EP : 7 : บางอย่างที่เปลี่ยนไป

“...” โคตรโป๊

ฉันมองบิกินี่ที่อีโก้พาไปซื้อ ไม่ ๆ มันไม่ได้พาไปซื้อแต่มันเป็นคนซื้อและมันเลือกเองทุกชิ้น ห้ามแล้วนะแต่มันไม่หยุดที่จะหยิบเลย

3 คืน 4 วัน กับบิกินี่ที่โคตรโป๊ 8 ชุด

“มึงไม่คิดจะให้เพื่อนใส่อย่างอื่นเลยเหรอโก้?”

“จะใส่เพื่อ ใส่แล้วก็ต้องถอดถ้างั้นก็เอาชุดที่มันถอดง่าย ๆ ค่ะหญิง”

“กูไม่ได้อยากไปแต่แรกนะโก้ ยิ่งให้ไปนอนกับเขาก็ยิ่งไม่อยาก มึงก็รู้ว่ากูเกลียด”

“ไม่อยากก็ต้องฝืนใจ โตแล้วอีเนียร์ ไม่ฝืนก็ต้องอยู่แบบนี้”

“...”

“มึงต้องทำทุกอย่างเพื่อตัวมึงจำไว้”

“...อือ”

นั่นล่ะค่ะ สุดท้ายฉันก็ต้องหอบบิกินี่แปดตัวแปดแบบแปดสีกลับมาที่คอนโดแล้วก็นั่งมองมันด้วยความสยดสยอง

ไม่ใช่ว่าไม่เคยใส่ ฉันใส่บิกินี่เวลาไปเที่ยวหรือไปว่ายน้ำเป็นเรื่องปกตินั่นล่ะแต่จะให้ไปใส่ให้เขาดูโดยเฉพาะมันคือเรื่องไม่ปกติ

...อี๋~

แค่แก้ผ้านอนให้เขาปู้ยี่ปู้ยำได้ตามสบายในทุกครั้งที่เขาต้องการมันก็แย่อยู่แล้วนี่ยังต้องใส่บิกินี่ยั่วเขาอีกเหรอ สภาพแต่ละชุดดูครึ่งตายังรู้เลยว่าตั้งใจใส่ยั่ว -_-!

เฮ้อ~ ก็ได้แต่แอบหวังว่าเขาจะไม่รู้ทันนะว่าฉันตั้งใจจะใส่ยั่วถึงแม้ว่าความหวังที่เขาจะรู้ไม่ทันมันจะริบหรี่ก็ตาม

-หลายวันต่อมา-

“เตรียมชุดรึยัง” เขาเข้ามาในคอนโดของฉันมาถึงก็เดินเข้าไปในห้องนอนอาบน้ำแล้วก็นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาพร้อมกับคำถาม

“ชุดอะไร”

“บิกินี่”

“อืม” ฉันตอบสั้น ๆ แล้วก็เล่นโทรศัพท์ต่อ

“โป๊ไหม?”

“...” คำถามทำให้ฉันต้องละสายตาแล้วมองไปที่เขาอีกครั้ง

“ว่าไง?”

“ไม่” ไม่โป๊น้อยน่ะสิ -_-

“อยากแก้ผ้าว่ายน้ำงั้นสิ”

“...” ใครจะอยากกันล่ะ!

“หึ ๆๆ ตกลงมีไหม”

“...มี”

“ก็แค่นั้น” เขายิ้มแต่ไม่ใช่ยิ้มมีความสุขหรอกคนแบบนี้มีแต่จะยิ้มสะใจให้ฉันต่างหากล่ะ 

ฉันมองเขาด้วยความโกรธและเขาก็คงรู้ถึงได้ยิ่งยิ้มพอใจแล้วเดินตรงมาหยุดตรงหน้าฉัน

หมับ!

“อย่ามาเสียมารยาทนะลูคัส” ฉันตำหนิเขาที่ดึงโทรศัพท์ออกไปจากมือฉัน

ฟุบ!

เขาโยนโทรศัพท์ไปที่โซฟาอีกตัวทำแค่นี้ใจฉันก็ห่อเหี่ยวแล้วเพราะอะไรรู้ไหมคะ เพราะฉันรู้จักเขาพอสมควรไง 

“พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า” ฉันบอกเขาเพราะพรุ่งนี้เราต้องไปขึ้นเครื่องตอนเจ็ดโมงเช้าซึ่งแน่นอนว่าต้องเผื่อเวลาเช็คอินด้วย

“ก็ให้เป็นเรื่องของพรุ่งนี้”

“แต่...อื้อ~” คำพูดฉันหายไปเหลือแค่เสียงในลำคอที่ดังออกมา แต่ไม่ใช่เพราะถูกจูบหรอกนะคะ ฉันถูกเขากดหัวให้ใบหน้าฝังลงไปหางูเห่าของเขาที่ชูคอแผ่แม่เบี้ยออกมาแล้วต่างหากล่ะ

หึ! ก็หวังว่าพรุ่งนี้จะตื่นไปขึ้นเครื่องทันก็แล้วกันนะลูคัสเพราะนี่มันห้าทุ่มแล้ว!

-วันต่อมา-

“เพราะเธอ”

“ฮะ?”

“เพราะเธอเราถึงตกเครื่อง”

“เหอะ! เพราะนายรึเปล่า ฉันเตือนแล้ว”

“เพราะเธอต่างหากที่บอกให้ฉันเอานาน ๆ”

“ลูคัส!” ฉันตะเบ็งเสียงใส่เขาด้วยความโมโหเพราะไม่มีช่วงเวลาไหนเลยที่ฉันบอกให้เขาทำอะไรนาน ๆ แต่ถ้าแรง ๆ ไม่แน่ เอ่อ...ช่างมันเถอะค่ะมันก็แค่เรื่องของเมื่อคืนอย่าไปให้ความสำคัญเลย

“เผื่อเธอจะลืมไปว่าเราไม่ได้อยู่ในคอนโดของเธอ” เขาพูดออกมาฉันก็หน้าเสียแล้วก็รีบกวาดสายตาไปรอบ ๆ ที่มีคนมองมาที่เราสองคนเยอะพอสมควรแต่มองได้แค่แป๊บเดียวก็ต้องเลิกสนใจคนอื่นเพราะยิ่งมองยิ่งอายที่เมื่อกี้เสียมารยาทเสียงดังในที่สาธารณะ พอมองกลับมาที่เขาก็เห็นนายนี่มองเหมือนสมเพช

เหอะ!

อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะลูคัส คอยดูนะถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ฉันจะขยี้นายให้แหลกขึไปเลย!

“ไม่ต้องอารมณ์เสียแค่เลื่อนไฟท์แค่นั้นเองจะเป็นอะไร จะกินอะไรก่อนไหม”

“ไม่”

“แน่ใจ?”

“อืม”

“ถ้างั้นฉันกินคนเดียวนะ”

“อืม” ฉันตอบสั้น ๆ ถึงแม้ในใจจะเริ่มหิวแล้วก็ตาม ตื่นตั้งแต่ตีสี่จนถึงตอนนี้จะแปดโมงเช้าแล้วใครจะไม่หิว แต่ไม่กินเพราะเขาถามถึงหิวแค่ไหนก็จะทน ชูคอไว้ซาเนียร์

ลูคัสไม่พูดอะไรเขาแค่พยักหน้าเรียกให้เดินตามแล้วจากนั้นเขาก็เดินไปทางร้านขายเบอร์เกอร์ร้านหนึ่งแล้วก็จัดการสั่งอาหารโดยที่มีฉันยืนชูคอรออยู่ข้างนอก​ ฉันไม่กินหรอกไม่เคยอยากกินอาหารร่วมกับเขา

ลูคัสสั่งเบอร์เกอร์ชิ้นโตของแบรนด์ดังมาพร้อมกับกาแฟหนึ่งแก้ว เขานั่งลงที่ที่นั่งข้างหน้าร้านฉันก็ต้องจำใจนั่งด้วยแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นระหว่างที่รอให้เขายัดไอ้ของกินของเขาเข้าปากเข้าท้องให้เสร็จ

“...”

...หอมเป็นบ้า

ไม่ ๆ ไม่ต้องสนเลยซาเนียร์ รอกินอาหารบนเครื่องบินก็ได้อีกแค่สองชั่วโมงก็ได้ขึ้นเครื่องแล้ว

เล่นโทรศัพท์ฆ่าเวลาดีกว่า ไหนดูซิว่ามีอะไรน่ากิน...

เฮ้อ~ ทำไมวันนี้เบอร์เกอร์กับกาแฟมันหอมผิดปกติแบบนี้ T^T

อย่ามองเขานะซาเนียร์เดี๋ยวเขารู้ว่าแกกำลังหิวมาก ห้ามมองเด็ดขาด

...หอม

...จัง

...ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดแล้ว

“เอาไป”

“...” ฉันมองบางอย่างที่ถูกยื่นมาพร้อมกับเสียงที่ค่อนข้างห้วนของเขา

“อะไร?”

“หิวก็กิน”

“ไม่หิว”

“กิน”

“ไม่”

“อย่างเรื่องเยอะ กิน”

“...” ฉันมองเขาที่กำลังมองกดดันฉันแล้วก็ทำหน้ากับท่าทางที่เหมือนคนจำใจต้องกินเพราะถูกบังคับ

ว่าแต่ตั้งนานแล้วเขาไม่กัดมันสักคำเลยรึไง นี่ฉันคิดว่าเขากินเกือบหมดแล้วซะอีก

“นายไม่กินเหรอ?”

“หึ!” เขาแค่นเสียงใส่แค่นั้นแล้วก็ลุกไปเข้าแถวซื้อเบอร์เกอร์ใหม่ นี่อย่าบอกนะว่าไม่กินชิ้นนี้เพราะเก็บไว้ให้ฉันกิน 

“...”

เขาตั้งใจไม่กินเพื่อให้ฉันกินจริง ๆ เหรอ เขาจะมีน้ำใจขนาดนั้นเลยเหรอคะ ไม่หรอก ลูคัสไม่ใช่คนดีต่อให้เมื่อก่อนจะจะเคยได้ยินผ่าน ๆ หูว่าเขาดีอย่างนั้นอย่างนี้ก็ตามเพราะตั้งแต่รู้จักกันฉันไม่เคยสัมผสความใจดีจากผู้ชายคนนี้ได้เลย

-เวลาต่อมา-

“ครอก~” zzZZZ

“...” ยัยนี่แม่งหลับแล้วก็ยังกรนอีก ดีนะที่กรนเบา ๆ ถ้ากรนดังผมคงได้อายคนทั้งเครื่อง

ฟุบ!

คอซาเนียร์พับลงไปข้างหน้าแต่เธอก็ยังหลับ หลับได้ยังไงวะไม่ปวดคอเหรอที่สำคัญคอพับลงไปแรงขนาดนั้นไม่คิดจะรู้สึกตัวเลยรึไง

“...อ่าส์~”

หมับ~

“อื้อ~”

“ชู่ว์~” ผมเวทนาเลยดึงหัวมาพิงไหล่แล้วก็ส่งเสียงปลอบไม่ให้เธอตื่น ให้หลับ ๆ ไปเถอะเพิ่งได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเอง ก็หวังว่ายัยนี่จะไม่ปล่อยน้ำลายมาไหลเปรอะเลอะเสื้อผมหรอกนะเพราะถ้าไหลผมจะทำโทษยัยนี่ให้หนักทั้งคืนไปเลย

-เวลาต่อมา-

...สวยจัง

ฉันไม่ได้มาทะเลใต้นานเท่าไหร่แล้วนะ หรืออันที่จริงจะต้องพูดว่าฉันไม่ได้เที่ยวนานเท่าไหร่แล้วดีกว่า

นานแล้วล่ะตั้งแต่ฐานะการเงินที่บ้านเริ่มมีปัญหาจนแม่ต้องหมดตัวไปกับผัวของแม่ด้วย

เงินของไอ้แก่ตัณหากลับไม่เหลือไม่เท่าไหร่หรอกแต่มันลามมาถึงเงินของพ่อฉันที่ท่านทิ้งไว้ให้ก่อนท่านจะเสียด้วยนี่สิ มันน่าเจ็บใจตรงนี้ล่ะแถมมันยังลามมาทำลายชีวิตฉันด้วย!

“ชอบเหรอ”

“ฮะ?” ฉันหันกลับไปมองเขาที่เพิ่งพูดแต่ไม่ได้ตั้งใจฟังเลยไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร

“ถามว่าชอบเหรอ”

“ก็...สวยดี”

“ชอบก็แค่บอกว่าชอบยากตรงไหน” ลูคัสดุออกมาเบา ๆ แต่ฉันไม่สนใจเขานอกจากหันไปมองวิวข้างทางต่อ 

ความจริงเขาไม่น่าถามเลยนะใครจะไม่ชอบล่ะทั้งหาดทรายสีขาว น้ำทะเลสีฟ้าครามใสสะอาด มีเกาะน้อยใหญ่ให้มองเห็นตั้งหลายเกาะแถมธรรมชาติรอบ ๆ ก็เต็มไปด้วยภูเขาหินปูนกับต้นไม้สีเขียวเยอะแยะเต็มไปหมด 

ฉันเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรกยังไม่ทันได้เที่ยวเลยค่ะแค่นั่งรถที่เขาเช่าออกจากสนามบินเพื่อไปโรงแรมก็รู้สึกหลงรักที่นี่แล้ว

นี่ขนาดจำใจต้องมาแถมยังมากับคนที่ทั้งฉันไม่ได้รักเขาและเขาไม่ได้รักฉันนะยังรู้สึกดีที่ได้มาเห็นที่นี่เลยแล้วถ้าได้มากับคนที่รักกันล่ะมันจะดีแค่ไหนกันนะซาเนียร์

...มันคงจะดีมาก ๆ เลยนะคะ แต่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสมีคนที่รักกันรึเปล่าในเมื่อยังไม่รู้ว่าชีวิตของตัวเองต้องตกอยู่ในความห่วยแตกแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่

ฉํนกับเขาใช้เวลาขับรถไม่นานก็มาถึงที่พัก สวยค่ะ สวยมาก ๆ อยู่ติดชายหาดเลย พอเข้ามาในห้องก็ยิ่งสวยจนเกือบลืมไปเลยว่ามากับคนที่ไม่อยากมา ที่สำคัญในห้องพักก็มีสระว่ายน้ำส่วนตัวด้วย

“เหมือนเธอจะชอบ”

ขวับ!

“ยุ่ง” ฉันหันไปเหน็บเขานิดหน่อยแล้วก็เลิกสนใจที่จะมองความสวยของห้องต่อ หมดอารมณ์จะชื่นชมอะไรแล้ว

เกลียดเขาจริง ๆ เลย คนกำลังเสพความสุขอยู่ในภวังค์ของตัวเองทำไมต้องพูดแทรกให้ฉันต้องยุติความสุขด้วยนะ

“หึ ๆๆ ก็แค่ดีใจที่เธอชอบ”

“...อะไรของนาย”​ ฉันว่าจะไปจัดของให้เรียบร้อยเพราะต้องอยู่ที่นี่หลายคืนแต่เพราะเขานั่นแหละที่พูดจาแปลก ๆ เลยทำให้ฉันต้องหรี่ตามองแล้วถามออกไป พอถูกถามเขาก็ไหวใหล่นิดหน่อยด้วยท่าทางไม่ยี่หระ

“ไม่มีอะไร ก็แค่มาเที่ยวเลยไม่อยากทะเลาะกับเธอ”

“เหรอ?” หน้าตาฉันน่าจะบอกออกไปชัดเจนมากมั้งว่าฉันไม่ไว้ใจเขาเขาถึงได้มีสีหน้าหงุดหงิดขึ้นมา

“เธอคิดว่าฉันอยากกัดกับเธอทั้งที่มาพักผ่อนรึไงวะ”

“ไม่รู้สิ ปกตินายเกลียดฉันแล้วฉันก็เกลียดนายมาก การที่นายจะไม่อยากทะเลาะกับฉันมันเลยดูแปลกเกินไปหน่อย” ​

“หึ ๆๆ มันแปลกตั้งแต่คนเกลียดกัน เอากันได้เกือบทุกคืนแล้ว”

“ลูคัส!”

“เงียบ ไม่ต้องวีนฉันบอกว่าไม่อยากทะเลาะก็คือไม่”

“...” เขาสั่งฉันก็ต้องทำตามไงถึงแม้ว่าฉันจะอยากคว้าขวดน้ำที่อยู่ใกล้มือที่สุดฟาดหัวเขาก็ตาม!

“จะทำอะไรต่อ พักผ่อนไหม”

“...”

“ถ้าไม่ตอบฉันจะคิดว่าเธอไม่มีอะไรทำแล้วฉันก็จะหาอะไรให้ทำ”

“จะเก็บของ” ฉันรีบตอบออกไปทันทีเพราะหาอะไรให้ทำที่เขาพูดฉันรู้ดีว่ามันคืออะไร

“อืม ถ้างั้นก็เก็บของแล้วพักผ่อน หิวก็สั่งอะไรกิน” เขาพูดเหมือนสั่งเสีย เอ๊ย! พูดเหมือนจะออกไปไหนแล้วก็ดูเหมือนจะใช่เพราะเขาเดินไปหยิบกระเป๋าเงินกับกุญแจรถ จะไปไหนของเขานะเพิ่งมาถึงได้แป๊บเดียวเอง 

“แล้วนายจะไปไหน”

“ธุระ” เขาพูดแค่นั้นและแน่นอนว่าเวลามีคนตอบว่า ธุระ เราไม่ควรเจ๋อถามต่อนะคะถึงแม้ว่าจะสงสัยพอตัวว่าเขาจะออกไปไหนในสถานที่ที่เป็นที่ท่องเที่ยวและเราเพิ่งมาถึง แต่คำว่าธุระคือคำรวม ๆ ที่บอกให้รู้ว่า ไม่เสือก 

ฉันหันไปสนใจกระเป๋าเดินทางของตัวเองต่อ เก็บแค่ของตัวเองนี่ล่ะของคนอื่นไม่เก็บอยากเก็บก็เชิญเก็บเองหน้าที่ฉันมีแค่ไหนทำแค่นั้นไม่ล้ำเส้นทำให้ใครมันสบายแน่นอน

“ซาเนียร์”

“อืม มีไร” ฉันหันกลับไปมองเขาอีกรอบด้วยความรำคาญแล้วก็เห็นสายตาที่เปลี่ยนไป สายตาที่ทำให้ฉันร้อน ๆ หนาว ๆ 

“ถ้าไม่มีอะไรทำก็หาอะไรกินแล้วก็พักผ่อนเยอะ ๆ ฉันว่า คืนนี้ฉันคงเอาเธอหนักว่ะ”