EP26 เกลียด

EP26

.

.

.

"…" ร่างเล็กไร้เรี่ยวแรงไม่สามารถตอบคำถามของพีทได้ ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว ในเมื่อเธออยากจบแต่พีทไม่ยอมจบแปลว่าต้องทนอยู่สภาพแบบนี้ต่อไปหรอ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าพีททำตะเภาท้องแล้วเธอจะทนไหวได้ยังไง จากเดิมที่เจ็บมากอยู่แล้วต้องรับกับความทรมานเพิ่มขึ้นมาอีก ทิวาเคยคิดว่าการมีเพื่อนที่แสนดีสักคนในชีวิตมหาลัย มันคือความโชคดีมากแล้วแต่เธอกลับคิดผิด สิ่งที่พีททำมันเหมือนพิษร้ายที่กำลังทำลายจิตใจและร่างกายหญิงสาวลงทีละนิด

"พีทไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับวาเลยสักนิด ได้ยินไหมวา" เสียงแหบพร่าชวนให้เสียวสันหลังยังพูดกรอกหูยํ้าเตือนอยู่

"จะไม่ยอมจบใช่มั้ย"

"ไม่ นอกจากเราจะตายจากกัน ถึงตอนนั้นเราค่อยจบ"

"งั้นก็ฆ่าวาให้ตายเลยสิ ให้วาอยู่ทำไม ให้วาอยู่แล้วรู้สึกผิดไปทำไม" ชีวิตเธอไม่มีใครแล้ว ครอบครัวและเพื่อนที่ไว้ใจมากที่สุดไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง ถึงแม้จะมีเพื่อนในกลุ่มที่พร้อมจะรับฟังแต่ปัญหาของเธอมันไม่สามารถมีใครช่วยได้อยู่แล้ว แอบชอบเพื่อนในกลุ่ม โดนเพื่อนสนิทหักหลังและทำร้าย สิ่งที่เจ็บปวดมากท่ีสุดคือพีทกำลังจะรังแกเธอทั้งที่เขาทำคนอื่นท้องและปฏิเสธการรับผิดชอบ คนที่อึดอัดและรู้สึกผิดแทบขาดใจคือทิวา…

"วายังตายไม่ได้หรอก ห้ามตายด้วย" สิ้นเสียงพูดพีทก็ปล่อยพันธนาการออกจากคนตัวบางทำเอาร่างกายทิวาทรุดลงบนพื้นอย่างคนหมดเรี่ยวแรง คนตัวเล็กนั่งทรุดกายอยู่บนพื้นในขณะที่พีทกำลังเดินไปที่ตู้สีดำ เขากำลังหยิบเชือกสีแดงขนาดยาวออกมาแล้วโยนมันลงบนพื้น ตามด้วยกุญแจมือและแส้ พอหยิบอุปกรณ์ที่ต้องการจนคบก็ปิดตู้ลงเสียงดัง ทำเอาทิวาสะดุ้งตกใจกับการกระทำนั้น สายตาหวาดกลัวมองไปพีท

"จะทำอะไร" สายตาเหลือบมองอุปกรณ์พวกนั้นพร้อมกับร่างกายที่กำลังขยับถอยหลังหนี ในขณะเดียวกันพีทก็ย่างกรายเข้ามาหาทีละก้าว

"พีทจะลงโทษคนดื้อไงครับ" ตอบเสร็จก็ใช้ปลายเท้าตวัดเชือกสีแดงขึ้นมา มือหนาคว้ามันเอาไว้พอดิบพอดีโดยที่สายตากำลังจับจ้องมองทิวาอยู่ ทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบพลันร่างบางก็ถูกเชือกสีแดงคล้องเข้าที่ลำคอ

"อึก…พะ…พีท" มือบางคว้าเข้าที่เชือกแล้วเปล่งเสียงออกไปด้วยความยากลำบาก ใบหน้าหวานเบ้ สายตาสั่นระริกกำลังจ้องมองพีทที่กำลังย่อตัวลงต่อหน้า เขาผูกเชือกเป็นปมที่สามารถออกแรงปรับระดับรัดคอเธอได้ จัดการทุกอย่างเสร็จปลายนิ้วแกร่งก็เชยเข้าที่คางมน

"เมื่อคืนคาวีนอนค้างที่ห้องวาใช่ไหม"

"ถึงวีจะนอนเราก็ไม่ได้ทำอะไรอย่างที่พีทคิด" ทิวาตอบกลับไปด้วยความยากลำบาก สายตาของพีทมันกำลังฉายแววไม่พอใจมากขึ้นทุกวินาที และเขาก็พร้อมจะระเบิดอารมณ์ออกมาได้ทุกครั้งหากทิวาพูดอะไรออกมาในสิ่งที่เขาไม่พอใจ

"แต่ในใจอยากทำแทบตาย"

"วาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้นอยู่แล้ว" ทิวารู้สถานะตนเองดี ถึงแม้ความรู้สึกจะมากขนาดไหนก็ต้องรู้ขอบเขตของตนเอง เธอไม่อยากทำให้ใครก็ตามภายในกลุ่มต้องเสียความรู้สึก

"แปลว่ามีสิทธิ์ก็จะทำ"

"อึก…" ว่าแล้วก็ออกแรงดึงเชือกทำให้ความหยาบสัมผัสเข้าที่ลำคอระหง ทิวาแทบกลั้นหายใจมันอาจถึงตายก็ได้หากขนาดของเชือกแน่นกว่านี้และรัดคอนานมากกว่านี้ คนตัวเล็กร่างกายสั่นเทากลัวว่าตนเองไม่อาจมีลมหายใจนับต่อจากนี้

"ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ให้รู้ด้วยว่าวาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับคนอื่น ถ้าพีทรู้ ไม่ว่ามันเป็นใครหน้าไหนก็ตาม พีทไม่ปล่อยมันเอาไว้แน่"

"พีท…วะ…วาเจ็บ" พีทพูดมือเขาก็ออกแรงดึงเชือกทำให้ความแน่นมันเพิ่มมากขึ้นทุกระยะ ทิวาหายใจไม่ออกเธอพยายามเค้นเสียงบอก มือบางก็พยายามยื้อเชือกเอาไว้ แต่ทว่าเเรงของผู้หญิงก็ไม่อาจสู้แรงของผู้ชายได้ ดวงตากลมโตที่มีหยาดนํ้าสีใสคลอเบ้าอยู่ไหลทะลักออกมาเป็นสายยาวอาบพวงแก้มเนียนใส

"วาอาจจะยังไม่รู้นะ ว่าพีทสามารถฆ่าคนได้โดยที่ไม่รู้สึกอะไร"

"…" ทิวาไม่สามารถเปล่งเสียงพูดออกมาได้อีกแล้วเธออ้าปากพะงาบแทบจะขาดอากาศหายใจ เธอส่งสายตาร้องขอชีวิตผ่านเข้าไปที่ดวงตาน่าหวาดกลัวคู่นั้น สายตาของทิวามันบ่งบอกว่าหญิงสาวยอมแพ้แล้วทำให้พีทยอมคลายเชือกออกทีละนิด ปากบางจึงกอบโกยอากาศเข้าปอดยกใหญ่

"เอาล่ะถึงเวลาลงโทษคนดื้อแล้ว พีทยังไม่ให้วาตายตอนนี้หรอกนะ ถึงจะตายก็ต้องตายบนเตียงอย่างเดียว"

"…" ทิวารับรู้และได้ยินทุกอย่าง เธอก้มหน้าร้องไห้ตัวสั่นคลอน ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับพีท หญิงสาวกำลังตกอยู่ในสถานการณ์หวาดกลัว

"ถอดเสื้อผ้าออกสิ"

"…" ปากบางเม้มเข้าหากันแน่น เชือกยังรัดอยู่ที่คออยู่ไม่ได้แน่นมากเหมือนเมื่อกี้แต่มันก็อาจจะถึงชีวิตได้หากไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง มือบางยกขึ้นปาดนํ้าตาบนพวงแก้มออก เธอไม่สามารถถอดมันได้เนื่องจากเสื้อที่สวมอยู่เป็นคอกลม

"ถอดไม่ได้งั้นเดี๋ยวพีทถอดให้" เหมือนชายหนุ่มจะรับรู้สิ่งที่ทิวาสื่อสารออกไปผ่านสายตา เขาหยิบมีดสั้นออกมาจากหัวเข็มขัด ก่อนจะกรีดมันออกตามกลางลำตัวและแขนของเสื้อ ไม่นานท่อนบนของเธอก็มีเพียงบราเชียร์สีขาวกลมกลืนกับผิวปกปิดเอาไว้ พีทไม่รอช้ามือหนาปลดตระขอออกแล้วโยนมันลงบนพื้น

"พะ พีท คลายเชือกออกก่อนได้มั้ย" ในตอนที่มือบางกำลังจะเลื่อนลงมาเพื่อถอดท่อนล่างออกปากบางก็เอ่ยขอร้องออกไป น้ำตาหยดแล้วหยดเล่ากำลังไหลออกมาไม่ขาดสาย

"พีทถอดวาก็ไม่ทรมานสิ ทำแบบนี้แหละตื่นเต้นดี"

"…" ทิวากัดปากตนเองแล้วก้มหน้าหลบสายตา แขนแรงกำลังดึงท่อนล่างพร้อมซับในออกพร้อมกัน จนในที่สุดร่างบอบบางตรงหน้าก็เปลือยเปล่าสู่สายตาคมกริบ เธอยกแขนขึ้นกอดตนเองเอาไว้ถึงแม้จะเคยกันมาแล้วแต่มันก็ไม่ใช่ว่าจะชิน

"หึ…" ชายหนุ่มเพียงหัวเราะในลำคออย่างพอใจก่อนจะโถมหน้าเข้าที่สองเต้าขาวเนียน ปากหยักครอบงำยอดประทุมถันสีแดงระเรื่อแล้วใช้ปลายลิ้นตวัดเลียอย่างมูมมาม มือหนากดแขนเรียวเอาไว้แน่นพร้อมกับเอนคนตัวบางให้นอนแนบบนพื้นในห้อง ร่างกายคลานขึ้นบนร่างของทิวา ปากดูดนมมืออีกข้างบีบเคล้นอย่างหนักหน่วง

"อ๊ะ!" ทิวาเปล่งเสียงออกมาเมื่อทนรับกับความเปียกโชกจากลิ้นสากไม่ไหว พีทกำลังรัวลิ้นใส่ยอดอกสลับข้างกันอยู่แบบนั้นจนพอใจ ทำเอาร่างบางดิ้นพล่านต่อต้านเล็กน้อย

"ร่างกายวามันเหมาะกับคxยพีทที่สุดแล้ว มันไม่เหมาะกับคาวีหรอก จำใส่สมองเอาไว้"

.

.

.

ทิวาผิดอะไรอ่ะพีททท