EP.9 | ห้องน้ำเสียวสยิว NC

คำถามของจันทร์เจ้าขาไร้ซึ่งการตอบกลับเหมือนเคย เธอยืนคิดตัวสั่นด้วยความประหม่า อยากรู้ว่าเขายังอยู่หรือออกไปแล้ว ทว่าเธอก็ไม่กล้าเอ่ยถาม และก็ไม่กล้าที่จะหันหลังกลับไปดูด้วยตัวเอง

“ฟองเข้าตาเหรอเจ้าขา เดี๋ยวฉันช่วยนะ” ระหว่างพูดติณนภพก็กดล็อกประตูห้องน้ำไปด้วย พูดจบก็เดินตรงเข้าไปเปิดฝักบัว แล้วเปลี่ยนทิศทางของน้ำให้หยดชโลมรดลงบนเรือนร่างอรชร

“อื้อ..คุณป๋า..เดี๋ยวเจ้าขาจัดการเองค่ะ” เธอร้องตกใจเมื่อเขาใช้ปลายนิ้วไล้เกลี่ยฟองที่เปลือกตาออกให้อย่างแผ่วเบา ไม่พอแค่นั้น มือหนาซุกซนยังอยู่ไม่สุข ลูบสัมผัสผิวเนียนไปทุกส่วน

“ให้ฉันช่วยอาบให้นะ” สติของติณนภพไม่หลงเหลืออยู่เลยสักเปอร์เซ็นต์เดียว วินาทีนี้ เขารู้แค่ว่าต้องการคนตรงหน้ามากเหลือเกิน

ท่อนแขนแกร่งค่อย ๆ โอบรัดเอวบางจากด้านหลัง แล้วใช้ฝ่ามือหนาเคล้นคลึงสะโพกมนทั้งสองข้างอย่างหลงใหล

“คะ..คุณป๋าจะทำอะไรคะ..” จันทร์เจ้าขาหน้าร้อนผะผ่าว เธอเริ่มหยุดการต่อต้านเขา พอความนอยด์จางหายไป ความอ่อนยวบของร่างกายก็ตามมา

เธอควรไล่เขาออกไปมากกว่ายืนนิ่งให้เขายุ่มย่ามกับร่างกาย ทว่าในความเป็นจริง นอกจากไม่อยากผลักไสเขาแล้ว ยังชอบที่เขาเข้าใกล้เธอมากขึ้นด้วย

“เคยมีใครบอกไหมว่าเธอสวยมาก..เจ้าขา” น้ำเสียงแหบพร่าปนเซ็กซี่ของติณนภพกระซิบลงข้างใบหู ทำเอาจันทร์เจ้าขาถึงกับนิ่วหน้าและร้องซี๊ดที่ริมฝีปากเบา ๆ ด้วยความวาบหวิว

“อื้อคุณป๋า..” เธอห่อตัวคล้ายคนหลังค่อมพร้อมส่งเสียงครางแผ่ว เมื่อมือหนาผละออกจากสะโพกมน แล้วเลื่อนขึ้นมาฟอนเฟ้นสองเต้าอิ่ม

ติณนภพใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาที ก้มหยิบครีบอาบน้ำขึ้นมาชโลมลงบนมือให้เกิดฟอง แล้วทำความสะอาดเนินอกสองลูกอย่างเบามือและอ่อนโยน

“อ๊า” จันทร์เจ้าขาเริ่มดิ้นพล่านในจังหวะที่ปลายนิ้วแกร่งสัมผัสโดนกับยอดถันสีระเรื่อ พลันไรขนอ่อนตามร่างกายก็ลุกชูชัน

เธอแทบไม่อยากเชื่อตัวเองว่าความหวามไหวที่เคยได้รับในความฝัน กำลังผลันมาอยู่ในความจริง

ติณนภพใช้ปลายนิ้วชี้และปลายนิ้วโป้งบิดยอดถันทั้งสองข้างพร้อมกันอย่างระรัว บางครั้งก็สลับเป็นสะกิดเขี่ย

จันทร์เจ้าขาเสียวสยิวจวนใจจะขาดอยู่รอน ๆ

“อื้อ..อ๊า..คุณป๋า” แผ่นหลังเนียนแอ่นตรงขึ้นรับสัมผัสซาบซ่านจากปลายนิ้วร้ายกาจ เธอเริ่มรู้สึกถึงแรงกระตุกเบา ๆ ภายในร่องกลีบลึก ไม่นานนัก ทั้งภายนอกและภายในก็เริ่มชื้นแฉะ

มือหนาข้างหนาข้างหนึ่งเลื่อนลงมาแตะเบา ๆ ตรงกลางร่องกลีบ เขายกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ เมื่อรู้ว่าเธอพร้อมที่จะรับมือกับศึกหนัก

ขณะเดียวกันจันทร์เจ้าขาก็อ่อนระทวย เธอเอนกายพิงกับแผงอกแกร่ง เพราะทนทานต่อความเสียวซ่านไม่ไหว

ตอนนี้ทั้งเธอและเขาเปียกปอนด้วยกันทั้งคู่

ติณนภพรีบจัดการกับท่อนล่างของตัวเอง พร้อมงัดแก่นกายใหญ่ออกมาลูบมันขึ้นลงสามสี่ที จนบริเวณปลายหัวบานเริ่มขึ้นเงา

“เป็นของฉันนะเจ้าขา..อืม” เขากระซิบเสียงแผ่วอีกครั้ง แล้วจับลำกายใหญ่ ลอดจากด้านหลังมายังด้านหน้า โดยให้เนื้อเอ็นอุ่นเข้าไปเสียดสีกับกลีบดอกไม้งาม ก่อนจะขยับเอวสอบด้วยจังหวะเนิบนาบ

“อ๊า..คุณป๋า..” จันทร์เจ้าขาหลุดเสียงครางอย่างลืมตัว เธอพยายามจะกั้นแต่สุดท้ายก็กั้นไม่อยู่ ความร้อนวาบของลำเนื้อใหญ่ที่กำลังเบียดเสียดกับกลีบผีเสื้อนั้น ทำให้เธอได้รู้จักตัวเองในมุมใหม่

เธอชอบเวลาได้ทำอะไรแบบนี้กับเขา

และก็มีบางครั้งที่เธอเริ่มรู้สึกสับสน ว่าเรื่องราวในคืนนั้นมันเป็นเพียงแค่ฝัน หรือมันเกิดขึ้นจริงกันแน่

“ซี๊ด..เจ้าขา..น้ำเธอไหลเยอะมาก” ติณนภพไม่พูดเปล่า เขาบีบขยำสองเต้าใหญ่อย่างหนักหน่วงและเต็มแรง ระบายความกำหนัดที่อัดอั้นอยู่ในห้วงอารมณ์จนจันทร์เจ้าขาเบ้หน้าไปหลายที

เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ แล้วพ่นลมหายใจอุ่น ๆ เข้าไปในใบหูเธอ ทั้งยังสอดเรียวลิ้นเข้าไปควานเลียอย่างไร้ความรังเกียจ ทำเอาจันทร์เจ้าขาแทบศิโรราบอยู่ตรงนั้น

“อื้อ..อ๊า” หญิงสาวเริ่มทุรนทุราย รู้สึกคล้ายกับร่างกายกำลังจะถูกละลายด้วยไอความร้อนจากตัวเขา ที่กำลังแผดเผาเธอทางอ้อม

“พร้อมไหมเจ้าขา..อา” เขาถามโดยไม่ได้ต้องการคำตอบ ติณนภพยังคงขยับสะโพกอย่างต่อเนื่อง ทว่าก็เริ่มมีบางครั้งที่เขาพยายามกดปลายหัวเห็ดให้เข้าไปในโพรงดอกไม้บริสุทธิ์

“อ๊ะ..เจ็บ” ดวงหน้าหวานบิดเบี้ยว เมื่อถูกลุกล้ำช่องทางรักถี่ขึ้น แรงขึ้น และหนักขึ้นตามลำดับ ทว่ากายแกร่งก็ยังไม่อาจฝ่าด่านความคับแน่นเข้ามาได้

ตอนนี้ไม่ใช่แค่เธอที่เจ็บ เขาเองก็เริ่มปวดหนึบมากขึ้นไปทุกที

แล้วในระหว่างที่ด้ายกำลังจะเสียบเข้ารูเข็มได้นั้น

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากหน้าห้องน้ำ จันทร์เจ้าขาและติณนภพสะดุ้งเฮือกรีบผละตัวออกจากกันทันที ต่างคนต่างค่อย ๆ ได้สติกลับมาอย่างสมบูรณ์

“คุณเจ้าขา อย่าอาบน้ำนานเกินไปนะคะ อากาศเริ่มหนาวมากแล้ว เดี๋ยวไข้จะขึ้นเอาค่ะ” พยาบาลพิเศษเอ่ยบอกอย่างเป็นห่วง หล่อนเห็นว่าเธอเข้าไปในห้องน้ำนานผิดปกติแต่ก็ยังไม่ออกมาสักที เลยลองเดินเข้ามาดู

“อะ..เอ่อ..จะ..เจ้าขาอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ..กำลังจะออกไป” เธอตอบพร้อมรีบหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบตัวอย่างหมิ่นเหม่ แล้วหอบเอาชุดผู้ป่วยขึ้นแนบอกเพื่อเดินออกไปเปลี่ยนข้างนอก

“คุณเจ้าขาโอเคนะคะ” พยาบาลถามอย่างเคลือบแคลง

“อะ..โอเคค่ะ..เดี๋ยวเจ้าขาขอเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยนะคะ” จันทร์เจ้าขาตอบเสียงสะดุด ใบหน้าเธอแดงระเรื่อกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นในห้องน้ำและยังรู้สึกหายใจไม่ค่อยทั่วท้อง

“ค่ะ ถ้ามีอะไรเรียกได้ตลอดเลยนะคะ” พยาบาลกล่าวทิ้งท้าย เธอเพียงแค่พยักหน้ายิ้มให้ ก่อนที่หล่อนจะเดินออกจากห้องไป

จันทร์เจ้าเดินไปล็อกประตูแล้วรีบใส่ชุดผู้ป่วยทันที ส่วนติณนภพยังคงอยู่ในห้องน้ำ

“ขอโทษนะเจ้าขา..” เขาพึมพำเบา ๆ ทว่าด้วยความก้องของผนังห้องน้ำ ทำให้เธอได้ยินอย่างชัดเจน

“มะ..ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ..” แม้เหตุการณ์ในครั้งนี้ ติณนภพจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนจริง แต่เธอเองก็เลือกที่จะสมยอมเขาเหมือนกัน ฉะนั้นเขาไม่ได้ผิด

จากนั้นทุกอย่างก็เงียบสงบลง เขาไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับมาอีก และไม่นาน ห้องพักฟื้นแห่งนี้ ก็ถูกไอความหม่นเทาเข้าปกคลุมอย่างเต็มรูปแบบ

ภายในห้องน้ำ..ติณนภพยืนเอาหลังพิงกำแพงตัวแข็งทื่อ ใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึงและเคร่งขรึม เขากำลังสับสนและพยายามถามตัวเองอยู่ซ้ำ ๆ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันสมควรแล้วหรือ?

ที่ผ่านมา เขาพยายามควบคุมและพยายามหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด แต่ท้ายที่สุดมันก็ต้องจบเช่นนี้อยู่เสมอ หากเลือกได้เขาก็อยากที่จะควบคุมตัวเองให้ได้

ไม่มีใครอยากเคลมน้องสาวแฟนหรอก

เขารู้ดีว่าตัวเองเป็นคนที่มีความอดทนทางเพศต่ำมาก แต่เขาก็ไม่เคยไม่พยายาม เขาพยายามแล้ว แต่แค่บางทีมันอาจไม่มากพอ

ติณนภพสัญญากับตัวเอง ว่าเรื่องแบบนี้ต้องไม่เกิดขึ้นอีก ในเมื่อควบคุมตัวเองไม่ได้เวลาอยู่ใกล้เธอ เขาก็ต้องพยายามหาทางออกของเรื่องนี้ด้วยวิธีอื่น