Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
‘พวกเรารุนแรงนะ ไม่เอาแค่รอบเดียวด้วย ถ้ามั่นใจว่าไหว...ก็นัดวันมาได้เลย’ _________________________________________ ตัวอย่างความฟิน "ทำไมกูต้องมานั่งรอผู้หญิงที่ไม่รู้จักกระทั่งชื่อด้วย" เสียงทุ้มของอคิณบ่นอุบ เมื่อถูกเพื่อนเวรรบเร้าให้มารอที่โรงแรม เพราะนัดกับผู้หญิงคนนั้นผ่านแอปฯ สำเร็จหลังจากที่กินแห้วรอมาหลายวัน "น้องเขาชื่ออัยย์" "อาจจะไม่ใช่ชื่อจริงก็ได้นี่" ภัทรที่นั่งจิบไวน์ราคาแพงอยู่บนโซฟาเอ่ยขึ้นบ้าง "แล้วไงกูสนที่ไหนล่ะ" โฬมไหวไหล่น้อยๆ อย่างไม่นึกใส่ใจตั้งแต่แรก กับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ลูกน้องนัดมาให้ก็ไม่เคยใส่ใจชื่อหรือจำหน้าค่าตาได้เลยสักคน เพราะงั้นเธอจะเป็นใครมาจากไหนเขาไม่สนอยู่แล้ว ที่เขาสนมีแค่หุ่นยั่วๆ และเอวบางน่าขย้ำให้แหลกคามือนั่นต่างหาก! "ถ้าอีกห้านาทียังไม่มา กูกลับแล้วนะ" อคิณเอ่ยเสียงเรียบ เขาไม่ได้ต้องการมาที่นี่ตั้งแต่แรก แต่ก็ยอมรับว่าหุ่นของผู้หญิงคนนั้นมันน่ากระแทกมากจริงๆ ดังนั้นเขาจะให้เวลาเธออีกแค่ห้านาทีเท่านั้น "ใช่ถ้าไม่ตรงปก กูก็กลับเหมือนกัน" ว่าแล้วภัทรก็หยิบมือถือขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา เมื่อคืนตอนที่ไปคลับ เขากับเพื่อนๆ เตะตาผู้หญิงคนหนึ่งเข้า ทว่าในเมื่อให้ลูกน้องไปดีลแต่เธอไม่รับข้อเสนอ คนอย่างพวกเขาก็ไม่อยากบังคับ เลยลองเสี่ยงดวงมาเจอกับสาวน้อยปริศนาในแอปฯ นัดเดตของไอ้เพื่อนเวรดูสักครั้ง "เหอะ ใจเย็นหน่อยไหมล่ะ ยังไม่ถึงเวลานัดเลยนี่" ความอดทนของโฬมเองก็ไม่ได้มีมากขนาดนั้น ทว่าไม่รู้ทำไม เขากลับต้องการรอผู้หญิงคนนี้ และอยากได้คนนี้จนแทบบ้า แม้จะยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเธอจริงๆ เลยก็ตาม "หวังว่าที่มึงรอมาทั้งสัปดาห์มันจะคุ้มนะ" อคิณเอ่ยเสียงเนือย "หึลองมาพนันกันดูไหมล่ะ ถ้ามาถึงแล้วพวกมึงไม่ชอบ กูจ่ายคนละแสนเลย" "เอาดิถ้าเห็นแล้วผ่าน กูให้มึงเลยสองแสน" เขากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ เศษเงินแค่นั้นเขายินดีเล่นสนุกด้วยอยู่แล้ว "กูเอาด้วย" ภัทรกำลังเบื่อๆ จึงสมทบด้วยอีกคน "งั้นก็ดีมาดูกันว่าคืนนี้ใครจะชนะพนัน" โฬมกระตุกยิ้มร้าย รู้สึกได้เลยว่าคืนนี้จะต้องสนุกมากแน่ๆ! _________________________________________ เรื่องนี้เน้นความแซ่บ ความเสว แบบพริกสิบโลก็เอาไม่อยู่! พระเอกคลั่งรัก กินดุ กินจุอีกตามเคย ใครชอบแนวฮาเร็ม พระเอก 3 คน ห้ามพลาดค่า~ _________________________________________
1 : แอปหาคู่ (นอน)
คลั่งไคล้อัยรินทร์ 1
นิ้วมือเรียวยาวเปิดหน้าสมุดบัญชีของร้านนวดแผนไทยและมุมปากก็ยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ เพราะเดือนนี้ได้ยอดทะลุเป้าที่ตั้งไว้เอาไว้ไปเยอะพอสมควร
“เฮ้อ~ แบบนี้ก็รวยแย่เลยสิ”
เสียงหวานของ ‘อัยรินทร์’ เอ่ยขึ้นพร้อมกอดสมุดบัญชีไว้อย่างมีความสุข ดวงตากลมโตรอบล้อมไปด้วยแพขนตายาวงอนมองไปรอบๆ ร้านนวดโทนมินิมอลขาวครีมของตนอย่างแสนภูมิใจ
แม้ร้านจะไม่ได้ใหญ่มากหรือดังเปรี้ยงปร้างอะไรขนาดนั้น แต่กลับทำเงินให้เธอได้เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ จนมีเงินเก็บก้อนใหญ่ในเวลาอันรวดเร็ว
“เย็นนี้ไปกินหมูกระทะกันไหมเจ๊อัยย์”
เสียงของ ‘กุ๊บกิ๊บ’ ถามขึ้น เธอเป็นพนักงานนวดที่นี่และสนิทกันกับอัยรินทร์มากที่สุดจากบรรดาหมอนวดนับสิบคนที่มีอยู่ในร้าน
“ไว้รอบหน้าละกัน เย็นนี้ว่าจะรีบกลับไปนอน”
“เฮ้อ...รอบหน้าอีกละ ถามจริงเถอะ แอบซุ่มมีแฟนแล้วไม่บอกกันหรือเปล่าเนี่ย?”
“โอ๊ย~ แฟนเฟินอะไร แค่ทำงานก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้วไหม?”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ เจ๊เล่นสวยซะขนาดนี้แต่ไม่มีแฟนมันก็น่าสงสัยอยู่แล้วป้ะ” เป็นเรื่องจริงที่เจ้านายของหล่อนทั้งสวยทั้งน่ารัก โดยเฉพาะหุ่นซ่อนรูปนั่นที่ปกติอยู่ร้านแต่งตัวมิดชิด ทว่าเคยไปดื่มด้วยกันครั้งหนึ่ง เห็นใส่ชุดแซ่บๆ แต่งหน้าทาปาก บอกเลยว่าผันตัวไปเป็นดาราหรือนางงามคงจะรุ่งกว่ามาเป็นเจ้าของร้านนวดแผนไทยอย่างแน่นอน
“อวยขนาดนี้อยากได้อะไรจ๊ะ?”
“โบนัสค่า~”
“ทุกวันนี้ก็ให้อยู่แล้วเนาะ!”
“ฮ่าๆๆๆ” หล่อนหัวเราะร่วนเมื่อกวนประสาทได้สำเร็จ “ถามจริงนะ ตอนนี้เจ๊ยังโสดอยู่จริงเหรอ?”
“สวยและโสดมาตั้งแต่เกิดค่า~”
“แล้วไม่คิดจะมีบ้างเหรอเจ๊”
“ไม่อะ ไม่คิดจะมีด้วย”
“ทำไมอะ”
“ก็ไม่ได้ทำไม ก็แค่โสด โอ๊ยถามอะไรเยอะแยะเนี่ย...ไปๆ กลับไปทำงานได้แล้ว มัวแต่มานั่งฝอยอยู่นั่นแหละ”
เสียงหวานออกปากไล่ เพราะพนักงานคนสนิทเอาแต่ถามเรื่องนี้ไม่หยุดเสียที
“ชิ หนูไม่ถามแล้วก็ได้” กุ๊บกิ๊บยู่ปากก่อนจะเดินขึ้นไปเช็กความเรียบร้อยชั้นบน
“ฮู่วว… ไปได้สักที” เธอพ่นลมหายใจออกมาน้อยๆ อย่างโล่งอก เพราะไม่อยากตอบคำถามเรื่องแฟนรอบที่เท่าไหร่แล้วก็จำไม่ได้เหมือนกัน
แล้วเธอเองก็ไม่รู้จะบอกความจริงได้ยังไง เพราะสาเหตุที่อยู่มาจน 24 ปี แต่ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน เป็นเพราะรสนิยม ‘เรื่องบนเตียง’ ที่ไม่ค่อยจะเหมือนใครเขา
ตึ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น นิ้วเรียวจึงปิดสมุดบัญชีแล้วหันมาสนใจมือถือของตน พอเห็นว่าหน้าจอขึ้นแจ้งเตือนอนุมัติคำขอเป็นสมาชิกแบบวีไอพี ดวงตาก็เป็นประกายวูบไหวเล็กน้อยอย่างตื่นเต้น
‘ยินดีด้วย! คุณเป็นสมาชิกวีไอพีของ Find your real match เรียบร้อยแล้ว!’
“ผ่านสักที สมัครยากเย็นเหลือเกินนะอีนังแอปฯ นี้เนี่ย!”
‘Find your real match’ เป็นแอปพลิเคชันที่พัฒนาขึ้นสำหรับการหา 'คู่รัก' และหา ‘คู่นอน’ ก็ได้เช่นกัน ฟังก์ชันการใช้งานก็คล้ายกับแอปพลิเคชันทั่วไป ทว่าความพิเศษอยู่ตรงที่ถ้าสมัครเป็นสมาชิกวีไอพี จะสามารถคัดกรองคนที่ได้รับรองว่ามีตัวตนจริงๆ ต้องกรอกข้อมูลสมัครหลายขั้นตอน ซึ่งทางแอปฯ ให้การรับรองว่าปลอดภัย เพราะคัดคนเข้มงวดกว่าที่อื่น
สำหรับคนที่ต้องการหาคู่นอนก็ยังมั่นใจได้อีกขั้นเพราะว่าทางแอปฯ ให้ลงรายละเอียดข้อมูลสุขภาพประจำตัวของสมาชิกที่ต้องการหา ‘คู่นอนวันไนท์’ เพื่อคัดกรองว่ามีโรคติดต่อหรือไม่ และที่สำคัญก็คือจะปกปิดข้อมูลรายละเอียดของผู้ใช้ทั้งชื่อ ที่อยู่ และอื่นๆ ให้อย่างแน่นหนาหากว่าเราไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องส่วนตัว
ซึ่งภายในระยะเวลาไม่กี่ปี แอปพลิเคชันน้องใหม่มาแรงอย่าง Find your real match ก็เป็นหนึ่งใน TOP5 สำหรับหนุ่มสาวที่ใช้สำหรับนัดหาคู่เดตและคู่นอนมากที่สุด!
“ตั้งโพสต์ได้ด้วยใช่ไหมนะ…” เธอพึมพำเสียงเบา มองซ้ายมองขวาว่าตอนนี้ไม่มีพนักงานอยู่ใกล้ๆ ก็กดเข้าไปดูภายในแอปฯ นิ่งคิดอยู่สักพักก็กรอกข้อมูลสำหรับหาคู่นอนด้วยความตั้งอกตั้งใจ
‘อยากนัด x กับผู้ชาย 2 คนค่ะ…ถ้าแลกรูปกันก่อนได้จะดีมาก ทักอินบ๊อกมาคุยกันได้ค่ะ^^’
พิมพ์เสร็จเธอก็แนบรูปสัดส่วนโค้งเว้าของตัวเองในชุดนอนไม่ได้นอนลายลูกไม้สีดำที่แอบถ่ายไว้เมื่อคืน และไม่ลืมเบลอหน้าแนบลงไปในโพสต์ด้วย
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง
หลังจากโพสต์ไปได้ไม่กี่นาที เสียงแจ้งเตือนรัวไลก์และคอมเมนต์ก็ดังเข้ามาไม่หยุดจนเครื่องแทบรวนเลยทีเดียว
“คะ คนคอมเมนต์เยอะเกินไปป้ะเนี่ย?”
อัยรินทร์กะพริบตาปริบๆ ไล่อ่านคอมเมนต์และข้อความที่ส่งเข้ามาในช่องแชตส่วนตัวของเธอแล้วแก้มใสก็แดงระเรื่อขึ้นมาทีละน้อย เพราะแต่ละรูปที่ส่งเข้ามามีแต่ภาพสิบแปดบวกและ ‘ของลับ’ กันทั้งนั้น
“ไม่เห็นจะมีแบบสองคนเลยนี่นา…”
ส่วนใหญ่ที่ส่งข้อความกันเข้ามา มันจะเป็นผู้ชายแค่คนเดียวเท่านั้น ซึ่งทางแอพฯ มีฟังชันก์การนัดแบบรวมกลุ่มหลายคนอยู่ด้วย
และที่เธอต้องการก็คือสองคนขึ้นไปน่ะสิ!
“ช่างเถอะ…รอไปก่อนแล้วกัน”
คิดได้ดังนั้นเธอก็ปิดมือถือ แล้วไปเดินเช็กความเรียบร้อยภายในร้าน ก่อนจะเก็บกระเป๋าแล้วเตรียมตัวกลับบ้าน เพราะหน้าที่ของเธอนั้นไม่ได้มีอะไรมาก ส่วนใหญ่จะรับสายลูกค้าที่โทรมานัดจองคิวนวดแผนไทย เฝ้าเคาน์เตอร์ต้อนรับด้านหน้า คอยจัดโพรโมชัน และลงคอนเทนต์โพรโมตช่องทางต่างๆ ในโซเชียล
แต่วันนี้เป็นวันทำงานคนจึงไม่ค่อยเยอะมาก และตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาปิดร้านจึงกลับเร็วกว่าปกติเล็กน้อย
กระทั่งเดินทางมาถึงที่คอนโด ร่างเย้ายวนก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาหนานุ่มสีเทาภายในห้องครู่หนึ่งอย่างอ่อนเพลียเพราะปัญหารถติด สักพักเธอก็ถอดเสื้อผ้าแล้วเตรียมตัวไปอาบน้ำ จะได้รีบไปกินข้าวและดูซีรีส์ที่ดูค้างเอาไว้เมื่อคืน
“อ่าส์…สบายตัวจัง…”
เสียงหวานครางแผ่วพร้อมปิดเปลือกตาลงอย่างผ่อนคลายเมื่อได้นอนแช่น้ำในอ่างและฟังเพลงไปด้วย
แต่เธอยังเสพความสุขได้ไม่ทันไร เสียงมือถือก็ดังขึ้นขัดจังหวะและอารมณ์สุนทรีย์เข้าเสียก่อน อัยรินทร์กลอกตาไปมา พ่นลมหายใจออกมาน้อยๆ ก่อนจะหยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ มาดูว่าใครเป็นคนโทรมา
‘แม่’
“คราวนี้จะโทรมาบ่นอะไรอีกล่ะเนี่ย” เธอบ่นอุบอิบเสียงเบาทว่าแววตากลับเป็นประกายความคิดถึงอยู่ในนั้น นิ่งคิดสักพักจากนั้นจึงตัดสินใจกดรับสายในเวลาต่อมา
ติ๊ด!
“ว่าไงคะคุณหญิงสมจิต”
[คุณหญิงบ้านแกสิ...สงกรานต์นี้กลับบ้านไหม?]
เสียงของ ‘สมจิต’ แม่บังเกิดเกล้าของเธอดังมาจากปลายสาย
“ไม่แน่ใจเลยอะ…ช่วงนี้ที่ร้านหนูวุ่นๆ น่ะ”
[นี่แกยังเปิดร้านนั่นอยู่อีกเหรอ? เมื่อไหร่จะเลิกทำแล้วไปหางานบริษัทหางานราชการเหมือนคนอื่นเขาทำกันสักทีห้ะ? ไม่ก็มาช่วยแม่ทำงานที่บ้านนี่ เดี๋ยวให้เงินเดือน]
“โอ๊ย~ แล้วเปิดร้านนวดมันไม่ดีตรงไหนแม่ อาชีพสุจริตแถมยังเงินดีจะตาย ไม่งั้นแม่จะได้นอนสบายอย่างกับคุณหญิงคุณนาย ได้เงินไปทำห้องเช่า ทำบ้านเช่าแบบนี้เหรอ?”
[ไอ้สบายมันก็สบายอยู่หรอก แต่ชาวบ้านเขาลือกันให้แซ่ดว่าฉันมีลูกสาวเป็นแม่เล้า หลอกเด็กมาเปิดซ่องคอยหลอกรีดไถเงินจากพวกผู้ชายตอนนวด]
“แม่จะสนขี้ปากชาวบ้านทำไม หนูบอกแล้วไงว่าหนูไม่ใช่แม่เล้า แล้วก็ไม่ได้หลอกเด็กที่ไหนมาขายตัวด้วย เราเลิกพูดถึงเรื่องนี้สักวันได้ไหมเนี่ย?” อัยรินทร์พ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ทีหนึ่งอย่างเหนื่อยหน่าย เธอกับแม่คุยเรื่องนี้กันตั้งแต่เปิดร้านปีแรกๆ จนกระทั่งตอนนี้เปิดมาได้สี่ปีแล้ว แต่แม่ก็ยังไม่เลิกบ่นเสียที
[จะไม่ให้สนได้ยังไง หมู่บ้านก็เล็กแค่นี้ เรื่องจริงไม่จริงเขาก็นินทากันสนุกปากนั่นแหละ แค่ไม่ได้เรียนต่อมหาลัยฉันก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว…เพราะงั้นก็รีบเลิกทำร้านนี้ แล้วไปหาอย่างอื่นทำซะ หรือกลับไปเรียนมหาลัยก็ได้ไป กลับมาสงกรานต์จะได้สู้หน้าญาติๆ ได้]
“เฮ้อ...เมื่อไหร่แม่จะเลิกพูดเรื่องเรียนต่อมหาลัยสักทีเนี่ย บอกแล้วไงว่าหนูชอบงานนี้ แค่เลี้ยงตัวได้ก็พอแล้วไหมอะ ทำไมต้องสนคนอื่นด้วย?”
เธอถอนหายใจยาวพรืด ก่อนจะถามผู้เป็นแม่อย่างน้อยอกน้อยใจ
จริงอยู่ที่เธอไม่ได้เรียนต่อมหาวิทยาลัย แต่นั่นก็เป็นเพราะว่าเธอทำงานอย่างหนักและเก็บเงินเพื่อสานฝันอาชีพที่ตัวเองชอบ และมันก็ยังทำเงินให้ได้มากเสียด้วย ทว่าผู้เป็นแม่กลับเอาแต่สนคำนินทาของพวกชาวบ้าน ซึ่งพวกเขาไม่ได้รู้เรื่องราวหรือตัวตนที่แท้จริงของเธอ วันๆ เอาแต่จับกลุ่มกันนินทาแล้วใส่สีตีไข่เพียงเพราะว่ามาเปิดร้านนวดแผนไทยที่เมืองกรุง
[แต่เรื่องงานของแกมันก็กลายเป็นเรื่องฉาวโฉ่ไปทั่วหมูบ้านแล้ว ฉันเดินไปวัด ไปตลาด ไปที่ไหนก็ได้ยินแต่เรื่องนี้ จะไม่ให้เก็บมาคิดได้ยังไงฮึ?]
“……”
ในตอนนี้ไม่รู้เลยว่าเธอควรจะต้องรู้สึกยังไง
คุยกับคนที่สนใจคำพูดของคนนอก แต่ไม่ค่อยสนใจความรู้สึกของคนในครอบครัวมันช่างเหนื่อยและท้อใจเหลือเกิน...
[รีบหางานใหม่ซะ แล้วก็รีบหาผัวเป็นตัวเป็นตนได้แล้ว]
“อ้าว แล้วมันโยงมาเรื่องหาผัวได้ไงอะแม่?”
[แล้วแกจะอยู่อย่างงี้ไปจนถึงเมื่อไหร่? แกจะยี่สิบห้าแล้วนะอัยย์ แฟนสักคนยังไม่เคยมี แบบนี้จะไม่ให้ชาวบ้านเขานินทาได้ยังไงว่าแกไปเป็นแม่เล้าน่ะห้ะ?]
“ช่างเถอะๆ...หนูไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว เอาเป็นว่าสงกรานต์นี้หนูไม่ได้กลับแล้วกันนะ”
[อัยย์ นี่แกไม่ฟังที่แม่พูดเลยใช่ไหม?!]
“ไม่ใช่ไม่ฟัง แต่ที่หนูไม่กลับก็เป็นเพราะว่าต้องรีบหาผัวตามที่แม่ต้องการไง”
[นี่แกย้อนฉันเหรอ?]
“หนูวางสายแล้วนะแม่ จะรีบไปหาผัวตามบัญชา”
สิ้นเสียงก็ไม่รอช้า รีบกดวางสายทันทีเพราะไม่อยากถูกบ่นจนหูชาเรื่องซ้ำซากไร้สาระพวกนี้อีก
“จะบ้าตาย...แค่แฟนยังไม่มี จะให้ไปหาผัวจากที่ไหนล่ะ” เสียงหวานบ่นอุบอิบ สักพักเสียงแจ้งเตือนก็เด้งขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นข้อความจากในแอพฯ หาคู่ที่เธอตั้งโพสต์เอาไว้
“ดะ เดี๋ยวนะ…เอาจริงป้ะเนี่ย?”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ารูปที่ส่งมาในช่องแชตเป็นรูปของผู้ชาย 3 คน ที่ถ่ายตั้งแต่ปลายคางลงมา อวดท่อนบนโชว์ซิกซ์แพ็กน่าลูบไล้ และพวกเขาแต่ละคนก็มีรอยสักแตกต่างกันออกไป แม้ว่าจะไม่ได้โชว์ของลับแบบเปลือยจัดเต็มเหมือนกับคนอื่นๆ แต่เธอกลับรู้สึกดึงดูดได้ง่ายกว่า
และข้อความที่พวกเขาส่งมาก็ล่อตาล่อใจใช่ย่อยเลย!
‘พวกเรารุนแรงนะ ไม่เอาแค่รอบเดียวด้วย ถ้ามั่นใจว่าไหว...ก็นัดวันมาได้เลย’
_________________________