สงครามธุรกิจ 1/2

สงครามธุรกิจ

“กลับรถ...ไป NNP ทาวเวอร์”

“แล้วการประชุมผู้ถือหุ้น?”

“เรื่องด่วน!”

“ครับ”

เพียงเห็นข้อความเด้งเข้ามาผ่านหน้าจอแจ้งเตือนในโทรศัพท์มือถือ เตวิช รีบออกคำสั่งกับปวินคนสนิททันที

“ไม่เข้าร่วมประชุมผู้ถือหุ้นวันนี้ เกรงว่าทางคุณใหญ่จะต้องเล่นงานคุณเตแน่ ๆ เลยครับ” ปวิน คนสนิทเอ่ยปากถามหลังจากเลี้ยวรถกลับตามคำสั่งของผู้เป็นนาย

“ฉันหาทางรับมือเอง นายอย่าเพิ่งกังวลเลย” เตวิชบอกกับลูกน้องที่กำลังพะวง

“ครับ...ผมเชื่อในความสามารถของคุณ แต่ใช่ว่าไม่รู้จักคุณใหญ่ เขาเป็นยังไงคุณเตก็รู้ดี และการประชุมในครั้งนี้ก็...” ปวินย้ำอีกครั้ง เขารู้ดีว่าคนที่เอ่ยถึงเป็นเช่นไร

“รู้สิ...เขาเตรียมจะตักดินกลบหน้าฉันให้มิด แต่เชื่อเถอะรุจว่าฉันรับมือได้”

“ครับ” เมื่อผู้เป็นนายยืนยันหนักแน่น ปวินจึงไม่เร้าหรือต่อ

// NNP ทาวเวอร์//

สองขายาวย่างก้าวเข้าสู่ภายในตึกสูงระฟ้าด้วยความสง่าผ่าเผย เป็นที่จับตามองของคนที่ผ่านไปมา ด้วยใบหน้าโดดเด่นมีเอกลักษณ์จนสะกดทุกสายตาให้จับจ้อง แต่เจ้าของร่างสง่ากลับหาสนใจสายตาเหล่านั้น เขาเดินมุ่งมาดไปยังสถานที่เป้าหมายอย่างฝักใฝ่

ประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมกับคนที่อยู่ด้านใน กำลังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือ โดยไม่ได้มองคนที่มาใหม่แม้เพียงเสี้ยวสายตา มีเพียงเขาที่จดจ่อมองเธอด้วยใบหน้านิ่ง แต่ภายในใจนั้นเต้นระส่ำ ก่อนจะเดินเข้าไปยืนขนาบข้าง กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอสนใจหันมองเขาแม้แต่น้อย ปวินที่คอยประกบหลังของเจ้านายได้แต่สังเกต เขาจดจำเธอได้ อิงฟ้า คู่กรณีก่อนหน้าที่ทำให้พวกเขาเสียเวลา

“คุณเตรู้จักเธอเหรอครับ ผมเห็นคุณมองเธอตั้งแต่เจอหน้าลิฟต์” ปวินเอ่ยถามผู้เป็นนายหลังจากที่อิงฟ้าเดินออกมา เมื่อจับสังเกตอยู่นาน กับการที่เขามองเธอตาไม่กะพริบ

“เปล่า” เขาปฏิเสธเสียงเข้ม

เห็นดังนั้นปวินก็ไม่ได้ถามต่อ เขาทำเพียงคาดเดาในใจว่าเจ้านายผู้เย็นชากับเธอคู่กรณี น่าจะไม่ได้เป็นดั่งเช่นที่เจ้านายปฏิเสธเป็นแน่ ด้วยแววตาที่เตวิชมองนั้นมันมีพิรุธ

“เธอคือคู่กรณีของเราเมื่อหลายวันก่อนครับ” ปวินเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองสีหน้าของผู้เป็นนาย

“แล้วจัดการไปถึงไหน?” เตวิชย้อนถาม

“วันนี้ผมเปลี่ยนรถคันอื่น เพราะคันนั้นเข้าศูนย์บริการ ท่านประธานไม่ได้สังเกตหรือครับ” ปวินพูดเป็นนัย และยังคงจับสังเกตเจ้านายไม่ห่าง

“อืม...รีบติดต่อให้เธอมารับผิดชอบค่าเสียหายด้วย ผมชอบใช้รถคันนั้นมากกว่า” ทั้งที่รู้ว่าวันนี้ไม่ใช่รถประจำคันเดิม แต่ทำทีไม่รู้ใด ๆ ภายในใจเฝ้ารอให้เธอเข้ามาหาทุกวี่วัน ทว่ากลับทำนิ่งเย็นชา อิงฟ้า คนที่เขาอยากเอ่ยความนัย รู้สึกเสียใจตั้งแต่วันนั้นที่จากเธอไปโดยไม่ลา