บทที่ 4

“แม่กลับไปนอนเถอะ เดี๋ยวไม่สวยนะ” แพรธิมาเอ่ยติดตลก ก่อนจะยิ้มให้มารดาอีกครั้ง

“จ้ะ...ง่วงก็นอนนะพริม” ผู้เป็นมารดาเอ่ยบอกลูกสาวอีกครั้ง ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มนวลของวัยสาวฟอดใหญ่แล้วเดินออกไปจากห้องหนังสือ ปล่อยให้แพรธิมาอ่านหนังสือสอบต่อ

เมื่อได้ยินเสียงประตูที่ปิดลง แพรธิมาก็เอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้นวมตัวใหญ่ หญิงสาวกำลังคิดถึงเรื่องของตัวเองอยู่ว่าต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ความอึดอัดน้อยใจบิดาทำให้เธอน้ำตาคลอ เพราะคิดว่าผู้เป็นบิดาไม่รักตัวเอง ถึงบังคับให้ทำนั่นทำนี่ในสิ่งที่เธอไม่ชอบมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว แต่สิ่งนี้กลับไม่เคยเกิดขึ้นกับพี่ชายเธอสักครั้ง รายนั้นถูกบิดาตามใจมาตลอดตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วเหมือนกัน

เธอกับพี่ชายอายุห่างกันเกือบเจ็ดปี ทำให้วัยค่อนข้างห่างกันมาก มีอะไรเธอก็ไม่เคยไปปรึกษาเรียกได้ว่าเป็นพี่น้องที่ไม่ค่อยสนิทกันก็ว่าได้ นานเป็นอาทิตย์หรือเป็นเดือนๆ กว่าเธอจะได้พบหน้าพี่ชายที่บ้านสักครั้ง เพราะพิษณุแยกออกไปอยู่ที่คอนโดมิเนียมตามลำพังตั้งแต่อายุสิบเจ็ด ส่วนเธอก็ยังเป็นลูกแหง่ติดบ้านแบบนี้ แม้จะโตจนเข้ามาหาวิทยาลัยแล้วก็ตาม

“สู้ๆๆ ยายพริม อีกหน่อยก็คงดีขึ้นเนอะ” แพรธิมาเอ่ยให้กำลังใจตัวเอง ก่อนจะสลัดความคิดแย่ๆ นั้นออกไป แล้วตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือสอบของเธออีกครั้ง เพราะถ้าเกรดเฉลี่ยออกมาได้สี่จุดศูนย์ศูนย์เหมือนเทอมก่อนๆ เธออาจจะได้รับอ้อมกอดจากบิดาเป็นรางวัลอีกก็ได้ พอสอบปลายภาคเสร็จเทอมต่อไปเธอก็ขึ้นปีสาม ช่วงปิดเทอมเธอค่อยขอบิดาทำอะไรในสิ่งที่อยากทำหน่อยแล้วกัน ตอนนี้ในความคิดของหญิงสาวเหมือนทำอะไรก็ได้ขอแค่ให้บิดาพอใจ

ภายในคอนโดของพิษณุที่ซื้อไว้เพราะความเป็นส่วนตัว ตอนนี้บรรยากาศช่างแตกต่างไปจากห้องของน้องสาวยิ่งนัก เพราะเมื่อชายหนุ่มกลับมาถึง บทรักอันเร่าร้อนประหนึ่งพายุฤดูร้อนก็เริ่มขึ้น จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่มีท่าทีหมดแรงยอมปล่อยร่างเปลือยของญาดาให้เป็นอิสระ หญิงสาวนอนหอบเหนื่อยก่อนจะขยับหนีเมื่อชายหนุ่มส่งสายตาเว้าวอนมาอีกครั้ง

“ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงคนบ้า” ญาดาส่งค้อนให้ชายหนุ่ม เธอแสดงท่าทางเอียงอาย การมีแฟนเป็นหนุ่มแน่นแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ เพราะทั้งอึดทั้งทน สนองความอยากให้เธอได้ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ซึ่งเธอก็ชอบอกชอบใจไม่น้อย ที่ต่อว่าเขาก็แค่มารยาหญิงเท่านั้น

“ไม่...ก็ญาดาของผมเก่ง แค่เห็นผิวเนียนๆ แบบนี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว” พิษณุเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งไล้นิ้วไปตามเนินอกอวบๆของหญิงสาว ยิ่งทำให้ญาดาเขินอายมากจนเอาหมอนขึ้นมาบังหน้าเธอกับเขาไว้ ท่าทางไม่ประสาขัดเขินแบบนี้แหละที่พิษณุอยากขย้ำเธอ แม้จะเพิ่งผ่านเกมพิศวาสมาสดๆ ร้อนๆ ก็ตาม

พิษณุคว้าหมอนที่ญาดาใช้กั้นเขาโยนออกไปไกล พร้อมทั้งรั้งร่างเปลือยเปล่าของเธอเข้าหารวดเดียว ก่อนจะขึ้นคร่อมร่างเปลือยนั้น สายตามองเธอไม่กระพริบ เขายอมรับว่าเธอคนนี้สนองความต้องการของเขาถึงขีดสุดเช่นกัน ได้ทุกท่วงท่าที่เขาต้องการเลยก็ว่าได้ แม้จะทำตัวไร้เดียงสา แต่เวลาอยู่บนเตียงเธอช่างร้อนแรงจนเขาติดใจ

“พรุ่งนี้เดี๋ยวก็ไม่มีแรงไปซ้อมหรอก” หญิงสาวยังคงค้านนิดๆ แต่เธอก็รู้ดีว่าเขาไม่เป็นอะไร เพราะไม่ว่าพิษณุจะผ่านศึกหนักขนาดไหน ตื่นเช้ามาเขาก็ยังคงสดชื่น มีแต่เธอที่ขาอ่อนแทบเดินไปไหนไม่ได้ ไม่รู้ชายหนุ่มไปเอาเรี่ยวแรงมากมายมาจากไหน

“มี ออกจะเหลือเฟือด้วยซ้ำ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น ก่อนจะบดจูบลงไปหนักๆ บนริมฝีปากอิ่มที่เปิดรอน้อยๆ นั้นของเธอ ลิ้นทำหน้าที่สำรวจโพรงปากร้อนชื้นอย่างไม่รู้เบื่อหน่าย มือทั้งสองข้างฟ้อนเฟ้นอกอวบจนตั้งชันรับมือ ไม่นานก็เลื่อนริมฝีปากต่ำลงมาเรื่อยๆ แล้วจูบซับพร้อมกับทิ้งรอยคิสไว้บนเนินอกเธอ

มือข้างหนึ่งของพิษณุกำลังปลุกความสาวของญาดาให้ตื่นตัวพร้อมให้เขาบุกรุกเช่นกัน ทั้งมือทั้งปากทำหน้าที่ได้ดีจนเธอร้องครางออกอย่างเสียวซ่าน ไม่ว่ากี่ครั้งเธอไม่เคยต่อต้านชายหนุ่มได้เลย มีแต่ยอมตามใจเขาและตัวเองจนถึงฝั่ง ปากร้อนๆ ของพิษณุรับยอดอกสีสวยเข้าไปก่อนจะหยอกเอินสลับซ้ายขวาอย่างเท่าเทียม จนญาดาแอ่นตัวรับ หญิงสาวตาปรือส่ายหน้าไปมาจนผมสยายเต็มหมอนใบใหญ่ มือทั้งสองข้างขย้ำผ้าปูที่นอนระบายความวาบหวิวที่เกิดขึ้น

“แยกขาออก” พิษณุเอ่ยสั่งญาดาเองก็ยอมทำตามง่ายๆ เธอค่อยๆแยกขาเรียวออก ก่อนจะเกร็งเมื่อชายหนุ่มค่อยๆ ไล้นิ้วไปกับความสาวของเธอ พิษณุค่อยๆ ส่งนิ้วเข้าไปหาความอบอุ่นข้างใน แม้จะเป็นแค่นิ้วกลางแต่มันก็ทำให้เธอวาบหวิวจนต้องขบเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น แล้วผ่อนลมหายใจตามจังหวะที่ชายหนุ่มขยับนิ้วเข้าออกจากช้าเป็นเร็ว สะโพกสวยของญาดาก็ขยับขึ้นลงตามจังหวะนั้น

“เร็วอีก” หญิงสาวเอ่ยบอกเมื่อใกล้ถึงฝั่งที่เธอต้องการ ซึ่งพิษณุก็จัดให้ตามคำขอนั้น ไม่นานร่างเธอก็กระตุกรับ ชายหนุ่มถึงกับยิ้ม เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพิษณุ ญาดาก็เด้งตัวขึ้นไม่มีความเขินอายเขายามเปลือยเปล่า ก่อนจะผลักให้ชายหนุ่มลงนอนราบกับเตียง คราวนี้เธอจะทำให้เขาครางออกมาบ้าง

ญาดาใช้มือรวบความเป็นชายที่พองขยายใหญ่ของพิษณุไว้ในมือ กอ่นจะขยับมือขึ้นลงก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเอง อยากจะลิ้มลองแต่ก็อดใจไว้ สายตามองความใหญ่โตของเขาอย่างกระหาย ครั้งแรกที่ได้เห็นเธอถึงกับกลัว กลัวว่าตัวเองจะรับเขาไม่ไหว แต่เมื่อมันมาอยู่ในตัวเธอกลับมีความสุขจนลืมความกลัวในครั้งแรกที่ได้เห็นไปแทบหมดสิ้น ความเป็นชายของเขานี่แหละที่เธอแสนจะภูมิใจพอๆ กับใบหน้าหล่อๆ ยามได้สบตามอง