ตอนที่ 9 เท่านิ้วก้อย

ตอนที่ 9 เท่านิ้วก้อย

อืม…หนักหัวชะมัด ความรู้สึกแรกหลังตื่นนอนของโนริน

เธอค่อย ๆ ยกมือขึ้นกุมหน้าผากด้วยความปวดหัวทั้งที่เปลือกตายังไม่เปิด พอขยับตัวเพียงนิด กลับรู้สึกปวดหนึบไปทั่วทั้งร่างกายราวกับเธอเพิ่งวิ่งผลัดสี่คูณร้อยมาอย่างไงอย่างงั้น

“โอย ปวดหัวจังมะลิ นี่แกเอาแขนออกไปซิ ฉันหนัก”

…นิ่ง

ท่อนแขนที่พาดบนตัวเธอไม่ขยับ ส่งผลให้โนรินขยับตัวอีกครั้ง เธอพยายามเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งให้ลืมขึ้น

อา…ผนังเพดานห้องคือห้องเธอ แต่…มันมีบางอย่างแปลกไป แปลกเพราะเธอเริ่มคลับคล้ายคลับคลาว่า…เมื่อคืน….

ไม่นะ…ไม่น่า…

“นอนต่อเถอะวันนี้วันหยุดไม่ใช่เหรอ”

อึก!! เสียงทุ้มนุ่มของคนข้าง ๆ เอ่ยขึ้น ฟังดูยิ่งแน่ชัดว่าฟังยังไงก็ไม่ใช่เสียงมะลิหรือแมรี่เพื่อนซี้เธอแน่ ๆ

โนรินใจหายวูบ ใบหน้าสวยหันขวับไปหาเจ้าของเสียง!! ดวงตาคู่สวยก่อนหน้านี้ที่สะลึมสะลืออยู่ในสภาพเมาขี้ตา หายเบลอเป็นปลิดทิ้ง

“คุณ!!”

ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ถึงตอนนี้โนรินถึงรู้ว่าร่างกายของตัวเองเปลือยเปล่า เธอรีบดึงผ้าห่มให้ลากขึ้นมาปิดหน้าอกของตัวเอง ส่งผลให้เห็นร่างเปลือยเปล่ากำยำของคนข้างๆ ที่กำลังเอาแขนพาดอยู่บนตัวของเธอ ก่อนที่เธอจะผลักท่อนแขนเขาออกไปให้พ้นตัว

“อืม…ตื่นแล้วเหรอครับ” คนข้าง ๆ งัวเงียตื่นลุกขึ้นมานั่งตาม แต่เขากลับทำตัวราวกับว่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คุณ…ฉัน มะ…เมื่อคืนเราสองคน…อ่า…”

“อือฮึ”

สิ้นเสียงของคนตรงหน้า ภาพเหตุการณ์เมื่อคืน ตีย้อนกลับมาในห้วงสมองโนรินราวกับแฟลชแบ็ค

……..

@เหตุการณ์ก่อนหน้าที่หน้าผับแองเจิลบาร์

“สภาพนี้คงต้องอุ้มกลับคอนโดแล้วละคะ”

เสียงแมรี่ถอนหายใจมองสภาพของเพื่อนรักที่เมาพับในอ้อมกอดของไอดิน ก่อนเธอจะจำใจหยิบกระเป๋าของโนริน พร้อมควานหากุญแจห้องคอนโดของโนรินส่งไปให้ชายตรงหน้า พร้อมบอกที่อยู่คอนโดกับเลขห้องไปให้เขาให้เสร็จสรรพ

แม้แมรี่จะรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนอยู่ไม่น้อย แต่ไอดินก็ดูไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ออกจะดูสุภาพเสียด้วยซ้ำ ที่สำคัญถ้าไม่ติดเข้าใจไปเองว่า สองคนนี้มีซัมติงกันแล้วก็คงไม่ปล่อยไปง่าย ๆ แบบนี้

@ที่คอนโด

ไอดินพาโนรินที่เมาพับสลับตื่นขึ้นมาเป็นระยะ เขาพาเธอมาส่งจนถึงห้องที่คอนโด ก่อนจะอุ้มวางเธอให้นอนลงบนโซฟาเบดที่ตั้งอยู่ตรงกลางห้อง

“ผมส่งคุณเรียบร้อยแล้ว ขอตัวกลับเลยแล้วกัน”

ไอดินพูดพลางถอนหายใจมองผู้หญิงที่นอนเหยียดบนโซฟา ท่อนขาเรียวยาวขยับเล็กน้อย ส่งผลให้กระโปรงถลกขึ้น จนเขาถึงกลับกลืนน้ำลายอึกใหญ่

“เห้อ…บอกเลยถ้าไม่ใช่ผม คุณโดนลักหลับแน่ ดีนะที่ผมไม่ชอบมีอะไรกับผู้หญิงที่เมาไม่ได้สติแบบนี้” ไอดินบ่น พลางก้มลงขยับชายกระโปรงรัดรูปที่ขยับขึ้นให้ดึงลงมา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขาควรจะไลน์ไปรายงานเพื่อนของเธอสักนิด ว่ามาส่งเธออย่างปลอดภัยเรียบร้อยแล้ว

ติ้ง!

“คุณแมรี่เหรอ ผมส่งเพื่อนคุณถึงห้องเรียบร้อยนะ กำลังจะกลับ”

“ไม่เป็นไรครับ เรื่องแค่นี้เอง” ไอดินพูดพลางกวาดสายตาไปรอบห้อง ก่อนจะสะดุดตากับกรอบรูปเล็ก ๆ ของผู้หญิงชุดชีพราหมณ์ท่าทางสำรวมยืนถ่ายรูปที่หน้าวัด

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ว่าแล้วว่าเขาสะดุดตาผู้หญิงคนนี้ที่ผับ เหมือนเคยเห็นที่ไหน แทบไม่อยากเชื่อเลยว่า ผู้หญิงเรียบร้อยที่หน้าวัดคนนั้นจะเป็นคนเดียวกับผู้หญิงที่เมาพับจากที่ผับคนนี้

หึ…น่าสนใจชะมัด

“อ่อ…เออได้สิครับ…”

ปลายสายขอวิดีโอคอลเพื่อตอกย้ำความปลอดภัยของเพื่อนตัวเอง ไอดินจึงไม่ปฏิเสธ เขาเดินกลับมาที่โซฟาเปิดวิดีโอคอลให้เห็นโนรินที่นอนขยับตัวเล็กน้อยไปมาบนโซฟา

อยู่ ๆ โนรินก็ปรือตาลืมขึ้น เพราะเหมือนได้ยินแว่ว ๆ ว่าเป็นเสียงของแมรี่

“คุณ ทำรายย”

เธอดันตัวลุกขึ้นยืนก่อนจะเห็นว่าไอดินวิดีโอคอลกับแมรี่เพื่อนรักของตัวเองอยู่ ร่างเล็กยืนโงนเงนชั่วครู่ พอรวบรวมสติได้ก็ตรงเข้าไปแย่งโทรศัพท์ในมือของไอดินมาคุยเอง

ที่สุดแล้วเขาเลยจำต้องยอมปล่อยโทรศัพท์ในมือแล้วให้เพื่อนสองคนได้คุยกัน ก่อนจะมองแบบเอือม ๆ

“เซย์ไฮ มา…ลิ”

โนรินเอ่ยเสียงยาน พลางยกมือขึ้นโบกปัดไปมาเพื่อทักทาย

“คราย เมา ไม่มี๊ ว่าแต่หนาย เงินห้าหมื่น”

เรื่องเมาก็เรื่องหนึ่ง แต่ เรื่องเงินก็อีกเรื่องหนึ่ง และสมองของโนรินกลับจดจำเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะตอนเมาหรือไม่เมา

แมรี่พูดเหมือนกระซิบแต่เธอคงลืมไปว่านี่เป็นการโทรแบบวิดีโอคอล และผู้ชายที่เธอกำลังเม้าส์อยู่ยังนั่งอยู่ไม่ไกลจากโนริน

“นิ้วก้อย” โนรินหัวเราะคิกคักพลางยกนิ้วก้อยขึ้นมา “ไม่รู้สึกอะไรเลย คิก คิก” ความอยากอวดว่าตัวเองก็แน่พอตัว ทำให้คนเมาอย่างโนรินพูดไปเรื่อย

แต่…

กึก! สิ้นเสียงคำว่านิ้วก้อย ไอดีนถึงกับขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ โดนนินทาระยะเผาขนไม่พอ ยังถูกหยามความเป็นชาย ด้วยการมาบอกว่าขนาดของเขาเท่านิ้วก้อย

“จริงที่ซู้ดดด เท่านี้” กลัวเพื่อนไม่เชื่อยังไม่พอ โนรินยังยกนิ้วก้อยของตัวเองขึ้นมาอวดขนาดไอนั่นของเขาเพื่อยืนยัน

หมับ! สิ้นเสียงของแมรี่ โทรศัพท์ในมือของโนรินถูกดึงไปตัดสายทิ้งทันที

“คุณบอกว่าของใครเท่านิ้วก้อย!!” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจ

“อ่า…คือ” คนเมาแทบสร่างเมื่อโดนเสียงตวาด เพิ่งจะรู้สึกว่าตัวเองพูดอะไรผิดออกมาก็ตอนนี้

“นอกจากเอาผม มาเล่นในเกมเพื่อเงินห้าหมื่นนั่น คุณยังมีหน้าไปอวดว่าได้กินผมแล้ว และที่สำคัญ!…”

ไอดินทิ้งคำพูดคาไว้ ก่อนโน้มใบหน้าขรึมเข้าไปใกล้

“พูดได้ไง! ว่าของผมเท่านิ้วก้อย!!”

“คะ คือฉัน ฉันก็แค่พูดเล่น”

“คุณ! ยังไม่เคยเห็นของผมด้วยซ้ำไป ทำไมถึงกล้าเอามาพูด งั้นผมขอยกเลิกข้อตกลงของเราก่อนหน้านี้”

“หา…”

“ผมจะบอกความจริงทั้งหมดกับเพื่อนคุณ ว่าจริง ๆ แล้วผมยังไม่เสร็จคุณด้วยซ้ำไป อ่อ! แล้วเงินห้าหมื่นที่ได้มา คุณก็ควรโอนเงินคืนเพื่อนไปซะ!”

ไอดินยกโทรศัพท์ขึ้น ก่อนทำท่ากดโทรหาแมรี่อีกครั้งเพื่อบอกความจริง

O __ O!!!

ตืดดด…ภาพหน้าจอเป็นโหมดวิดีโอคอลจากปลายสายปรากฏเป็นรูปแมรี่ยิ้มกว้างพลางโบกมือ

อึก…!!

โนรินตาเหลือก เมื่อเห็นปากของไอดินกำลังจะขยับบอกความจริงกับเพื่อนรักของเธอ!!

มะ…ไม่นะ!!

เรื่องเงินเรื่องใหญ่สำหรับโนรินซะด้วยสิ เงินเข้าบัญชีเธอแล้วมีหรือจะโอนคืน!

ร่างเล็กถลาเข้าหาผู้ชายตรงหน้า พลันประกบริมฝีปากเข้าหาชายหนุ่ม ท่ามกลางสายตาของแมรี่ที่ตาโต กับภาพจากวิดีโอคอลตรงหน้า

โทรศัพท์จากมือของไอดีนหล่นลงบนพื้นพรมก่อนจะกระดอนคว่ำลงพื้นทำให้แมรี่ไม่เห็นอะไรอีก นอกจากภาพติดตาที่โนรินเพื่อนรักกระโจนจูบผู้ชายก่อน

อืม…โนรินเพื่อนฉัน เธอแซ่บมาก...