดิมๆ

กินข้าวคนเดียวเหมือนเดิม

มีเพื่อนเป็นตุ๊ดเหมือนเดิม

อยู่ที่เดิมๆ

ไม่สวยเหมือนเดิม

และ... ยังโสดเหมือนเดิม

แต่เนื่องด้วยวันนี้ที่เป็นวันดี ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่

Countdown

10

9

8

7

6

5

4

3

2

1

ปัง !ปัง !ปัง !ปัง !ปัง !

00.01 น.

01 / 01 / 2019

​

เสียงจุดพลุรอบกายดังสนั่น แต่ฉันก็หาสนใจไม่ สองมือพนมประสานไว้ระหว่างอก ก่อนจะยกขึ้นจรดตรงหว่างคิ้ว ตั้งจิตอธิษฐานพร้อมกับกล่าวว่า

"สาาาาาาาาาาธุ ขอให้ปีนี้ลูกได้เจอคนของใจขอให้ปีนี้ลูกได้เจอคนที่ลูกเฝ้าคอยมานาน ขอให้สมหวังดังใจคิดทุกประการ โปรดประทานผู้งานดีมาให้ลูกทีเถิดเจ้าค่ะ"

ฉันลดมือลงหลังจากที่เอ่ยอธิษฐานกับคนบนฟ้าที่เป็นใครก็ไม่รู้แต่แค่เชื่อว่าอะไรแบบนี้มันมีอยู่จริง ฉันเชื่อว่าสักวันคำอธิษฐานของฉันมันจะเป็นจริง

สักวัน...

"เฮ้อ ขอแบบหล่อๆ รวยๆ ดีต่อใจเห็นแล้วต้องระทดระทวยมาให้ข้าวสักคนเถอะเจ้าค่ะ เอาแบบเฮียเลของลูกจะดีมาก ๆ เลยนะเจ้าคะ"

มิวายเอ่ยต่อขึ้นอีกนิดหน่อย กลัวว่าคนบนฟ้าจะได้ยินไม่ชัด อ่าสงสัยกันไหมล่ะว่าเฮียเลที่อยู่ในคำขอของฉันเมื่อครู่คือใคร?

จริง ๆ เขาคือคนที่เป็นแรงบันดาลใจของฉันน่ะ

เราเรียนอยู่คณะเดียวกัน สาขาเดียวกัน ชอบร้องเพลงเหมือนกัน แต่เราแค่ไม่รู้จักกัน

เอ๊ะ ไม่สิ ไม่ใช่เราหรอก

แต่เเค่เขาต่างหากที่ไม่เคยรู้จักฉันคนนี้ คนที่ไม่เด่นไม่ดัง ไม่ได้เป็นจุดสนใจของใคร ไม่ได้สวยไม่ได้น่ารัก แต่ฉันรักเขามาก

เชื่อไหม?

“อีข้าว! มึงมายืนทำหอยหลอดอะไรอยู่ตรงนี้ เฮียเลมึงขึ้นร้องแล้วยังไม่รีบอีกอีผี”

เสียงเอ่ยเรียกชื่อของฉันด้วยน้ำเสียงและวิธีการพูดจาที่ออกจะไม่สุภาพสักเท่าไหร่ ของอีตุ๊ดผู้หนึ่งนามว่า

‘แมน’ ดังขึ้นข้างหลัง จนต้องรีบหันไปมองหน้ามันด้วยความตื่นเต้นที่ไม่คิดจะปกปิด

“ขึ้นแล้วเหรอมึง! ฮะ.. เฮียเลกูจะร้องแล้วเหรอ”

ถามมันรัวเร็วจนลิ้นพันกัน ก่อนจะเข้าไปจับแขนเพื่อนเขย่าไปมาด้วยความดี๊ด๊าเพราะความดีใจ

ก็ที่ปีนี้ฉันไม่กลับบ้านตอนสิ้นปี เพราะเฮียเลเนี่ยแหละ ใครใช้ให้มหาลัยจัดงานเคาท์ดาวให้นักศึกษาล่ะ แล้วใครใช้ให้เอาเฮียเล ของฉันมาร้องเพลงวันงานด้วย

แล้วแบบนี้จะให้ทิ้งเฮียกลับบ้านได้ยังไง ต้องมาเป็นกำลังใจให้เฮียเลของข้าวสิถึงจะถูก

“เออ!!! แต่ถ้ามึงยังยืนเอ๋ออยู่ตรงนี้มึงจะไม่ได้เห็นเฮียเลมึงร้องเพลงห่าอะไรทั้งนั้น แล้วการที่มึงทรยศครอบครัวไม่ยอมกลับบ้านเพราะว่าจะมาดูผู้ชายร้องเพลงปิดงานแค่เพลงเดียวก็จะสูญเปล่า รีบ ๆ มึงวิ่งเลยอีข้าว”

อีแมนตุ๊ดเพื่อนรักเอ่ยเตือนสติฉันขึ้นมาเสียงดัง ก่อนจะจับไหล่ฉันหมุนตัวให้หันไปทางเวทีที่ตอนนี้มืดมิด มีเพียงไฟฟอลโล่สีขาวกำลังส่องไปยังคนคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงกลางเวที

เฮียเล...เขาอยู่ตรงนั้น

เสียงอินโทรเพลงเเสนคุ้นหูที่เปิดฟังอยู่ทุกวันทุกเวลาค่อย ๆ ดังขึ้น เสียงกรี๊ดร้องของคนทุกเพศทุกวัยในงานก็ดังแข่งกับเสียงดนตรีไม่แพ้กัน และที่เสียงกรี๊ดมันดังขนาดนั้นก็เพราะว่าคนที่ยืนอยู่บนเวทีคือเขา

'ทะเล'

ฉันอยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว

“มึงกูไปก่อนนะ ฝากเก็บเสื่อให้กูด้วย”

พูดจบฉันก็รีบใส่สเต็ปเท้านักวิ่ง วิ่งสุดใจขาดดิ้นพุ่งตรงไปที่เวทีเพื่อดูเฮียเลร้องเพลงทันที

แม้ว่าจะได้ยินเสียงอีตุ๊ดตะโกนถามเสียงดังเกี่ยวกับเสื่อผืนนั้นที่ฉันบอกให้มันเก็บก็ตาม

“อีข้าว มึงเอาเสื่อมาทำไมวะเนี่ย!!!”

เออ เรื่องของกู ไว้จะตอบทีหลังตอนนี้กูขอไปดูเฮียที่รักของกูร้องเพลงก่อนอีตุ๊ดดดด

เสียงหอบหายใจดังขึ้นพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวเมื่อฉันวิ่งฝ่าฝูงชนจนมายืนอยู่ตรงเกือบ ๆ หน้าเวทีได้

โชคดีที่เกิดมาเป็นคนตัวสูง น่าจะประมาณ 165 กว่า ๆ จึงทำให้ไม่เป็นปัญหากับการมองและการเบียดฝูงชนเท่าไหร่นัก

ตอนนี้ไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยหรือตื่นเต้น หัวใจฉันถึงได้เต้นรัวเร็วขนาดนี้แต่เดาว่าคงจะเป็นอย่างหลังซะมากกว่า

สายตาของฉันจับจ้องไปยังร่างสูงของเฮียเลบนเวที เขาก้มหน้ามองพื้นนิ่ง ๆ มือข้างขวาของเขาจับไมค์เอาไว้ด้วยท่าทางที่เเสนคุ้นชิน

เสียงอินโทรเริ่มต้นของเพลงดังขึ้นเรื่อย ๆ และฉันจำได้ว่ามันใกล้จะถึงท่อนแรกของเพลงแล้ว

คนบนเวทียกไมค์ขึ้นมาจ่อชิดตรงริมฝีปาก พร้อมกับเสียงกรี๊ดก่อนหน้าที่ที่ดังสนั่นกลับค่อย ๆ เงียบลงโดยอัตโนมัติเมื่อรู้ว่าเขากำลังจะเริ่มร้อง

เสียงนุ่ม สุขุม และแหบพร่านิด ๆ ของเขาถูกเปล่งออกมาในท่อนเเรกของเพลง

เพลงนี้เป็นเพลงของเขา เพลงที่เฮียเลแต่งขึ้นเอง

และฉันชอบเพลงนี้มาก ๆ

"เวลาดึกขนาดนี้

ทุกคนก็คงจะนอน

และล็อคประตูลงกลอน

แล้วนอนหลับไป

เหมือนฉัน ที่ยังฝันถึงเธอ

ยังคงเก็บเอาไว้

รูปเธอที่ฉันแอบถ่าย

เมื่อตอนเธอยิ้มให้กัน

จำได้ไหม เธอจำได้ไหม

เธอคงไม่รู้เลย"

ฉันได้แต่นิ่งฟังเขาด้วยความตั้งใจ คลี่ยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวเมื่อได้มองเขาร้องเพลงใกล้ ๆ แบบนี้

มันใกล้ที่สุดแล้วล่ะ ในฐานะของคนที่ไม่เคยรู้จักกัน ใกล้ที่สุดสำหรับคนแบบฉันที่ได้แต่แอบมองเขา

ถึงแม้ว่าข้างหน้าจะมีผู้คนยืนบังฉันไว้อยู่ ถัดไปยังมีรั้วเหล็กกั้นเอาไว้ไม่ให้ไปถึงตัวของเขาได้

แต่ฉันก็ดีใจที่ได้มองเขาจากตรงนี้

เสียงร้องคลอตามจากผู้คนในงานดังขึ้นพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้เข้ากับจังหวะเพลง

ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ทำ...ร้องตามและโบกมือให้เฮียเลที่ยืนร้องเพลงอยู่บนเวที

ทำไมฉันละสายตาไปจากเขาไม่ได้เลยนะ ไม่กล้าหันไปมองที่อื่นเพราะเวลามันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน

อีกไม่กี่นาทีเขาก็คงร้องเพลงจบแล้ว

"แต่ว่าภาพเธอในฝัน

กอดฉันแน่นอยู่อย่างนั้น

อยากจะรู้บ้างเหลือเกิน

ว่าเธอคิดถึงบ้างไหม

หรือเป็นไปไม่ได้

ช่วยบอก ฉันที..."

"..."

"อาจเป็นที่เราฝัน

นั้นมันเป็นคนละเรื่องกัน

และเธอกำลังจะบอก ว่าคนนั้น

ที่อยู่ข้างในฝันมันไกลจากฉันคนนี้

ในความเป็นจริงแล้ว

แม้เธออยู่ใกล้สักเพียงใด

แต่ฉันก็คงไม่อาจ

ที่จะไปนั่งข้างใน

หัวใจเธอ ได้เลย"

‘ชอบเนื้อเพลงนี้ของเฮียเลที่สุดเลย’

นี่คือความรู้สึกเเรกตั้งแต่ปีที่เเล้วที่เขาปล่อยเพลงนี้ออกมา เนื้อเพลงมันดูตรงกับความรู้สึกของฉันที่มีให้เขามาก

แต่ก็รู้เเหละว่ามันคงไม่ใช่ เขาอาจจะกำลังแอบรักผู้หญิงคนหนึ่งอยู่เพราะเพลงแต่ละเพลงที่เราแต่งมักจะออกมาจากความรู้สึกลึก ๆ ของตัวเราเสมอ

และเขาก็คงเป็นแบบนั้น

เฮ้อ…

หมดหวังตั้งแต่ยังไม่เริ่ม และฉันมันเป็นคนที่ไม่กล้าแม้แต่จะเริ่มด้วย นั่นยิ่งทำให้ดูรันทดเข้าไปใหญ่

‘มึงอกหักมาเป็นปีแล้วเพิ่งรู้ตัวรึไงข้าว’

ความรู้สึกในใจร้องตะโกนบอกหัวใจเจ้ากรรมให้หยุดเพ้อฝัน เป็นแค่แฟนคลับของเขาก็พออย่าคิดเกินเลยไปมากกว่านี้เลยข้าว

ฉันยิ้มเศร้า ๆ ให้กับตัวเองสักพัก ก่อนจะรู้ตัวอีกที เพลงนี้ก็จบลงแล้ว

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา

ฉันคงปฏิเสธคำนี้ไม่ได้ แต่ก็นะยังไม่อยากให้จบเลยอยากฟังเฮียร้องเพลงต่อ

อีกสักเพลงสองเพลงก็ยังดี

“สวัสดีปีใหม่นะครับทุกคน ผมขอให้ทุกคนมีความสุขในปีนี้มาก ๆ นะครับ ขอให้มีแต่สิ่งที่ดี ๆ เข้ามาในชีวิตของทุกคน และหวังว่าจะชอบเพลงของผมกันนะครับ”

“ชอบมากเลยค่าาาา”

“ชอบที่สุดเลยค่าาพี่ทะเล”

“ชอบมากเลยครับพี่เลของผม”

“รักเลยจ้าาา เอาใจเจ๊ไปเลย”

“กรี๊ดดดดด พี่ทะเลเสียงโครตหล่อ โอ๊ยคนอะไรงานดีไปหมดแบบนี้”

“ชอบมากเลยค่ะสามี”

“ขออีกเพลงได้ไหมคะพี่เล”

เสียงตะโกนตอบกลับดังขึ้นจากผู้คนในงาน จนฟังแทบจะจับใจความไม่ได้ ที่พอฟังออกก็คงจะมีประมาณนี้ แต่ประโยคที่ชอบที่สุดในบรรดาเสียงที่ตะโกนบอกเขาไป คงจะเป็น

‘ขออีกเพลงได้ไหมคะพี่เล’

“ยังไม่อยากกลับเลยนะเฮียเล”

เธอเอ่ยขึ้นเสียงเบา และมันก็ถูกกลบหายไปพร้อมกับเสียงกรี๊ดกร๊าดที่ดังลั่นแทบจะทันที

00.39 น.

“อีข้าว นี่มึงจะนั่งซึมเป็นหมาหงอยไม่ยอมกลับหอไปหาที่นอนนุ่ม ๆ นอนจนถึงเมื่อไหร่ กระเทยง่วงแล้วค่าตอนนี้”

เสียงอีตุ๊ดแมนดังขึ้นข้าง ๆ หูแบบนี้มาได้สักพักแล้ว

แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจ สติมันไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไหร่ จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ยังไงดีล่ะ

จะสุขก็สุขไม่สุด เพราะมันมีความเจ็บปวดแฝงเอาไว้อยู่ลึก ๆ น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ตั้งแต่เมื่อกี้ เหมือนจะเริ่มล้นเอ่อออกมาคลอในดวงตาที่เคยสดใส ทว่าตอนนี้กลับเศร้าหมองเหมือนไม่ใช่ไอ้ข้าวคนเก่าเลย เป็นแบบนี้ไม่ใช่ตัวฉันเลย แล้วต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะเขา...

เฮียเล

ไอ้ผู้ชายใจร้าย ใจดำ

ถ้าจะร้องอีกเพลงแล้วเอาผู้หญิงที่เป็นคู่อริของฉันขึ้นมาร้องด้วยแบบนั้น ก็เอามีดมาแทงหัวใจฉันเลยดีกว่า มันก็เจ็บไม่ต่างกันหรอกนะ

“ฮึก...มึง! กูเสียใจ ทำไมวะ ร้องเพลงคนเดียวมันจะตายรึไงทำไมต้องเอาผู้หญิงคนอื่นขึ้นมาร้องด้วย ฮึก...”

“เฮ๊ย! อีข้าวนี่มึงเฮิร์ทขนาดนี้เลยเหรอวะ มึงก็รู้นี่ว่าอีชะนีแอ๊บแบ๊วนั่นมันเป็นคนยังไงเฮียเลมึงไม่ได้คิดอะไรหรอกคงปฏิเสธไม่ได้มากกว่า”

อีแมนลูบหลังปลอบใจฉันเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยปลอบออกมาเมื่อเห็นว่าฉันร้องไห้ขึ้นมาจริง ๆ

ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่เป็นศัตรูกับฉัน ฉันจะไม่เสียใจเลยนะ

แต่นี่มัน...หยามกันเกินไป

อีชะนีแอ๊บแบ๊วที่อีแมนมันพูดถึงชื่อ 'มิลค์' มันตั้งตัวเป็นคู่เเข่งกับฉันตั้งแต่วันแรกที่เหยียบเท้าก้าวแรกเข้ามาในมหา'ลัย

มันกับฉันเรียนคณะเดียวกันสาขาเดียวกันปีเดียวกัน เเละเจอกันเกือบทุกวันเพราะวิชาที่ลงเรียนของสาขาเรามักจะต้องเรียนด้วยกันตลอด

ไม่ว่าจะเรื่องเรียนหรือกิจกรรม มันจะชอบเอาชนะฉันเสมอ ทั้ง ๆ ที่ฉันก็อยู่ของฉันดี ๆ ไม่เคยคิดที่จะไปแข่งอะไรกับมัน หน้าตาฉันก็ไม่ได้สวยไม่ได้น่ารักเหมือนมันด้วยซ้ำแต่ไม่รู้ว่าเป็นโรคจิตรึเปล่าถึงชอบมาแข่งกับฉันได้ทุกเรื่อง หาเรื่องได้ทุกวี่วันพยายามจะเก่งกว่าฉันอยู่ได้

ฉันไม่เข้าใจ

ไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องเฮียเล พอมันรู้ว่าฉันชอบเฮียเลเมื่อปลายเดือนที่แล้วที่มันบังเอิญมาได้ยินฉันเพ้อให้อีแมนฟังพอดี ตั้งแต่นั้นมามันก็ชอบหาเรื่องไปใกล้ชิดกับเฮีย และก็ทำสำเร็จซะด้วย

เฮ้อ...ก็นะดาวคณะกับเดือนคณะมันก็สมกันอยู่แล้วนี่

แต่ทำไมล่ะ ทำไมต้องมายุ่งกับเฮียเลของฉันด้วยเพราะฉันรู้ว่านิสัยมันไม่ได้ดีเหมือนหน้าตามันไง ฉันเลยไม่อยากให้เฮียตกหลุมพรางผู้หญิงเหลี่ยมจัดที่สวมหน้ากากแอ๊บแบ๊วไว้ ทั้งที่ความจริง

นางมันอสรพิษชัด ๆ!

“กูแม่งโคตรเสียความรู้สึก แม่งวันแรกของปีกูก็ต้องมาร้องไห้เพราะเขา แล้ววันต่อ ๆ ไปที่เหลือกูไม่เป็นหมาเลยเหรอวะอีแมน”

“อีชะนีน้อยยย มึงก็อย่ายอมแพ้มันสิวะ อีชะนีแอ๊บแบ๊วนมปลอมนั่นน่ะมันก็สวยด้วยมีดหมอทั้งหน้านั่นแหละ มึงจะไปกลัวอะไรเก่งมึงก็เก่งกว่ามัน ร้องเพลงมึงก็ร้องเพราะกว่า แถมหน้าตามึงก็ยังสวยกว่ามันตั้งเยอะ”

อีแมนพูดปลอบใจฉันยกใหญ่ แต่เอ๊ะ?

ทุกอย่างที่มันพูดมาก็ถูกหมดนะ แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่มันใช่เหรอ?

“กูเนี่ยนะสวย อีแมน...มึงไม่ต้องพยามปลอบใจกูขนาดนั้นก็ได้ กูโอเค”

“อีข้าววว นี่มึงไม่รู้ตัวเหรอยะมึงสวย อีชะนีไม่ส่องกระจก กูไม่รู้จะด่ามึงยังไง มึงน่ะทั้งน่ารักทั้งสวยแต่มึงแค่ไม่ยอมแต่งหน้าแต่งตัวให้ดี ๆ ก็เท่านั้นเอง มัวแต่ทำตัวอินดี้ไม่สนใจโลกของแฟชั่นและการรักสวยรักงาม วัน ๆ เอาแต่เพ้อถึงเฮียเล ๆ จนกูเก็บเฮียมึงไปฝันเปียกหลายรอบแล้วเนี่ย แต่แม่งมึงก็ไม่ยอมเปลี่ยนตัวเองสู้เพื่อตัวเอง แบบนี้มันได้เหรอวะอีข้าว”

รัวเลย อีตุ๊ดมันด่าฉันรัวเลยค่ะ แต่เพิ่งรู้ว่ามันแอบเอาเฮียฉันไปฝันเปียก

หยี! อีต๊ดบ้ากาม

แต่ว่าที่มันพูดนี่ไม่ได้อำฉันเล่นจริง ๆ ใช่ไหม

“จริงเหรอมึง”

ถามกลับด้วยความสงสัยที่เเสนจะใสซื่อ

“เออสิ ยังมีหน้ามาถาม มึงไม่เอะใจบ้างรึไงล่ะว่าทำไมอีชะนีแอ๊บแบ๊วนั่นถึงชอบมาแข่งกับมึงก็เพราะมึงเหนือกว่ามันไงมันเลยไม่อยากเป็นที่สอง”

เพิ่งรู้วันนี้อีกแล้วเหมือนกัน นี่ชะนีแอ๊บแบ๊วมันไม่ชอบฉันเพราะแแบบนี้เองเหรอ

“ฟังกูนะอีข้าว มึงต้องเปลี่ยนตัวเองมึงต้องไม่ยอมแพ้มัน และปีนี้มึงต้องเอาเฮียเลที่มึงเพ้อฝันถึงเขามาเป็นปี ๆ มาเป็นผู้มึงให้ได้”

“มึงพูดบ้าอะไรของมึงอีแมน กูกับเขามันอยู่คนล่ะชั้นกันเขากับกูต่างกันแค่ไหนมึงก็รู้”

ฉันหันไปมองหน้าอีแมนทันทีที่มันพูดแบบนั้นออกมา ก่อนจะปฏิเสธมันไปโดยที่ไม่ต้องคิดให้มาก

เคยได้ยินไหมล่ะ

เพลงคนละชั้นน่ะ แม่งโคตรตรง

~ ~ ก็เรานั้นมันคนล่ะชั้น จะทำเช่นไรให้มองเห็นกัน ~ ~

ตรงเกิ๊นนนน

“กูไม่ได้พูดบ้า ๆ กูเอาจริงนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปมึงต้องเป็นอีข้าวคนใหม่ มึงต้องสวย มึงต้องเด่น มึงต้องเริ่ด ต้องเชิ่ด แล้วเฮียเลก็จะต้องหลงรักมึงแน่นอนกูเอาเกียรติของสายเลือดตุ๊ดกูมารับประกันเลย!”

“มึง! นี่มึงเอาจริงเหรอ กูเนี่ยนะ?”

ถามกลับไปเพื่อย้ำในความต้องการของมัน ชี้มาที่ตัวเองด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเสักเท่าไหร่

“เออ!!! มึงเนี่ยแหละเลิกเฮิร์ทเลิกเศร้า กลับหอไปนอนให้เต็มอิ่มพรุ่งนี้กูเนี่ยแหละจะเปลี่ยนหงส์อินดี้ไม่ยอมแต่งสวยให้กลายเป็นพญาหงส์เอาให้อีชะนีแอ๊บแบ๊วตะลึงกระเด็นตกสระอโนดาตหลังมอไปเลยคอยดู”

"..."

แต่ถ้าอีตุ๊ดจะเอาจริงแล้วก็ไม่มีใครขัดใจมันได้ทั้งนั้น...

หมายเหตุ :

ฝันคนละเรื่อง - PONWP x PONCHET