บทนำ

ฮอคจ้องมองใบหน้าไร้สิ่งบดบังของตัวเองผ่านกระจกอ่างล้างหน้า ดวงตาของเขาเปลี่ยนไปด้วยความแค้นยิ่งมองแผลเป็นลากยาวผาดวงตาข้างซ้ายนั้น ความโกรธของเขายิ่งเพิ่มทวีคูณเข้าไปอีก

“เธอคือทายาทของอิศวะวารีสินะจีน”

แก่ก!

“ไอ้กองพล มึงไม่คิดจะเคาะประตูเลยหรอวะไอ้เหี้ย” ฮอครีบหยิบหน้ากากของตนเองขึ้นมาสวมใส่ได้ทันเวลาพอดีเมื่อกองพลเปิดประตูเข้ามา มันทำให้เขาหัวเสียเล็กน้อยที่เกือบจะเผยใบหน้าที่แท้จริงให้คนอื่นได้เห็นเสียแล้ว

“อ้าว ทำไมกูต้องเคาะด้วยวะ และที่สำคัญใครมันจะไปรู้ว่ามึงจะมาแอบถอดหน้ากากแถวนี้ กูละอยากรู้จริงๆว่ามีใครทำอะไรมึงวะ มึงถึงได้ใส่หน้ากากตลอดเวลาที่มีผู้คน”

“เรื่องของกู”

“กูขอดูดวงให้มึงได้ป้ะ”

“ไม่ กูไม่ชอบ”

“ลองหน่อยเถอะน่า ไม่ตายหรอก” ถึงแม้ว่ากองพลจะไม่ได้รับอนุญาตแต่เขาก็รีบคว้ามือของฮอคขึ้นมาตรวจดูดวงชะตาในอนาคต

“ชายวัยกลางคน เด็กสาว การแก้แค้น พบจุดจบ” คำบรรยายสั้นๆจากภาพที่เขาเห็น แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่สามารถรับรู้ได้เต็มร้อยว่าตัวเองนั้นเอ่ยอะไรออกมา

“พล่ามบ้าอะไรของมึง”

“ไอ้ฮอค อีกไม่นานเกินรอหน้ากากชิ้นนี้จะหลุดออกจากหน้ามึง”

“ไม่มีวัน” หลังจากนั้นฮอคก็ทำการเดินหนีไป เพราะเขาไม่ชอบให้คนอื่นมาล่วงรู้เรื่องของตน

“ไอ้เหี้ยกองพลมึงคิดว่ากูจะเชื่อมึงหรือไง กูไม่ได้หัวอ่อนขนาดนั้นเว้ย”

“พี่คะๆ” เสียงเล็กๆของผู้หญิงคนหนึ่งร้องเรียกเขาขึ้นมาเมื่อเขาเดินออกมาจากตึกปริ้นซ์เป็นเหตุให้เขาต้องหยุดชะงัก คนตรงหน้าเขาเป็นหญิงสาวที่ไม่คุ้นหน้ามาก่อนแถมยังแต่งตัวด้วยชุดมหาวิทยาลัยอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่

“แฮ่กๆ”

“...” ฮอคมองสาวน้อยปริศนาที่กำลังยืนหอบหายใจอย่างหงุดหงิด และกำลังตั้งท่าจะเดินหนีแล้วแท้ๆแต่เธอก็ถามแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“พอดีหนูเพิ่งย้ายมา อยากถามว่าตึกปักษาสวรรค์ไปทางไหน”

“ทางโน้น”

“ทางไหนนะพี่”

“เลี้ยวซ้ายตรงไป”

“ขอบคุณนะคะ”

ตับ!

และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อยางรัดศีรษะของหน้ากากสีดำขาดออกทำให้สิ่งที่บดบังใบหน้าของเขานั้นหล่นลงสู่พื้นต่อหน้าเธอ

“o.o” สาวน้อยตาเบิกโพลงด้วยความตกใจที่เห็นแผลเป็นขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขา ชายหนุ่มขึงตาใส่คนตรงหน้าราวกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อเธอให้หมดสิ้น เธอลนลานเพราะกลัวเป็นอย่างมากจำต้องย่อลงไปเก็บหน้ากากสีดำชิ้นนั้นคืนให้แก่เขา

“เอ่อ..น..นี่ค่ะ”

“ห้ามมอง!”

“เอ่อ”

“ก็บอกว่าห้ามมองไง!”

“ค..ค่ะๆ” ทันทีที่คนตัวสูงตะคอกใส่หน้าเธอเสร็จก็รีบวิ่งเข้าไปข้างในตึกเหมือนเดิม และมันก็ยิ่งสร้างความมึนงงให้กับสาวน้อยปริศนาคนนี้ยิ่งนัก

“อะไรของเขาวะ”

@คฤหาสน์กฤษณะกานต์

เศษแจกันที่แตกละเอียดกระจายไปตามพื้นแค่นั้นยังไม่พอยังมีหนังสือและแฟ้มเอกสารต่างๆที่กระจายไปคนละทิศคนละทางเช่นกัน ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้ารูปงามที่มีตำหนิภายใต้หน้ากากสีดำกำลังเกรี้ยวกราดโกรธแค้นทุกคนที่ละเมิดสิทธิส่วนบุคคลโดยการนำรูปใบหน้าที่แท้จริงของเขาอัพลงโซเชียล และตอนนี้เขาเองก็กำลังตามเก็บกวาดโพสต์พวกนั้นอย่างเคร่งเครียดเพราะไม่ว่าเขาจะกำจัดไปมากเท่าไรก็ยิ่งมีโพสต์พวกนั้นมากขึ้นกว่าเดิมจนเขาหัวเสียและอยากจะกำจัดคนพวกนั้นด้วยความตาย

“ไอ้เหี้ยเอ้ย! พวกมึงนี่มันชอบเสือกเรื่องหน้ากูจริงๆ”

“คุณฮอคครับตอนนี้โพสต์ที่เกี่ยวกับคุณมันติดเทรนแล้วครับ” 

ฟาโรห์ ผู้ดูแลคนสนิทรายงานผู้เป็นนายถึงความคืบหน้าที่ไม่เป็นไปตามความต้องการของชายหนุ่ม

“มึงก็ไล่รายงานสิวะ ไปจ้างคนมารายงานเพิ่ม!”

“ไม่มีประโยชน์แล้วครับ ตอนนี้มีคนเยอะมากแล้ว ผมว่าปล่อยให้ข่าวมันเงียบไปเถอะครับ”

“โธ่เว้ย!”

เพล้ง!