: CHAPTER 1 : (1-2) My Twins ‘ButlerS’

“มาแล้วครับบอส” เสียงทุ้มนุ่มละมุนหูผ่านประตูไม้สัก ก่อนที่เขาจะปิดมันเบา ๆ ด้วยท่าทางแสนสุขุม

ร่างสูงสง่าในเชิ้ตสีขาวสะอาดสวมทับด้วยเสื้อกั๊กลายสก็อตสีน้ำเงินเผยอกผึ่งผายองอาจ เรียบร้อยไร้รอยยับตามแบบฉบับของภาคิน ขายาวชะรูดด้วยความสูงเท่ากันกับพี่ชายหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร! ต่างกันสักหน่อยตรงกางเกงยาวถึงขอบรองเท้าเป็นเงามัน สมเป็นหนุ่มหล่อมาดเนี้ยบอย่างไม่ต้องสงสัยเลย เขาหยุดก้าวลงข้างเจ้านาย ถัดจากโต๊ะ เพื่อหลุบตาคมมองเธอขยับเก้าอี้หมุน

“วีณา... วีชื่อวี... น้องวีค่ะ เลิกเรียกบอสตามเลขาฯ วีซะที ได้ยินแล้วหงุดหงิด”

“ผมอยู่ในเวลางาน ดูแลความเรียบร้อยในบ้านคุณอา ท่านมาได้ยินเข้าจะไม่งาม ไม่เหมาะสม ขอโทษด้วยครับ”

ชายหนุ่มก้มหน้าลง ประสานมือไว้ข้างหน้าอย่างรักษากริยา ด้วยจมูกโด่งเป็นสันรั้น บนใบหน้าคมคายดุดันกระทั่งแววตาของเขาอาจให้ความรู้สึกไม่สุภาพ ทว่าท่าทีแสนสุภาพนอบน้อมของเขายิ่งทำให้เธอไม่พอใจ

“งั้นเลิกงานก็อย่าเรียก ไม่อย่างนั้นพี่ภามลาออกไปทำงานที่อื่นเถอะ เราจะได้เป็นพี่น้องกัน ดูแลกันอย่างที่เคยเป็น ไม่ใช่เจ้านายลูกน้อง”

“ครับ... คุณวีณา เอาเป็นว่าผมขอนอกเวลางานสำหรับงานสนิทสนม”

เป็นถ้อยคำแสนสุภาพที่สุดแล้วสำหรับภาคิน เขาเพิ่งโดนขู่ไล่ออก! แม้รู้ดีว่าไม่มีทางโดนไล่ออก

“เกรงใจอะไรนักหนาอยู่กันมาตั้งนาน พ่อเคยว่าพวกพี่ที่ไหนมีแต่ชม ชมกว่าลูกสาวแท้ ๆ อีก แล้วนี่นะ...” หญิงสาวเงยขึ้นสบมองตาคมเข้มเป็นประกาย ยกสองมือกอดอกด้วยความคิดสงสัยเรื่องบางอย่าง แต่กลับถอนหายใจออกมา

“บัตเลอร์ที่ดีไม่ใช่ผู้ตามเจ้านายแต่ยืดหยุ่นได้ เวลาอยู่ในห้องบอลลูม เรือยอร์ช ไม่ต้องให้เรียกหา แต่ส่ายตามองหาลูกค้าอย่างคนรู้ใจว่าควรต้องเติมน้ำให้เต็มแก้ว เสิร์ฟขนมตอนไหน...”

“และไม่ล้ำเส้น... มีจุดยืนชัดเจนในการทำงาน คุณอาเป็นผู้มีพระคุณกับครอบครัวผมครับ”

เพลียจะเถียงกับภาคินผู้เคร่งครัดในเวลางาน! ขนาดเธอเคยว่าเขาเป็นไบโพลาร์ เดี๋ยวแทนตัวเองว่าพี่ว่าผม เขาก็ไม่สนใจกลับร่างได้อย่างรวดเร็วอีกต่างหาก

หญิงสาวยกมือกดกุมขมับ โบกไปมาอย่างเอือม ๆ “ลืมมันไปเถอะค่ะ คุณภาคิน เอ้อ... พี่ภีมไปไหนคะ?”

“มาแล้วค่ะ คุณวีณาา!” คนมาทีหลังส่งเสียงแหลมมาพร้อมกองกระดาษ และแท็บเล็ตงานวางลงบนโต๊ะ

เลขานุการคนสวยรู้หน้าที่ตัวเองดี ดึงเก้าอี้มานั่งตรงข้ามเจ้านาย ก่อนสังเกตเห็นหนุ่มหล่อประจำบ้านจึงฉีกยิ้มกว้างหวาน ขณะที่เจ้าตัวยังคงยืนนิ่งเฉย

ร่างบางในเดรสสีดำสีเดียวกัน สวมทับด้วยสูทสุภาพกางเกงขายาว เจ้านายแต่งตัวอย่างไร ณดาจัดเซ็ตตาม เอ่ยปากขออนุญาตฝากเนื้อฝากตัวเป็น FC พอได้รับคำตอบว่า ‘ได้สิ ดีเลย อยากมีฝาแฝดเหมือนกัน’ เลขาฯ คนสวยแต่งตัวอย่างเหมาะสม ไปไหนมาไหนด้วยกันกับวีณาเหมือนเงาตามตัว

ณดานั่งลงบนเก้าอี้หมุนฝั่งตรงข้ามด้วยหน้าตาใสซื่อ เจ้านายสาวเลยพูดแซวอย่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

“หวังว่าคุณดาจะไม่ทำรุ่มร่ามกับพี่ชายฝาแฝดที่น่ารักของฉันนะคะ ฉีกยิ้มหวานมาแต่ไกล”

“ไม่เลยค่ะ ดาไม่กล้ายุ่งกับหนุ่มบอส”

“คุณพ่อได้... คนนั้นยังโสด ฉันยินดียกให้เป็นแม่สื่อให้ด้วยนะคะ”

หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกันทว่าสถานะต่างปฏิเสธด้วยการยกมือไหว้งามช้อย

“ดาขอบพระคุณบอสมากนะคะ ที่ให้ความเมตตาดาถึงเพียงนี้ แต่ดาภูมิใจในสถานะเลขาฯ บอสมากกว่า คุณอนันต์ร้อนแรงเกินไปค่ะ ดาไม่มีความสามารถพอรับใช้คุณท่าน”

“แหม... คุณดาน่ะ... มาทำเป็นมีจริตจะก้าน รู้จักพูดจาแบบนี้ไง เรียนมาจากพี่ภีมเขาล่ะสิ”

พูดถึงฝาแฝดคนพี่ช่างเจรจามากกว่าน้องชายที่มีนิสัยเงียบขรึม ภาคินผู้ทำตัวโอเว่อร์สุภาพเกินเบอร์ สองสาวหัวเราะคิกคักอย่างลืมตัว

เจ้านายเป็นฝ่ายเงียบเสียก่อนพอเหลือบตามองคนถูกนินทาไม่ได้ตลกไปด้วย

“ยังไงก็ห้ามยุ่งนะคะ พี่ชายสองคนนี้ของวีณา”

“รับทราบค่ะ บอสบอกเช้ากลางวันเย็นก่อนนอน เกินวันละสามเวลาหลังอาหาร ดาไม่กล้าแตะเด็ดขาด แต่ว่าหล่อขนาดนี้... ไม่เหลือถึงบอสหรอกมั้งคะ” ณดาหลุดปากเยอะไปสักหน่อย

ดวงตาคู่คมกริบมองกลับท่าทีข่มขู่ว่าอย่าล้ำเส้น! แม้เขาไม่ได้พูดอะไรยังสัมผัสได้ถึงรังสีเข่นฆ่ารอบกาย

เลขาฯ คนดียิ้มเจื่อน ก้มหน้าก้มตาอ่านงานในกระดาษบนโต๊ะ บรรยากาศในห้องกลับมาตึงเครียดอีกครั้ง

“แหม... คุณณดา พี่ภีม พี่ภามดูแลฉันตลอด จะเอาเวลาที่ไหนไปมีแฟน”

เจ้านายสาวเอาลิ้นดันกระพุงแก้ม หยิบปากกาขึ้นมาหมุนเล่น รังสีอำมหิตแผ่รอบกายบอกให้รู้ว่าเธอโกรธจัด!

ใต้อายลายเนอร์คมกริบเหนือดวงตาคู่สวย ราวกับว่าเธอคงฉีกเนื้อเขาได้หากว่าเป็นเช่นนั้น เธอไม่มองหน้าชายหนุ่มเลย ขณะพูดกับคนเปิดประเด็น

“แต่ถ้าบอสจะมีแฟนล่ะก็ไม่แน่ ตอนนี้เบรคเรื่องหนุ่ม ๆ ไว้สักครู่ ค่อยมาคุยเรื่องคู่ของบอสนะคะ”