EP4 นัดดูตัว

สองอาทิตย์ต่อมา

หลังจากที่จีบเธอวันนั้น ความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็ดูเหมือนว่าจะดีขึ้นมากเรื่อยๆ เธอเปิดใจให้เขามากกว่าเดิม จากที่คุยกันก็อยากตัดสินใจคุยกันแบบเห็นหน้าครั้งแรกอย่างเปิดใจ

"จะเอาไงดีวะ เธออยากเห็นหน้ากู" เขาหันมาถามลูกน้องคนสนิทเพราะกลัวว่าหากคุยกับเธอแล้ว เธอจะเกลียดและเลิกคุยกับเขาเพราะวันนั้นที่เจอกันครั้งแรกเขาก็ถึงเนื้อถึงตัวกับเธอจนเธอเกลียดกันไปแล้ว

Emmy : ว่าไงคะ เราวิดีโอคอลกันมั้ย~

"นายก็กล้าๆ หน่อยซิครับ จากประสบการณ์ของผมนะถ้าคุยจนรู้สึกดีและหวั่นไหวแบบนี้ ต่อให้เราเป็นยังไงอีกฝ่ายก็ต้องรับได้ นอกจากว่านายจะไม่ตรงปก" ประโยคสุดท้ายคีตะเอ่ยพึมพำเบาๆ แล้วค่อยๆ สงบปากสงบคำ

"นายก็กล้าๆ หน่อยซิครับ จากประสบการณ์ของผมนะถ้าคุยจนรู้สึกดีและหวั่นไหวแบบนี้ ต่อให้เราเป็นยังไงอีกฝ่ายก็ต้องรับได้ นอกจากว่านายจะไม่ตรงปก" ประโยคสุดท้ายคีตะเอ่ยพึมพำเบาๆ แล้วค่อยๆ สงบปากสงบคำ

tantai : ถ้าเราเคยเจอกันมาแล้วหล่ะ

tantai : เธอจะว่ายังไง?

เขาเอ่ยถามอย่างเพื่อลองเชิงทว่าเธอกลับเงียบไปสักพักจนเขาใจเสียเพราะกลัวว่าเธอจะไม่คุยด้วยแล้ว

tantai : ถ้าเราเคยเจอกันมาแล้วหล่ะ

tantai : เธอจะว่ายังไง?

Emmy : เอมมี่เคยเจอคุณเหรอ?

เธอพยายามครุ่นคิดว่าเขาคือใคร เธอเคยเจอใครบ้างและเขาคนนั้นพูดจริงเหรอว่าเคยเจอเธอ แล้วทำไมเธอไม่เคยเจอเขาเลยหล่ะ?

Emmy : เอมมี่เคยเจอคุณเหรอ?

เขามองข้อความของเธอเพียงแว้บเดียวเพราะเขาก็ไม่กล้าเจอกันเลยแม้กระทั่งเห็นหน้า ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยคิดหนักอะไรเท่าเรื่องจีบหญิงเลย

Emmy : น่าน้อยใจจังเลยค่ะ เป็นว่าที่แฟนแท้ๆ แต่ไม่เคยเห็นหน้า เอมมี่เห็นแค่มือคุณเอง น้องเอมจะกลับไปเรียนแล้วนะคะ

Emmy : ไม่อยากเจอก็ไม่เป็นไรค่ะ

Emmy : แค่นี้นะคะ น้องเอมต้องไปเก็บของแล้ว

ทว่าพอกลับมาสนใจข้อความเธอกลับเงียบไปแล้วแถมยังตัดพ้อจนเขาใจเสีย เอาวะ! กล้าก็กล้า! เขาบอกตัวเองในใจเพราะไม่ต้องการเสียเธอไป เธอไม่ได้ติดเรื่องที่คิดว่าเขาไม่หล่อ ไม่รวย หน้าตาไม่ดี เพราะเด็กน้อยของเขาบอกว่าชอบผู้ชายอ่อนโยนและอบอุ่น

ให้ตายสิ! ไอ้อคินณ์มันเลี้ยงลูกขาดความอบอุ่นขนาดนั้นเลยเหรอ!? โธ่! เด็กดีของแดดดี้

tantai : งั้นเอาเป็นว่าพรุ่งนี้เจอกันนะครับ

tantai : น้อมเอมเลือกมาได้เลย

Emmy : โอเคค่ะ งื้อ น่ารักที่สุด!

นั่นไงเขาโดนเด็กหลอกเธอไม่ได้งอนอย่างที่ส่งข้อความมาแต่เธอกำลังหาทางเจอเขาและเฝ้าข้อความอยู่ต่างหาก แสบนักนะยัยตัวแสบ!

แล้วเราจะนัดเจอกันที่ไหนดีหล่ะคะ? เอาเป็นร้านอาหารxxxนะคะ แล้วเจอกันค่ะ

นับว่าเด็กดีของเขายังมีความฉลาดที่นัดเจอผู้ชายครั้งแรกที่ร้านอาหารที่กำลังเป็นที่นิยมในตอนนี้และคนเยอะพอสมควร ตอนแรกเขาก็คิดอยู่ว่าเธอคุยกับผู้ชายง่ายๆ ขนาดนี้โดยไม่นึกเอะใจอะไรบ้างหรอกเหรอ แต่พอได้คุยจริงๆ เธอระวังคำพูดมากจนเขาภูมิใจว่าที่เมียตัวเองที่มีไหวพริบอยู่

"ใส่ชุดไหนดีนะ" ร่างเล็กค้นหาเสื้อผ้าตัวที่เหมาะสมกับการเดทครั้งแรกมากที่สุดและโชคดีมากที่พ่อแม่ไปคุยธุรกิจต่างประเทศส่วนน้องชายก็ติดเรียนและย้ายไปอยู่คอนโดแล้ว จะกลับบ้านมาแค่วันหยุด

ทางสะดวก!

"ได้แล้ว" เธอใส่ชุดเดรสสีขาวที่มารดาซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดมายืนตรงหน้ากระจกพร้อมคลี่ยิ้มด้วยความภูมิใจในความน่ารักของตัวเอง

"เรียบร้อย!" ริมฝีปากสวยเหยียดยิ้มก็สวยค่ะภูมิใจเมื่อตัวเองเลือกชุดที่ถูกใจสำเร็จโดยไม่ลืมทำผมให้สวยตามลุคการแต่งตัวของตัวเอง

"เป็นไงบ้างวะ กูแต่งตัวได้ใช่มั้ย!?" มาเฟียหนุ่มมองตัวเองอย่างไม่มั่นใจเพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยขาดความมั่นใจอะไรมากขนาดนี้เลย

เขาสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสแลคสีเดียวกันและปลดกระดุมเสื้อลงสามเม็ดแลดูเป็นแบดบอยตัวพ่อ

"ผมว่ายังไงโอเคครับ นี่คือผู้ชายแบดบอยสุดๆ ทางที่ดีนายควรจะแต่งตัวเหมือนปกติของนายนั่นแหละครับ แต่งตัวดีมีภูมิฐานเป็นนายคนเหมือนเดิมเถอะครับเพราะมันบ่งบอกถึงหน้าที่การงานที่มั่นคงผู้หญิงจะได้เปิดใจฝากอนาคตไว้ด้วย" คีตะเอ่ยยิ้มๆ เป็นครั้งแรกเลยที่เขาคาดไม่ถึงว่าเจ้านายของเขาจะเป็นเอามากขนาดนี้จนแทบไม่เป็นตัวของตัวเองขนาดนี้

"เออ ขอบใจมาก" เขาเอ่ยเสียงแข็งไม่เป็นธรรมชาติก็เพราะเขินและทำตัวไม่ถูกต่อหน้าลูกน้องนี่แหละกลัวมันเอาเรื่องที่เขาจีบหญิงไม่เป็นมาล้อทีหลัง

"ค้าบบบ"

ชายหนุ่มนั่งรอสาวน้อยอยู่ที่โต๊ะอาหารที่จองไว้ตรงดาดฟ้าร้านอาหารใจกลางเมืองอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง ใจเต้นไปหมด ในใจคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าเธอจะรับได้รึเปล่าที่เขาอายุมากกว่าเธอหนึ่งรอบและยังเจอกันครั้งแรกก็ไม่ประทับใจกันอีกเพราะเขานั้นถึงเนื้อถึงตัวเธอเกินไปเพียงเพราะจีบสาวไม่เป็น

tantai : ถึงแล้วนะครับ

Emmy : โอเคค่ะ น้องเอมก็ถึงแล้วเหมือนกัน

ร่างเล็กคลี่ยิ้มหวานเดินเข้ามาในร้านก็เรียกสายตาของคนรอบข้างเป็นอย่างดีเพราะด้วยใบหน้าที่ขาวเนียนใสเหมือนตุ๊กตาของเธอมันทำให้คนเอ็นดูและชอบในความน่ารัก

"เอ๊ะ!? นั่นมันคุณลุงคนนั้นหนิ!?" ร่างเล็กตาโตเมื่อโต๊ะที่เธอจองไว้และคนที่เธอคุยด้วย คือเขาน่ะเหรอ!? ไม่น่าหล่ะเขาถึงบอกว่าเคยเจอกันมาก่อน ที่แท้ก็คือเขานี่เอง!?

ไม่ได้ๆๆๆ เธอจะเจอเขาไม่ได้ คนอะไรเข้าถึงตัวเก่งชะมัด!

"แต่ ในเมื่อหวั่นไหวไปแล้วก็ต้องใจกล้าป่ะวะ?" ร่างเล็กเอ่ยพึมพำก่อนจะเดินไปตั้งหลักที่ห้องน้ำสักพักแล้วเดินกลับมาเหมือนเดิมก่อนที่ปลายเท้าหยุดชะงักสักพักแล้วหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินเข้าไปหาคนที่เธอนัดพบ

"สวัสดีค่ะ"