เกือบสำเร็จ...(7)

Muk

"ฉันขอไปรอที่รถดีกว่า"ฉันได้บอกกับพนักงานสาวที่กำลังจะพาฉันไปที่ห้องรับรองเธอหันมาคลี่ยิ้มหวานให้

"จะเอาแบบนั้นเหรอคะ"

"ค่ะ"ฉันคลี่ยิ้มให้เธอแล้วรีบเดินออกมาจากตัวอาคารมุ่งหน้าไปที่รถตัวเอง ฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านในแล้วขยับหูฟังเอียบัดที่เสียบไว้ด้านในรูหู เพื่อเอาไว้ติดต่อกับกวาง

"กวาง ๆ ได้ยินตอบด้วย"

(....อืม)ญาติของฉันตอบกลับมาสั้น ๆ ฉันรู้ดีว่าสถานการณ์ของเธอในตอนนี้คงพูดอะไรมากไม่ได้

ฉันรู้มาว่าเสี่ยงมงคลยังไม่ได้เอาตราประจำตระกูลของฉันไปยังสถานที่จัดงาน วงในที่ฉันพอจะเชื่อถือได้บอกว่าเขาเก็บตรานั้นไว้ในที่ห้องลับของในบริษัท ฉันจึงวางแผนโดยใช้กวางเป็นเหยื่อล่อ เพื่อว่าฉันจะได้ไปเอาตราประจำตระกูลที่ฉันสั่งทำขึ้นเอง และแน่นอนว่ามันเป็นของปลอม สลับกับของแท้ที่มาจากตระกูลของฉัน

.

.

.

.

.

เมื่อหลายวันก่อน ฉันสั่งทำตราประจำตระกูลแบบลับ ๆ โดยมีคนรู้เห็นน้อยมากและเป็นคนที่ไว้ใจได้ 100% จากนั้นฉันก็นำตราที่เป็นของปลอมมาให้ลุงชัยดู

"มันเหมือนของจริงมาก"ลุงชัยพูดขึ้นเมื่อได้เห็น

"มันต่างกันที่ตรงฐานมันไม่มีตัวอักษรประจำตระกูล"ใช่มันไม่มี เพราะมันเป็นตัวอักษรที่หาคนเขียนได้ยากมาก ซึ่งคนเขียนนั้นเป็นชาวจีนโบราณ และตอนนี้อักษรจีนโบราณก็ไม่ค่อยมีใครนำมาใช้แล้ว

"ว่าแต่..มุกทำตราตัวนี้ขึ้นมาทำไม?"ฉันเงยหน้ามองผู้เป็นลุงนิ่งไม่ได้ตอบคำถามของท่าน

.

.

.

(เสี่ยค่า...กวางอยากเห็นห้องลับเสี่ยจังเลยค่ะ ให้กวางเข้าไปสักครั้งได้ไหมคะ)ฉันรีบขยับหูฟังเมื่อได้ยินปลายสายพูดขึ้น

(หนูกวางอยากเห็นเหรอครับ)นั้นเป็นเสียงของเสี่ยงมงคล

(อยากเห็นสิค่ะ..กวางอยากเห็นของ..เสี่ย คิกคิก)ฉันลอบถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินญาติตัวเองพูดสองแง่สองง่ามแบบนั้น

(ของ...เสี่ย..หนูกวางจะได้เห็นแน่นอน..)ฉันเดาเลยว่าสีหน้าเสี่ยมงคลจะต้องหื่นกามแน่ ๆ

(ไปจ๊ะ ๆ เดี๋ยวเสี่ยจะพาเข้าไปดู) เสียงฝีเท้าของคนตัวโตกับฝีเท้าคนตัวเล็กกำลังเดินไปที่จุด ๆ หนึ่ง ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด และเสียงราวกับมีกดรหัสอะไรบางอย่าง ที่ฉันเลือกกวางก็เพราะเธอมีความสามารถพิเศษ ซึ่งเธอเป็นคนที่มีความจำเป็นเลิศ แน่นอนว่าถ้าเสี่ยมงคลกำลังกดรหัสอยู่ ฉันมั่นใจว่ากวางจะต้องจำมันได้

(ว้าว...ของสะสมเสี่ยเยอะจริง ๆด้วย)เมื่อได้ยินเสียงกวางพูดขึ้น ฉันก็คลี่ยิ้มออกมาทันที เดาได้ว่าเธอได้เข้าไปในห้องลับนั้นแล้ว

ตอนนี้ฉันก็แค่รอเวลาให้กวางพาเสี่ยออกมา ตัวฉันจะเป็นคนเอาของไปสลับเอง

.

.

ร่วมชั่วโมงฉันก็เหลือบเห็นกวางเดินออกมากับเสี่ยมงคล และระหว่างที่เขากำลังคุยกับพนักงานอยู่นั้น กวางก็เดินแยกตัวมา แล้วบอกรหัสห้องลับกับฉัน

"ทำลายหูฟังไปเลย อย่าให้เขาจับได้..ที่เหลือฉันจัดการเอง"พอกวางบอกรหัสเรียบร้อยแล้วฉันก็บอกให้เธอทำลายเครื่องมือสื่อสารทันที

(อืม..ระวังตัวด้วย)พอสิ้นเสียงกวางก็จัดการหูฟังตัวเองทันที ก่อนที่จะเดินไปคลอเคลียกับเสี่ยมงคล ทั้งคู่พากันเดินมายังที่จอดรถ

พอรถของเสี่ยมงคลขับออกไป ฉันก็หยิบกระเป๋าที่ใส่ตราประจำตระกูลของปลอม ลงจากรถ แล้วมุ่งไปที่บันไดหนีไฟ เดินขึ้นไปที่ห้องทำงานของเสี่ยมงคลทันที และเป็นความโชคดีของฉันที่หน้าห้องทำงานไม่มีเลขานั่งอยู่ ฉันจึงเข้าไปอย่างง่ายดาย

ตอนนี้ฉันได้เดินเข้าไปในห้องทำงานของเสี่ยมงคลแล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง ก็สังเกตเห็นประตู และน่าจะเป็นประตูเข้าห้องลับ จึงรีบเดินเข้าไปพร้อมกับกดรหัสที่กวางเป็นคนบอกมาทันที

ที่ฉันกล้าเข้าไปโดยไม่เกรงกลัวเรื่องกล้องวงจรปิด ก็เพราะฉันรู้มาว่า บริษัทเสี่ยมงคลกำลังมีปัญหาเรื่องกล้องวงจรปิดอยู่ มันถึงทำให้ฉันเร่งมือทำแผนการเร็วขึ้น เพราะถ้าหากเขาทำระบบกล้องวงจรแล้ว มันก็จะยากในการเข้ามา

ฉันเบิกตาโตเมื่อได้เห็นตราประจำตระกูลตัวจริง ฉันยกมันขึ้นมาอย่างทนุถนอม แล้วกอดมันไว้แน่น

"พ่อ มุกเอามันมาให้พ่อแล้วนะ"

.

.

Austin

ระหว่างที่ผมยืนดูมุกที่กำลังเดินไปที่รถอย่างมีพิรุธ

"คุณออสตินค่ะ"ผมหันไปที่ด้านหลังซึ่งเธอเป็นเลขาของอลิชนั้นเอง

"มีอะไรหรือเปล่าครับ อลิช?"

"เอ่อ...คุณอลิชยังติดประชุมอยู่เลยค่ะ..เธอจึงให้ฉันมาบอกกับคุณ..."

"ไม่เป็นไรครับ..ถ้างั้นผมขอตัวก่อน"เลขาอลิชยิ้มให้ผม

"คุณอลิชฝากขอโทษด้วยนะคะ"

"อืม"สิ้นเสียงผมก็ก้าวขาเดินออกมา แต่ทว่าผมไม่ได้มาที่รถตัวเอง ผมเลือกที่จะไปแอบมองมุกที่เธอกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่

เธออยู่ในรถร่วมชั่วโมงซึ่งมันทำให้ผมแปลกใจมาก จนกระทั่งเสี่ยมงคลกับเพื่อนผู้หญิงของเธอได้เดินออกมา ยิ่งทำให้ผมแปลกใจเข้าไปใหญ่ เพราะเธอไม่ลงจากรถไปหาเพื่อนของเธอเลย ราวกับว่าไม่ได้มาด้วยกัน จนกระทั่งเสี่ยมงคลขับรถพาเพื่อนเธอออกไป

มุกลงจากรถพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ เธอเดินไปที่บันไดหนีไฟ โดยที่เธอไม่ได้สังเกตเลยว่ามีผมตามดูเธออยู่ห่าง ๆ

ผมตามเธอมาจนถึงที่หน้าห้องทำงานของเสี่ยมงคล โดยที่เธอไม่รู้ตัวแล้วไม่ได้ระวังตัวเลยว่ามีคนตามอยู่ ..ผมเห็นเธอกดรหัสบางอย่างที่หน้าประตู พอประตูเปิดเธอก็รีบเดินเข้าไป และผมก็ได้รู้ว่าเธอเอาตราอะไรสักอย่างมาสลับกัน ในขณะที่มุกกำลังจะเดินออก ผมรีบออกมาหลบซ่อนตัวทันที

จนกระทั่งประตูห้องลับปิด ขาเรียวกำลังจะเดินไปยังประตูใหญ่ หมั่บ! ผมรีบคว้าแขนมุกไว้ทันที เธอหันขวับมาที่ผมด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด

"พะ พี่ออสติน"

"หัวขโมย"ผมจ้องหน้าเธอตาเขม็งแล้วพูดขึ้น

"มะ มุกไม่ได้ขโมย...ม.."

"เห็นกับตาขนาดนี้เธอยังจะปฏิเสธอีกเหรอ"มุกยังพูดไม่จบผมก็ตวาดใส่เธอ พร้อมกับบีบที่แขนของเธอไวเแน่น

"ใครยะ.."

"พี่ออสตินมุกขอ อย่าบอกใครเลยนะ มุกมีเหตุผลที่จะต้องทำแบบนี้"ในขณะที่ผมกำลังจะเรียกคนที่อยู่ด้านนอกมุกก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ

"เหตุผล?"ผมขมวดคิ้วมองคนร่างเล็กที่ก้มหน้างุดเม้มปากทั้งนองเข้ากันแน่น แล้วผงกหัว

"ฟังมุกก่อนนะ..คือ.."ตึก ตึก ตึก เธอยังพูดไม่จบประโยคก็มีเสียงฝีเท้ากำลังเดินมา

"มานี้"ผมจึงดึงแขนเธอไปหลบที่มุม ๆ หนึ่งของห้อง พอฝีเท้าเดินผ่านไป ผมก็พาเธอออกมา

"เหตุผลอะไร..บอกฉันมาสิ"

"เอ่อ..."มุกหันซ้ายหันขวา

"เราไปคุยกันที่อื่นดีกว่าไหม"ผมก้มมองเรือนร่างคนตัวเล็กแล้วเอามือลูบที่คางในหัวเกิดนึกอะไรบางอย่างขึ้นมา

"งั้นไปคอนโดฉัน"

???????????