ตอนที่ 10 [F&E] จุดเริ่มต้นผู้หญิงเลว

Fei long talk

วันต่อมา เมื่อถึงเวลานัด

ผมขับรถไปจอดรอเธอตามที่เธอนัด เมื่อเธอมาถึง ผมก็ต้องมองเธอตาค้าง เธอใส่ชุดเดรสลายดอก กระโปรงยาวประมาณเข่า เธอดูน่ารักสมวัยมากๆ หน้าตาก็สะสวย ไม่มีตรงไหนที่ชวนให้ติได้เลย

"สวัสดีเอวารีน" ผมเดินลงไปหาเธอและกล่าวทักทาย

"สรุปคุณจะพาฉันไปกินที่ไหนคะ" เอวารีนถามผมกลับมา ดูเธอค่อนข้างรีบ

"เรียกพี่เฟยหลงได้ไหม เราอายุห่างกันตั้ง 4 ปีนะ"

"ก็ได้ค่ะ พี่เฟยหลง จะพาเอวารีนไปกินที่ไหน ก็รีบไปเถอะค่ะ เอวารีนมีเวลาให้พี่ 1 ชั่วโมงครึ่ง"

"น้อยจังครับ"

"แม่ให้เวลาเอวารีนมาแค่นี้ ถ้าพี่มัวแต่ยืนพูด เวลามันก็ค่อยๆหายไปนะคะ" เธอย้ำเตือนผมเรื่องเวลา

"โอเคๆ ขึ้นรถพี่ พี่จะพาไปกินของอร่อย"

"พี่อย่าพาเอวารีนไปทำอะไรไม่ดีเด็ดขาดนะ"

"ไม่มีทางครับ อย่ากังวล พี่เป็นลูกผู้ชายพอ"

ผมพาเธอเดินไปขึ้นรถ และขับพาไปที่ร้านอาหารชื่อดังในห้างหรู

"ว่าละ ทำไมหวังเยี่ยนถึงได้ของขึ้น แบบนี้นี่เอง" ซีห่าวมองทั้งคู่ยืนคุยกันอยู่สักพัก ซึ่งเขากำลังจอดรถติดไฟแดงอยู่

...

Elvelyn talk

เมื่อพี่เฟยหลงและฉันถึงร้านอาหารนานาชาติ ฉันรู้สึกละลานตากับอาหารไปหมด แม่ไม่เคยพาฉันมากินของดีดีเลย ฉันจึงสั่งของกินไปค่อนข้างเยอะ เพราะชอบกินแทบทุกอย่าง รสชาติอาหารก็ถูกปากไปหมด

"อร่อยไหมครับ" พี่เฟยหลงถามฉัน คงเพราะเห็นฉัน enjoy eating มากๆ

"อร่อยทุกอย่างเลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ" ฉันจึงตอบกลับไปพร้อมยิ้มให้เขา

"พี่ดีใจที่เอวารีนชอบนะครับ ถ้าโอกาสหน้า เอวารีนไม่รังเกียจ พี่พามากินอีกได้ไหมครับ"

ฉันชะงักไปชั่วครู่ เอาจริงๆ ฉันไม่ได้รังเกียจเขาเลย ตรงกันข้ามกลับชื่นชอบเขาด้วยซ้ำ เขาดีกับฉันมากๆ แต่ฉันยังเด็ก และชีวิตครอบครัวก็มีปัญหาไปหมด ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะค่อยเป็นค่อยไป เป็นแบบพี่น้องคอยดูแลกันไปก่อนดีกว่า

"ไว้ค่อยว่ากันนะคะ" ฉันตอบเขาไปแบบนั้น ปล่อยให้เป็นเรื่องอนาคตดีกว่า ฉันไม่อยากรับปากตอนนี้ ถ้าเกิดไปไม่ได้ จะเสียความรู้สึกกันเปล่าๆ

"โอเคครับ วันนี้ให้พี่ไปส่งได้ไหม"

"ไม่ต้องค่ะ เอวารีนนัดเพื่อนต่อแถวๆนี้ จะคุยธุระกับเพื่อนนิดหน่อยและค่อยกลับค่ะ"

"ได้ครับ"

และเมื่อทานอาหารกันเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกัน ฉันเดินไปร้านหนังสือ เพราะนัดเจอกับจินเย่ว เพื่อนสนิทของฉันเอง เราทั้งคู่กำลังจะขึ้นชั้น ม.4 เลยอยากมาดูหนังสือตามสายที่เราต่างเลือกเรียนคือ ศิลป์-ภาษา

เมื่อจินเย่วกับฉันได้พบกัน ก็ใช้เวลาเดินเล่น ดูหนังสือกันอีกครึ่งชั่วโมง และทั้งสองก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

...

Wang yan talk

"ความสุขของแกกำลังจะหมดลงแล้วนะเด็กเวร!" ฉันนั่งมองนังเด็กเวรจากบนรถ Benz วันนี้ฉันนั่งอยู่เบาะหลัง มีคนขับรถของพ่อเป็นคนขับมาให้ และตอนนี้ฉันสั่งให้ลูกน้องของพ่อรอดักฉุดนังเด็กคนนั้นอยู่

ลูกน้องป๊าทั้งสามคน ถูกสั่งมาให้ฉุดเด็กนั่นและพามันไปรุมโทรม นั่งอยู่ในรถเก๋งเก่าๆ หนึ่งคน ซึ่งทำหน้าที่เป็นคนขับรถ และอีกสองคน ยืนดักรออยู่ด้านนอกตรงมุมตึก ซึ่งเป็นจุดเดิมที่เฟยหลงและมันนัดพบกัน นังเด็กนั่นต้องเดินผ่านทางนั้นเพื่อกลับบ้าน และเมื่อมันเดินใกล้มาถึงลูกน้องของป๊า มันสองคนก็รีบเดินมาประกบและดึงนังเด็กเวรนั่นขึ้นรถทันที

"พวกแกเป็นใครเนี่ย จะทำอะไรฉัน" นังเด็กเอวารีนตกใจกลัวมาก

ลูกน้องป๊าจึงรีบใช้ผ้าที่มียาสลบปิดเข้าที่ปากของมัน อีกคนทำเป็นหิ้วปีกเมื่อมันเริ่มหมดสติ จากนั้นลูกน้องป๊าทั้งสองคนก็พามันขึ้นรถ คนขับรถจึงขับรถพาทั้งหมดมุ่งตรงไปยังตึกร้างที่จะเป็นสถานที่ปู้ยี่ปู้ยำนังเอวารีน เฮ้อ...เป็นภาพที่มองแล้วมีความสุขจริงๆ

ฉันจึงสั่งคนขับรถพาฉันมาที่โรงแรมของตระกูลเฉิน ฉันจะมาหาเขาแต่เจ้าหน้าที่โรงแรมบอกว่าคุณเฟยหลงคุยธุระกับซีห่าวอยู่

"แหมดีจริง อยู่กันทั้งคู่เลย รีบพาฉันขึ้นไปเลยค่ะ ฉันก็นัดกับพวกเขาไว้ เพื่อคุยเรื่องธุรกิจกัน" ฉันโกหกเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่จึงยอมให้ฉันขึ้นไปพบเขา

"ก๊อกๆ" ฉันเคาะประตูห้องทำงานของคุณเฟยหลง

เมื่อเขาเปิดประตูออกมา ฉันก็เดินตรงเข้าไปทันที

"วันนี้ไม่โทรหาหวังเยี่ยนเลยนะคะ ทั้งที่เป็นวันหยุดแท้ๆ" ฉันใช้เสียงประชดประชันถามเขา

"ผมคุยงานกับซีห่าว" คุณเฟยหลงตอบฉันกลับมาโดยไม่หันมามองหน้าฉันเลย

"จริงหรอคะ แต่เมื่อเช้าดูคุณมีความสุขดีนะ"

"หมายความว่าอะไร" เขาเริ่มสงสัยในสิ่งที่ฉันกำลังพูด

"หวังเยี่ยน เธอทำอะไรชั่วๆ อีกหรือเปล่า" ซีห่าวแทรกถามฉันทันที คงเพราะเพื่อนฉันคนนี้อาจจะรู้นิสัยของฉันล่ะมั้ง

"ป๊าววว ถามอะไรตรงๆ นะ ฉันไม่ดีตรงไหน ทำไมผู้ชายอย่างพวกนายถึงไม่ให้ความสำคัญเลย" ฉันจึงเริ่มแสดงตัวตนออกมา

...

Zi hao talk

ผมรีบเดินออกจากห้อง เพราะเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดี ผมกดมือถือโทรไปหาบอดี้การ์ดส่วนตัว และสั่งให้ลูกน้องขับตามหาหญิงสาวที่ผมกำลังจะส่งภาพไปให้ดู ก็คือภาพของเอวารีน ผมถ่ายไว้ขณะเห็นเฟยหลงกับเอวารีนยืนคุยกันอยู่

"พวกมึงดูรูปภาพเด็กผู้หญิงที่กูจะส่งให้และตามหา เริ่มหาจากจุดที่อยู่ในภาพก่อนเลย"

"ได้ครับนาย พวกผมจะลองขับตามดูให้ครับ"

"ขอบใจมาก"

"พวกมึงเอาเบอร์ลูกน้องกูไป และโทรหาพวกมัน ช่วยกันตามหาผู้หญิงในรูปนี้" ผมเดินตรงไปสั่งบอดี้การ์ดของเฟยหลงที่ยืนอยู่ด้านนอกอีกสองคน

"ได้ครับคุณซีห่าว" ทั้งสองรับคำสั่งผม และรีบออกไปตามหาเอวารีน

"เฟยหลง เด็กคนนั้นถึงบ้านหรือยัง" ผมเดินกลับเข้าไปในห้องและถามเฟยหลงทันที

"ไม่แน่ใจ น่าจะถึงแล้วมั้ง" เฟยหลงตอบผมกลับมา และตอนนี้หวังเยี่ยนก็เดินเข้าไปกอดที่เอวเขาแล้ว

"เด็กที่ไหนหรอคะ" หวังเยี่ยนแสร้งถามเฟยหลงทั้งที่เธอนั่นแหละรู้หมดทุกอย่าง

"รุ่นน้องผมน่ะ" เฟยหลงตอบเธอกลับไป

"หวังเยี่ยน เธอกำลังทำอะไรอยู่ พูดมา" ผมจึงถามย้ำเธออีกครั้ง

"ถ้าอยากรู้ งั้นช่วยหวังเยี่ยนอย่างสิคะ แล้วหวังเยี่ยนจะบอกเรื่องสนุกๆให้ฟัง"

"ต้องการอะไร" ผมถามเธอ เพราะมั่นใจว่าจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับเอวารีนอย่างแน่นอน

"ต้องการพวกคุณทั้งสองคน" หวังเยี่ยนตอบสิ่งที่อยู่ในใจตลอดมา ซึ่งผมฟังแล้วถึงกับอึ้งไปเลย

"เธอจะบ้าหรอไง" เฟยหลงต่อว่าเธอทันที

"ไม่ได้บ้าค่ะ พวกคุณเพิ่งมาอยู่ฮ่องกง ไม่ใช่คนพื้นที่แต่กำเนิดเหมือนฉัน ฟังความต้องการของฉันไว้บ้างก็ดีค่ะ ฉันอาจเป็นทางเลือกสุดท้ายที่จะช่วยคุณได้นะ" หวังเยี่ยนกระตุกยิ้มที่มุมปากและใช้สายตาจ้องมองมาที่เราทั้งคู่ เธอคงรู้สึกเหมือนได้กุมชัยชนะแล้ว

___________________________________