บทที่ 5

“นั่นสินะ ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่ทำท่าราวกับว่าโกรธผมนักหนา ตอนที่ผมเอาถุงนั่นให้เพื่อนคุณ”

“หืม! ก็ถ้ารู้ว่าบอสจะพากินของอร่อยแบบนี้ ฉันจะไม่ว่าเลยสักคำค่ะ” เธอยังคงมีความสุขกับความอร่อยตรงหน้า

“ก็นึกว่ามันมีความหมายกับคุณ เพราะว่าใครบางคนให้มาซะอีก” เขาแสร้งหยั่งเชิงเพื่อดูท่าที

“จริงๆ ก็มีค่ะ” คู่สนทนาได้ฟังถึงกับชักสีหน้าทันที ถ้าไม่ติดว่ามีประโยคต่อมา “เพราะนั่นน่ะ อาหารมื้อแรกของฉันเลยนะคะ ตั้งแต่เช้ามานอกจากกาแฟแค่ถ้วยเดียว ก็ไม่มีอะไรตกถึงท้องฉันเลย มันก็ไม่แปลกหรอกค่ะถ้าฉันจะหวงมัน”

“ก็แล้วทำไมคุณถึงไม่จัดการมื้อเช้าให้เรียบร้อยก่อนมาทำงาน ตอนเด็กๆ ไม่มีใครเคยบอกรึไงว่ามื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญ” คนถูกอบรมประหนึ่งเด็กตัวน้อยๆ ถึงกับเหลือบมองก่อนตอบ

“ฉัน…ตื่นสายค่ะ” เธอยอมรับออกไปตรงๆ ก่อนยิ้มแหยๆ ให้ ครั้นพอเห็นเขาส่ายหน้าน้อย เธอก็รีบแก้ต่างให้ตัวเองดูดีขึ้นมาบ้าง

“แต่ถึงฉันจะตื่นสายจนทานมื้อเช้าไม่ทัน ฉันก็ไม่เคยมาทำงานสายนะคะบอส”

“อืม! ก็นับว่ายังพอมีข้อดีอยู่บ้าง”

“เอ่อ…นี่ชมใช่ไหมคะ” เธอทำหน้าแหยๆ อย่างไม่แน่ใจนัก

“อืม! รีบทานเถอะ อีกเดี๋ยวเราต้องไปกันแล้ว” หลังจากที่กินกันไปคุยกันไปพักใหญ่ ทั้งคู่ก็จัดการกับอาหารบนโต๊ะจนเกือบหมดทุกอย่าง ไม่สิ! ไม่ใช่ทั้งคู่ แต่เป็นเธอต่างหาก

“กินเยอะขนาดนี้ คุณมีกี่กระเพาะกันแน่ศิศิรา” โชคดีที่เขาโทรสั่งอาหารพวกนี้ไว้ก่อนออกมา ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจะต้อรอนานแค่ไหนกว่าที่คุณเธอจะอิ่ม

“โห! ฉันไม่ใช่ควายนะคะบอส” เธอโอดครวญทันที

“ก็ไม่ได้บอกว่าเป็น อาจจะเป็นแพะ แกะ หรือไม่ว่าก็กวางก็ได้” เขายักไหล่

“จะอย่างไหนมันก็ไม่ดีทั้งนั้นล่ะค่ะ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะสำหรับอาหารมื้อนี้ อย่างน้อยคุณก็ไม่ใช่เจ้านายใจดำอย่างที่คิด” ท้ายประโยคเธอแอบพูดเบาๆ แต่คนหูดีก็ยังอุตส่าห์ได้ยิน

“ผมไม่ใช่คนใจดำ แต่ผมก็ไม่ใช่คนใจดี เอาเป็นว่ามื้อนี้ถือว่าคุณติดผมไว้ก่อน ไว้มีโอกาสคุณค่อยเลี้ยงผมคืน”

“เฮ้ย! แต่ฉันไม่มีปัญญาพาคุณมาเลี้ยงที่หรูๆ แบบนี้หรอกนะคะ” ให้ตายสิ! ตอนนี้เธออยากกลับคำ เขาไม่ใช่แค่ใจดำ แต่งกด้วย

“ก็ไม่ได้บอกนี่ว่าจะต้องเป็นร้านหรู เอาเป็นว่าคุณเป็นคนจ่าย คุณก็เป็นคนเลือก ผมไม่ใช่คนเรื่องมากอยู่แล้ว เพราะถ้าผมเลือกมาก ผมคงเลือกเลขาคนใหม่ไปนานแล้ว” พูดจบเขาก็เดินออกไป ทิ้งเธอให้คิดทบทวน ครั้นพอคิดได้ก็รีบเดินตามออกไป

“เฮ้! บอสพูดแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย” เธอตะโกนไล่หลัง แต่เขาเพียงหันมายิ้มให้แทนคำตอบ

ตอนที่ 2

“เชิญค่ะ ท่านประธานรออยู่ด้านในค่ะ” พนักงานต้อนรับผายมือให้ หลังพาทั้งคู่มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องรับรอง

“สวัสดีครับคุณเจตต์ / สวัสดีครับคุณภากร” สองหนุ่มจับมือทักทายตามแบบสากล ในขณะที่สาวหนึ่งเดียวในห้องยังคงยืนอึ้งตะลึงในความหล่อล่ำของเจ้าของโรงแรม แน่นอนว่ามันต่างกับภาพที่คิดเอาไว้โดยสิ้นเชิง ทีแรกก็นึกว่าอ้วนพุงโล หรือไม่ก็คงแก่คราวพ่อ ใครจะไปคิดว่าคนที่ยังหนุ่มยังแน่นแถมหน้าตาดีแบบนี้จะเป็นเจ้าของโรงแรมใหญ่โตได้

‘บ้าบอ! หล่อรวย เพอร์เฟคขนาดนี้หาที่ไหนได้อีก ก็หาได้ที่บริษัทฉันไง’ เธอหันไปมองหน้าเจ้านายหนุ่มแทนคำตอบ ใช่! เจ้านายเธอมีครบทุกอย่างที่ว่ามา แล้วก็ไม่ใช่แค่เจ้านาย พี่ชายเจ้านายก็ดูดีไม่แพ้กัน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะผู้ชายใกล้ตัวคือของต้องห้ามสำหรับเธอ ส่วนผู้ชายไกลตัวคนนี้…กรี๊ดได้

‘พ่อแก้วแม่แก้ว ผู้ชายอะไรทำไมหล่อโฮกขนาดนี้ หล่อวัวตายควายล้ม หล่อไม่บันยะบันยัง หล่อจนต้องร้องขอชีวิต’ เธอตะโกนกู่ร้องในใจ แต่ไอ้สีหน้าท่าทางที่แทบปิดไม่มิดของเธอขณะมองผู้ชายตรงหน้ามันทำให้ผู้ชายอีกคนอดเขม่นไม่ได้

“อะแฮ่ม!” เสียงกระแอมเบาๆ ของเขาเรียกสติคุณเธอให้ต้องหันไปมอง เพื่อจะพบกับหน้าบึ้งๆ ของเจ้านาย

“นี่เลขาผม ศิศิรา” เขาหันไปแนะนำเธอให้ลูกค้ารายใหญ่ได้รู้จัก

“สวัสดีค่ะคุณเจตต์” เธอยกมือไหว้อีกฝ่ายพร้อมกับทำท่ากระมิดกระเมี้ยน

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณศิศิรา จากนี้ไปเราคงได้เจอกันบ่อยๆ เชิญทั้งคู่นั่งก่อนดีกว่าครับ” เจตต์หันมาทักทายศิศิราด้วยท่าทางเป็นมิตร ก่อนจะผายมือเชิญให้ทั้งคู่ไปนั่งคุยกันที่โซฟา

“เริ่มกันเลยนะครับ ตามที่คุณเสนอมา ทางผมเห็นด้วยและตกลงตามข้อเสนอของคุณ แต่ทางผมขอเพิ่มข้อตกลงเข้าไปอีกนิดหน่อย คุณลองอ่านดูก่อน ตรงไหนที่ไม่โอเค บอกมาได้เลยครับ ไม่ต้องเกรงใจ” ภากรพาเข้าเรื่องเป็นการเป็นงาน หวังดึงสติคนของตัวเองที่เอาแต่นั่งจ้องหน้าลูกค้าตาเป็นมันให้กลับมาโฟกัสที่งาน

“สัญญาจากหนึ่งปีเป็นหกเดือน?” เจตต์หยิบหนังสือสัญญาที่อีกฝ่ายยื่นให้มาอ่าน

“ครับ เพื่อประโยชน์ของทั้งทางคุณแล้วก็ทางผมเอง ผมไม่อยากให้เราต้องผูกมัดกันด้วยระยะเวลาที่นานเกินไป บางทีหกเดือนนี้อาจมีอะไรหลายๆ อย่างเกิดขึ้นที่ทำให้เราต้องมานั่งคิดทบทวนเรื่องสัญญา ถึงตอนนั้นคุณหรือไม่ก็ผมอาจจะรู้สึกไม่โอเคกับสัญญาฉบับนี้ ซึ่งแน่นอนว่าเราจะสามารถตกลงและเปลี่ยนแปลงมันใหม่ได้ แต่ถ้าถึงตอนนั้นแล้วเราทั้งคู่ยังพอใจในข้อตกลงนี้ เราค่อยมาต่อสัญญากันก็ยังไม่สาย คุณคิดว่ายังไงบ้างครับ” คำถามของเขาทำเจ้าของโรงแรมหยุดคิดนิดนึงก่อนตอบ

หรือเจตต์จะเป็นผู้ชายในอุดมคติที่หลุดออกมาจากนิยายที่คุณเธอชอบอ่าน ยังไงก็...ติดตามกันต่อน้าาาาา (เจตต์ จากเรื่องจะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ เร็วๆ นี้จ้า)

​​​​​​​