เราจบกัน

เคน Talk

1ชั่วโมงก่อน

ผม ‘เคน’ ปัจจุบัน​เข้ารับราชการ​ตำรวจ มียศเป็นผู้หมวดคนรอบข้างอาจจะอิจฉาริษยา​หรือยกย่องผมแต่คนที่บ้านไม่เคยยินดีกับผมเลยซักครั้งโดยเฉพาะแม่ของผม ใช่ แม่แท้ๆของผมนี่แหละ ท่านไม่อยากให้ผมเป็นตำรวจเพราะท่านบอกว่าอาชีพ​นี้มันอันตราย​เกินไป แต่ผมก็ยังดื้อมาสอบตำรวจจนได้ แต่ถึงยังไงแม่ก็ไม่เคยละความพยายามที่จะเล้าโลมให้ผมลาออก

ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด~~

นั่นไงพูดถึงก็โทรมาเลย

"ว่าไงครับแม่"

(เคน ลูกสบายดีหรือเปล่าเป็นไข้เป็นหวัดบ้างไหม แม่ไม่ได้โทรหาลูกตั้งนานแหนะ)​

"นานอะไรกันครับเราเพิ่งโทรคุย​กันเมื่อคืนเองนะครับ" ผมพูดแย้งออกไปก่อนที่แม่จะพูดดราม่าและโกหกว่าตัวเองป่วยเข้าโรงบาลบ้าง ในไร่มีปัญหากับการบริหารบ้าง ผมเบื่อที่จะฟังแม่พุดแล้วจริงๆ

(โธ่ แค่1วินาทีก็นานแล้วสำหรับแม่)​ การเปรียบเปรยก็มา

"อดใจรออีกหน่อยนะครับอีก 1 อาทิตย์​ผมจะพาเนตรกับไปหาแม่นะ" อาทิตย์หน้าผมจะกลับบ้านไปหาแม่เพื่อที่จะไปขอเนตรกับญาติผู้ใหญ่ เพราะตอนนี้อายุผมก็ใกล้เข้าเลขสามเต็มทีแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องมีครอบครัวที่แสนจะอบอุ่นเหมือนเพื่อนๆคนอื่นบ้าง

(แล้วนี่ลูกจะไม่ลาออกจริงๆหรอ แม่ว่าอาชีพ​ตำรวจมันไม่เหมาะกับลูกหรอกนะออกมาพัฒนา​ไร่เราเถอะ นี่น่ะตั้งแต่พ่อแกตายไปแม่กับน้องก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อ)​ ประโยคนี้ทุกที ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากกลับไปดูแลไร่หรอกนะ เพียงแต่ว่าตอนนี้แม่ก็ยังไม่แก่เท่าไรยังมีแรงพอที่จะบริหารไร่อยู่ ผมก็เลยอยากขอทำตามความฝันของตัวเองบ้าง

"แม่จะให้ผมทำยังไงละ" ผมตะคอกใส่แม่ในสายด้วยความรำคาญ

(ลาออกแล้วมาอยู่บ้านเรา)​

"ผมทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ"

(ทำไมล่ะ)​

"แค่นี้นะครับผมมีงานต่อ"

ติ๊ด

ผมตัดสายแม่ทิ้งทันทีถึงแม้ว่าปลายสายจะกำลังพูดอะไรผมก็ไม่ฟังทั้งนั้น เฮ้อ นี่แหละครับแม่ผม

จอมตื้อจอมอ้อน ไม่รู้ว่าจะทำแบบนี้ทำไมทั้งๆที่รู้ว่ายังไงก็ไม่สำเร็จ​ ตอนนี้ผมกำลังขับรถออกไปทำงานแต่พอคิดไปคิดมาก็คิดได้ว่าลืมเอกสารสำคัญ​ที่คอนโด

"ทำไมขี่ลืมจังวะไอ้เคน เฮ้อ"ผมจอดรถไว้ข้างทางแล้วหยิบโทรศัพท์​โทรไปหาเนตร แต่โทรยังไงเธอก็ไม่รับสายไม่รู้ว่ายุ่งอะไรอยู่หรือเปล่า

"เนตรคุณ​อยู่ไหน ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์​นะ โธ่เว้ยนี่ต้องกลับไปจริงๆใช่ไหม" ผมพูดอย่างหัวเสียที่อะไรๆก็ไม่ได้ดั่งใจผมสักอย่าง จากนั้นผมก็หักพวงมาลัยกลับรถและยูเทิร์น​ออกไปอย่าเร่งรีบ

ณ คอนโดมิเนียม​แห่งหนึ่ง

ผมมาถึงคอนโดที่ผมอาศัยอยู่กับเนตรสองคน เนื่องจากตอนอยู่ที่บ้านแม่ไม่ชอบหน้าเนตรจนทำให้ทะเลาะกันหลายครั้ง ผมเลยตัดสินใจพาเนตรออกมาอยู่ที่กรุงเทพแล้วซื้อคอนโดอยู่ด้วยกัน ผมรีบกดลิฟต์​ขึ้นไปยังชั้นสี่ด้วยความเร่งรีบ กำลังจะกดปิดก็มีนักศึกษา​คนหนึ่งวิ่งเข้ามาพร้อมกับตะโกนมาแต่ไกล

"เดี๋ยว​ๆๆ รอหนูด้วยพี่" เธอสวมชุดนักศึกษา​ทั้งชุดและในมือ ถือของอะไรมาก็ไม่รู้เต็มไปหมด

"โอ้น้อง หอบอะไรมาเยอะแยะเนี่ย​"

"อ่อ...คือ ของตกแต่งห้องธรรมดา​นี่แหละค่ะ พอดีวันนี้วันเกิดเพื่อน" เธอตอบผมด้วยสีหน้าแหย่ๆ ดูเหมือนว่าของที่ถือนั้นจะหนักมากๆ

"แล้วให้พี่ช่วยถือไหม"

"ไปเป็นไรค่ะมันไม่ได้หนักขนาดนั้น"

ติ๊ง

"ถึงแล้วล่ะคะ หนูไปนะบาย" เฮ้อเด็กๆนี่จริงๆเลย​เห็นแล้วก็อดคิดถึงไอ้เคไม่ได้

‘เค’ คือน้องชายแท้ๆของผมถึงเราสองคนจะอายุห่างกันมากแต่ผมก็สนิทกับมันที่สุด

พูดแล้วก็คิดถึงมันปานนี้จะโตแค่ไหนแล้วนะ

ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้อง 404 ซึ่งเป็นห้องที่ผมซื้อไว้อาศัย​ เพราะมันใกล้ที่ทำงานผมและที่สำคํญมันถูกด้วย เพราะผมปฏิญาณไว้กับแม่แล้วว่าถ้าผมเลือกที่จะอยู่กับเนตรแม่จะไม่ให้เงินเดือนผมใช้อีก

ผมหยิบคีย์​การ์ด​ขึ้นมาเปิดห้อง​...

เอี๊ยดดด!!!

"เนตร!! "

"เคน!" ผมอึ้งพูดอะไรไม่ออกนอกจากกวาดสายตามองไปที่ร่างของแฟนตัวเองที่ใส่แค่เสื้อคลุมอาบน้ำเพียงชิ้นเดีย​ว และที่​สำคัญ​ไอ้ผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงคนนั้นมันคือไอ้ดลเพื่อนสนิทของผมเอง ผมสตั้นไปชั่วขณะกับฉากรักสามเศร้าที่ผมกำลังพบเจออยู่ตอนนี้ ในตอนนี้ผมได้แต่ถามตัวเองว่า ตั้งแต่เมื่อไร ผมโดนสวมเขาตั้งแต่เมื่อไรกัน!

"ไอ้ดลมึงทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ "ผมเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งเฉยแต่น้ำเสียงสั่นคลอนด้วยความเสียใจเหมือนกับว่า หัวใจดวงนี้มันแหลกสลายเป็นฝุ่นผงไปแล้ว

"คือ...กูกับเนตรรักกันมาตั้งนานแล้วเว้ย"

"มะ ไม่ จริงดลโกหกเนตรรักเคนคนเดียว​นะ"เธอรีบปฏิเสธ​แถมพูดตะกุกตะกัก​

"รักผมงั้นหรอ รักพ่องมึงดิแบบนี้อะ บอกว่ารักกันแต่พาผู้ชายมานอนให้ห้องที่กูซื้อนี่มันไม่เลวไปหน่อยหรอวะ" ผมตะคอกใส่หน้าเธอจนเธอหน้าซีดและกลัวผมจนตัวสั่น

"เฮ้ยไอ้เคน พูดดีๆกับเนตรหน่อยสิวะ"

"พูดดีๆหรอ ฮ้ะ พูดดีๆหรอวะ"

พั๊วะ!!

พลั่ก!!

ผมต่อยมันไปสองหมัดจนเลือดกลบ​ปาก ​แต่มันก็ไม่คิดที่จะลุกขึ้นมาสวนคืน เพราะถ้ามันคิดฮึดสู้ขึ้นมามันคงรู้ว่าวันนี้มันคงกลายเป็นศพแน่ๆ เวลาผมโกรธสองคนนี้ย่อมรู้ดีว่าผมสามารถทำเรื่องบ้าๆพวกนั้นได้ โดยไม่สนกฎหมาย

"เฮือก พอได้แล้วเคน"เนตรรีบวิ่งไปพยุงตัวไอ้มันขึ้น

"นี่เนตรปกป้องมันหรอ เนตรรักมันหรอ! "ผมตะคอก​ใส่หน้าเธออีกครั้ง

"ใช่! เนตรรักดล แล้วก็รักมากกว่าเคนด้วย"ผมรู้สึก​ว่าผมชาไปทั้งตัว ความรู้สึก​ในร่างกายหายไปชั่วขณะ​พอรู้ตัวอีกทีน้ำอุ่นๆก็ไหลลงมาอาบแก้ม

"ทำไมเนตร ทำไมวะ!!"ผมระเบิด​อารมณ์​ออกมาเต็มที่