Prologue

My Lover

สวัสดี ฉันชื่อนานามิ

ฉันชอบกุหลาบดำ

สายน้ำสีเที่ยงคืนจากฝักบัวรดน้ำกำลังถูกเทลงสู่โคนต้นกุหลาบขนาดเล็กที่ยังไม่เคยผลิดอกในกระถางริมระเบียง

“ทำอะไรอยู่คะคุณหนู? ปั๊มน้ำเสียเหรอคะน้ำถึงได้ดำแบบนั้น?” สาวใช้ประจำคฤหาสน์ชื่อลินร้องถามฉัน

“น้ำใส่สีผสมอาหารสีดำน่ะ”

“ดิฉันไม่เข้าใจค่ะคุณหนู”

“ฉันกำลังปลูกกุหลาบดำไงล่ะ”

ลินเหวอไปห้าวินาทีเพราะคำอธิบายของฉัน

ฉันชอบกุหลาบดำ ไม่ได้มีคำอธิบายอะไรมากกว่านั้น

หลายคนคิดว่าฉันชอบกุหลาบดำเพราะฉันเพิ่งอกหักมา หารู้ไม่ว่าที่จริงฉันชอบกุหลาบดำมาตั้งแต่เด็กแล้ว

ฉันชอบในสิ่งที่ไม่มีจริงและหาได้ยาก

อย่างไรก็ตามการเหตุผลเรื่องการอกหักดูจะเป็นเรื่องสมเหตุสมผลสำหรับคนภายนอกที่มองเข้ามา ช่วงนั้นฉันจิตใจย่ำแย่มาก คืนนั้นฉันออกไปดื่มเพื่อให้ลืมความเศร้าด้วยล่ะ

ฉันดื่มจนเมามาย

และเมื่อตื่นขึ้นมา...

“อึก...!”

ลมหายใจของฉันขาดห้วงเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรสวมอยู่บนร่างตัวเองเลย! มีแต่ผ้าห่มอย่างเดียวที่คลุมตัวอยู่!

ที่ยิ่งแย่คือมีผู้ชายแปลกหน้านอนอยู่ข้างฉันใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน!

ดวงตาคมคายสีเทาอ่อนของเขาจ้องมองร่องรอยจากสัมผัสและรอยริมฝีปากของเขาบนตัวฉัน

“หงึก...น...นาย!” ฉันสะดุ้งพรวดและรีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัว “เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น!!?”

“ขอโทษ ฉันเมาเหมือนกัน”

“ว่าไงนะ!!??” ฉันหน้าซีดเพราะคำตอบสั้นๆ ที่ตรงไปตรงมาของอีกฝ่าย นี่เหรอสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณหนูตระกูลสูงผู้ไม่เคยเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างฉัน!?

“ฉันเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น” เสียงทุ้มเอ่ยยอมรับผิด ฉันไม่เคยนึกว่าผู้ชายที่พลาดมีอะไรกับผู้หญิงเพราะเมาจะสุภาพและขอโทษเป็นเหมือนกัน

หากแต่เขาเป็นชายที่โดดเด่นและสะดุดตาจนน่าตะลึงงัน การที่ผ้าห่มถูกฉันดึงจากอีกฝ่ายมาอยู่ที่ตัวเองทำให้ฉันเห็นว่าเขาเป็นชายที่รูปร่างหน้าตาเพอร์เฟ็คมาก

ใบหน้านั้นคมคายและดวงตางดงามราวกับรูปวาดนั้นยากจะละสายตา เอาเป็นว่าเขาดูไร้ที่ติในทุกทาง

เขาเป็นใครกัน?

“เรื่องแบบนี้เป็นความผิดของฝ่ายชาย ตั้งแต่วันนี้ฉันพร้อมจะรับผิดชอบสิ่งที่ทำลงไปทุกอย่าง”

เสียงทุ้มอ่อนโยนราวกับเพลงหวานกล่อมข้างหูจนทำให้ฉันนิ่งงัน

“ฉันจะดูแลเธอเอง”

เพื่อปกป้องชื่อเสียงของตัวเองฉันจึงแต่งงานกับชายคนนั้นหลังจากคืนแห่งความผิดพลาด

ฉันชอบทำในสิ่งที่ถูกต้องในสายตาของสังคม อีกอย่างเขาก็เป็นชายรูปงาม ฉันไม่เคยเห็นใครที่มีเสน่ห์เท่ากับเขามาก่อน

เส้นผมของเขาสีดำล้ำลึกและเงางามราวกับเที่ยงคืนประดับแสงจันทร์ ผิวกายของเขาขาวจัดทว่าแกร่งจนให้ความรู้สึกถึงภูผาหิมะ

ไม่น่าเชื่อเลย...

มันราวกับว่าจู่ๆ ฉันก็ได้แต่งงานกับเจ้าชายที่เดินออกมาจากเทพนิยายชวนฝัน หรือไม่มันก็เหมือนกับว่าฉันเป็นเจ้าหญิงนิทราที่ตื่นขึ้นมาพบเจ้าชายรูปงามอย่างไรอย่างนั้น

แต่เดี๋ยว! ไม่ใช่ว่าฉันแต่งงานกับเขาเพราะความหน้าตาดีหรอกนะ ฉันก็แค่แต่งกับเขาในนาม

เขาเป็นใครก็ไม่รู้ เพิ่งรู้จักกันได้แค่ไม่กี่วันเพราะงั้นไม่เอาหรอกถ้าจะให้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน!

อย่างไรก็ตามฉันได้รู้ในเวลาต่อมาว่าเขามาจากตระกูลสูงที่มั่งคั่งในต่างประเทศและเพิ่งเดินทางกลับมาที่ญี่ปุ่น นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้การตัดสินใจแต่งงานกับเขาเป็นเรื่องง่ายขึ้น

การได้แต่งงานถึงแม้จะไม่ใช่ด้วยความรักมันก็ทำให้ฉันหายจากแผลรักได้ดีเหมือนกัน

เพราะงั้นฉันในวันนี้ถึงได้ลืมเรื่องอกหักเป็นปลิดทิ้งแล้ว

ถ้าจะถามว่าฉันแต่งงานกับใครละก็...

ชื่อของเขาคือยูกิสะ