บทที่4

มองตาคงไม่ซึ้งถึงใจ จูบกันเลยเป็นไง ซึ้งใจสุดๆ

หลังจากที่ฉันเดินเฉิดฉายไปมา ท่ามกลางความงุนงงของเหล่าชะนีทั้งหลาย ยัยป้าคนเดิมก็เรียกทุกคนรวมตัวกันเพื่อทำการทดสอบบ้าบออะไรนั่น! ฉันคิดว่าแค่สมัครก็น่าจะพอแล้วนะเนี่ย!! ลางสังเห่ารอบๆ ตัวฉันในตอนนี้มันกำลังส่งสัญาณเตือนให้ฉันรู้ตัวเอาไว้ว่าจะต้องเกิดเรื่องวิบัติขึ้นกับฉันในไม่ช้านี้แน่ๆ!

“เอาล่ะ สาวสวยทุกๆ คนได้เวลาพิสูจน์ความสามารถของพวกเธอแล้ว ทางเราจะจำลองเหตุการณ์พบกันครั้งแรก ขึ้นมาโดยตัวนางเอกนั่นก็คือพวกเธอ ส่วนพระเอกก็คือคุณชาย ถ้าใครสามารถจ้องตากับคุณชายได้นานเกิน 5 นาทีถือว่าผ่านการสมัคร แต่ขอเตือนอะไรไว้อย่างนะจ๊ะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่สบตากับคุณชายแล้วไม่รู้สึกเขิน เพราะฉะนั้นด่านนี้ค่อนข้างยากสำหรับพวกคุณ พยายามเข้าล่ะ”

“กรี๊ดดดดดดดดดด! อยากจะกรี๊ดให้ดังไปถึงดาวพลูโต นี่ฉันจะได้สบตากับฟีโน่ จริงๆ เหรอเนี่ย”

อ๊ากกกกกกกก!!

ยัยบ้าตะโกนมาได้หูแทบพัง!! ไม่ใช่แค่ยัยนี่คนเดียวเท่านั้นน่ะที่ตะโกนแหกปากโวยวาย ยัยผู้หญิงเกือบทุกคน (ยกเว้นฉัน) ก็ทำสีหน้าเพ้อฝันกันใหญ่โต นี่แค่สบตานะแต่สายตายัยพวกนี้คงคิดไปถึงขั้น แต่งงาน มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมืองแล้วล่ะ! 'ฟีโน่' แหมแค่ชื่อน่าขี่แล้ว

“นี่เธอ! คนที่ชื่อ ฟีโน่ เนี่ยหล่อมากนักรึไงห๊ะ!”

ฉันสะกิดถามยัยคนที่ยืนข้างๆ ยัยนั่นหันหน้ามาพร้อมกับมองหน้าฉันเหมือนกับพบเจอวัตถุโบราณยังไงอย่างงั้น!

“นี่หล่อน! จะมาดูตัวกับฟี่โน่ แต่ดันไม่เคยเห็นหน้าเขาเนี่ยนะ เธอประสาทรึเปล่าย่ะ! ฟีโน่อะน่ะ เป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็กที่สุดในโลกเลยละย่ะ! ทั้งสุภาพ ทั้งน่ารัก ทั้ง..บราๆๆๆๆ” แล้วยัยนั่นก็ร่ายยาวเป็นกำแพงเมืองจีน ทั้งๆที่ฉันถามแค่คำถามเดียว แต่หล่อนกลับเล่าให้ฟังซะทุกเรื่องเลย แถมยังบอกฉันอีกว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เห็นเขาแล้วไม่ตกหลุมรัก สายตาที่ซ้อนเล้นคู่นั้น ไม่มีใครกล้าสบตาเพราะกลัวจะละลายหายไปกับสายลม และแสงแดด บราๆๆๆๆ

ฟังจนเหนื่อย อะไรกัน! มีคนแบบนั้นอยู่บนโลกที่แสนสงบสุขใบนี้ด้วยเหรอเนี่ย แต่นั่น ไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน ฉันบอกแล้วไงไม่เคยหวั่น แม้วันมามาก ฉันก็ได้แต่นั่งรอให้ไอ้มนุษย์โลกที่มีพระนามว่า 'ฟีโน่' ไหนบอกว่ารอสักครู่ไงเล่า!

“เอาละคะ คุณชายได้มาถึงแล้วฉันจะเรียกชื่อพวกคุณทีละคนนะค่ะ ส่วนคนที่เหลือกรุณาล้อมเป็นวงกลมเพื่อจะได้ดูการแสดง เอาละค่ะ คนแรก คุณเรนนี่ เชิญค่ะ”

“กรี๊ดดดด! นี่ฉันได้เบอร์ 1 ฉันต้องเป็นที่1ของฟีโน่แน่ๆเลย ” ชีวิตยัยบ้าเนี่ย ไม่กรี๊ดสักนาทีมันจะตายไหมห๊ะ! แถมยังหันหน้ามากรี๊ดใส่ฉันด้วย เดี๋ยวก็ตบซะเสียงหายเลยยัยบ้า!

“เอาละคะ อย่างแรก คุณต้องแกล้งเดินสะดุดล้ม แล้วคุณชายก็จะเข้ามารับคุณกับคุณชายก็สบตากันเป็นเวลา 5 นาทีถ้าคุณไม่มีทีท่าว่าเขินอาย เราจะถือว่าคุณผ่านการทดสอบ ขอให้โชคดี!” มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ แล้วไหนละย่ะ! อีตาฟีโน่อะไรนั่นนะ ไม่เห็นแม้แต่เงา เห็นแต่ยัย เรนนี่ อะไรนั่นที่ทำท่าทางมั่นอกมั่นใจซะจริงๆ ถ้าแกตกรอบฉันนี่แหละจะขำแกให้ดังลั่นไปถึงดวงจันทร์เลย

“เอาล่ะ เริ่มได้”

สิ้นเสียงยัยป้าหน้าปลาดุก ยัยเรนนี่ก็เริ่มการแสดงทันที ดูยัยนั่นทำหน้าสิ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไง ในเมื่อไอ้ฟีโน่อะไรนั่นยังไม่โผล่หัวออกมาเลย แต่ทันทีที่ยัยนั่นกำลังจะสะดุดล้ม จู่ๆ ก็มีมือของใครบางคนคว้าหล่อนเอาไว้ก่อนที่ยัยนั่นจะหัวทิ่มพื้น!

“เป็นอะไรรึเปล่าครับ”

เสียงนุ่มๆของใครบางคนดังขึ้น ฉันที่มัวแต่สนใจยัยเรนนี่ หันไปสนใจเจ้าของเสียงนุ่มนั้นทันที อ๊ากกกกกกกกก!! คนเหรอฟ่ะเนี่ย ทำไม๊! ทำไมมันถึงได้หล่อลาก น่ากระชากมาจูบ ซะจริ๊งจริง! ผมที่ดำสนิท จมูกโด่งเป็นสัน ..เส้นผมก็ทำไฮไล (นั่นมันเพลงแล้วเฟ้ย!) เอาเป็นว่าง่ายๆเลยก็แล้วกัน'' เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น ผู้ชายอะไรฟ่ะ! หล่อโครต!''

“ปะ...เป็นค่ะ เป็นแฟนกันนะคะ”

รู้สึกว่ายัยเรนนี่นั่นจิตวิญญาณจะออกจากร่างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งฉันเองวิญญาณก็เพิ่งกลับเข้าร่าง (สวนทางกับยัยเรนนี่นั่น) หมอนั่นยิ้มนิดๆ แต่หล่อโครตๆให้ยัยนั่น ก่อนที่จะจูบ โอ้ว! พระเจ้าหนังสด ที่เขากล้าจูบยัยบ้านั่นต่อหน้าคนเป็นร้อยได้ยังไงเนี่ย

ดูยัยนั่นสิ! โครตจะรักนวลสงวนตัวเลย เอามือไปโอบคอตาบ้านั่นแถมยังจูบตอบเขาไปหน้าตาเฉย นี่ฉันจะเป็นตากุ้งยิงไหมเนี่ย! หลังจากที่ยัยหน้าไม่อาย กับไอ้ผู้ชายหน้าด้าน จูบดูดวิญญาณกันเสร็จสรรพ ตาบ้านั่นก็ถอนจูบออกพร้อมกับประกาศเสียงดังลั่นว่า....

“แค่มองตา คงไม่ซึ้งถึงใจ ผมขอเปลี่ยนกติกาใหม่ ใครที่จูบได้ร้อนแรงที่สุด คือคนที่ผ่านเข้ารอบ ยินดีด้วยนะครับสาวน้อยคุณคือคนแรกที่ผ่านเข้ารอบ”

กติกาบ้าบออะไรของแก! ไอ้บ้า~ สิ้นเสียงประกาศของไอ้บ้านั่น ยัยผู้หญิงทั้งหลายก็แย่งกันต่อแถวซะยาวเป็นกิโล นี่!! ยัยพวกบ้า! ไอ้คราบนางฟ้าที่แสนจะเรียบร้อยเมื่อกี้มันหายไปไหนหมดฟ่ะ! แหมพอรู้ว่าจะได้จูบกับไอ้บ้านั่น ยัยผู้หญิงเรียบร้อยทั้งหลายก็แปรงร่างเป็นเสือ สิงค์ กระทิง แรด!! กันเป็นแถวเดี๋ยวฉันแปรงร่างบ้างแล้วพวกแกจะหนาว!!

“ขอโทษนะค่ะ คุณคนนั้นน่ะไม่รีบไปเข้าแถวเดี๋ยวได้จูบกับคุณชายเป็นคนสุดท้ายหรอกค่ะ” ยัยป้าหน้าปลาดุกพูดพร้อมกับกระชากฉันให้ไปต่อแถว ฉันอยากกลับบ้าน! ปู่จ๋า ช่วยด้วย! ฉันอยากกลับบ้าน!

รายงานสถาณการณ์ตอนนี้

หลังจากที่ยัยป้านั่นทั้งลากทั้งดึง ในที่สุดฉันก็ต้องมายืนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่ที่แถว ซึ่งความโชคดียังพอเหลืออยู่บ้าง!!! ก็ฉันดันเป็นคนสุดท้ายซะนี่!