ซาดิสม์..(2)

"เดินดี ๆ ดิ๊"ฉันพูดในขณะที่กำลังประคองยัยลูกพี่ลูกน้องที่เมาปริ้นเข้ามาในโรงแรม

"ทีหลังไม่ต้องดื่มเมาขนาดนี้อีกนะ..เห็นไหมว่าถ้าแกเมาแบบนี้ก็จะต้องมานอนโรงแรม..เพราะถ้าเข้าบ้านในสภาพแบบนี้ลุงชัยได้ขังแกแน่ๆ"ฉันยังคงเดินบ่นพึมพำกับญาติของตัวเอง ซึ่งเมื่อห้าชั่วโมงที่แล้วฉันกับกวางได้ชวนกันไปดื่มกันมา แล้วปรากฎว่านางเมามาก และที่ฉันจะต้องพาเธอมานอนที่โรงแรมก็เพราะลุงชัยซึ่งเป็นพี่ชายพ่อของฉัน เป็นพ่อของกวาง ท่านเป็นคนที่ค่อนข้างดุ ถ้าเห็นกวางกลับไปในสภาพนี้ท่านจะต้องกักบริเวณเธอแน่ ๆ แต่ถึงพ่อของกวางจะดุขนาดไหนเธอก็ไม่รู้สึกเกรงกลัวอะไร ยังคงทำตัวนอกลู่นอกทาง และฉันก็ต้องได้มารับรู้กับเรื่องแย่ ๆ ของเธอ สิ่งที่ฉันรับไม่ได้ก็คือเรื่องที่เธอไปร่วมเซ็กซ์แบบทรี่ซั่มกับพี่เคเดนและพี่เจ ถ้าไม่ติดว่าเป็นญาติกัน เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ฉันคงตัดหางปล่อยวัดเลิกคบไปแล้ว

"ถึงแล้ว.. ยืนดี ๆนะฉันจะเปิดประตูให้"ฉันหันไปบอกกับคนที่ยืนไม่ตรงทำท่าจะล้มแหล่เธอผงกหัวแล้วเอาหลังพิงกำแพงไม่ให้ตัวเองล้ม ฉันมองแล้วพ่นลมหายใจหนัก ๆ ก่อนที่จะเอาคีย์การ์ดทาบกับแม่เหล็กที่หน้าประตูห้อง.

"เข้าไป"ฉันพูดพร้อมกับดึงตัวเธอเข้ามาในห้อง

"ดื่มอย่างกับไม่เคยดื่ม เฮ้อ"ฉันประคองตัวกวางมาที่เตียง

"มุก ทำไมแกบ่นเก่งจังว่ะ"พอก้นได้แตะที่เตียงกวางก็พูดแล้วเอนตัวลงนอนราบ ฉันยืนมองเธอที่ข้างเตียงแล้วส่ายหน้าเอือมระอา

พอเห็นว่ากวางหลับไปเพราะความเมา ฉันจึงพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้าล้างตา อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าคงไม่นอนหรอก กะว่าจะกลับไปนอนที่บ้านทีเดียว หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จ ฉันก็มานั่งที่โซฟาหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดเข้าไปที่คลังรูปเลื่อนไปที่ภาพหญิงสาวคนหนึ่ง นั้นก็คือเส้นด้าย เพื่อนของฉันที่หายตัวไปติดต่อเธอไม่ได้เลย

"แกไปไหนของแกว่ะ..ทำไมไม่มาเรียน"ฉันพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองรูปเพื่อนด้วยความคิดถึง นับ ๆ ดูแล้วฉันติดต่อเส้นด้ายไม่ได้เป็นปี ซึ่งตอนนี้ฉันก็เรียนจบทำงานที่บริษัทครอบครัว ฉันยังติดต่อเพื่อนคนนี้ไม่ได้เลย เคยไปถามหากับพี่เคเดน ขานั้นก็เฮ้อ ยังคงทำตัวเหมือนเดิม มีเซ็กซ์แบบนั้นกับเพื่อนสนิทอยู่เลย และไม่ยอมบอกเรื่องเส้นด้ายกับฉันด้วย แต่ฉันก็รู้สึกดีนะถ้าเส้นด้ายจะหลุดพ้นกับพี่เคเดน เพราะผู้ชายคนนี้น่าจะกู่ไม่กลับแล้ว

ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยรวมถึงพ่อตัวเองที่ช่วงนี้ท่านดูซึม ๆเศร้า ๆ ราวกับมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ พอฉันถามท่านก็ได้แต่ยิ้มและบอกไม่มีอะไร ฉันจึงต้องไปถามกับลุงชัยที่เป็นพี่ชายท่าน

"ลุงรู้ไหมว่าพ่อมุกเป็นอะไรพักนี้ท่านดูซึม ๆ เศร้า ๆ ราวกับมีเรื่องในใจ"

"เฮ้อ..."ลุงชัยพ่นลมหายใจออกมาหนัก

"มีอะไรเหรอลุงชัย บอกมุกหน่อยได้ไหม"สีหน้าและท่าทีของลุงชัยทำให้ฉันอยากรู้ขึ้นมาทันที

"ไอ้ชิดมันยังคิดเรื่องตราประจำตระกูลอยู่อีกเหรอ เฮ้อ..."ชายแก่ผู้เป็นลุงพึมพำกับตัวเองแต่ฉันก็ยังได้ยิน

"ตราประจำตระกูล?"ลุงชัยหันมามองที่ฉันที่พูดขึ้นเบา ๆ ด้วยความสงสัย

"จริง ๆแล้วตระกูลของเรามีตราประจำตระกูล"ฉันยิ่งขมวดคิ้วจนแทบเป็นปมจ้องมองลุงตัวเอง

"แล้วตอนนี้มันอยู่ที่ไหนเหรอคะ"พ่อฉันไม่เคยบอกเลยว่าตระกูลพ่อมีตราประจำตระกูลนั้นด้วยและฉันก็ไม่เคยเห็น

"อาม่านำไปขาย..เมื่อตอนที่อากงป่วยหนักตอนนั้นบ้านเราฐานะไม่ค่อยดี ..อาม่าจึงตัดสินใจเอาตราประจำตระกูลไปขาย"ลุงชัยพูดจบก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"ตอนนั้นลุงกับพ่อมุกก็ยังเด็ก...ไม่สามารถทำงานหาเงินช่วยอากงได้"ฉันนั่งฟังเงียบ ๆ รู้สึกเศร้าจังไม่คิดเลยว่าที่ฉันอยู่อย่างสุขสบายอย่างนี้ ทุกคนต้องผ่านความลำบากมามากขนาดไหน ถึงแม้ตอนนี้อากงกับอาม่าจะจากพวกเราไปแล้ว ฉันก็ยังภูมิใจที่ท่านทั้งสองเป็นนักสู้จริง ๆ ที่ทำให้ฉันได้อยู่บนกองเงินกองทอง

"ตอนนี้เราก็มีเงินที่จะซื้อคืนได้ ทำไม.."ฉันยังพูดไม่จบประโยคลุงชัยส่ายหน้า

"ลุงกับพ่อมุกขอซื้อคืนโดยเสนอเงินมหาศาลเขาก็ไม่ยอมขายให้"

"เขาคือใครคะ"

"เจ้าสัวพิบูรณ์ซึ่งเป็นพ่อของเสี่ยมงคล และตอนนี้ก็ตกไปเป็นของเสี่ยมงคลแล้วเมื่อเจ้าสัวเสียชีวิต"ฉันขมวดคิ้วเพราะฉันเคยเห็นเสี่ยคนนี้ เขามีฐานะที่ร่ำรวยมากแต่เขาดูจะเป็นคนร้ายกาจ มีเล่ห์เหลี่ยม ฉันยังรู้มาอีกว่าเขาทำธุระกิจเทา ๆ อีกด้วย.

"เฮ้อ..."ฉันหันไปที่ลุงชัยที่พ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ

"ไอ้ชิดทำไมไม่ปลงสักที "แน่นอนว่าถ้าพ่อกับลุงเสนอเงินให้มากแต่เจ้าสัวนั้นไม่ยอมขาย ก็คงหมดปัญหาที่จะเอาตราประจำตระกูลนั้นมาได้

.

.

"มุก ๆ"ระหว่างที่ฉันนั่งคิดเรื่องตราประจำตระกูลนั้นอยู่ ก็ต้องสะดุ้งโหย่งเมื่อได้ยินเสียงกวางเรียก

"มีอะไร"ฉันหันไปถามเธอที่กำลังหยุดกายลุกขึ้นจากเตียง

"แกไม่นอนเลยเหรอว่ะ"กวางลงจากเตียงเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำออกมาดื่ม

"อืม..จะกลับเลยไหม"

"กลับ ๆ"กวางตอบกลับแล้ววางขวดน้ำลงก่อนที่จะเดินไปในห้องน้ำ

.

.

จากนั้นฉันก็เช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรมเพื่อจะกลับบ้าน ซึ่งบ้านฉันกับกวางอยู่ติด ๆกันนั้นแหละ ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปที่รถ ก็ได้เหลือบเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมีท่าทางราวกับเป็นลม จึงรีบเข้าไปพยุงตัว โดยให้กวางไปรอที่รถก่อน

"โอ๊ย.."พอฉันแตะไปที่หลังเธอก็ร้องออกขึ้นราวกับหลังมีแผล

"ขอโทษค่ะ เป็นยังไงบ้างค่ะ"ฉันพาเธอไปนั่งที่ม้านั่ง โดยระวังไม่ไปโดนหลังของเธออีก

"ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ แค่เพลีย ๆ ขอบคุณมากนะคะ"ฉันฟังเธอพูดแต่สายตาไปสะดุดที่แขนและลำตัวเธอดูมีรอยยาวราวกับโดนเฆี่ยนมา และที่ลำคอของเธอยังมีรอยราวกับถูกบีบยังไงยังนั้น

"เอ่อ...คุณโดนทำร้ายมาหรือเปล่าคะ"ฉันจึงตัดสินใจถามด้วยความเป็นห่วง อย่างน้อยเราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันถ้าเธอถูกทำร้ายจริง ๆ ฉันจะพาเธอไปแจ้งความ หญิงสาวคลี่ยิ้มให้ฉันแล้วส่ายหน้า

"ฉันไม่ได้โดนทำร้ายมาหรอกค่ะ"เธอพูดพร้อมมองที่แขนของเธอที่มีแต่รอยแนวยาว และฟกซ้ำเป็นจุด ๆ

"ถ้าไม่ได้โดนทำร้าย แล้วทำไมคุณถึง"

"เอ่อ...ฉันเจอลูกค้าค่อนข้างซาดิสม์นะคะ แต่ฉันโอเคนะ เพราะเขาให้ค่าตอบแทนสูงมาก"เธอคลี่ยิ้มออกมาบาง ๆ หลังพูดจบ ที่เธอบอกกับฉันแบบนี้ไม่ต้องเดาเลยว่าเธอทำงานอะไร แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ถามอาชีพของเธอ

"ดูรุนแรงเหมือนกันนะคะเนี่ย"เธอหัวเราะออกมาเบา ๆ

"คงต้องพักงานหลายวันเลยแหละ แต่ก็คุ้ม"

"เหอะ ๆ"ฉันแค่นหัวเราะออกมา รถคันหนึ่งขับมาที่ตรงฉันกับหญิงสาว

"แกร็บที่ฉันโทรตามมาแล้ว ขอบคุณนะคะ"ฉันยิ้มรับแล้วผงกหัวให้ หญิงสาวก็ไปที่รถเปิดประเข้าไป ฉันยืนมองจนรถขับออกไป

"ซาดิสม์ ทนไปได้ยังไง"ฉันพึมพำกับตัวเองแล้วเดินไปที่รถ

"ทำไมช้าจังว่ะ แล้วเขาเป็นอะไร"กวางเอ่ยถามทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าไปนั่ง

"แกเคยนอนกับใครที่เขามีอารมณ์เซ็กซ์แบบซาดิสม์บ้างป่ะ"ฉันเลือกที่จะถามกวาง ไม่ตอบคำถามเธอ กวางส่ายหน้ายิก ๆ

"ไม่เคย..ฉันกลัว"

"เหอะ ทีตอนมีเซ็กซ์แบบทรีซั่มดันไม่กลัว"ฉันกลั้วหัวเราะออกมาแล้วพูดแดกดันลูกพี่ลูกน้อง

"ก็เขาไม่ได้ทำร้ายฉันหนิ"ว่าจบ กวางก็เหยียบคันเร่งออกรถไป..

???????????