บทที่9

พอฉันได้หมวกมาแล้วก็ครอบใส่หัวพอดี และแน่นอนแผนการต่อไปก็คือ สวมรอย.. ฉันตรงดิ่งไปที่ไอ้หนูแดงตาเดียว ( เรื่องมันเศร้า ) แล้วแกล้งขับออกไปตรงทางเข้าแล้วเริ่มต้นขับเข้ามาอีกครั้งทำเนียนว่าเพิ่งจะมาถึง (เนียนจริ๊งๆ) ฉันจอดหนูแดงแล้ววิ่งไปหาไอ้จิ้งจกทันที

“หวัดดีลูกเพ่! ท๊อปไง!! โทดทีที่มาสายว่ะ” เนียนอะไรที่ยากสุดคือ...คำตอบก็คือเนียนเสียง ฉันดัดเสียงได้เนียนสุดๆ(รึเปล่า?) ไอ้จิ้งจกทำหน้างงนิดหน่อย ก่อนที่จะมองฉันหัวจรดเท้า !! เย้ย! จะโดนจับได้ไหมเนี่ย ดีนะที่ในรถฉันยังมีเสื้อยืดกางเกงยีนเก่าๆอยู่ไม่งั้นแผนแตก!

“ไอ้ท๊อป แกจะใส่หมวกมาทำเชื้อรา! อะไรว่ะ”ฮู่ ~ ฉันนึกว่าแกจะถามว่าฉันเป็นใครซะอีก ไอ้จิ้งจกเอ้ย ทำเอาตกอกตกใจหมดเลย

“อะ..เอ่อ มันเป็นเคล็ดลับอ่ะลูกเพ่! ใส่หมวกขับรถแล้วมันมองทางสะดวกดี ฮ่าๆๆ”

“เหรอว่ะ แต่ทำไมตูรู้สึกว่ามรึงเตี้ยลงว่ะ แถมยังตัวเล็กอีกต่างหาก!” ไอ้จิ้งจก แกเลิกล้อเลียนจุดด้อยของฉันซะทีจะได้ไหม!! ผิดด้วยหรือ ที่ฉันเกิดมาเตี้ยเนี่ย! ฉันเกิดมาเตี้ยแล้วเตี่ยแกอายุสั้นรึยังไงหา

“อะ...เอ่อ ลูกพี่คงสายตาสั้นมั้ง เลยมองผมตัวเตี้ยลง” มันเป็นข้อแก้ตัวที่โง่เง่าเต่าตุ้นที่สุดในจักรวาลเลยล่ะ ถ้าใครเชื่อก็ควายแล้ว

“เออว่ะ สงสัยตูจะสายตาสั้นจริงๆ มรึงมาถึงก็ดีแล้วไปเตรียมตัวได้แล้วโว้ย! อีก3นาทีล้อหมุน มรึงคู่สุดท้ายด้วย ความหวังสูงสุดอยู่ที่มรึงนะ ไอ้ท๊อป อย่าทำให้ข้าผิดหวัง”ตกลงเมื่อกี้นี้มันมุข หรือว่ามันโง่ๆ จริงๆ เนี่ย ช่างมันเถ่อะ! ไปเตรียมตัวดีกว่าฉัน คู่สุดท้ายซะด้วยแฮ่ะ! ตื่นเต้นโว๊ยย! ฉันเดินไปตั้งท่ารออยู่กับไอ้หนูแดง ตรงจุดที่มีป้ายแปะไว้ว่า'' คู่สุดท้าย ความหวังอันสูงสุด

''แหมอะไรจะโชคดีขนาดนี้เนี่ย! นอกจากจะได้แข่งแล้วยังได้เป็นตัวเต็งอีกต่างหาก ขอบใจโว๊ยย..ไอ้ท๊อป!

“เอาล่ะหนุ่มๆ ผู้ชอบความเร็วทั้งหลาย นี่ก็ได้เวลาแสดงฝีตรีนของแต่ละคนแล้ว ไอ้พวกที่กลัวตายทั้งหลายกรุณาหลบไปยืนอยู่ในเต้นท์! ส่วนพวกสาวๆสุดสวยทั้งหลายครับ เดี่ยวจะโดนลูกหลงเข้าไปยืนเชียร์ข้างสนามดีกว่านะครับ”

ไอ้อ้วนเอ้ย! ทีกับผู้หญิงล่ะก็พูดซะหวานน้ำตาลเรียกพ่อ ทีกับผู้ชายไล่อย่างกับหมูกับหมา

“กติกามีอยู่ว่า...ไม่มีกติกา” แล้วแกจะพูดทำเบือกอะไรเนี่ย!! รีบๆให้สัญญาณซะทีสิโว๊ยยยยยย! ตื่นเต้นจะแย่อยู่แล้ว ฉันมัวแต่ตื่นเต้นจนลืมสนใจไอ้คู่แข่งที่จอดรถอยู่ข้างๆ ช่างประลัยเป็นใครไม่เห็นต้องกลัว โพลีซะอย่าง สู้โว๊ยยยยย!

“นี่! ยัยตัวแสบเธอมาโผล่อยู่ตรงนี้ได้ยังไงเนี่ย และนี่มันที่ของไอ้ท๊อปไม่ใช่เหรอ คงไม่ได้ไปดักตีหัวไอ้ท๊อปแล้วมาแข่งแทนมันหรอกนะ!” โผล่มาก็หาเรื่องเลยนะไอ้หน้าหล่อ!!

“นี่! ไอ้หล่อนายจำฉันได้ด้วยเหรอ ฉันอุตส่าห์ปลอมตัวซะเนียนยังจำได้อีกเหรอเนี่ย นายมันเก่งมากเกินแล้ว” ฉันยืนคุยกับไอ้หน้าหล่อที่จู่ๆก็โผล่หน้ามา นี่ฉันอุตส่าห์ใส่หมวกกันน็อตกันความสวยไว้แล้วนะเนี่ย (หลงตัวเอง)

“ฉันชื่อ 'มีโอ' ไม่ใช่ไอ้หล่อ แล้วที่จำได้น่ะฉันจำไอ้หนูแดงลูกสาวสุดรักสุดหวงของเธอได้ต่างหากเล่า ยัยเบ๊อะ”

“อ้าว แสดงว่าหนูแดงของฉันมันเท่ห์จนลืมไม่ลงใช่ไหมล่ะ นายถึงได้ตามหาฉันจนเจอน่ะ”

“ใช่! ฉันไม่เคยเห็นคนกับรถคันไหนที่เหมือนกันแบบนี้มาก่อนเลยล่ะ อะไรจะเหมือนกันขนาดนั้น”

“ฮ่าๆๆ นายจะบอกว่าฉันกับหนูแดงเท่ห์เหมือนกันใช่ไหมล่ะ แหมนายนี่ช่างเป็นคนที่ตาถึงจริงๆเลย”

“เปล่า! ฉันจะบอกว่าฉันไม่เคยเห็นคนกับรถคันไหนที่ปัญญาอ่อนเหมือนกันแบบนี้มาก่อนเลย มีที่ไหนเอารถเต่าที่เหลือไฟข้างเดียวมาลงแข่งน่ะ” อ๊ากกกกก! ไอ้ตาต่ำ! มีตาหามีแววไม่ ฉันกับไอ้หนูแดงออกจะน่ารัก น่าฟัด น่าเหวี่ยง

“นายจะไปไหนก็ไปเลยไอ้บ้า! เห็นหน้านายแล้วเส้นเท้ามันกระตุกดิ๊กๆ เดี่ยวฉันจะลืมตัวเอาเท้าไปยัดปากนาย!”

“แล้วใครบอกเธอว่าฉันมาหาเธอยัยปัญญาอ่อน ฉันมาหาพี่ชายของฉันต่างหาก เธอเจอศึกหนักแล้วล่ะสาวน้อย คู่แข่งของเธอก็คือ...พี่ชายฉันเอง”

“ทำไมย่ะ! ศึกหนักอะไรมิทราบ. พี่นายจะเก่งแค่ไหนเชียว”

“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ตั้งแต่เปิดสนามแข่งนี่ ยังไม่เคยมีใครชนะเขาได้เลย แถมไอ้ที่แพ้ยังถูกสั่งให้ไปทำอะไรที่มันค่อนข้างน่ากลัวน่ะ ฉันเตือนเธอแล้วน่ะรีบไปสละสิทธิ์ซะ!”

“ฮ่าๆๆน่าสนุกดีนี่ งั้นช่วยไปบอกพี่ชายคนเก่งของนายด้วยนะย่ะว่า...เล่นให้เต็มที่ ไม่ต้องยอมให้ฉันล่ะ เพราะฉันเองก็ไม่เคยแพ้ใครเหมือนกัน”

“เธอนี่มัน! งั้นดี! หวังว่าฉันคงจะเห็นเธอเข้าเส้นชัยเป็นคนสุดท้ายนะ ขอให้โชคเลือดนะยัยตัวแสบ” ดู ดู๊ ดู ดูมันให้พร สมพรปากเถอะนะไอ้บ้า

คอยดูเถอะ ฉันผู้นี้นี่แหละ! จะเข้าเส้นชัยเป็นคนแรกให้นายดูเป็นขวัญเรียม เอ้ย! ขวัญตา

“เอาล่ะ ทุกคนเตรียมตัว! เราจะเริ่มแข่งขันกันอีก 2 นาที ใครคิดว่าตัวเองใจไม่ถึงพอสละสิทธิ์ยังทันนะ” ฝันไปเถอะย่ะ! ฉันที่ตื่นเต้นจนฉี่แทบราด ไม่ใช่เพราะว่ากลัวนะแต่อยากแข่งเร็วๆ อะไรที่มันตื่นเต้นเร้าใจเนี่ยของชอบของฉันเลย (ยกเว้นจูบกับไอ้บ้านั่น) ผู้ชายอาร้าย จูบเก่งชะมัด! เอ้ย! ไม่ใช่! กวนประสาทชะมัด! (เริ่มออกอาการหื่น)