ปลายฟ้า | Start

“แม่คะ ถ้าให้แม่เปรียบความรัก กับอะไรสักอย่าง แม่จะเปรียบมันเหมือนอะไร?”

คำถามแรกบนโต๊ะอาหาร เมื่อฉันกำลังจะจากจังหวัดภูเก็ตในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้ จนแม่ผู้ถูกถามตกใจ เงยหน้าขึ้นมาทันที

ท่านคงจะสงสัย ว่าทำไมอยู่ ๆ ฉันถามอะไรแบบนี้ เฮ้อ... จะบอกว่าไงดี ฉันแก่แล้ว! ฉันอยากมีผัว แต่ฉันไม่กล้าจริง ๆ ฉันกลัวไปหมด กลัวโดนเท กลัวผิดหวัง เพราะอะไรน่ะเหรอ?

เพราะฉันเอง ยังไม่มีพ่อแท้ ๆ กับเขาเลย แม่เป็นซิงเกิ้ลมัม ฉันเป็นเด็กกำพร้าพ่อ แต่โชคดีของฉัน ที่ลุงบอส ลุงแท้ ๆ รับฉันเป็นลูกแทน และยังมีแม่เมย์ลิน พ่อที เจ้าของอนันธารากรุ๊ป รับฉันเป็นลูกบุญธรรมอีก

แต่มันก็เท่านั้น ใจฉัน ฉันยังอยากตามหาพ่อแท้ ๆ อยู่ดี ไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำไมแม่ฉันถึงได้ปิดเงียบ ไม่บอกอะไรฉันเลย และดูท่าจะเกลียดพ่อมากด้วย

“ถ้าให้แม่เปรียบ ก็คง... เหมือนอะไรสักอย่างที่น่าขยะแขยง”

ฉันถึงกลับนั่งนิ่ง เมื่อได้ยินคำตอบจากปากแม่ ฉันบอกแล้ว ว่าแม่ เกลียดพ่อ แม่เกลียดความรัก และพร่ำสอนฉันมาตลอดว่า ความรักน่ะ ไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด ไม่ต้องมีมันก็ได้ อย่ามีเลยดีกว่า ห้ามฉันทุกครั้งที่เจอหน้ากัน!

ฉันถึงได้กลัว และโสดยาว ๆ มาถึงทุกวันนี้ มดลงมดลูก แห้งขอดราวกับทุ่งนาหน้าแล้ง นึกแล้วสงสารตัวเองชะมัด!

เฮ้อ! ถอนหายใจใส่แม่ซะเลย

“ถอนหายใจทำไม? อยากมีแฟน? หรือมีแล้ว” แม่เอาแขนค้ำโต๊ะ แล้วจ้องฉันไม่ละสายตา

“ใครจะไม่อยากล่ะคะ หนูอายุยี่สิบหกแล้วนะคะแม่ อยากมีลูกเหมือนกัน แก่ไป ใครจะดูแลหนูล่ะ” แม่เบะปากใส่ฉันทันที

“อยากเสียตัวว่างั้น ปลายฟ้าเอ้ย! ผู้ชายดี ๆ ไม่เหลือมาถึงลูกหรอก รีบกินได้แล้ว เดี๋ยวตกเครื่อง แม่ต้องกลับไปดูโฮสเทลต่อ ฝรั่งบุ๊คมาเยอะช่วงนี้”

ฉันก้มหน้ากินข้าวต่อเซ็ง ๆ จนแม่มาส่งฉันที่สนามบิน

และวันนี้ ก็เป็นวันที่ไทม์ ลูกชายอนันธารากรุ๊ปกลับจากเรียนต่อพอดี ฉันกลับไม่ทันงานเลี้ยงหรอก เพราะเขาจัดกันตั้งแต่หัววัน แต่ฉันทันปาร์ตี้เรดเลดี้ของเพื่อน ๆ คืนนี้!

เพื่อน ๆ สายปาร์ตี้ฉัน ก็มีไออุ่น สาวหมวยลูกเสี้ยวเกาหลีเจ้าของผับ และซินน์ ที่น่ารักราวกับตุ๊กตาบาร์บี้ แถมยังเป็นลูกสาวคนเล็กของ ZER ที่รวยติดอันดับประเทศ มีทั้งโรงแรม ห้าง เหล้า และบริษัทผ้าส่งออก คือ โคตรรวย!

แถมแฟนมันยังหล่อมาก... ก.ไก่ล้านตัว! ไปเรียนต่อที่อังกฤษพร้อมไทม์ คงจะกลับมาวันนี้เหมือนกัน

แต่ซินน์มันจำแฟนตัวเองไม่ได้ ตั้งแต่มันรถคว่ำ... มันก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเลย ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ฉันเองก็ไม่ได้ถาม เพราะไม่อยากให้กระทบไปถึงสมองมัน

พอมาถึงกรุงเทพ ฉันก็รีบเปลี่ยนชุด ไปรอเพื่อน ๆ ที่ผับ S มาถึงไออุ่นมันก็จองโต๊ะให้เรียบร้อย และตอนนี้ก็กำลังยืนกวักมือเรียกฉันอยู่

“โอ้ย แม่คุณ กว่าจะมาได้” ฉันเดินมาถึงโต๊ะ มันก็แซวทันที ถ้าฉันช้า ไอ้ซินน์คงช้ากว่าล้านเท่า

“ขอโอกาสเลทบ้างดิวะ เพิ่งกลับมาจากภูเก็ต” ฉันยิ้มให้ไออุ่นไปทีนึง จนมันพยักหน้าให้

ตอนนี้เสียงเพลงดังกระหึ่มสุด ๆ ฉันกับไออุ่นเรากินไปเต้นไป รอไอ้ซินน์นานมาก! จนผู้ชายหันพรึบไปมองเท่านั้นล่ะ เราถึงเห็น ว่ามันมาแล้ว

มันเหมือนตุ๊กตาเดินได้! ว่าแต่ ทำไม มันเดินหน้าบึ้งเข้ามาแบบนั้นวะ

“มึง พ่อมันมาด้วย ฮ่า ๆ” ไออุ่นตบโต๊ะหัวเราะลั่น และชี้ไปที่ลุงเซ็น ที่หล่อจนใจสั่นตั้งแต่หนุ่มยันแก่!

พอไอ้ซินน์แยกจากพ่อมันได้ มันก็เดินมาหาพวกเราทันที มิวาย ยังส่งสายตาหวานให้หนุ่ม ๆ ระหว่างทางอีก เออ มันเปลี่ยนไปจริง ๆ แรดมาก

จนฉันกับไออุ่นมองมัน แล้วส่ายหน้าพร้อมกัน เกลียดความแรดจนลืมผัว ไม่รู้สมองไปกระแทกอะไรมา ถึงได้เป็นไปถึงขนาดนี้!