ตอนที่4 สองร้อย

ใบข้าว talk

ทางด้านหญิงสาวที่ตอนนี้เริ่มรู้สึกตัว เมื่อมีแสงแดดที่รอดผ่านรูม่านมากระทบที่เปลือกตา หญิงสาวหันไปมองทางด้านชายหนุ่มที่ได้ครั้งแรกของเธอไป เธอได้แต่นอนมองเขานิ่งๆ แม้จะสับสนอยู่ภายในใจว่าเธอกำลังทำอะไรลงไป แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอนั้นเป็นฝ่ายเริ่มที่จะเข้าหาฝ่ายชายก่อน ตอนที่เธอทำเธอเองก็พอมีสติสมควร ถึงจะไม่ได้รู้สึกมึนมากเหมือนช่วงแรกที่เดินออกจากคลับแต่ในกายเธอกับร้อนรุ่มดั่งมีกองไฟกองใหญ่สุ่มอยู่ภายในกายเธอ ในเมื่อเธอปล่อยให้เรื่องมันเกินเลยมาขนาดนี้แล้ว เธอก็ต้องยอมรับกับผลของมันให้ได้

เธอเองที่เห็นว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างกายนั้นหลับอย่างสนิทอยู่ เธอจึงค่อยๆ จับเอามือของเขาที่พาดไว้กับเอวคอดของเธอไว้ออกเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างทุลักทุเล เพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่ามันเจ็บมากๆ เจ็บกว่าตอนที่เขาพึ่งจะทำเสร็จใหม่ๆ เลยด้วยซ้ำ ทีตอนทำเธอไม่ยังกะรู้สึกเจ็บ ถ้าเจ็บตอนนั้นเธออาจจะบอกให้เขาหยุดหรือให้เขาทำเธอเบาๆ ลงกว่านี้อีกหน่อย

หลังจากที่ลุกขึ้นมาได้แล้ว ใบข้าวก็เริ่มเดินไปเก็บชุดที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นโดยเป็นฝีมือของเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนถอดออกไป เมื่อเก็บเสร็จแล้วก็ตรงเข้าไปที่ห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าที่ปลายเตียงเปิดดูเงินในกระเป๋าที่ตอนนี้มีติดตัวอยู่แค่200AUD (ประมาณ5000บาทไทย) เธอจึงหยิบเงินทั้งหมดวางไว้ที่หัวเตียงของชายหนุ่มและนำโทรศัพท์ของเขามาวางทับไว้ นี่เธอทั้งเนื้อทั้งตัวเลยน่ะเนี่ย จากนั้นเธอก็ค่อยๆ ย่องออกจากห้องเบาๆ เพื่อไม่ให้ทางด้านชายหนุ่มได้รู้สึกตัว แม้เธอจะไม่ได้รู้จักชื่อเขาก็ตาม แต่เธอจำใบหน้าของเขาที่ตราตรึงได้ ใบหน้าที่ดูเหมือนจะเคร่งๆ ขึมๆ แต่แอบติดความขี้เล่นหน่อยๆ ของเขา ยังคงติดตาและคงจะฝังอยู่ในใจเธอแบบนี้ไปจนไม่อาจสามารถที่จะลืมเลือน (ผู้ชายที่ได้ครั้งแรกของเธอไป)

“ลาก่อนนะคะคุณ…..หวังว่าต่อจากนี้เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก หรือถ้าเจอกันอีกฉันก็จะทำเป็นไม่รู้จักคุณนะคะ ลาก่อน”

ใบข้าวได้แต่บอกลาผู้ชายคนนั้นอยู่ภายในใจ จากนั้นเธอก็รีบลงมาจากห้องชั้นบนสุด ที่เธอก็พึ่งรู้หลังจากที่ตัวเองเดินเข้าลิฟต์มา แต่ก็ไม่ได้ที่จะสนใจอะไรมาก ก่อนจะกดลิฟต์ไปชั้นที่จะเป็นเป้าหมายของเธอ ทันทีที่เข้าห้องมาหญิงสาวก็ชำระร่างกายอีกครั้งผลันหันไปมองกระจกตรงหน้าที่ตอนนี้ปรากฏรูปร่างของเธอที่เต็มไปด้วยรอยแดงเป็นจ้ำ เป็นจ้ำ ที่เขาฝากไว้ที่เธอไม่ว่าจะเนินอก หน้าท้อง หรือตรงต้นขาด้านใน แทบจะไม่เหลือพื้นที่สำหรับผิวขาวผ่องของเธอ ยิ่งคิดยิ่งหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ ผู้ชายคนนี้ร้อนแรงเป็นบ้า หลังจากชำระร่างกายเสร็จหญิงสาวก็เดินมาล้มตัวลงที่เตียงนอน ตอนนี้เธอง่วงมากๆ เพราะเธอตื่นหลังจากที่เขาเริงกิจกรรมสวาทกับเธอจนเกือบฟ้าสางไม่นาน เธอที่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยก็รู้สึกถึงหนังตาที่หนักอึ้งก่อนจะค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงพร้อมกับสติที่ดับวูบไป

ต่อมา

ใบข้าวที่ตอนนี้กำลังนั่งจัดกระเป๋าอยู่ เพื่อที่จะเตรียมตัวเดินทางกลับประเทศไทย หันไปมองนาฬิกา เหลืออีกประมาณสามชั่วโมงครึ่งก่อนที่จะถึงเวลาไฟล์ทบิน

พรืดดดดดด

เสียงรูดซิปกระเป๋าบ่งบอกว่าเธอเตรียมพร้อมทุกอย่างแล้ว ตอนนี้หญิงสาวได้ลากกระเป๋าสองใบโตเดินออกมาหน้าโรงแรมมารอรถที่จองไว้ให้ไปส่งที่สนามบิน ดีหน่อยที่เธอจองโรงแรมที่ใกล้สนามบินจึงไม่น้องนั่งรถนานๆ

สนามบินนานาชาติซิดนีย์ คิงส์ฟอร์ด สมิธ (SYD)

ใบข้าวเดินไปเช็คอินที่เคาน์เตอร์โหลดกระเป๋าอะไรเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะไปหาอะไรกินรองท้องก่อนที่เครื่องจะออก

“ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ สายการบินXXX เที่ยวบินที่XXX พร้อมที่จะออกเดินทางไปยังท่าอากาศ ขอเรียนเชิญผู้โดยสารทุกท่านขึ้นเครื่องได้ ณ ประตูทางออกหมายเลข7 ขอบคุณค่ะ Attention please,……..”

หญิงสาวที่ได้ยินเสียงประกาศของสายการบินเธอก็เดินไปที่ประตูทางออกทันที

ขากลับใบข้าวจองที่นั่งแบบbusiness classไว้ เพราะเธอชอบความสะดวกสบายของชั้นบินนี้อีกทั้งยังมีความส่วนตัวมากพอสมควร หญิงสาวที่เลือกเมนูอาหารกับพนักงานบริการบนเครื่องบินพร้อมทั้งบอกเวลาเสิร์ฟเรียบร้อยแล้วก็ลมตัวนอนลงทันทีและปิดประตูกั้นระหว่างช่องที่นั่ง ด้วย ความเหนื่อยล้าจากการทำกิจกรรมเริงสวาทกับชายหนุ่มเมื่อคือบวกกับมานอนที่ห้องพัก รวมๆ แล้วหญิงสาวนอนไปได้แค่สามชม.นิดๆ ทางด้านใบข้าวที่คิดอะไรเพลินๆ ก็เลือกที่ตะปิดเปลือกตารับความผ่อนคลายลงในทันที

ลูคัส talk

ทางด้านชายหนุ่มที่รู้สึกว่าวันนี้เขาหลับได้สนิทเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะหญิงสาวเมื่อคืนที่มีกลิ่นหอมเฉพาะตัวบวกกับความนุ่มนิ่มของร่างกายอันเย้ายวนนั้นมันยังตราตรึงจนเขาแทบจะไม่อย่างลืมสัมผัสที่เขากับเธอมอบให้กันและกัน ยิ่งได้นอนกอดหญิงสาวและหลับไปพร้อมๆ กันด้วยแล้วเขายิ่งคิดก็ยิ่งอารมณ์ดี มือก็เริ่มที่จะควานหาร่างกายอันแสนจะนุ่มนิ่มของสาวสวยเมื่อคืน แต่กับคว้าได้แค่ที่นอนที่ว่างเปล่า เมื่อรู้สึกได้ดังนั้นเขาก็เด้งตัวออกจากที่นอนทันที อุณหภูมิที่นอนที่เขาสัมผัสบ่งบอกว่าเธอลุกออกจากที่ตรงนี้ไปนานพอสมควรแล้ว ในเมื่อเธอไม่อยู่รอที่จะคุยกับเขา เขาก็ไม่ได้คิดจะใส่อะไรมาก เพราะปกติคู่นอนสำหรับไม่มีสิทธิ์ที่จะร่วมหลับนอนรวมกับเขา แค่ทำเรื่องอย่างว่าเสร็จก็จ่ายเงิน ทุกอย่างก็จบ แต่ในเมื่อเธอคนนั้นไม่รอที่จะรับเงินเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร หลังจากชายหนุ่มคิดได้ดังนั้นจึงวาดขาลงจากเตียงและเดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที

30นาทีต่อมา

ลูคัสชำระร่างกายเสร็จก็แต่งตัวด้วยโทนสีดำทั้งหมด หลังจากที่แต่งตัวเสร็จก็พร้อมที่จะออกไปทำงานแล้ว เขาเดินไปที่หัวเตียงเพื่อจะเอาโทรศัพท์ เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก็มีอะไรบางอย่างปลิวร่วงลงไปอยู่ที่พื้นตรงเท้าของเขา

“...........” ชายหนุ่มที่เห็นกระดาษนั้นแล้ว ก็ขมวดคิ้วทันที เงินอย่างนั้นหรอ เขาไม่เคยคิดที่จะพกเงินสดติดตัวเลยด้วยซ้ำ เพราะปกติมีบัตรไว้ใช้จ่ายไม่จำกำวงเงินอยู่แล้ว ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงหยิบธนบัตรขึ้นมาทันที

“200 อย่างนั้นหรอ”

“นี่ฉันได้ค่าตัวจากเธอเพียงแค่200เองหรอ” ทันทีที่เขาเข้าใจว่าธนบัตรนี่มาจากไหนก็คงจะไม่พ้นหญิงสาวที่เขานอนด้วยเมื่อคืนอย่างแน่นอน

ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ เขาไม่ใช่ผู้ชายอย่างว่าน่ะ เป็นเขาสิ ต้องเป็นเขาสิ ที่ควรจะเป็นฝ่ายให้เงินกับหญิงสาว เขากำธนบัตรไว้แน่น หน้าตอนนี้เริ่มยับยู่ยี่ไปหมด ให้ไปทั้งคืนจนตัวเขาแทบหมดน้ำได้แค่200 ยิ่งคิดยิ่งโมโห

“อย่าให้เจอกันอีกน่ะแม่หนูน้อย ฉันล่อเธอไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันไปเลย ข้อหาว่าเขามีค่าตัวแค่นี้”