6 : อยากกลืนเข้าไปทั้งตัว NC+++

คลั่งไคล้อัยรินทร์ 6

เมื่อเข้ามาในลิฟต์ สองมือเรียวบางประสานตรงหน้าแน่น อัยรินทร์เม้มริมฝีปากอวบอิ่มเล็กน้อยอย่างนึกประหม่าเพราะว่าคนที่อยู่ข้างๆ หล่อจนไม่กล้าเงยหน้ามอง แถมยังสูงเสียจนเธอดูเตี้ยไปเลย ทั้งๆ ที่ใส่ส้นสูงตั้งสี่นิ้ว แต่เมื่อยืนเทียบกันแล้วศีรษะยังถึงแค่หัวไหล่อีกฝ่ายเท่านั้น

“น้องอัยย์กินอะไรมาหรือยังครับ?”

เสียงทุ้มเป็นฝ่ายทำลายความเงียบก่อน

“เรียบร้อยแล้วค่ะ...พี่ล่ะคะ?” เธอถามกลับพอเป็นมารยาท ใจจริงอยากจะวิ่งออกจากลิฟต์แทบแย่ แต่ว่าเมื่อตัดสินใจมาแล้ว ก็ไม่อยากมานั่งเสียดายโอกาสเด็ดๆ แบบนี้ทีหลัง

“ยังครับ แต่ถ้าขึ้นไปบนห้องเมื่อไหร่...จะเอาให้เต็มอิ่มเลยล่ะ”

“อ่อ...ค่ะ”

แก้มใสแดงระเรื่อขึ้นมาทีละน้อย ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่ประโยคของเขามันดูกำกวมแปลกๆ ยังไงไม่รู้

ตึ๊ง~

กระทั่งประตูลิฟต์เปิดออก ร่างสูงก็เป็นฝ่ายเดินนำออกไปก่อน เธอเดินตามไปจนถึงห้องสุดท้ายของทางเดิน อีกฝ่ายก็แตะคีย์การ์ด แล้วเปิดประตูพร้อมกับผายมือให้

“ขอบคุณค่ะ” อัยรินทร์ผงกศีรษะให้เล็กน้อย กระชับกระเป๋าแน่นแล้วเดินเข้าไปในห้องอย่างตื่นเต้น

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะได้เปิดประสบการณ์วันไนต์กับผู้ชายในแอพฯ สามคนพร้อมกันจริงๆ!

“เอ่อ...สวัสดีค่ะ หนูชื่ออัยย์นะคะ”

ใบหน้าหวานค่อยๆ เงยขึ้นมองไปที่ผู้ชายสองคนตรงหน้าซึ่งนั่งรออยู่ที่โซฟาตัวยูสีดำกลางห้องขนาดโรงแรมขนาดใหญ่ ก่อนนัยน์ตาจะเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวเร็วขึ้นอย่างควบคุมไม่อยู่

ให้ตาย...ผู้ชายในห้องนี้หล่อกินกันไม่ลงเลยสักคน!

“...”

“เงียบเลยนะพวกมึง อึ้งล่ะสิ”

มุมปากหยักของโฬมโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มของผู้ชนะ เขามองพวกมันปราดเดียวก็รู้แล้วว่าถูกใจสาวน้อยคนนี้มากแค่ไหน ท่าทีอ้ำอึ้ง นั่งตัวเกร็งแบบนี้ไม่ได้เห็นกันได้ง่ายๆ แต่เขาก็เข้าใจดีเพราะผู้หญิงคนนี้สวยกระชากวิญญาณซะขนาดนั้น

ไม่อึ้งสิแปลก!

“พี่เชื่ออคิณ นั่นไอ้ภัทร” อคิณเป็นฝ่ายตั้งสติได้ก่อน เลยแนะนำตัวเองกับคนข้างๆ นานแล้วที่เขาไม่ได้เจอผู้หญิงที่สวยจนตะลึงค้างแบบนี้ ต้องยอมรับเลยว่าคนที่ไอ้โฬมนัดมาตรงสเปคพวกเขาสุดๆ

แต่ก็รู้สึกคุ้นหน้าชอบกล ทว่าไม่รู้ว่าเคยเจอกันที่ไหน...

“พี่? ตอแหลฉิบหาย” โฬมเลิกคิ้วยิ้มแซว เพราะปกติติมันชอบแทนตัวเองว่า ‘ฉัน’ เวลาคุยกันกับสาว แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นมันแทนตัวเองว่า ‘พี่’ แบบนี้

“หุบปากไปเลยมึง” อคิณมองเพื่อนเวรตาขวาง ขณะที่ภัทรซึ่งนั่งนิ่งอยู่นานเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นบ้าง

“มานั่งตรงนี้สิ” เขาพูดพร้อมขยับที่นั่งให้เธอมานั่งตรงกลาง

“ขอบคุณค่ะ”

แม้จะเขินและประหม่ายังไง แต่ร่างกายกลับขยับไปไวกว่าความคิด รู้ตัวอีกทีก็มีสองหนุ่มหล่อนั่งประกบด้านข้างแล้ว

“อัยย์อยากดื่มอะไรเป็นพิเศษไหมครับ?” อคิณถามเสียงนุ่ม เอียงหน้าเข้าไปใกล้ร่างหอมเย้ายวนของสาวน้อยข้างๆ อย่างเป็นธรรมชาติ

“หนูดื่มอะไรก็ได้ค่ะ”

“งั้นลองนี่แล้วกัน” ว่าแล้วเขาก็จัดการชงเครื่องดื่มบริการเด็กสาวด้วยตัวเอง

“เหอะ ทีอย่างงี้ไวเชียวนะพวกมึง” โฬมแค่นหัวเราะมองท่าทางผิดวิสัยของเพื่อนเวรแล้วก็ตามไปนั่งบนโซฟาบ้าง

“แล้ว...พวกพี่จะสั่งรูมเซอร์วิสหรือเปล่าคะ?”

ก่อนหน้านี้จำได้ว่าเขาขึ้นห้องมาจะทานให้อิ่ม เลยชวนเขาคุยพร้อมกับกระดกแก้วแอลกอฮอล์เข้าปากไม่หยุดแก้เขิน เวลาเหล้าเข้าปากเธอจะมีความกล้ามากขึ้น ซึ่งแน่นอนว่าคืนนี้เธอก็ต้องการมันสุดๆ

“ไม่หรอก แค่มองน้องอัยย์พี่ก็อิ่มแล้วครับ” โฬมตอบยิ้มๆ มองเธอตาเยิ้มเสียจนพวกเขาลอบมองบน

“หึ มุขเสร่อฉิบหาย” ภัทรแค่นหัวเราะออกมาอย่างหมั่นไส้

“เรื่องของกู” โฬมไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ ไม่สนว่าภัทรจะว่าอะไรเพราะตอนนี้เขาสนก็แค่สาวสวยอย่างอัยรินทร์เท่านั้น

“แล้วนี่บรรลุนิติภาวะหรือยัง?” อคิณเป็นฝ่ายถามขึ้นบ้าง

“คะ?”

“ถึงยี่สิบไหม?”

ถึงจะสวยและหุ่นน่าฟัดแค่ไหน แต่อีกฝ่ายก็หน้าเด็กมากราวกับว่าเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยเลยถามไว้เผื่อก็เท่านั้น

“นะ หนูยี่สิบสี่แล้วค่ะ”

“ถามอะไรของมึงวะ กูนัดมาเอง ไม่เชื่อใจกันหน่อยหรือไง?”

“ก็น้องเขาหน้าเด็ก”

“แต่จะว่าไป หนูหน้าคุ้นๆ นะ เคยเจอกันที่ไหนมาก่อนไหม?” ภัทรถามอย่างสงสัย

“หนู? ...เหอะ มึงก็เอากับเขาด้วยเหรอไอ้ภัทร” ฟังแบบนั้นแล้วโฬมก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ เหลือเกิน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอ้คนที่เย็นชาจนแทบไม่จูบผู้หญิงเวลามีอะไรกัน เอาแต่กระแทกกระทั้นอย่างไอ้ภัทรจะเรียกคนที่เพิ่งจะครั้งแรกว่า ‘หนู’ ได้คล่องปากขนาดนี้

“น่าจะไม่นะคะ หนูเพิ่งเคยเจอพวกพี่ครั้งแรกเลย” เธอตอบกลับไปตามที่จำได้ พลางลอบสังเกตผู้ชายแต่ละคนอย่างสนใจ

คนที่ชื่อโฬมซึ่งเป็นคนนัดเธอมาที่นี่ เป็นผู้ชายผมสีเทาควันบุหรี่ ผิวขาวสว่าง มีจิวเหล็กเจาะหางคิ้ว นิสัยดูขี้เล่นและเพลย์บอยไม่น้อย

คนที่ชื่ออคิณ เป็นผู้ชายที่ค่อนข้างหุ่นหนากำยำกว่าใคร ผิวขาวพอๆ กัน ผมสีน้ำตาลเข้ม ท่าทางดูเป็นคนเข้าถึงง่าย อ่อนโยน แต่สายตาก็ดูเจ้าเล่ห์ชอบกล

ส่วนคนที่ชื่อภัทร เขาผิวแทน ผมสีดำสนิทสีเดียวกับนัยน์ตาของเขา ภาพรวมดูเหมือนคนเย็นชา และน่าจะเป็นคนพูดน้อยที่สุดในกลุ่ม

แม้หน้าตาและลักษณะนิสัยจะดูต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเขามีเหมือนกันก็คือใบหน้าหล่อเหลากระชากวิญญาณและแววตาเจ้าเล่ห์ที่มองมาที่เธอราวกับจะจับกลืนเข้าไปทั้งตัว!

“ไม่เคยเจอเลยงั้นเหรอ...” ภัทรขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยอย่างคาใจ เพราะอีกฝ่ายดูคุ้นมากจริงๆ

“กูจำได้ละ น้องชุดแดงที่เห็นในผับเมื่อคืนไง” อคิณเป็นคนที่นึกขึ้นได้คนแรก

“คะ?”

“เออ จริงด้วย”

พอมองดีๆ อีกครั้งภัทรก็จำได้แล้วว่าเมื่อคืนเคยให้ลูกน้องไปเรียกสาวสวยชุดแดงมานั่งที่โต๊ะด้วยกัน แต่เธอปฏิเสธ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นคนเดียวกัน

โลกมันจะกลมอะไรขนาดนั้นวะ?

“หืม...ที่ผับงั้นเหรอคะ”

คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันอย่างใช้ความคิด แต่ไม่ว่าจะนึกยังไงก็จำไม่ได้ว่าเจอกับพวกเขาที่ผับเมื่อคืน

“ช่างเรื่องนั้นเถอะ...สนใจพี่ดีกว่า”

เสียงของอคิณเรียกความสนใจจากอัยรินทร์ได้เป็นอย่างดี เธอหันไปหาเขาอีกทีก็พบว่าตอนนี้ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ทำเอาใจเต้นไม่เป็นส่ำเลยทีเดียว

โห...หล่อจัง...

“พี่จูบนะ”

“คะ?”

มัวแต่จ้องเขาเพลิน พอโดนคำถามนั้นเข้าเธอก็ไปไม่เป็น ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ

“ขอนะครับ”

“อ๊ะ! คือหนูยังไม่...อื้ออ~”

เสียงหวานกลืนหายไปในลำคอเมื่ออีกฝ่ายโน้มหน้าลงมาใกล้พร้อมประกบจูบ บดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอ่อนนุ่มอย่างเอาแต่ใจจนเธอทำตัวไม่ถูก มือไม้จิกเกร็งเข้าหากันอย่างตื่นเต้นกับจูบแรกที่ไม่ทันได้ตั้งตัว

นะ นี่คือเริ่มแล้วใช่ไหมนะ?

“อ้าปากออกหน่อย”

“อึก อื้อออ~”

พอเธอเผยอปากออกตามที่เขาบอก อคิณก็แทรกเรียวลิ้นเข้าไปด้านใน กวาดชิมความหอมหวานจากเด็กสาวอย่างบ้าคลั่งจนเธอหายใจไม่ทั่วท้อง

“ไอ้เวร รีบเลยนะมึง” โฬมอดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ที่อคิณมันเป็นฝ่ายได้จูบของเธอไปก่อน

“อื้ออ~ พะ พอก่อนค่ะ”

นิ้วเรียวยาวดันใบหน้าหล่อเหลาออก แล้วโกยอากาศเข้าปอดเพราะเขาเร่าร้อนและรุนแรงแถมไม่ปล่อยให้มีโอกาสได้พักหายใจเลยสักนิด

“หันมาทางนี้หน่อย” ภัทรเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นบ้าง

“คะ? ...อ๊ะ!” อัยรินทร์หันไปตามเสียงของเขาก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ คนตัวโตก็ยกเอวเธอขึ้นไปนั่งบนตักแกร่งในท่าหันข้าง

ยังไม่ทันได้ถามอะไรต่อ ใบหน้าหล่อเหลาก็โน้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากเธออย่างหนักหน่วงไม่ต่างจากคนแรกเลยสักนิด

“อึก อื้อออ~”

“อืมม...หวานชะมัด” ภัทรครางต่ำในลำคออย่างพอใจ แค่จูบเดียวท่อนเอ็นกลางลำตัวขยายใหญ่ขึ้นมาอย่างง่ายดาย อยากจะจับเธอเหวี่ยงลงบนเตียงเต็มที เขาไม่เคยรู้สึกมีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนง่ายขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต

“พวกมึงนี่แม่ง” โฬมสบถอย่างหงุดหงิดเมื่อพวกเพื่อนตัวดีมันฉกเธอไปก่อนเขา

มือหนาปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดอย่างใจเย็นระหว่างรอ ในขณะที่อคิณเองก็ไม่ต่างกัน ไม่หนำซ้ำเขายังถอดเข็มขัดพร้อมกับรูดซิปลงแล้วด้วย

“อื้ออ~…ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ”

“ขออีกนิดนะ” ภัทรเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ กอดเอวบางไว้มั่นไม่ให้เธอดิ้นหนีไปไหน ก่อนจะเพิ่มความลุ่มลึกและดูดดื่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนคนบนตักหูอื้อตาลาย ไม่นานก็เคลิ้มตามสัมผัสของเขาไปได้ไม่ยาก จูบตอบกลับไปอย่างเงอะงะ ผ่านไปนานพอสมควรเขาจึงผละออกอย่างเสียดาย

แฮ่ก...แฮ่ก...

“พาไปที่เตียงเถอะ กูไม่ไหวแล้วว่ะ” โฬมอยากฟัดสาวน้อยใจจะขาด อยากจับเธอขย้ำตั้งแต่ตอนอยู่ในลิฟต์แล้วด้วยซ้ำ

“นะ หนูขอเวลานอกค่ะ”

สิ้นเสียงเธอก็เอี้ยวตัวไปหยิบขวดเหล้าราคาแพงขึ้นมากระดกเข้าปากหลายอึกอย่างรีบเร่งจนบางส่วนมันไหลลงไปตามร่องอกขาว ล่อตาล่อใจคนมองได้เป็นอย่างดี

วันนี้เธอใส่เดรสสีดำกระโปรงบานพลิ้วเลยหัวเข่าขึ้นมาเล็กน้อย แต่แม้ชุดจะเรียบง่ายแค่ไหน ทว่าก็ไม่สามารถลดความเย้ายวนของเนินอกอวบอิ่มและหุ่นน่าขย้ำนั่นได้เลยสักนิด

“แม่ง...กูไม่ทนละ!”

“อ๊ะ! อ๊าส์~”

ใบหน้าหวานบิดเบ้อย่างหนักเมื่อจู่ๆ พี่ภัทรก็ฝังใบหน้าลงมาตรงร่องอกขาว ปาดเรียวลิ้นเลียแอลกอฮอล์จากเธอเพียงแผ่วเบา แต่นั่นก็มากพอที่จะทำให้เธอเสียวจนขนลุกซู่ไปทั้งตัว

อ่า...นี่เธอกำลังจะโดนจับกินจริงๆ สินะ!

_________________________