ตอนที่ 5 [F&P] อารมณ์พลุ่งพล่าน

Fei Zhen talk

ผมสั่งให้พนักงานหยิบเครื่องเพชรทั้งหมดมาให้พลอยลองใส่ และพนักงานก็รัวถ่ายรูปที่พลอยสวมใส่เครื่องเพชรทุกเซตไว้ตามคำสั่งของผม ผมคอยมองปฏิกิริยาของเธออยู่ตลอด เพราะผมอยากรู้ว่าเธอชอบเครื่องเพชรชุดไหน จนกระทั่งถึงชุดเครื่องเพชรสุดท้าย...สไตล์น่ารักวัยรุ่น เธอมองดูมันด้วยสายตาเป็นประกาย

มันเป็นชุดเครื่องเพชรที่ไม่ได้มีราคาแพงมากเหมือนเครื่องเพชรชุดอื่นๆ เธอยังเด็กน่าจะชอบชุดเครื่องเพชรแบบน่ารักๆ ผมจึงสั่งให้พนักงานเตรียมเพชรชุดนี้ใส่กล่องไว้ เพื่อผมจะมอบให้เธอเป็นของขวัญ

เมื่อพลอยลองเครื่องเพชรครบทุกเซต ผมก็พาเธอไปทานอาหารต่อ ซึ่งเป็นร้านอาหารสุดหรูในห้างสรรพสินค้า ร้านอาหารนี้มีอาหารหลากหลายของหลายๆ ประเทศรวมอยู่ ผมอยากใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์นี้ให้คุ้มค่า อยากให้เธอค่อยๆ รู้จักและเปิดใจให้ผม เพราะเธอคือรักแรกของผม แต่เธอไม่เคยรู้อะไรเลย....

"พลอยว่าเรารีบกลับกันเถอะ ห้างควรเปิดให้คนอื่นเข้ามาเดินได้แล้ว พลอยรู้สึกไม่ดีค่ะ" เธออ่อนโยนและมีจิตใจดีเสมอ เธอมักจะคิดถึงคนอื่นปํนประจำ

"คุณไม่อยากเดินดูของเพิ่มหรือ เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า อยากได้อะไรเพิ่มเติมอีกไหม" ผมถามเธอต่อ เพราะผมอยากซื้อทุกอย่างตามที่เธอต้องการ

"ไม่ค่ะ นี่ก็จะห้าโมงเย็นแล้ว พลอยเหนื่อย อยากกลับห้องนอนพักแล้วค่ะ"

"งั้นกลับ" ผมลุกขึ้นและเดินไปที่นั่งด้านหลังของเธอ เมื่อเธอลุกขึ้น ผมก็ขยับเก้าอี้เพื่อให้เธอเดินก้าวออกมาได้

"ขอบคุณค่ะ"

ผมพาเธอกลับไปยังโรงแรม และเดินไปส่งเธอถึงหน้าห้องพัก

"พรุ่งนี้คุณจะพาพลอยไปไหนอีกคะ" พลอยถามผมก่อนที่เธอจะเดินเข้าห้อง

"ไว้ผมจะบอกทีหลัง"

"คุณคะ เหลืออีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะพรุ่งนี้แล้ว บอกตอนนี้เลยก็ไม่เป็นไรหรอกมั้งคะ" ผมมองออกว่าเธอคงเริ่มหงุดหงิดแล้ว แต่ผมไม่อยากบอกอะไรเธอทั้งนั้น อยากให้เธอรู้สึกเซอไพรส์มากกว่า

"ผมไปละ พรุ่งนี้เจอกันตอนสิบโมง" ผมพูดจบก็ก้าวเท้าเดินออกมา ผมไม่ได้กลับเข้าบ้านแต่ผมเปิดห้องนอนชั้นบนสุด เพื่ออยู่ใกล้ๆ เธอ

"นายครับ นี่ของขวัญของคุณพลอยครับ ของอยู่ที่ท้ายรถ ขอโทษที่ผมลืมหยิบให้ตอนแรกครับ" เจียวจ้านก้มหัวกล่าวขอโทษผม และยื่นถุงของขวัญชุดเครื่องเพชรให้ที่มือผม

"อืม ขอบใจ" ผมรับถุงมา จริงๆ แล้วผมจงใจทำเป็นลืมของ เพื่อที่จะได้เจอเธออีกครั้ง

"ก๊อกๆ" ผมเคาะประตูหน้าห้องเธอ

...

Ploy talk

เมื่อฉันเดินเข้ามาภายในห้อง ก็ไม่รอช้า รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและใส่เสื้อคลุมอาบน้ำทันที ฉันรู้สึกเหนื่อยและเหนียวตัวอยากนอนแช่น้ำอุ่นแล้ว

"ก๊อกๆ" ใครมาเคาะประตูเอาป่านนี้ ฉันได้แต่สงสัยแต่ก็เดินไปเปิดประตูเพื่อดูว่าเป็นใครที่มาเวลานี้

"คุณ...มีอะไรคะ" ฉันเปิดประตูออกไปก็พบกับเขาอีกครั้ง

"เอ่อ...นี่คุณ ทำไมไม่ระวังตัว ใส่ชุดคลุมอาบน้ำมาเปิดประตูแบบนี้ได้ยังไง" เขาอารมณ์เสียใส่ฉันทันที เมื่อเห็นฉันใส่ชุดคลุมอาบน้ำ

"โรงแรมของคุณเองนะ แถมเป็นโรงแรมระดับห้าดาว ขึ้นชื่อเรื่องความปลอดภัยมาก ต้องกังวลอะไรคะ และคุณมีธุระอะไรอีก"

"รับนี้ไปซะ" เขาส่งถุงของขวัญให้ฉัน

"และจากนี้ก็ดูก่อนเปิดประตูด้วยว่าใครมา อย่าเปิดมั่วซั่ว" เขาสั่งฉันและเดินจากออกไป ทิ้งให้ฉันยืนงงเดียวดายอีกครั้ง

[อะไรอีกเนี่ย เอาของมาให้เอง แล้วก็บ่นเอง สงสัยจะเสียสติละ] ฉันปิดประตูและเดินรีบก้าวเท้าเดินเข้าห้องอย่างหงุดหงิด

...

Fei Zhen

"มึงสั่งให้บอดี้การ์ดมาอยู่หน้าห้องคุณพลอยสองคน ตอนนี้เลย" ผมโทรสั่งเจียวจ้านทันที

[ครับนาย]

ผมรีบเดินกลับไปยังห้องของตัวเอง ภาพของพลอยวันนี้ยังติดอยู่ในหัวของผม ทั้งภาพร่างกายเปลือยเปล่าในห้องน้ำ และภาพชุดคลุมอาบน้ำที่ผมเพิ่งเห็น เพราะด้านบนแหวกลงมาจนเห็นเนินอกขาวๆ ของเธอ มันทำให้อารมณ์ของผมพลุ่งพล่านทันที และตอนนี้เป้ากางเกงผมก็เริ่มตุงแล้ว

"ปึง" ผมปิดประตูห้องและรีบเดินไปนั่งบนโซฟา ผมกำลังคิดถึงภาพของพลอย และจินตนาการว่าเธอกำลังร่วมรักกับผม

ผมรูดซิปกางเกงลงอย่างว่องไวและดึงกางเกงกับกางเกงในลงไปกองที่ปลายขา ทันใดนั้นแก่นกายของผมก็ดีดตัวตั้งผงาดขึ้นทันที ผมจับลำรักของตัวเอง และค่อยๆ รูดขึ้นลงอย่างช้าๆ จากนั้นผมก็คิดถึงภาพร่างกายเปลือยเปล่าของเธอ ผิวนวลขาวผ่อง หน้าอกอวบอิ่ม และเนินสาวที่ยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน

ยิ่งผมคิด อารมณ์ผมยิ่งเตลิด ผมรีบชักรูดลำรักขึ้นลงเร็วขึ้นเพื่อพาตัวเองไปถึงฝั่งฝัน จังหวะที่แก่นกายถูกชักขึ้นๆ ลงๆ ซ้ำไปซ้ำมา ความเสียวสะท้านก็พาอารมณ์ความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วร่าง ไม่นานนักความสุขก็มาเยือน...

"อ่าาา" น้ำแห่งความสุขสีขาวขุ่นฉีดพวยพุ่งออกมา ผมซึมซับความสุขนี้แต่ผมกลับยังรู้สึกไม่พอ ผมอยากทำกับร่างกายผู้หญิงจริงๆ เพราะอารมณ์ของผมยังรู้สึกคั่งค้าง ผมจึงปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมด และหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อโทรหาซูหนี่

[ฮัลโหลค่ะ] ซูหนี่รับสาย

"เธออยู่ไหน"

[หน้าประตูห้องของคุณไงคะ]

เธอรู้ได้ยังไงว่าผมกลับมาถึงห้องแล้ว แม้ผมจะสงสัยแต่ช่างมันเถอะ...ตอนนี้เอาเรื่องอารมณ์ใคร่ให้มันเสร็จสิ้นก่อน

ผมเดินไปที่หน้าประตูและมองตรง peephole ผมเห็นซูหนี่ยืนอยู่หน้าห้อง จึงรีบเปิดประตูให้เธอเดินเข้ามา เพราะตอนนี้ผมอยากจะกระแทกเธอเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ที่มันยังคงมีอยู่

เมื่อซูหนี่เดินเข้ามาก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น เพราะอาวุธของผมมันตั้งผงาดชี้หน้าเธอ แสดงถึงความพร้อมที่จะออกศึกสวาทกับเธอแล้ว

"รีบถอดเสื้อผ้า" ผมสั่งเธอทันทีเพราะผมเริ่มทานทนไม่ไหวแล้ว

"ค่ะๆ" เธอตอบรับผมและรีบถอดเสื้อผ้าออก วันนี้เธอใส่เสื้อสายเดี่ยวกับกางเกงยีนส์ขายาวแบบสบายๆ ดูแล้วก็น่ารักดี แต่สำหรับผมก็ยังไม่มีใครสวยน่ารักเกินพลอยไปได้

เธอถอดเสื้อสายเดี่ยวออกแต่กางเกงยีนส์เจ้ากรรม มันช่างแน่นแนบเนื้อแบบนั้น ยิ่งเธอลุกลี้ลุกลน เธอยิ่งถอดมันออกไม่ได้

ผมเริ่มหงุดหงิด จึงยื่นมือไปดึงมือเธอเข้ามาใกล้ๆ ผม จากนั้นผมก็ผลักเธอลงบนเตียง ซึ่งผมใช้แรงที่มี...ดึงกางเกงยีนส์ออกมาอย่างง่ายดาย และเขวี้ยงกางเกงยีนส์ตัวนั้นลงพื้นทันที เพราะรู้สึกเกะกะสายตาเหลือเกิน

ซูหนี่รีบถอดบราและแพนตี้ที่เหลือออก เพราะเธอรู้ว่าเวลาผมโกรธ ผมค่อนข้างน่ากลัว เธอไม่ควรทำให้ผมโกรธจะดีที่สุด ซูหนี่รีบย้ายใบหน้ามาที่อาวุธของผม จากนั้นเธอก็ใช้ปากครอบครองมันทั้งแท่งอย่างว่องไว เรียวลิ้นอุ่นๆ ของเธอค่อยๆ ตวัดเลีย เพียงไม่นานริมฝีปากก็เริ่มขยับขึ้นลงไปเรื่อยๆ

“อ่า...” ผมครางอย่างสุขสมในลำคอ เมื่อความเสียวซ่านค่อยๆ จู่โจมส่วนที่กระสันที่สุด

ไม่นานผมก็เริ่มทนไม่ไหว ผมจับเธอลุกขึ้นและพาเดินไปที่ริมหน้าต่าง ซึ่งหน้าต่างนั้นเป็นกระจกบานใหญ่ สามารถมองเห็นวิวเมืองฮ่องกงได้เกือบทั้งหมด ผมจับเธอหันหน้าเข้ากระจกและดันตัวเธอแนบชิดกระจกบานนั้น

"ผมจะกระแทกจนคุณตายคาXXXของผมเลย" น้ำเสียงทุ้มต่ำของผมที่เอื้อนเอ่ยกระซิบอย่างแผ่วเบาข้างๆ หูของเธอ

______________________________