MY SISTER : 05

[Patapee Talk]

เช้าวันรุ่งขึ้น......

แสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดผ้าม่านหน้าต่างเข้ามา ทำให้เปลืองตาผมกะพริบถี่เพื่อปรับให้เข้ากับแสง ก่อนจะควานหามือถือมาดูเวลา แปดโมงแล้วเหรอเนี่ย พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วผมก็อดยิ้มให้กับความใสซื่อของผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เลย เธอคิดว่าผมเป็น...

เกย์

หึ... อายุเท่าไรแล้วนะ ไม่ทันโลกเอาซะเลย แล้วผมก็นึกสนุกอยากเล่นไปกับเธอด้วย อยากลองดูว่าเธอจะรู้ตัวเมื่อไรว่าตอนนี้เธอกำลังเผชิญอยู่กับอะไร ผมน่ะเสือตัวพ่อเลยนะ...แต่เธอดันคิดว่าผมไม่ชอบผู้หญิง บ้าไปแล้วแน่ๆ

ฮืด..ฮืดดดดด

เหมือนจะมีกลิ่นแปลกๆ ลอยมาผมยู่จมูกเพื่อสูดดมทันทีว่าเป็นกลิ่นอะไร เพราะมันเหมือนกลิ่น...กลิ่นไหม้

ฉิบหาย!! ไฟไหม้ ผมรีบดีดตัวลุกจากที่นอน เปิดประตูห้องและตรงไปยังห้องครัวทันทีเพราะเห็นกลุ่มควันลอยออกมา

เห้ยยยย!!!!!

แคร่ก….แคร่ก

“อะไรเนี่ย” ผมตกใจมากเมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังดับไฟบนเตาด้วยท่าทีลนๆ และเหมือนเธอจะสำลักควันด้วยผมรีบเข้าไปพยุงร่างบางไว้ในอ้อมกอดทันทีพร้อมเอื้อมมือหยิบผ้ามาคลุมเตาเพื่อเป็นการดับไฟและเดินไปเปิดหน้าต่างให้ควันลอยออกไปข้างนอก ก่อนจะหันมาสนใจคนในอ้อมแขน

ยัยเตี้ยนี่โตมาขนาดนี้ได้ยังไงนะ แค่เข้าครัวก็ทำไฟไหม้….

“ฉันขอโทษ ฉันแค่หิวอะ แค่กๆ” เธอบอกพลางก้มหน้างุด คอตก เธอคงจะรู้ตัวว่าผมกำลังจ้องเธออย่างคาดโทษ จะไม่ให้ผมโมโหได้ยังไง ถ้าเมื่อคืนผมไม่กลับมานอนที่นี่ล่ะ อะไรจะเกิดขึ้น แล้วถ้าเธอสำลักควันตายไปจะทำยังไง...

ผมแค่เป็นห่วงยัยเตี้ยนี่ในฐานะเพื่อนร่วมโลก

ภาระชัดๆ ผมช้อนตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าหญิงตรงมายังโซฟาในห้องนั่งเล่นก่อนวางเธอลง กำลังจะกลับไปดูในครัวอีกรอบว่าไฟดับหมดรึยัง แต่…

หมับ!

“นายโกรธฉันเหรอ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ” คนตัวเล็กจับแขนผมไว้แล้วพูดเหมือนจะร้องไห้ ใจผมกระตุกวูบเลย จากที่โมโหมากก็เปลี่ยนโหมดฉับพลัน

“ไม่ได้โกรธ...แต่ถ้ามีคราวหน้าเธอตายแน่ เพราะฉะนั้นอย่าเข้าครัวอีก” ผมค่อยๆ ย่อตัวลง ใช้หัวแม่มือปาดคราบเขม่าดำบนแก้มเนียนนุ่ม ในจังหวะที่เราสบตากัน มันมีบางอย่างแปลกไป จนผมต้องรีบพาตัวเองออกจากตรงนี้ ผมลุกขึ้นยืนและเดินกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง

ผมไม่ได้เป็นคนใจดีและอ่อนโยนขนาดนั้นแต่แปลกที่ผมไม่รู้สึกรำคาญคนตัวเล็กตรงหน้า ทั้งที่เรื่องที่ทำมันน่าโมโหและก็น่ารำคาญมาก ผมสำรวจดูว่าในครัวเสียหายไปมากแค่ไหน ดีที่ยังไม่ค่อยเท่าไหร่

ปกติผมก็ไม่ค่อยจะทำอาหารกินเองแต่มีติดไว้บ้างเผื่อหิว ผมไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครเลยนะเนี่ย รู้ถึงไหนอายถึงนั่น...ยิ่งไอ้สองตัวนั้นนะ มันแซวผมยับแน่ แค่คิดก็….ฮึ้ยยยย

สักพักผมก็เดินถือจานอาหารเช้าที่มีขนมปังปิ้งและไข่ดาวออกมาจากห้องครัว คนตัวเล็กเงยหน้ามองผมพร้อมรอยยิ้ม

“กินรองท้องไปก่อน” ผมยื่นจานอาหารให้เธอก่อนจะนั่งลงข้างๆ

“ขอบคุณนะ แล้วของนายล่ะ นายไม่กินข้าวเช้าเหรอ เดี๋ยวก็ปะ...อุ๊บ”

ผมหยิบขนมปังในจานยัดเข้าปากยัยเตี้ยนั่น พูดมากจังวะ เธออายุมากกว่าผมแน่ๆ แต่ในสายตาผมเธอยังดูเป็นเด็กอยู่เลย ทั้งหน้าตา การกระทำ นิสัย และขนมปังของผมก็ให้เธอหยุดพูดได้จริงๆ ก่อนจะไปสนใจของในจานมากกว่าผม เหอะ...

“ไม่เคยเข้าครัวเลยรึไง” ผมจึงหาวิธีให้เธอหันมาสนใจผม ทำไมผมถึงไม่ชอบเลยเวลาที่ยัยเตี้ยนี่ละสายตาไปจากผม

“อือ….” แต่เธอตอบกลับผมโดยไม่หันมามองสักนิด ยังคงง่วนอยู่กับอาหารจานนั้น ผมอารมณ์ไม่ค่อยดีแหละ ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า...

ผมลุกขึ้นและแย่งจานในมือเธอไปวางบนหลังตู้โชว์ที่สูงกว่าตัวเธอเยอะ โทษฐานที่ไม่สนใจผม เธอมองตามจานตาละห้อย น่ารักดีนะ

ยัยเตี้ยนี้ทำให้ผมยิ้มได้เฉยเลย…