เขาคือ'น้าออสติน'..(3)

Muk

วันนี้เป็นวันหยุดจึงโทรชวนกวางไปชอปปี้ง แต่ขานั้นยังคงนอนอยู่เมื่อคืนคงจะหนัก เห็นลุงชัยบ่น ๆ เมื่อคืนนางออกหนีเที่ยวอีกแล้ว เฮ้อ..ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงดีเลยกับญาติคนนี้ ฉันเลือกที่จะเดินชอปปิ้งคนเดียว พอมาถึงห้างฉันต้องดีใจที่ได้พบกับเพื่อนเก่า

"เส้นด้าย"เธอไม่ได้มาแค่คนเดียวเธอมากับชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหลาเชียวแหละ

ฉันรีบเดินเข้าไปทักทายแล้วแอบแซวเส้นด้ายกับผู้ชายคนนั้นด้วย

"แฟนใหม่แกเหรอ"และคำตอบนั้นมันก็ใช่ เขาทั้งสองเป็นแฟนกัน ฉันรู้สึกดีใจที่เส้นด้ายหลุดพ้นจากพี่เคเดนได้ จึงเอ่ยปากพูดออกไป แต่สีหน้าของด้ายดูเลิ่กลั่กมาก ส่วนชายหนุ่มก็มีท่าทางตกใจนิดหน่อย ทำให้ฉันรู้ว่าไม่ควรพูดเลย จึงเปลี่ยนเรื่องทันที

ฉันอยู่คุยกับเส้นด้ายไม่นาน เพราะมีโทรศัพท์เข้านั้นเป็นสายของแม่ ท่านโทรมาบอกว่าพ่อเข้าโรงพยาบาลจึงรีบปลีกตัวไปหาพ่อทันที

.

โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

พอฉันมาถึงก็เห็นผู้เป็นพ่อนอนหลับอยู่บนเตียงมีสายน้ำเกลือปักอยู่ที่หลังมือ หันไปเจอแม่ที่นั่งถอนหายใจสายตาจ้องมองแต่พ่อ

"แม่ พ่อเป็นอะไร"แม่หันมาที่ฉันแล้วพ่นลมหายใจใส่ฉันทีนึง

"พ่อแกเครียดนะสิ"

"เครียดเรื่องงาน?"ฉันมองไปที่พ่อ แต่คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องงานแน่ ๆ

"...."ฉันหันกลับมาที่แม่ท่านก็ส่ายหน้า

"เรื่องตราประจำตระกูล?"แม่ฉันทำสีหน้าตกใจ

"แกรู้เรื่องนี้ได้ยังไง"แล้วเอ่ยออกมาเบา ๆ

"ลุงชัยบอกมุก...แม่มุกอยากเห็นตราอันนั้นพอจะมีภาพให้ดูบ้างไหม"

"เฮ้อ...อยู่ที่ชิ้นชักโต๊ะทำงานพ่อแก"ว่าแล้วแม่ก็ล้วงไปที่กระเป๋าหยิบกุญแจเล็ก ๆ ยื่นให้

"อยากเห็นก็ไปเปิดดูเอา...ว่าแต่อยากจะเห็นมันทำไม มันเป็นแค่ถาพ"แม่ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"ก็แค่อยากเห็น..ว่ามันเป็นยังไงแค่นั้นเอง"ฉันตอบตามความจริง ฉันก็อยากจะเห็นมันสักครั้งถึงแม้ว่าจะไม่ได้แตะต้องของจริงแน่ ๆ

.

ฉันเห็นว่าพ่อยังนอนอยู่เพราะโดนยานอนหลับไปจึงขอตัวกลับ มุ่งไปที่บริษัททันที และแล้วฉันก็ได้เห็นตราประจำตระกูลของตัวเองที่เป็นภาพวาด มันสวยงามมาก ในหัวก็นึกอะไรขึ้นมาบางอย่าง แล้วกระตุกยกยิ้ม

.

.

หลายวันมานี้ฉันต้องช่วยงานที่บริษัทอย่างหนักเนื่องจากพ่อป่วย ยังไม่ออกจากโรงพยาบาล จึงไม่ค่อยได้ติดต่อกับใครเลย แม้แต่เส้นด้าย จนเวลาผ่านไปเกือบ ๆ สองอาทิตย์ก็ได้ข่าวว่าเธอกลับไปคืนดีกับพี่เคเดนแล้ว ผู้ชายคนที่ฉันเจอก็เป็นน้าของพี่เคเดน ซึ่งจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เป็นแฟนกับเส้นด้าย แต่ฉันคิดว่าต้องแอบชอบเส้นด้ายบ้างแหละ อกหักไปล่ะกันนะ "น้าออสติน"

.

วันนี้ฉันมีนัดกับลูกค้า เขาได้นัดฉันไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ในโรงแรม พอฉันมาถึงก็รีบไปที่ห้องอาหารทันที และได้พบกับน้าออสติน กับผู้หญิงคนนึงที่มีหน้าตาสะสวย รูปร่างดีเลยทีเดียว แต่ฉันก็ไม่ได้ทักทายอะไร รีบเดินไปที่ลูกค้าทันที

"ขอโทษนะคะที่มาช้า"

"ไม่เป็นไรครับผมก็เพิ่งมาถึง...สั่งอาหารกันก่อนนะ"ลูกค้าหนุ่มของฉันยื่นเมนูที่รับมาจากพนักงานเสิร์ฟมาให้

"ขอบคุณค่ะ"ฉันกล่าวแล้วเปิดเมนูอาหารทันที ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วแหละ ฉันก็รู้สึกหิวมื้อกลางวันทานไปนิดเดียวเอง เพราะต้องรีบเข้าประชุม.

หลังจากสั่งอาหารเรียบร้อย ลูกค้าของฉันก็หันไปโต๊ะแล้วคลี่ยิ้มให้กับคนที่นั่งอยู่ ฉันก็หันตามไปมอง ซึ่งมันเป็นโต๊ะของน้าออสตินกับผู้หญิงคนนั้นที่นั่งอยู่

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามแต่สายตายังมองไปที่หญิงสาว.

"เธอชื่ออลิช เป็นลูกสาวเสี่ยมงคลเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ"พอลูกค้าพูดจบ ฉันก็หันไปที่เขาพร้อมขมวดคิ้ว

"เสี่ยมงคล?"ฉันพึมพำออกมาเบา ๆ แล้วนึกถึงเรื่องที่ลุงชัยเล่าให้ฟังขึ้นมาทันที เสี่ยมงคลมีตราประจำตระกูลฉันไว้ครอบครองอยู่ และก็ไม่ยอมที่จะขายด้วย

"ส่วนผู้ชายคนนั้นชื่อออสติน..เป็นประธานบริษัทไทม์" ฉันหลุดจากความคิดแล้วหันไปมองหน้าลูกค้า

"ฉันเคยเจอเขาแล้วล่ะค่ะ...แล้วทั้งคู่..."

"มาออกเดท..เหอะ"ลูกค้าหนุ่มพูดจบก็กลั้วหัวเราะออกมา ทำเอาฉันนั่งขมวดคิ้ว

"ทางผู้ใหญ่คงอยากจะปรองดองกัน.."อ่อ ฉันผงกหัวเข้าใจที่ลูกค้าหนุ่มพูดล่ะ เหมือนจะจับคลุมถุงชนอะไรประมาณนั้น

อาหารได้นำมาวางไว้เรียบร้อย ฉันกับลูกค้าหนุ่มก็เลิกสนใจสองคนนั้น แล้วรับประทานอาหารทันที

เราสองคนทานกันไปและพูดคุยกันเรื่องงานไปด้วย แต่ไม่ได้จริงจังอะไร เพราะอยากให้ทานเสร็จเรียบร้อยซะก่อน ค่อยมาจริงจัง ระหว่างที่รับประทานอาหารกันอยู่นั้น อยู่ ๆก็มีชายหนุ่มกับหญิงสาวก็เดินมาที่โต๊ะ

"จะกลับกันแล้วเหรอครับ"ลูกค้าฉันเงยหน้าขึ้นไปถามทั้งสอง นั้นก็คือน้าออสติน กับหญิงสาวที่ชื่ออลิช

"ค่ะ จะกลับกันแล้ว"เป็นอลิชที่ตอบกลับมา ส่วนน้าออสตินหันมาจ้องฉันอยู่ ฉันก็ผงกหัวทักทายแล้วคลี่ยิ้มให้กับเขา แต่สีหน้าเขาดูไม่เป็นมิตรกับฉันเลย จำฉันไม่ได้? หรือฉันไปทำอะไรให้เขาโกรธ ?

"อย่าลืมไปงานคุณพ่อนะคะ"ฉันหันไปที่คนพูดด้วยความอยากรู้ งานคุณพ่อ เสี่ยมงคลจะจัดงานอะไร

"คุณ..."อลิชหันมาที่ฉัน

"มุกอันดาค่ะ"ฉันยื่นมือไปจับทักทายเธอ

"ฉันอลิชนะคะ...คุณคือลูกสาวคุณลุงชิดใช่ไหมคะ

"ค่ะ เอ่อเสี่ยมงคลจัดงานอะไรเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามเธอทันทีเพราะอยากรู้มาก

"จัดนิทรรศการของที่คุณพ่อสะสม และมีประมูลของที่หายากด้วย ยังไงก็เชิญคุณมุกอันดาด้วยนะคะ"ฉันก้มหน้าคิดอะไรบางอย่างในหัว ของสะสม ของหายาก ในนั้นจะต้องมีตราประจำตระกูลของฉันแน่ ๆ เป็นโอกาสดีที่ฉันจะต้องไปเอาของตระกูลฉันคืน

"กลับกันเถอะ"ฉันหลุดจากความคิดเงยหน้ามองคนพูด

"กลับก่อนนะคะ"หญิงสาวหันมาบอกกับฉันและลูกค้าก่อนจะเดินจากไปพร้อมชายหนุ่มที่เขาทำเหมือนไม่รู้จักฉัน

หลังจากนั้นพอทานข้าวเสร็จฉันก็คุยงานกับลูกค้าต่อ เราสองคนกันนานพอสมควรจนปาไปเกือบจะสามทุ่ม บ้าจริง แต่ก็เพลินดี ลูกค้าคนนี้เป็นคนสบาย ๆ คุยด้วยไม่รู้สึกอึดอัด จนกระทั่งเขาตกลงยอมเซ็นสัญญา

ลูกค้าขอตัวกลับเพราะภรรยาโทรตามแล้วจ้า ฉันจึงปล่อยให้กลับไปก่อน ส่วนฉันก็ยังคงนั่งเรียบเรียงเอกสารต่อ เพราะวันนี้ไม่ได้รีบไปไหน เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็คงต้องกลับระหว่างที่เดินออกจากโรงแรม ฉันก็รีบหลบมุมเพราะเห็นน้าออสตินกำลังเดินเข้ามากับผู้หญิงที่ไม่ใช่อลิช เขาโอบเอวผู้หญิงเดินยิ้มสีหน้าร้าย ๆ ดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก เมื่อทั้งสองเดินเข้ามาในจุดที่ฉันยืนแอบอยู่

"รู้ใช่ไหมว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง"เป็นเสียงของน้าออสตินที่ฟังแล้วชวนขนลุก

"รู้ค่ะ"หญิงสาวตอบกลับ แล้วพากันเดินไปที่ลิฟต์ ส่วนฉันก็ออกมาจากที่ซ่อนมองแผ่นหลังทั้งสองจนเข้าลิฟต์ไป

???????????