บทที่ 7

“ตกลงว่าไง ที่ชวนไปเที่ยวคืนนี้น่ะ” มธุรสเปลี่ยนเรื่องไปซะดื้อๆ ขืนพูดเรื่องนี้ต่อคงไม่จบแน่ๆ ถึงออกแนวจะเห็นแก่ตัวก็เถอะ แต่เธอแค่อยากให้แพรธิมาไปเที่ยวสนุกกับพวกเธอก็เท่านั้นเอง

“มีใครไปบ้างน้อ” แพรธิมาทำเสียงสูงเอ่ยถาม เพราะเธอก็ไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวกลางคืนแบบนี้เหมือนกัน นานๆ ไปทีก็เปลี่ยนบรรยากาศดีออก

“ก็มีเรา พริม แก้ว แพรวา ยุ ก้อง อาร์ม แล้วก็เพื่อนชายที่มีใจเป็นสาวอีกสองชีวิต” มธุรสเริ่มเอ่ยชื่อเพื่อนที่จะไปเที่ยวคืนนี้ด้วย ซึ่งก็เป็นคนที่สนิทกันทั้งหมด เธอนับนิ้วตัวเองจนจำนวนจะครบสิบคนเข้าไปแล้ว

“เยอะเนอะ” น้ำเสียงเอ่ยแซว

“ใช่สิ ปิดเทอมทั้งทีต้องฉลองกันหน่อย อ่านหนังสือสอบแทบอ้วกเป็นเดือนๆ ตกลงจะไปหรือไม่ไปจ๊ะ”

“อืม” แพรธิมาทำท่าคิดหนัก แต่คำตอบนั้นมีในใจแล้ว

“ขอร้องอย่าคิดนาน เดี๋ยวรถเมล์หมด” เพื่อนสาวเอ่ยแซวทำเอาคนที่เพิ่งเครียดเรื่องสอบ เรื่องบิดาถึงกับหัวเราะออกมากับมุกรถเมล์หมด

“ตกลงจะนั่งรถเมล์ไปตอนนี้เลยเหรอ” แพรธิมาเอ่ยถามซื่อๆ แต่แววตานั้นรู้ทันหรอกว่ามธุรสแค่อำเธอเล่น คงเห็นว่าเธอไม่เคยขึ้นรถเมล์เลยสิท่า ถึงแกล้งแบบนี้ ไหนๆ ก็ไหนๆ ขอเล่นตามน้ำอีกหน่อยดีกว่า

“บ้าสิ เฮ้อ…พริมนี่สมเป็นลูกคุณหนูจริงๆ” มธุรสถอนหายใจออกมาหนักๆ พร้อมส่ายหน้าไปด้วย แต่ใบหน้ามีรอยยิ้มแฝงอยู่

“ชิ…รอแปบนะ ขอโทรบอกแม่ก่อนว่าคืนนี้จะหนีเที่ยว” ว่าแล้วแพรธิมาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรไปหามารดา เพื่อบอกว่าเธอจะไปไหนและจะกลับเมื่อไหร่ ซึ่งมารดาเธอก็อนุญาต เพราะถ้าไม่โทรไปบอกแบบนี้ ตอนลงไปหน้าตึกต้องเจอกับคนขับรถของบิดาที่ให้มารับเธอแน่นอน

เมื่อทางปลอดโปร่งสองสาวก็ควงแขนกันลงไปยังลานจอดรถ มธุรสพาแพรธิมาไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดมิเนียมเธอก่อน ขืนไปทั้งชุดนักศึกษาแบบนี้คงไม่ดีแน่นอน จะเปรี้ยวจะซ่าทั้งทีก็ต้องให้เกียรติสถาบันการศึกษาตัวเองบ้าง อีกอย่างนี่เพิ่งจะสี่โมงเย็น ไปนั่งเล่นนอนเล่นที่ห้องเธอก่อน ถึงเวลาพระอาทิตย์ตกค่อยออกเที่ยว

“ขับรถยากไหมตาหวาน” ขณะที่นั่งอยู่ในรถแพรธิมาก็เอ่ยถามเพื่อนสาว เธอมองไปรอบๆ ไม่รู้ว่าปุ่มตรงหน้าเรียกว่าอะไร เกียร์หนึ่ง สองสาม หรือออโต้มันขับกันยังไง เกิดมายังไม่เคยขับรถเลยสักครั้ง ได้แต่นั่งอย่างเดียว

“ไม่ยากหรอก รถเราเป็นเกียร์ออโต้ด้วย จะลองขับดูไหม” มธุรสมองรถโฟล์คสวาเก้นสีเขียวอ่อนคู่ใจ ซึ่งรถคันนี้เป็นรถในฝันของเธอก็ว่าได้ กว่าที่บ้านจะยอมซื้อให้เธอก็ทำงานตอนปิดเทอมตั้งหลายเดือน ไหนจะอ้อนบิดา อ้อนมารดาทำตัวดีแสนดี เพราะแรกๆ ที่บ้านก็ไม่ยอมให้เธอขับรถเองเหมือนกัน

“ไม่เอาล่ะ เดี๋ยวได้ชนเสาไฟฟ้าหรือไม่ก็ต้นไม้ข้างทางนี่แหละ” แพรธิมากล้าๆ กลัวๆ เรื่องรถ เพราะดูท่าทางมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะหัดขับให้เป็นและคล่องแบบนี้

“แรกๆ เราก็กลัวแบบนี้แหละ แต่ตอนนี้ชิวๆ” คนขับรถยักไหล่ให้ เพราะตอนนี้มองว่าเรื่องขับรถเป็นเรื่องเล็กและง่ายไปแล้วสำหรับเธอ แต่ไม่ได้คิดย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เธอหัดขับรถใหม่ๆ เพราะตอนนั้นเธอเองก็ทำรถที่บ้านพังไปเป็นคันๆ ฝากสีไว้แทบทุกมุม ขนาดเสามันอยู่เฉยๆ เธอยังขับไปชนซะงั้น

“จ้า…แม่คนเก่ง เอาเป็นว่าเปิดเทอมมาเราจะขับรถให้ได้ คอยดู” แพรธิมาเอ่ยอย่างมาดมั่น เพราะถ้าขับรถเป็นเวลาไปไหนมาไหนจะได้ไปเอง ไม่ต้องให้คนขับรถมารับส่งเหมือนเด็กอนุบาลอย่างทุกวันนี้

“ขับรถได้และต้องขับรถเป็นด้วย”

“หืม...ยังไง” แพรธิมาเลิกคิ้วสูงถามเพื่อนสาวเพราะไม่เข้าใจ

“แค่ขับรถได้น่ะเรื่องง่ายจะตายไป แต่ขับรถเป็นคือขับรถอย่างมีมารยาท รู้กฎจราจร ไม่เห็นแก่ตัว เอาใจเขามาใส่ใจเรา ใช้ถนนร่วมกันต้องมีน้ำใจ” มธุรสสาธยายให้เพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ฟังแบบยาวเหยียด เพราะสมัยนี้มีแต่ความเร่งรีบ เอะอะก็รีบไปหมดแต่ไม่คิดที่จะเผื่อเวลาบนท้องถนน ไม่ได้ดั่งใจก็บีบแตรไล่หรือไม่ก็ปาดไปอยู่ข้างหน้าเสียอย่างนั้น

“เหรอ…สงสัยถ้าเราจะหัดขับรถต้องให้อาจารย์ตาหวานมาสอนแล้วล่ะ”

“ไม่ดีมั้ง” มธุรสเอ่ยขึ้น ขืนไปสอนให้แพรธิมาสงสัยพากันชนเสาไฟฟ้าหรือต้นไม้แน่นอน เพื่อนสอนเพื่อน เถียงกันไปมา กินหัวกันพอดี

“เราก็ว่างั้นแหละ” สองสาวมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา

“พอพูดถึงเรื่องขับรถ ทำไมเราถึงไม่มีพรสวรรค์เหมือนพี่ชายบ้างนะ”

“ใครบอกว่าไม่มี พริมยังไม่เคยขับรถเลยจะรู้ได้ยังไง ของแบบนี้มันฝึกฝนกันได้ พี่พริมก็ใช่ว่าจะขับรถเป็นตั้งแต่เกิดซะหน่อย” มธุรสหันมองหน้าเพื่อนสาวแวบหนึ่ง ก่อนจะมองถนนตรงหน้าต่อ

“นั่นน่ะสิ” แพรธิมาเอ่ยรับ เธอยังจำภาพในสนามแข่งรถตอนที่พี่ชายเธอขับได้ดี มันดูน่าตื่นเต้นมากยามอยู่ในสนามนั่น แต่เธอกลับไม่มีความกล้าพอที่จะขับรถด้วยซ้ำไป มธุรสขับรถตรงไปยังคอนโดมิเนียมของเธอ เมื่อมาถึงห้อง มธุรสลองชุดว่ายน้ำทูพีชที่ซื้อมาใหม่ให้แพรธิมาดู เธอกะว่าจะเอาไปใส่ตอนกลับบ้าน แล้วลงเล่นน้ำให้ฝรั่งน้ำลายไหลเล่น

เมื่อลองชุดคนเดียวไม่สนุก มธุรสจึงหยิบชุดว่ายน้ำอีกสามสี่ชุดออกมาให้แพรธิมาลองสวมดูบ้าง สองสาวยืนอวดหุ่นสวยสมวัยหน้ากระจกบานใหญ่ของห้องแต่งตัว มธุรสมองรูปร่างของเพื่อนสาวตาวาว คนอะไรสวยชะมัด ไม่มีไฝ ฝ้า ราคี สักเม็ดให้รำคาญสายตายามมองผิวขาวเนียน หน้าอกก็อวบอิ่มดันชุดว่ายน้ำแทบทะลักออกมา หนุ่มๆ คงไม่รู้ว่าแพรธิมาซ่อนรูปแบบนี้

ซึ่งความชื่นชมนี้ก็ไม่ต่างไปจากแพรธิมายามมองมธุรสเช่นเดียวกัน เพราะสาวใต้คนนี้มีดีที่ดวงตาคมเข้ม ผิวนวลผ่องอมน้ำผึ้งนิดๆ รูปร่างก็สมส่วน เอวบางร่างน้อย ถ้าใส่ชุดนี้เดินริมชายหาดรับรองหนุ่มๆ น้ำลายหกกันเป็นแถวแน่