บทที่ 2

“วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะเพลง พรุ่งนี้ค่อยซ้อมกันใหม่” อวยชัยเอ่ยบอก เพราะถ้าไม่พูดทั้งพิษณุและญาดาคงคิดว่าตัวเองอยู่กันสองคน แม้จะมองว่าเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ในเวลาซ้อมเขาก็ไม่อยากให้พิษณุวอกแวกมาก ซึ่งชายหนุ่มคนนี้ก็แยกแยะได้ดีทีเดียว หลังจากเวลาแข่ง ฝึกซ้อมและเก็บตัวฟิตร่างกายที่ค่อนข้างหนัก ต่างคนคงมีชีวิตเป็นของตัวเอง จะไปก้าวก่ายก็ใช่เรื่อง

“พรุ่งนี้เจอกัน” พิษณุยักคิ้วให้ผู้จัดการทีมที่เดินแยกออกไป ตามด้วยคนอื่นๆ เพราะไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอคนทั้งคู่ที่ดูเหมือนกำลังข้าวใหม่ปลามันแบบนี้ เมื่ออยู่ตามลำพังชายหนุ่มนักแข่งรถก็รั้งร่างบางของพริตตี้สาวสวยขึ้นมานั่งบนตักเขา ญาดาขัดขืนนิดหน่อยพองาม ก่อนจะเอียงอายเมื่อชายหนุ่มจรดจมูกโด่งลงมาที่แก้ม

“ปล่อยนะเพลง อายเขา” แม้จะบอกให้พิษณุปล่อย แต่แขนทั้งสองข้างของเธอกลับโอบรอบคอชายหนุ่มอยู่ เธอรั้งใบหน้าหล่อๆ ของเขาลงมาใกล้ เธอหลงรักเขาตั้งแต่เข้ามาทำงานเป็นพริตตี้รถแข่ง แต่ยังไม่มีโอกาสได้คุยหรือทำความรู้จัก เพราะรอบตัวเขามีแต่พริตตี้สาวสวยมากหน้าหลายตา

เวลานั้นเธอเป็นแค่เด็กใหม่ในวงการเขาก็ยังไม่แลมองด้วยซ้ำ แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้พยายามอัพตัวเองทุกอย่าง ไม่มีข่าวฉาวกับคนอื่นจนได้มายืนจุดนี้ จุดที่เธอได้ยืนคู่กับนักแข่งรถมือหนึ่งเวลาปล่อยตัว เพียงไม่นานพิษณุก็ขอเบอร์เธอ เวลานั้นมีหรือที่เธอจะปฏิเสธ แค่เล่นตัวไม่รับสายบ้างให้เขาว้าวุ่นเล่นว่าเธอไม่สนใจเขา และก็เป็นจริงเพราะยิ่งเธอไม่สนใจ ชายหนุ่มก็ยิ่งไล่ตามจนในที่สุดเธอก็คว้าเขามาครองได้สำเร็จ

“งั้นก็กลับคอนโด” พิษณุเอ่ยตาเป็นประกาย มือหนารั้งลำตัวของญาดาเข้าหาจนแนบชิด เนื้อแน่นๆ สัมผัสกับความอวบหยุ่นเด้งดึ๋งไปมา ส่งผลให้ชายหนุ่มปวดหนึบกลางลำตัว เขายอมรับว่าญาดาแตกต่างจากผู้หญิงอื่น เธอดูไร้เดียงสาแต่เร่าร้อนได้ไม่ยาก ยิ่งหลายวันมานี้เขาเก็บตัวเพื่อฟิตร่างกายให้สมบูรณ์ทำให้ทั้งคู่ไม่ได้เจอกัน ความคิดถึงโหยหาจึงมากเป็นพิเศษ

“บ้า เพลงก็คิดแต่เรื่องลามก ไม่เจอกันตั้งหลายอาทิตย์ไม่คิดถึงบ้างหรือ” หญิงสาวเขินอายแกล้งหลบสายตาเขาไปอย่างนั้น แต่ใจจริงกลับคิดถึงเขาใจจะขาด เพราะช่วงเวลาที่พิษณุเก็บตัวนั้น ชายหนุ่มก็จริงจังจนไม่มีเวลาให้เธอ

“หืม...ผมยังไม่พูดเลยว่าคิดเรื่องอะไร ญาดานั่นแหละคิดถึงผมมากจนอยากปล้ำผมแล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยถามชิดริมใบหูเล็กๆ ของเธอ ก่อนจะขบติ่งหูนั้นเล่นเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว แล้วไล้ต่ำลงมาที่ซอกคอหอมๆ ญาดาอายหน้าตาแดงก่ำ ก่อนจะใช้มือผลักใบหน้าชายหนุ่มให้ออกห่าง

“ทะลึ่งนะเพลง แล้วนี่ต้องกลับมาเก็บตัวอีกเมื่อไหร่คะ”

“อีกสองสามวันครับ” ชายหนุ่มเอ่ยบอก หลังจากเก็บตัวเสร็จเขามีแข่งอุ่นเครื่องกับบรรดานักแข่งในทีม เพราะหลังจากนี้ก็จะเป็นการแข่งเก็บคะแนนรอบเจ็ดและรอบแปด ซึ่งเป็นการแข่งรอบสุดท้ายของปีนี้แล้ว เขาจึงต้องเตรียมตัวให้พร้อม ไม่อย่างนั้นคะแนนที่ได้จะออกมาไม่ดี มีหวังได้ชวดแชมป์กันพอดี

“ว้า…อย่างนี้เพลงก็อยู่กับญาดาได้ไม่กี่วันเองน่ะสิ” ญาดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแสนเสียดาย

“อย่างอนนะ ญาดาก็รู้ว่าช่วงนี้ผมต้องเก็บตัวหนักเพื่อลงแข่งรอบก่อนรองสุดท้าย” รอบเจ็ดนี้ถือว่าค่อนข้างสำคัญสำหรับพิษณุ เพราะถ้าเขาชนะคะแนนเก็บก็จะนำคู่แข่งขึ้นมาอีกหลายคะแนน แต่ถ้าพลาดเพียงนิดเดียว คู่แข่งคนสำคัญของเขาอย่างรณภูมิ ที่คอยทำคะแนนคู่คี่สูสีมาตลอดในขณะนี้ก็จะตีตื้นขึ้นมาจนหายใจรดต้นคอ

รอบสุดท้ายก็คงเครียดและกังวลมากกว่านี้แน่ เพราะถ้ารณภูมิชนะขึ้นมาล่ะก็ เขาอาจจะชวดแชมป์เอเชียปีนี้ได้ ดีไม่ดี รณภูมิอาจจะได้ลงแข่งในระดับโลกอีก ซึ่งเขายอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เหมือนกัน จุดออกสตาร์ทในสนามแข่งตรงนั้นต้องเป็นของเขา

“รู้แล้วค่ะ มีแฟนเป็นนักแข่งรถมือหนึ่งก็ต้องทำใจกันบ้าง” หญิงสาวจับใบหน้าชายหนุ่มลูบไล้เบาๆ จนพิษณุยิ้มกริ่มที่เธอเข้าใจอะไรง่ายๆ แบบนี้

“ขอบคุณที่เข้าใจผม” ชายหนุ่มเอ่ยขอบคุณหญิงสาวในอ้อมกอดจริงๆ เพราะผู้หญิงทุกคนที่เขาคบล้วนแต่ต้องการเวลาของเขา แต่พอไม่ได้ก็โวยวายทั้งๆ ที่บอกว่าไม่เป็นไร จนเขาปวดหัวเลิกมานักต่อนักแล้ว ถึงได้บอกไงว่าญาดาคนนี้แตกต่าง

“ค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มหยาดเยิ้มให้ ก่อนจะก้มลงไปจูบริมฝีปากหยักได้รูปแสนร้ายกาจยามที่เขาจูบรังแกเธอทั่วร่างเบาๆ เหมือนปุยนุ่น

“ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ จะกลับตอนนี้หรือจะทำตรงนี้” คำพูดสองแง่สองง่ามของพิษณุที่อยู่ๆ ก็วกกลับมาเรื่องอย่างว่าอีก ยิ่งส่งผลให้คนบนตักอายแล้วอายอีก แต่ใช่ว่าเธอไม่อยากกลับพร้อมเขาตอนนี้เสียเมื่อไหร่ แค่อยากถ่วงเวลาออกไปเท่านั้นเอง เรื่องบนเตียงหัดขัดใจเขาบ้าง เวลาวาบหวิวมันจะได้ถึงอกถึงใจ

“แต่ญาดาหิว เราแวะไปหาอะไรกินกันก่อนนะ”

“ผมอยากกินของหวานก่อน” พิษณุยังคงดื้อดึง ตอนนี้มือข้างหนึ่งของเขากำลังลูบสะโพกผายภายใต้กระโปรงเนื้อนิ่มที่ญาดาสวมอยู่ไปมาเพื่อปลุกเร้าความต้องการ ชายหนุ่มอยากสอดมือเข้าไปสัมผัสความสาวภายในกระโปรงแต่ก็อดใจไว้ เพราะถ้าได้เริ่มเขาจะหยุดมันไม่ได้

“ไม่” ญาดาเอ่ยเสียงห้วนแต่ปนหวิวๆ นิดหน่อย หญิงสาวเองก็ไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ แม้จะอยากขย้ำเขาตอนนี้ก็ตาม

“ครับ...ไม่ก็ไม่ แต่ก่อนไปกินข้าวขอ…” ชายหนุ่มเหมือนจะเข้าใจความต้องการของคนบนตัก แต่ก็ไม่วายจูบเธอก่อนจะปล่อยตัวเป็นอิสระ คำพูดใดๆ ไม่สามารถหลุดออกมาจากริมฝีปากของคนทั้งคู่ได้ในขณะนี้ ปากหยักได้รูปกำลังทำหน้าที่ชิมความหวานจากริมฝีปากอิ่มตรงหน้าที่เผยอน้อยๆ ให้เขาเข้าไปสำรวจความหวานข้างใน ลิ้นร้อนชื้นของชายหนุ่มตวัดรัดเกี่ยวลิ้นเล็กๆ ของหญิงสาวในโพรงปาก