intro

Intro

นาทีที่มีจิน #นาทีจิน

นาที : ทีไม่รู้หรอกนะว่าครอบครัวของจินจะเป็นยังไง แต่สิ่งที่ทีรู้คือทีชอบจิน

จิน : ที...

นาที : จินจะให้โอกาสคนแบบทีได้หรือเปล่า

จิน : อื้ม..

นาที : จินยอมตกลงเป็นแฟนทีแล้วใช่ไหม

จิน : ก็ตอบไปแล้วไง

นาที : เย้ ทีสัญญานะว่าต่อจากนี้ทีจะดูแลจินให้ดีและมีความสุขที่สุดในโลกเลย

จบบริบูรณ์

“กรี๊ดดด! น่ารักที่สุดเลยอ่า นี่ขนาดเป็นเรื่องราวที่อยู่ในฟิคนะ ถ้าในชีวิตจริงพวกเขาสองคนคบกันแฟนคลับจากฟินขนาดไหน ดูสิขนาดนี่เป็นเรื่องของจินตนาการยังมีนักอ่านมาซัพพอร์ตเยอะขนาดนี้” ผมถึงกับร้องลั่นด้วยความเขินเมื่อแต่งฟิคถึงตอนจบถึงแม้ว่าผมจะแต่งเรื่องราวความรักในจินตนาของทีและจินมาเป็นร้อยเรื่องแล้ว แต่ทุกครั้งที่แต่งให้พวกเขาเป็นแฟนกันในตอนจบ ผมก็ยังใจฟูมีความสุขจนมันจะไหลออกมาหูเลยล่ะ มันเหยิน มันฮ๊อบ มันม้วน มันฟิน~

“เลิกเพ้อเจ้อได้แล้วไอ้วา มากินข้าวนี่”

“รู้แล้วน่า” แสงสว่างในหัวของผมถึงกับดับลงเมื่อไอ้ดลมันช๊อตฟิวผม

“เออ วันนี้ไปร้านเจ๊จอยกันป้ะ”

“กูไม่ไปนะ พอดีจะไปดูหนังกับไอ้นาย” คนดีกล่าวขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปยังไอ้นายผู้ที่เป็นแฟน

“กูก็ไปไม่ได้ พอดีว่าจะพาลันไปดูบ้านที่เพิ่งซื้อให้น่ะ” เมื่อจบประโยคของไอ้ดลผมถึงกลับมองบนด้วยความเบื่อหน่ายแล้วก็หมั่นไส้พวกเพื่อน ๆ เป็นอย่างมาก เพราะทุกวันนี้ผมแทบจะเป็นเนื้องอก เป็นเชื้อโรค เป็นปรสิตที่พวกมันไม่ต้องการอยู่แล้ว

“โห ทำไมพระเจ้าต้องทิ้งไอ้วาให้โสดอยู่คนเดียววะเนี่ย”

“มึงก็เลิกเอาเวลาไปเพ้อเจ้อแล้วไปหาแฟนดี ๆ สักคนสิวะไอ้วา”

“มึงพูดง่ายนะไอ้ดี คนดี ๆ ที่ไหนจะมาชอบกูวะมึงดูสภาพกูก่อนวัน ๆ เอาแต่เขียนฟิคแล้วก็แดกชานมไข่มุกเนี่ย”

“มึงก็เลิกใช้ชีวิตแบบเดิม ๆ ซะสิ จะได้มีคนเอาไง”

“ไอ้เหี้ยดล นั่นปากเหรอที่พูดน่ะ ความจริงแล้วไม่ใช่ว่าไม่มีใครเอากูเว้ยกูต่างหากที่ไม่ให้พวกมันเอา”

“ข้อมูลนี้ไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่นะ”

“ไอ้นาย มึงก็อยู่ข้างมันเหรอ ช่างเถอะถึงแม้ว่าชาตินี้กูจะไม่มีแฟนแต่ขอแค่เมนของกูเป็นแฟนกันก็พอ กูขอแค่ได้นอนดูพวกเขารักกันชาตินี้กูก็นอนตายตาหลับแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นมึงก็เตรียมตัวนอนแก่ตายไปคนเดียวได้เลย”

กรี๊ดดด! ชีวารับไม่ได้ ชีวารับไม่ด้ายยยยยย