ตอนที่ 2 กอบัว

"บัวไปเรียนก่อนนะคะ" นักศึกษาสาวใบหน้าสวยแต่งแต้มเครื่องสำอางอย่างพอเหมาะ รูปร่างอ้อนแอ้นส่วนสูงเพียงร้อยห้าสิบห้าขนาดไซซ์มินิน่ารัก กล่าวบอกกับพ่อแม่ของเธอก่อนจะออกจากบ้าน

"บัว..." หญิงสาวหยุดชะงักแล้วหันไปที่เสียงเรียก

"...วันนี้ถ้าเรียนหนักก็ไม่ต้องไปทำงานนะ" คนเป็นพ่อบอกกับลูกสาวด้วยความห่วงใย เพราะที่ผ่านมากอบัวช่วงแบ่งเบาค่าใช้จ่ายทางบ้านได้เยอะมาก ซึ่งเธอยอมทำงานพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียน ไม่ว่างานอะไรที่เป็นงานสุจริต และไม่เสี่ยงกับชีวิตจนเกินไปเธอก็พร้อมที่จะทำ

"บัวไหวค่ะ พ่อไม่ต้องเป็นห่วง" ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหวานให้คนเป็นพ่อ

"ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ"

"ค่ะ" กอบัวตอบกลับเสียงใสก่อนจะก้าวขาเดินออกจากประตู ระหว่างที่เธอกำลังเดินไปที่หน้าบ้าน ก็มีรถยนต์ที่คุ้นเคยขับเข้ามาจอดพอดี

"นึกว่าจะมาไม่ทันบัวซะแล้ว" ชายหนุ่มหน้าตาดีรูปร่างสมส่วนส่วนสูงร้อยแปดสิบลงมาจากรถแล้วก้าวขายาวเดินไปดักหน้าหญิงสาว แล้วคว้ากระเป๋าของเธอมาถือไว้ราวกับเป็นหน้าที่

"ขอบคุณนะจอม" กอบัวกล่าวขอบคุณแล้วฉีกยิ้มกว้างให้กับจอมทัพ ชายหนุ่มคลี่ยิ้มกลับก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูให้กอบัว

ภายในรถ

"บัวก็คิดว่าจอมจะไม่มาซะแล้ว"

"จะไม่มาได้ยังไงล่ะ ฉันต้องมาอยู่แล้ว" ปากหนาเอ่ยแต่สายตาจ้องไปที่ถนนด้วยสีหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่าง

"เป็นอะไรหรือเปล่า" มือเรียวแตะไปที่ไหล่กว้างแล้วกล่าวถามด้วยความเป็นห่วง

"....." นักศึกษาหนุ่มไม่ตอบได้แต่พ่นหายใจออกมาเบา ๆ

"คิดถึงลุงเกษมเหรอ" จอมทัพหันมาคลี่ยิ้มบาง ๆ

"ลุงเกษมไม่ได้ไปไหนหรอก ท่านยังคงอยู่รอดูความสำเร็จของจอมนะ"

"ฉันรู้ว่าพ่อยังไม่ไปไหน...." นักศึกษาหนุ่มขบฟันด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยวแฝงความแค้น

"...ถ้าฉันยังไม่ได้ลากตัวไอ้คนที่ฆ่าพ่อมาไหว้อัฐิของท่าน"

"จอม.."

"เธอไม่ต้องพูดอะไร เพราะยังไงฉันก็ไม่เชื่อว่าพ่อคิดสั้นฆ่าตัวตาย" หญิงสาวพยายามบอกกล่าวกับชายหนุ่มแต่ก็โดนทักท้วง เธอจึงได้แค่ลอบหายใจเบา ๆ

มหาวิทยาลัย The BEST

"วันนี้เลิกเรียนบัวต้องไปทำงานหรือเปล่า"

"ทำจ้ะ" กอบัวตอบกลับเสียงหวาน

"วันนี้ฉันว่าง..เดี๋ยวไปส่ง"

"ไม่ต้องหรอก บัวเกรงใจน่ะ" หญิงสาวปฏิเสธอย่างนุ่มนวล

"เกรงใจอะไรกัน เราเป็นเพื่อนกันนะ"

"เพื่อนนั่นแหละยิ่งต้องเกรงใจ" กอบัวทักท้วงขึ้นทันที

"แล้วถ้ามากกว่าเพื่อนบัวยังจะเกรงใจอยู่หรือเปล่า" หัวคิ้วงามย่นเข้าหากันพร้อมกับแหงนขึ้นมองใบหน้าชายหนุ่ม

"จอมหมายถึงอะไร" ชายหนุ่มร่างสูงคว้ามือเรียวของหญิงสาวมากุมก่อนจะพูดขึ้นว่า

"เรามาเป็นแฟนกันนะ" สองแก้มทั้งสองของร่างบางแดงระเรื่อทันทีที่นักศึกษาหนุ่มพูดจบ

"...." กอบัวก้มหน้าอมยิ้มด้วยหัวใจที่พองโต เพราะเธอเองก็ชอบจอมทัพอยู่เหมือนกัน

"เราสองคนรู้จักกันมาก็นาน..จนตอนนี้เราก็ใกล้จะเรียนจบแล้วด้วย..." มือหนาเอื้อมมายกปลายคางมนของหญิงสาวขึ้นเพื่อเขาจะได้สบตากับเธอ

"...ถึงเวลาที่ฉันควรจะบอกความรู้สึกที่มีกับเธอสักที"

"..."

"ฉันรักเธอ..กอบัว" พอได้ยินคำพูดของจอมทัพ กอบัวก็เขินอายเบือนใบหน้าที่เห่อร้อนไปทางอื่น

"เธอคิดเหมือนกันกับฉันหรือเปล่า" หญิงสาวหันใบหน้าสวยกลับมาพร้อมกับผงกหัวยอมรับว่าเธอเองก็ชอบชายหนุ่มที่ยืนตรงหน้าเช่นกัน

"ฉันดีใจที่สุด" จอมทัพคว้าร่างบางเข้ามาโอบกอดด้วยความดีใจ

"จอมปล่อยก่อน..อายเขา" กำปั้นเล็กทุบที่หลังของชายหนุ่มเบา ๆ แล้วหันซ้ายหันขวากลัวคนอื่นจะเห็นเข้า

"ไม่ต้องอายหรอก คนเป็นแฟนกันเขาก็ทำแบบนี้ทั้งนั้น"

"แต่บัวอาย ปล่อยบัวก่อน" จอมทัพไม่ฟังคำร้องขอของกอบัวยังคงกอดรักเธอจนพึงพอใจ เขาจึงปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ

.

.

.

"เลิกงานฉันจะมารับนะ" จอมทัพที่อาสามาส่งกอบัวที่ทำงานแล้วบอกกล่าวกับเธอก่อนจะกลับ

"วันนี้บัวเลิกดึกนะ..จอมจะมาไหวเหรอ"

"ยิ่งดึกสิยิ่งต้องมารับ..."

"แต่พี่กิ๊บอาสาจะไปส่งบัวแล้ว" กอบัวแทรกพูดแล้วบอกกล่าวให้ชายหนุ่มสบายใจ พี่กิ๊บที่เธอพูดถึงเป็นพี่ร่วมงานที่สนิทที่สุดซึ่งกอบัวไว้ใจให้เธอเป็นคนไปส่ง เนื่องจากวันนี้เธอกับกิ๊บจะต้องมาทำงานนอกสถานที่

"จะไปรบกวนเขาทำไมกัน ไม่รู้ล่ะฉันจะมารับห้ามไปกับใครทั้งนั้น" เมื่อเห็นชายหนุ่มมีสีหน้าไม่พอใจเธอจึงยอมให้เขามารับ

"ก็ได้ ก็ได้งั้นบัวจะรอจอมนะ"

"แฟนใครเนี่ย น่ารักที่สุดเลย" มือหนาเอื้อมไปหยิกแก้มของหญิงสาวเบา ๆ เป็นหยอกล้อ

"จอมอ่า"

หลังจากจอมทัพกลับไปแล้ว กอบัวก็เข้าไปในร้านเตรียมตัวเดินทางไปยังโรงแรมหรู ซึ่งมีลูกค้าว่าจ้างให้ไปช่วยเสิร์ฟเครื่องดื่มเนื่องจากเป็นเครื่องดื่มที่มาจากร้านที่เธอทำงาน

"พี่กิ๊บ ไม่ต้องไปส่งบัวแล้วนะ" ระหว่างทางที่จะไปยังโรงแรมกอบัวก็หันไปบอกกับกิ๊บที่นั่งอยู่เบาะข้าง ๆ

"อ้าว ทำไมล่ะแล้วบัวจะกลับยังไงถ้าไม่ให้พี่ไปส่ง"

"เอ่อ..."

"แฟนจะมารับ?" กิ๊บแทรกพูดแล้วฉีกยิ้ม

"พี่กิ๊บอ่า" สองแก้มของสาวรุ่นน้องแดงก่ำจนสังเกตได้ชัด

"ไม่ต้องเขินหรอกหน่า"

"ทำไมพี่รู้ล่ะคะว่าบัวกับ..."

"ใครเห็นก็ดูออกว่าพวกเธอเป็นแฟนกัน" หญิงสาวนึกถึงภาพที่จอมทัพหยิกแก้มทำให้ใบหน้าสวยเห่อร้อนทันที เธอรีบเบือนหน้าหนีไปมองถนนผ่านกระจกใส สายตาก็สะดุดไปเห็นชายชราล้มลงไปกองอยู่บนถนนอีกฝั่งหนึ่ง

"พี่กิ๊บ จอดรถก่อนค่ะ" กอบัวตะโกนบอกคนขับทันที

"มีอะไรเหรอบัว" กิ๊บที่นั่งข้าง ๆ เอ่ยถามแล้วมองไปทางเดียวกับที่กอบัวมอง แล้วจอดรถที่ข้างทาง

"เดี๋ยวบัวมานะคะ" กอบัวบอกคนในรถก่อนจะรีบเปิดประตูลงจากรถทันที

"พี่ไปด้วย" รุ่นพี่สาวลงจากรถแล้ววิ่งตามกอบัวมาติด ๆ สองสาวจับมือกันข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อจะไปให้ความช่วยเหลือชายชราที่นอนหมดสติกลางถนน พอทั้งคู่มาถึงก็รีบช่วยกันพาร่างชายชราไปจุดที่ปลอดภัย ก่อนจะเขย่าตัวเรียกเพื่อให้ได้สติ

"คุณลุงคะ คุณลุง" ชายชราค่อย ๆ ลืมตาทำให้สองสาวหันมายิ้มให้กันด้วยความดีใจ

"ทำไมลุงไปนอนอยู่กลางถนนล่ะคะ" กิ๊บเป็นคนถามในขณะที่ชายชราพยายามหยัดกายลุกขึ้นนั่ง

"ลุงเป็นลม ขอบใจหนู ๆ นะที่มาช่วยลุง"

"ไปหาหมอไหมคะ เดี๋ยวบัวพาไป" ชายชราส่ายหน้าช้า ๆ เป็นการปฏิเสธ

"ทำไมไม่ไปล่ะคะ ให้หมอตรวจดูสักหน่อย"

"ลุงไม่มีเงินพอที่จะไปโรงพยาบาลหรอก" สิ้นเสียง กอบัวก็หันมามองหน้ากับกิ๊บ ก่อนจะหันกลับที่ชายชรา

"เดี๋ยวบัวจัดการให้เอง...." ว่าจบ ก็หันมาพูดกับกิ๊บ

"...พี่กิ๊บไปที่โรงแรมก่อนนะ เดี๋ยวบัวจะตามไป" รุ่นพี่สาวลอบหายใจเบา ๆ เธอรู้และเข้าใจว่ากอบัวชอบช่วยเหลือคน ใคร ๆ ก็มักจะพูดถึงเธอว่าเป็นดั่งนางฟ้า แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

"มีอะไรก็โทรหาพี่นะ"

"ค่ะ" หลังจากกิ๊บข้ามถนนแล้วขับรถไปยังโรงแรม กอบัวก็เรียกแท็กซี่พาชายชราไปยังโรงพยาบาล

กอบัวตัดสินใจพาชายชราไปโรงพยาบาลที่เธอเคยพาพ่อกับแม่มาตรวจสุขภาพ ซึ่งไม่ได้ราคาแพงมากนัก

"แผลแค่นี้ร้องจะเป็นจะตาย"

"เย็บทั้งสิบเข็มเลยนะจะไม่เจ็บได้ไง" ระหว่างที่กอบัวนั่งรอชายชราที่เข้าไปในห้องตรวจ ก็มีเสียงของชายหนุ่มสองคนพูดคุยกันที่กำลังเดินมา กอบัวจึงเงยหน้าหันไปมอง ก็เห็นชายหนุ่มทั้งสองที่หน้าตาหล่อเหลา คนแรกมีใบหน้าที่หล่อคมแต่ดูดุดันรูปร่างสันทัดสมส่วนแบบคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำเขาดูสูงกว่าเธอมาก พอกอบัวหันไปที่ชายหนุ่มอีกคนก็ต้องเบิกตากลมโตหัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมาข้างนอก

"นั่น..พี่อี้เฉินนี่"