EP16 รักษาระยะ

EP16

.

.

.

23 : 00 AM.

ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มแล้วทิวากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องเพื่อทบทวนบทเรียนสำหรับวันนี้ ปกติจะเป็นพีทที่นั่งทบทวนอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เขากลับหายไปแล้ว พีทคนนั้นหายไปแล้ว…

"ขออนุญาตเข้าห้องครับ" ในขณะที่ทิวากำลังนั่งอยู่ในห้วงความคิดเสียงคุ้นหูก็ทักขึ้น คาวีกำลังยืนถือถุงกับข้าวมากมายอยู่หน้าห้อง ร่างกายของเขามีคราบนํ้าอัดลมเละตามเสื้อนักศึกษา สภาพดูไม่ได้ แต่เจ้าตัวกลับยืนยิ้มเหมือนไม่รู้สึกอะไร

"ทำไมสภาพเป็นแบบนั้นล่ะวี"

"โดนเด็กทำ"

"วีบอกเลิกพวกเธอหรอ"

"ไม่ได้เลิกสักหน่อย ยังไม่ได้คบกัน" ตอบเสร็จก็ถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับวางกับข้าวไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงปลายเตียง

"หมายถึงผู้หญิงพวกนั้นเป็นกิ๊กสินะ แฟนคนล่าสุดคงเป็นคนเมื่อเช้าที่เดินเข้ามาทัก"

"รู้ดีจัง"

"ก็วีเจ้าชู้จะตายไป"

"ตอนนี้ไม่แล้วนะ" ชายหนุ่มพูดสวนขึ้นมาแล้วทอดสายตามองคนตัวเล็ก ก่อนจะเดินเข้าไปหยุดข้างหลังทิวา มือหนาจับเข้าที่แผ่นกระดาษแล้วเปิดมันเบาๆ

"…" ทิวานิ่งเงียบ เธอสัมผัสได้ว่าคาวีเข้ามาใกล้ตนเองอีกแล้ว หรือเขากำลังอยู่ในช่วงเบื่อกันนะ ถึงได้มาหาบ่อยๆปกติจะมาแค่ตอนที่จ้างทำงาน

"ตอนนี้วีเหมือนจะเจอเนื้อคู่แล้ว" คาวีพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ

"เจอแล้วก็ดี รีบจีบเธอเลยนะ เดี๋ยวมีคนอื่นมาปาดหน้าซะก่อน" แม้จะแอบเจ็บอยู่ข้างในแต่ทิวาก็เลือกที่จะพูดออกไปแบบนั้น เธอไม่อยากแสดงอาการอะไรออกไปมากกว่านี้ คนตัวเล็กเริ่มขยับถอยห่างออกมาจากร่างหนาแล้วหยัดกายยืนขึ้นสบตากับคาวีที่กำลังจ้องมองเธอด้วยแววตาทอประกาย

"ตอนนี้ก็กำลังจีบอยู่ แต่ไม่รู้ว่าจะติดมั้ย"

"จะมีผู้หญิงคนไหนที่วีจีบแล้วไม่ติดบ้างล่ะ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา วายังไม่เคยเห็นเลยนะ" ปากตอบเสร็จก็ฉีกยิ้มให้คนตรงหน้าทำเหมือนตัวเองไม่ได้ฝืนอะไร

"คนนี้น่าจะยากหน่อย แต่ก็จะพยายาม"

"วีไปอาบนํ้าก่อนดีกว่า แล้วเราค่อยออกมาหาอะไรกิน"

"ครับ" ทิวาเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วก้มหน้าหลบสายตา คาวีจึงขานรับในลำคอพร้อมกับอมยิ้ม เขามองตามคนตัวเล็กที่กำลังเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้ พร้อมกับชุดของพีทที่เคยมานอนค้างที่นี้ มันเป็นการนอนค้างที่สุภาพบุรุษและให้เกิยรติเพื่อนคนนี้มาก หากต่อไปนี้ทิวาคงไม่ได้เห็นอีกแล้ว

"ใส่ชุดของพีทไปก่อนแล้วนะ นายนั้นลืมไว้ตั้งนานแล้ว คงไม่เอาแล้วแหละ"

"พีทจะไม่โกรธเอาหรอ เอาชุดมันมาให้วีใส่"

"จะโกรธทำไม เราก็เพื่อนกันไม่ใช่หรอ" ใช่…เราก็เป็นแค่เพื่อนกัน มันไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะแค่คาวีมาหาที่ห้องใจมันก็ไม่รักดีแล้ว

"เข้าใจแล้ว แล้วจะมองวีอีกนานไหม เดี๋ยววีก็ท้องหรอก" คาวีเอ่ยแซวคนตัวเล็กที่กำลังจ้องมองตนเอง มือหนายื่นไปบิดจมูกเชิดรั้นเล่นแล้วกลั้วขำออกมา ทำให้ทิวารีบดึงสติตัวเอง

"บ้า วีจะท้องได้ไง"

"แต่ถ้าเป็นวาล่ะ ท้องได้รึเปล่า?"

"ก็ได้ดิ วาเป็นผู้หญิงนะ"

"แล้วมองแบบนี้…ไม่กลัววีทำท้องป่องหรอ หื้มม" คาวียื่นเข้าไปกระซิบถามที่ข้างหู ทำให้มือเล็กรีบดันอกแกร่งออก ตั้งแต่เมื่อเช้าเขาก็คอยทำให้เธอแอบเขินไม่หยุด จะรู้ตัวบ้างไหมว่ามีใครแอบชอบอยู่

"วี เลิกเล่นได้แล้ว"

"ทำไม วาเขินหรอ"

"ไม่ต้องเลยนะ เดี๋ยววาไล่ออกจากห้องจริงๆด้วย" ตอบเสร็จทิวาก็รีบหอบหนังสือเดินไปที่เตียงแทน คาวีจึงหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการกับตนเอง เขาเคลียร์กับผู้หญิงทุกคนมาสภาพถึงได้เละเทะแบบนี้ และที่บอกว่ามีคนให้จริงใจแล้วนั้นมันก็คือความจริง

หลังจากที่จัดการกับตนเองเสร็จคาวีก็เดินออกมาพร้อมกับเช็ดผมที่เปียกหยดน้ำ เขาเดินไปยังโซนครัวก็เห็นทิวากำลังเตรียมกับข้าวที่เขาซื้อมาอยู่

"อาบน้ำเสร็จแล้วใช่ไหม มากินข้าวกันดีกว่า วีคงยังไม่ได้กินอะไร"

"แล้ววาไม่ทานด้วยกันหรอ"

"วากินแล้ว ตามสบายเลยนะ"

"มานั่งเป็นเพื่อนวีก็ได้ ที่มาหาเพราะวีอยากมีเพื่อนกินข้าวด้วยกัน กินคนเดียวมันเหงา" คาวีพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน มือหนาจับเข้าที่แขนเรียวแล้วใช้ใบหน้าหล่อถูไถกับเนื้อนิ่ม ทำให้ทิวาหมดหนทางปฏิเสธ เธอลอบกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้ข้างกายคาวี

"วากินก็ได้…" คนตัวเล็กตอบเสียงแผ่ว เธอก้มหน้าก้มตาจัดการกับอาหารตรงหน้าโดยไม่สนใจแววตาของคาวีที่กำลังจ้องมองตนเองอยู่ ดูเหมือนยิ่งใกล้เธอก็ยิ่งห้ามตนเองไม่อยู่

"ร้านโปรดวาเลยนะ ปกติวาก็ชอบซื้อร้านนี้มาฝากวี"

"วีรีบทานเถอะ มันดึกแล้วนะ"

"ทำไมอ่ะ วาไม่อยากให้วีอยู่ด้วยหรอ หรือแอบซ่อนแฟนไว้?"

"ไม่ใช่…วาหมายถึง วาจะไปอ่านหนังสือต่อ" ไม่พูดเปล่ามือเล็กยังยกขึ้นลูบต้นคอตนเอง เธอสบตากับคาวีสักพักก็เป็นฝ่ายหลบหนีตลอด แต่มันกลับไม่เป็นผลเมื่อมือหนารั้งคางมนเอาไว้ก่อน

"กินยังไงให้มันเลอะขนาดนี้"

"…" ทิวาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อปลายนิ้วแกร่งยกขึ้นปาดคราบโจ๊กที่มุมปากออกให้ด้วยความอ่อนโยน เธอตกอยู่ในภวังค์ของเขา หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าคนตรงหน้าจะได้ยินเอาซะก่อน

"โตแล้วนะวา"

"…" ทิวากัดปากตนเองด้วยอาการประหม่า เธอรีบหันหน้ากลับมาสนใจโจ๊กตรงหน้าต่อ

"เดี๋ยวกินเสร็จวาติวหนังสือให้วีได้มั้ย วันนี้วีเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเลย"

"อื้อ" เพราะไม่อยากจะคุยกับคาวีต่อทิวาจึงตอบออกไปแบบนั้น บนโต๊ะอาหารจึงเกิดความเงียบ แม้จะรู้ว่ามีสายตาของคาวีที่มองอยู่เป็นระยะ แต่เธอก็ไม่ได้มองกลับ จนกระทั่งโจ๊กหมดเธอก็ขอตัวไปอาบนํ้า เดินออกมาอีกทีก็พบว่าคาวีได้หลับไปแล้ว

ทิวาทอดสายตามองเขาก่อนจะเดินไปหย่อนตัวล้มลงนอนข้างกายร่างหนา คนตัวเล็กนอนตะแคงข้างเช่นกันกับคาวี รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน ทิวาไล่สายตามองใบหน้าหล่อ มือบางเอื้อมไปหวังจะจับเข้าที่แก้มคาวี แต่ก็ต้องหยุดมันเอาไว้แค่นั้น เธอต้องรักษาระยะห่างเอาไว้แล้วถามตัวเองภายในใจว่าคาวีจะรู้บ้างรึเปล่า ว่าเธอยอมทำทุกอย่างเพื่อรักษาเขาไว้ แต่ถึงจะพยายามมากแค่ไหนสถานะของเธอมันคงหยุดแค่นี้

ทิวานอนคิดอยู่แบบนั้นพลันความมืดก็เข้ามาครอบงำแทน…

.

.

.

แอบรักเพื่อนมันก็เจ็บดี555555555555555