กิ่งไม้ | รับผิดชอบ

"ยัยผีฉันไปแล้วนะ ฝากลูกด้วย... ปลายฟ้าพ่อไปแล้วนะ" คุณบอสบอกลาแม่ของลูก และหอมแก้มปลายฟ้า ก่อนที่จะเดินจากไป...

ไม่อยากจะเชื่อเลย คุณทีใจกว้างมากเลยนะเนี่ย

"กิ่ง เป็นอะไร..." ฉันรีบดึงสติกลับมาทันที เมื่อได้ยินเสียงคุณเมย์เรียก

"ป่าวค่ะ"

คุณเมย์ยื่นกระเป๋าเป้ปลายฟ้าให้ฉันถือ ก่อนจะเดินอุ้มปลายฟ้าเข้าห้องไป

ฉันเดินตามเข้ามา ก็แอบดูคุณเมย์เล่นกับปลายฟ้าอยู่ห่าง ๆ ทั้งหยอกล้อ ทั้งหอม ฟัดกันไม่หยุด มันต้องใช่แน่ ๆ โถ่... คุณเมย์กิ่งขอโทษที่เคยนอนค้างอ้างแรมกับสามีเก่าคุณเมย์ กิ่งขอโทษจริง ๆ

"คนสวยมาแล้ว..." คราวนี้เป็นคุณทีเดินยิ้มเข้ามา และเขา... ก็เดินไปอุ้มปลายฟ้าอีกคน

คุณทีหอมแก้มป่อง ๆ ซ้ายขวา... คุณพระ นับถือน้ำใจคุณทีจริง ๆ รักและเอ็นดูปลายฟ้ามาก เอ๊ะ หรือว่า... ที่คุณเมย์เลิกกับคุณบอส... เพราะท้องกับคุณที? แต่ทำไมไม่แต่งงานเลยล่ะ รอคลอดก่อนทำไม โอ้ย! ทำไมฉันต้องเอาเรื่องเจ้านายมาคิดเนี่ย!

ดูคุณไทม์ลูกคุณทีกับคุณเมย์สิ หลับปุ๋ยอยู่บนเตียงเด็ก คุณทีก็ยังอุ้มปลายฟ้าไปส่อง ๆ ดูน้อง น่ารักกันจริง ๆ

"น่ารักจังเลยนะคะ" เดินถือกระเป๋าไปวางที่โซฟา เห็นฉากน่ารัก ๆ แล้วอดชมไม่ได้

"ไม่มีสักคนล่ะกิ่ง" จะตอบว่า ไม่มีผัว ก็กะไร

"คงไม่มีแล้วค่ะ ขนาดแฟนยังหายากเลยค่ะคุณเมย์ แหะ ๆ อิจฉาคุณเมย์นะคะ มีเบบี้ตั้งสองคนแล้ว" คุณเมย์ขมวดคิ้วใส่ฉันทันที

"สองคนอะไร แค่ไทม์คนเดียวทำเอาเมย์ไม่ได้หลับไม่ได้นอนแล้ว พักก่อน"

ไทม์คนเดียว...?

"อะ... อ้าว ปลายฟ้า... ล่ะคะ?"

"ไม่จ้า ปลายฟ้าเป็นลูกบุญธรรมเมย์ เป็นลูกน้องสาวบอสอ่ะ บอสยุ่ง เมย์เลยช่วยเลี้ยง" ตายจริง อีกิ่งคิดบ้าไปคนเดียว

สรุปคือเขาไม่มีเมีย... ไม่มีลูก...

"กิ่ง ยิ้มทำไม" คุณที! เฮ้ย ฉันยิ้มเหรอ บ้า ฉันไม่ได้ยิ้มนะ! ถ้าฉันยิ้ม ก็คงยิ้มให้ปลายฟ้า ปลายฟ้าน่ารักขนาดนี้ ไม่ให้ฉันยิ้มได้ไง!

"เอ่อ ป่าวค่ะ แหะ ๆ ปลายฟ้าน่ารักมากค่ะ" คุณเมย์มองฉันตาเป็นประกาย

"เมย์บอกแล้วให้มีสักคน หาแฟนได้แล้ว ๆ" คุณเมย์พูดง่ายมาก มีแฟนนะไม่ใช่ซื้อขนม หาง่าย ๆ ก็ดีหน่ะสิ

"ค่ะคุณเมย์ สักพักค่อยหา มีอะไรให้กิ่งช่วยอีกไหมคะ"

"ไม่มีจ้ะ" ฉันยิ้มหวานให้ทุกคน ก่อนจะรีบเดินออกมาทำงานตัวเอง

จบสักที เรื่องดิวงานคุณบอส ขออย่าให้มีเรื่องอะไร ที่ต้องเจอกันซึ่ง ๆ หน้าแบบนั้นอีกนะ ฉันรับไม่ไหว!

เพราะงานที่สะสมช่วงฉันไปภูเก็ต ทำฉันไม่มีเวลาว่างทำอะไรแล้ว! ตอนนี้ฉันถึงกลับต้องหอบเอกสารทุกอย่างกลับมาทำที่คอนโด เฮ้อ! เหนื่อยมาก!

ตึ้ง~ พออ่านชื่อคนทักมาเท่านั้น โอ้ย ให้อีกิ่งอยู่อย่างสงบ ๆ บ้างได้ไหม!

Line | Boss

Boss: ปลาทอง! ส่งแบบ Er ให้แล้วนะ

เรื่องงานโอเค! โล่ง ฉันอ่านแต่ไม่ตอบ... เปิดงานดูดีกว่า

Boss: ไม่มีมารยาท อ่านไม่ตอบ

ฉัน: ไม่ว่างค่ะ

Boss: ปลาทองสมองน้อย

ว่าฉันอีกแล้ว! เอ๊ะ… แต่เขาทำอะไรฉันไม่ได้นี่น่า เหอะ ได้แค่พิมพ์ล่ะสิ งั้นอีกิ่งขอด่ากลับบ้างแล้วกัน!

ฉัน: กวนตีน

Boss: ยัยปลาทอง มันจะมากเกินไปแล้วนะเว้ย!

ฉัน: ทำไมคะ ไม่กลัว! เลิกงานแล้ว อีกอย่าง... คุณบอสทำอะไรกิ่งไม่ได้หรอก ไกล๊ไกลกัน

Boss: เธอท้าทายอำนาจอนาคอนดามากเกินไปแล้วนะปลาทอง

เอะอะ อนาคอนดา โถ่เอ้ย! ทำอะไรอีกิ่งไม่ได้หรอก

ฉัน: อวยตัวเองจัง อนาคอนดา หรือเข็มคะ

Boss: เข็มอะไร เห็นกินสะเต็มปาก แถมชอบสะด้วย

อ๊าก… ฉันไปไม่ถูกเลย! ฉันไปกินจึกจึ๋ยเขาได้ไงเนี่ย มันเป็นยังไงฉันจำไม่ได้เลย มันเป็นยังไงนะ หยุด ๆ กิ่งเธอจะรำลึกหาสวรรค์วิมานอะไร!

ฉัน: กินเข็มค่ะ แค่เข็ม ไม่ชอบ!

Boss: ลองกินใหม่ดูไหมล่ะ

ฉัน: คุณบอสลามก!

Boss: เธอลามกก่อน เธอล่วงเกินฉัน แถมไม่รับผิดชอบอีก! เรื่องคืนนั้นฉันจำมันขึ้นใจ มันตามหลอกหลอนฉันไม่หยุด ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี เครียด!

จำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้มั้ย?!

ฉัน: คุณบอส! เวอร์ค่ะ กิ่งต้องรับผิดชอบอะไร มั่วและโอเวอร์มาก

Boss: งั้นเหรอ… ถ้าเรื่องนี้ เมย์ลินรู้จะว่าไงนะ

ฉัน: คุณบอส จะแกล้งกิ่งไปถึงไหนคะ พอเถอะ จบได้แล้วเรื่องนั้น

Boss: ไม่จบ จนกว่าเธอจะรับผิดชอบฉัน

ฉัน: รับผิดชอบอะไร ไม่มีหลักฐาน ไหนหลักฐาน!

Boss: send picture

เขาแคปรูปแชทที่ฉันคุยเมื่อกี้ส่งมา กรี๊ดด อีกิ่งพลาดอีกแล้ว! ถ้าคุณเมย์รู้ฉันโดนแน่ งานฉันกำลังไปได้สวย เงินเดือนฉันจะถึงแสนอยู่แล้ว ไม่อาว ไม่อาวแบบนี้!

ฉัน: ลบเถอะค่ะ นะคะ

Boss: ลบทำไม ตลกดี ค่อยส่งให้เพื่อนฉันดู

ฉัน: คุณบอส กิ่งยอมค่ะ ยอมแล้ว! หยุดแกล้งนะคะ

Boss: งั้นลงมาเจอกันหน่อย มีเรื่องสำคัญจะคุย!

ฉัน: เจออะไรคะ? รู้ได้ไงกิ่งอยู่ไหน!

Boss: ฉันเทพไอที ดูไอพีเธอก็รู้ ฮ่า ๆ จะลงไม่ลง งั้นส่งรูปนี้ให้เมย์ลิน

ฉัน: อีคุณบอส!

ฉันรีบปิดจอโน้ตบุ๊ค หยิบมือถือลงมาที่ล้อบบี้คอนโด และมันก็จริง! เขานั่งไขว่ห้างยักคิ้วให้ฉัน! ไอ้บอส ไม่คุณ ไม่อะไรแล้ว!

ฉันรีบเดินตรงดิ่งไปหาเขา ยืนกำมือแน่น พูดไม่ออก ได้แต่มองหน้ากวน ๆ ที่ยิ้มเยาะให้ฉัน

หึ๋ย!

"จะเอายังไงว่ามา เรื่องคืนนั้นทำยังไงให้มันจบคะ"

เขาลุกขึ้น เดินมาจับข้อมือฉัน ก่อนจะดึงฉันออกมาจากคอนโด ไปที่รถตัวเอง

"ปลาทอง ขึ้นรถ!" ฉันเม้มปากแน่น จนเขาหยิบมือถือขึ้นมาโชว์รูปแชท

โอ้ย!

"อะไรนักหนาวะ โว้ย!" ฉันยืนกระทืบเท้าหัวเสียคนเดียว จนคนที่เดินอ้อมไปขับรถ หันมาขมวดคิ้วใส่

"เร็วปลาทอง! เป็นอะไร หาหมอไหม" ฉันหายใจฟึดฟัด เริ่มหงุดหงิด เริ่มโมโห เริ่มลำใย!

สุดท้ายฉันต้องจำใจ เดินกระทืบเท้าไปขึ้นรถ เพราะเขาหยิบมือถือขึ้นมาโชว์!

"จะแกล้งกันถึงไหน! พอได้แล้วรับไม่ไหวแล้ว!" ขึ้นรถปุ๊บฉันก็สลัดคราบเลขาผู้นอบน้อมทิ้งทันที! อีกิ่งไม่ไหวแล้ว อีกิ่งระเบิดแล้ว!

"ฮ่า ๆ สุดท้ายก็ระเบิด ฉันดูเลวชะมัด ที่ทำเลขาปลาทองผู้ใสซื่อฟิวส์ขาด..." ฉันถอนหายใจรัว กูไม่ไหวแล้ว ในโลกนี้มีใครกวนตีนได้มากกว่านี้มั้ย!

"จะเอาไงว่ามาเลย ไอ้บอส"

"ไอ้บอส?"

"เออ ไอ้บอส!"

"เรียกใหม่สิ!"

"เออ ไอ้บอส ไอ้คนกวนตีน!" อยู่ ๆ เขาก็หัวเราะลั่น และหยิบมือถือขึ้นมาโชว์...

กด... เปิดคลิปเสียง

อีกิ่งซวย! อีกิ่งตามเขาไม่ทันสักเรื่อง!

"เอาไงดีนะ… ส่งต่อให้เมย์ลิน และ ที... ผู้บริหารระดับสูงอนันธารากรุ๊ป"

หา!

"อย่า!" ฉันรีบคว้ามือถือเขา แต่เขากลับยกมันสูงขึ้นอีก

"เธอมันปลาทองสมองน้อย ไม่ทันคน " แกมันร้ายกาจเกินไปมากกว่า!

คิด… ได้แค่คิด ไม่กล้าด่าแล้ว!

"คุณบอสคะ กิ่งขอโทษ"

"คุณบอสคะ? ฮ่า ๆ ตลกจัง… เดี๋ยวฉันส่งคลิปเสียงเมื่อกี้ไปด้วย มันจะได้ฮาไปอีก" ฉันเม้มปากแน่น! มองซ้ายขวาหาทางออกให้ตัวเอง ตีหัว พาไปฆ่า หรือทำยังไงดี!

"คุณบอสจะให้กิ่งทำยังไงคะ กิ่งยอมแล้ว อย่าส่งคลิปให้คุณทีกับคุณเมย์เลยนะ กิ่งขอร้องล่ะค่ะ นะนะ "

"ทำยังไง? ฮ่า ๆ ทำได้ทุกอย่างป่าว"

"ฮือ ๆ ทำได้ค่ะ ให้ร้องเพลง ให้เต้น จะทำหมดเลย อย่าส่งคลิปให้เจ้านายกิ่งนะ ฮือ ๆ"

"แน่ใจ"

"แน่ค่ะ! แน่! กิ่งอยากให้เรื่องคืนนั้นจบ และคลิปบ้าๆนี้ด้วย กิ่งยอมหมด"

"แต่งงานกับฉัน"

"ได้ค่ะ เฮ้ย! อะไรนะ!"